Bal „Innocence-orde" te Stockholm - Garagebrand te Brielle
OVERSTE SAXON
75,te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
- -r-r- -fT_ ii 1_-
Historische Avonturenroman
door G. F. BAKKER.
33)
.Ben brave kerel", zei Saxon.
„Een moedig man met een gouden hart
en een knappe man ook."
Als een vrouw zoo oordeelt.Heeft hij
le hart gestolen?"
„Neen, dat heeft een ander gedaan,
®aar hij is alüjd zoo goed voor mij."
„Misschien?"
«1 haalde de schouders op. „Misschien.
lljkrt Iets op jou. En nu. Vaarwel."
Ze wilde opstaan, maar Saxon legde den
i™1 om haar middel, ging naast haar
atten.
„Neen. Nog geen vaarwel. Er is nog zoo-
,eel op te helderen."
„Niets meer", klonk haar antwoord. „We
y Quitte. Ik hoop dat je niet al te slecht
7" mij hebt gedacht. Toen ik bemerkte
JR je een andere vrouw lief hadt, kon ik
™et anders handelen. Ik wist dat je den
in j den worgen gezond wakker zoudt
jwden, misschien na een vreemden
«oom. Een ontbijt stond in de kast. De
m was gesloten."
titïa r ilc was gebonden en ultgeplun-
"«a. Zoo vonden de kurassiers van Mon-
^twuli mij."
■Bat begrijp Ik niet", ze ze zacht.
was zoo gebonden, dat ik mij zelf
had kunnen bevrijden. De jvacht-
meester zei: Een geluk voor je, dat wij je
hebben gevonden .Je hadt kunnen verhon
geren."
„O, zeg dat niet."
„En nu zie ik je weer als keizerlijk
officier."
„Dit is een vermomming. In het kamp
waar ik dikwijls kom, val ik dan niet zoo
op. Een jonge niet te kleine vrouw kan in
kuras en morion uitstekend voor een man
doorgaan. Ik heb je toch reeds verteld dat
alle officieren vrienden van mij zijn. Velen
kennen mij van mijn jeugd af
Saxon zweeg.
„Ik zweer je, dat ik je niet gebonden
heb. En uitgeplunderd? Ik ben geen die
vegge. Ik heb zelf genoeg." Er klonk een
trotsche toon in haar stem. „Je moet niet
te slecht over mij denken. Ik weet wel,
mijn gedrag was zeer ongewoon voor een
meisje. Het was een dwaze droom. Ik was
dit leven moe en ze aarzelde even Ik
was verliefd voor 't eerst in mijn leven.
Slecht ben ik niet."
„Neen", zei hij. „Je hadt me kunnen
dooden of verraden. En nu wil je mij
redden."
„Ja", zei ze. „En ik hoop je nooit weer
te ontmoeten."
„Dat is niet vleiend", luidde zijn be
scheid. „Als je mij ooit noodig mocht heb
ben, zal ik tot je dienst zijn."
Ze lachte, maar het was geen vroolijke
lach.
„Ik weet niet eens, wie je bent en ik wil
het ook niet weten. Hoe eerder we alles
vergeten, hoe beter. Ik heb het goed ge
meend."
„Ik geloof je en ik zal het je bewijzen.
Mijn naam is.
Vlug lei ze haar hand op zijn mond.
„Ik wil het niet weten", zei ze.
Ze waren opgestaan. Ze stonden vlak bij
elkaar.
Ze kwam nog dichter bij hem. Hij voelde
de warmte van haar mooi lichaam.
„Geef me nu een afscheidskus", zei ze
zacht. „Als. je het niet doet, verraad ik je
en dan
„Hang ik morgen aan den hoogsten
boom en jij ontvangt den prijs, die op
mijn arm hoofd staat."
Ze hief haar gelaat naar hem op. Hij
bukte zich, voelde haar heete lippen op
de zijne. Ze sloeg haar arm om hem heen,
drukte zich tegen hem aan. Even stonden
ze zoo. Het bloed steeg Saxon naar het
hoofd .Toen eensklaps Het ze hem los.
„En waar is de schat verborgen?"
vroeg hij.
„Ik weet het niet. Zoek en gij zult vin
den", en zoo vlug was ze door de duister
nis opgenomen, dat (hij haar niet had kun
nen volgen.
Saxon keek verwonderd naar de plek
waar ze verdwenen was.
Als ze het wist, had ik haar toch niet
kunnen dwingen, het te vertellen. Ze
kwam om mij te redden dacht hij.
Hij ging aan den voet van den boom zit
ten nadenken.
Het kamp van Mérode. De raad was
niet slecht. Hij wist waar het te vinden
was, een paar uur loopen, misschien niet
eens. Het paard laat ik staan peins
de hij verder. Ik wil den ouden snorre-
baard geen narigheid bezorgen en voor
haar is het ook beter als het er morgen
nog staat. Er is tijd genoeg, 't Zal onge
veer middernacht zijn. Het kamp van
Mérode. Daar hebben ze altijd het nieuws
uit de eerste hand Toen dwaalden zijn
gedachten weer af naar Verona
Vrouwen zijn vreemde wea&ns. HU
had haar beleedigd, doordat hij niet op
haar voorstel had kunnen ingaan, omdat
hij met heel zijn hart hield van een
andere vrouw. Toch had hij sohuld, had
aanleiding gegeven. En nu redde zij zijn
leven. Neen, quitte waren ze niet. Hij
stond bij haar in het krijt. Zij had hem
dus niet gebonden. Maar wie dan? Den
schat zou hij trachten te vinden.
Hij stond op, stak onwillekeurig een
hand in zijn broekzak. Wat was dat? Hij
haalde een kleine van zijde gehaakte
beurs te voorschijn, gevuld met gouden
dukaten. Dus daarvoor was de afscheids
kus noodig geweest. Om hem ongemerkt
het geld te kunnen toestoppen.
Vol verbazing schudde hij het hoofd én
begon langzaam zijn tocht naar het oos
ten. De afnemende maan, die in den valen
hemel stond, wees Saxon de richting naar
het kamp van Mérode.
HOOFDSTUK XXIH.
Het was geen gemakkelijke weg, dien
Saxon te gaan had. De afnemende maan
verlichtte den weg slechts flauw. Het pad
was smal en kronkelig. Soms stond hij
tegen een dichten boschrand, aarzelde
verder te loopen. Hij sneed zich een zwa-
ren tak om als staf te dienen en moest
dikwijls blijven staan om te tasten naar
den weg. Elk oogenlblik kon 'hij botsen
tegen een boomstam of in een beek vallen.
Ten slotte besloot hij, zich in het kreupel
hout te verbergen en te wachten tot het
begon te lichten. Hij durfde de oogen niet
sluiten. Na den vermoeienden dag en het
bierfestijn zou hij in slaap kunnen vallen.
Wat zou het kamp van Mérode hem
brengen?
De broeders vap Mérode. Zelf wps bil
nooit in zoo'n kamp geweest. Maar hij
Kende het verhaal van den groenen jager
van Soest. 1) Dat had hij indertijd goed
in zijn geheugen gegrift. Het zou hem
misschien eens te pas kunnen komen.
Daardoor wist hij, welke soort menschen
het waren. Den naam hadden zij gekregen
van een dapperen overste, een zekeren
cavalier de Mérode. Maar toch, de naam
had zijn ontstaan te danken aan dien
krijgsman. Toen deze overste eens een
nieuw regiment voor het keizerlijke leger
had aangeworven, waren de soldeniers van
zoo'n lamlendige soort, dat ze noch het
maroheeren, noch de andere ongemakken,
die een soldaat te velde te verduren heeft,
konden verdragen. De brigade was zoo
zwak, dat ze de vaandels niet kon volgen.
Wanneer men nu een zieke of een
lamme ergens in huis of achter een heg
aantrof en men vroeg: Van welk regi
ment? Dan was gewoonlijk het antwoord:
Van Mérode.
Dat was de oorzaak, dat men ten slotte
allen, ziek of gezond, gewond of niet, wan
neer ze meeslingerden buiten de gelederen
of hun kwartier niet bij het regiment in
het veld namen, broeders van Mérode
noemde. Bij de strenge tucht in Wallen-
stein's leger kwam zoo iets niet voor.
Wel wist Saxon, dat men vroeger derge
lijke knapen varkensvangers of gesneden
hommels noemde, dit laatste omdat de
hommels als ze hun stekels verloren had
den, geen honig meer verzamelden en
alleen maar goed genoeg waren om te
vreten.
1) Von Grimmelshausen. Der abenteuer-
liche Simplicissimus.
.(Wordt vervolgd), i
Hl)TF.IJ,F,. Zeven auto's werden een
prooi der vlammen.
TENTOON STELLING VAN HOLLANDSCHE KANTWERKEN VAN DE NED. KUNST
TER EENIGIN'G „HET MOLENWIEK JE" in de Kon. Kunstzaal Kleykamp in de
residentie. Meisjes uit West-Kapelle tijdens het kantklossen.
HET AFSCHEID VAN DEN DISTRICTSCOMMANDANT ÜElt IUJKSVELDWACHT TE
ZWOLLE die in dezelfde functie in den Haag benoemd is. De heer Tielens inspec
teert voor het laatst de Zwolsche Rijksveldwachters.
HEVIGE SNEEUWVAL IN ARLBERG. - Een sneeuwploeg bezjg
met het vrij maken van een spoorlijn.
TE KITSBüDEL (TIROL) werden de
Nederlandsche nationale ski-kampioenschap
pen gehouden. Baronesse Schimmelpennincti
v. d. Qye, die een zeer goeden tijd maakte..
HET BAL VAN DE „INNOCENCE-ORDE" TE STOCKHOLM. Leden van de Zweedsche koninklijke familie bij het bal
van de ,,Innooence-orde'' in het Grand Hotel te Stockholm. Vrouwelijke nieuwe orde-leden maken hun reverence voor het
vorstelijke gezelschap. V.r.n.J. zittend erfprins Gnstaaf Adolf, prinses Ingrjd,, kroonprins Gustaaf Adolf, prinses Sybille
en prins KaTel jr.
FELLE BRAND IN EEN GARAGE TE
