Auto door trein gegrepen - Jubileum Marie Van Westerhoven
OVERSTE SAXON
7S,le JaargangLEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON.
EX-PBESIDENT HOOYER DIRECTEUR TAN EEN LEVENSVERZEKERING MAAT- DE
SCHAPPIJ. De vroegere Amerikaansche president, Herbert Hoover, is directeur
geworden van 'de New York Life Insuranoe Co. Hoover ontvangt de journalisten in zijn
nieuwe bureau.
SNELTREIN LIVERPOOL—MANCHESTER kwam in botsing met een goederentrein. Drie goederenwagens
werden door de zware locomotief totaal versplinterd. Een 'der vernielde wagons.
Saxon is voor hem van te veel waarde. De
keizerlijken, vervolgde hij, hebben veel
geld noodig. Keizer Ferdinand ziet geen
kans meer te leenen, zelfs niet bij de Jood-
sohe geldschieters, van welke hij velen tot
vijand gemaakt heeft. Wat een groote
domheid was. Wallenstein is de eenige
man. die hem zou kunnen helpen. De kei
zer heeft hem ontslagen. Hij zal hem moe
ten terugroepen, maar de beroemde veld
heer is niet meer te vertrouwen. Hij ver
gaat van eerzucht. Hij heeft getracht een
verbond met den koning van Zweden te
sluiten, doch de koning vertrouwt hem
evenmin".
„Dat is alles volkomen waar", beaamde
Saxon.
„Dat zal wel zoo zijn", antwoordde Ma
rlon. „Maar mijn vrees dat zoo'n deugniet
als jou iets zou overkomen, werd er niet
door verminderd, ofschoon de meester en
Bernhard mij steeds moed trachtten in te
spreken. Ik vond het beter zelf de koe bij
de horens te pakken, doch daarvan wilden
ze niets weten. Geen van beiden. Ze zeiden,
dat ik dan jouw kansen zou bederven en
dat, als wij beiden in zijn handen waren,
alles verloren zou zijn en Von Pappenheim
geheel meester van den toestand zou
wezen. De overste zou honderdmaal liever
sterven. Bingumstein is onneembaar, zeide
Bernhard. Mocht het verwoest worden, dan
waren er veilige geheime uitgangen".
„Gelukkig dat ze je tegen wisten te hou
den. Jij in de handen van von Pappen
heim", zei hij met trillende stem en drukte
haar stijf tegen zich aan. „Ik durf er niet
aan denken".
„En toen vanmorgen, terwijl het nog
duister was. plotseling dat krijgsrumoer,
het tumult van den strijd, het gekerm der
gewonden, de schrille kreten der sterven
den! Wij stonden op de tinnen van het
kasteel. Eerst konden we niets zien in de
duisternis, maar toen het later werd, be
gonnen we iets te onderscheiden, een veld
slag van schimmen. En toen zag ik jou.
vrij, hoog te paard op Balder's rug, te mid
den der ruiters en mijn hart sprong op van
vreugde. En nu ben ik zoo dankbaar en
blij". Ze kuste hem op beide oogen. „Nooit,
nooit laat ik je weer alleen er op uit
trekken".
„Ik heb den schat nog niet gevonden",
wierp Saxon haar tegen.
„O neen?" vroeg ze en keek hem met
haar donkere kijkers spottend aan. „Ik
kan niet zeggen dat je erg galant bent
teruggekomen. Menig man zou er anders
over denken als hij mij in de armen
hield".
„Je weet. dat ik dat niet bedoel, on
deugd, Jij weet heel goed dat je mijn alles
bent" en hij kuste haar weer. „Ik meen de
kostbaarheden, die wij voor den koning
wilden zoeken. Ze zijn voor hem van het
grootste belang".
„Je hebt genoeg gedaan. Je inlichtingen
hebben je tocht tot een succes gemaakt"
„Maar ik moet den schat trachten te
vinden. We hebben het op ons genomen.
Voel je niet. dat we moeten slagen. Het
geld zal een goed einde van dezen oorlog
mogelijk maken".
.'„Moeten we slagen? Goed dan ga ik met
je mee".
,Dat gaat niet. Ik wil je niet blootstellen
aan
„Aan wat?"
„Aan alles. Je weet het van onze ont
vluchting uit Maagdenburg".
„Weet je wel", zei ze, „dat ik eigenlijk
nooit in mijn leven zoo'n heerlijken tijd
heb beleefd. Maar vertel me eerst alles wat
je intusschen is overkomen".
Saxon. de armen om Marion's schouders
begon zijn sage. Zij viel hem niet in de
rede, zelfs toen freule Verona in het ver
haal genoemd werd sprak ze geen woord.
Maar toen hij den tocht in zijn droom
vertelde, den tocht met Verona m de on-
deraardsche gang en zijn ontwaken, vroeg
ze: „En jij Dent nooit achter die ridder
hofstede geweest?"
..Nooit in mijn leven".
„Dat is vreemd. Je volgde dien weg in je
droom?"
„Ja, en die tocht staat me zoo helder
voor den geest alsof ik hem werkelijk 'ge
maakt heb".
„Wwam je dezelfde geheime deur door,
waardoor wij gevlucht zijn?"
„Ja. Op den heuvel, waar wij gezeten
hebben, was Verona bij mij. Daar viel ik
in slaap en droomde. Een droom in een
droom. Toen was jij bij me. Ik keek in je
donkere oogen. zooals nu. Ik zoende je,
zooals nu. Ik trok je naar mij toe zooals
nu. Ik
„Wacht nu eens even", zei ze lachend.
„En die andere vrouw, je vriendin Ve
rona?"
„Riep mij wakker".
„Zij wees je den schat?"
„Ja. de plek waar de kostbaarheden zou
den liggen. Het was een droom onder den
invloed van het heulsap, dat ze mij had
ingegeven".
„Saxon. domme jongen" zei ze. „Heb jij
er nooit aan gedacht, dat je droom mis
schien een aanwijzing zou kunnen ziin?"
„Dwaasheid. Het was een droom, scher
per treffend door het vergif. Bovendien,
Verona wist zelf niet waar de kostbaar
heden verborgen waren".
„Weet je dat zeker?"
„Ze had slechts een flauw vermoeden".
„Kan zij haar gedachten niet overge
bracht hebben naar jou hersens?"
„Terwijl zij zelf de plaats niet kende?"
„Je hoorde toch. dat het bruggetje en
het pad bestond".
„Zeker, maar hoe dikwijls, als men er
gens komt waar men nooit geweest is,
schijnt de omgeving je bekend. Soms ook
als iemand met je spreekt, weet je vooruit
de woorden die hij zal uiten. In je droom
zie je dikwijls plaatsen, waar je nooit in je
leven geweest bent. Ik vond het wel
vreemd, toen Olivier den weg besohreef,
den verwaarloosden tuin en het zandpad,
maar de gebeurtenissen volgden elkaar zoo
snel op. dat ik er verder geen aandacht
aan heb kunnen schenken".
„Vervolg je verhaal maar", zei Marion'
Ze luisterde met spanning, soms sloeg ze
den arm om zijn hals, drukte zich tegen
hem aan als om hem te beschermen. Soms
ook lachte zij. zooals bij Edzke's woorden:
„Die vervloekte wijven brengen zelfs den
flinksten kerel den kop op hol".
„En het gekste is", meende zij. „dat die
kwajongen geliik heeft. Maar zijn tijd zal
ook komen".
„Zooals de mijne gekomen is", opperde
Saxon
„Eenmaal in je leven grijpt de ware
liefde in je hart. Dan helpt geen redenee
ren en wie zijn verstand baas laat worden
zal het altijd berouwen. Dat geldt voor
man en vrouw.
(Wordt vervolgd).
Historische Avonturenroman
door G. P. BAKKER.
Jk heb zoo'n angst gehad", zei ze zacht.
..Ik wist dat Von Pappenheim je gevangen
genomen had. Ik heb Bernhard gesmeekt
nnj naar het leger der keizerlijken te laten
Baan, toen de trompetter voor de tweede
jflaal geblazen had en de boodschapper het
wicht overbracht, dat indien ik niet uit
geleverd werd, het kasteel verwoest zou
«orden en ik je nooit zou weerzien. Ik
JlWe naar Von Pappenheim, maar Bern
ard heeft me opgesloten".
"Dat was verstandig van hem".
•Hij zei: Prinses, er is hier in het kasteel
jjaar één bevelhebber en die ben ik. U
Jjoet mijn bevelen gehoorzamen. Maar
jjaakt. u zich niet bezorgd. U zult den
overste veilig terugzien. Zijn beide regi
menten zijn op weg naar hier en de mees-
brengt een geheel leger op de been".
De meester?" vroeg Saxon. „Ken jij
flen meester?"
.Hij bracht me dadelijk een bezoek, toen
hier kwam, vertelde mij dat hij je
J*knd was, dat ik geen angst behoefde te
nebben, daar je spoedig weer op vrije voe-
jjn zoudt wezen. Hij zei: „Wij hebben een
P'an dat moet slagen Maar bovendien het
«yen van den overste loopt niet het
minste gevaar. Von Pappenheim weet dat
jjj hjk is, dat u en zijn vrienden elke sdm
waden bijeen brengen als losprijs. Overste
l
Ongeluk op onbewaakten overweg.
In de gemeente Kethel en Spaiand is een vrachtauto op den onbewaakten overweg 'door een trein
gegrepen en totaal vernield. De chauffeur werd zwaar gewond.
SKI-JüRING ACHTER EEN TANK. De wintermanoeuvres van het Poolsehe leger
in het Karpathen-gebied. Soldaten op ski's achter een tank.
MARIE VAN WESTERHOVEN werd ter gelegenheid van haar diamanten tooneeljubileum door
de Amsterdarasche studenten van haar woning naar den Stadsschouwburg gebracht.
Mevr. van Westerhoven in het senaatsrijtuig van het Studentencorps I.S.S.A.
