De partijdag der Nazi's - Marktfeesten te Purmerend
DE HEKS VAN WINSLEA
75sle Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
BE MARKTFEESTEN TE PURMEREND tér gelegenheid van BELANGRIJKE WIELERWEDSTRIJDEN OP DE STADIONBA VN TE AMSTER- PRINSES MARIE dochter van het Italiaansche ko.
het 350-jarjg bestaan als marktplaats. Overzicht tijdens de op- DAM. Een viertal renners met wereldreputatie. V.l.n.r. Pellenaers (wereld- ningspaar, zou naar verluidt in het huwelijk treden
T.i,.. T7 j i n kampioen amateurs), A. Magne (winnaar Tour de France), K. Kaers (wereldkam- met den aartshertog Otto von Habsburg, pretendent naar
voering van het spel „Johan van Egmonds privilegie pioen profs op den weg) en p Pola (wel.eidkampioen sprints-amateurs). de tronen van Oostenrijk en Hongarije.
naar het Engelsch van May Wynne.
43)
„Ik wil je niet trouwen!" riep zij weer en
nu met groote heftigheid. „Dan zou ik mij
nog eerder uit het venster werpen en zóó
den dood ingaan!"
„Je zult niet den dood ingaan, Marjorie,
Integendeel, je zult nog vele jaren leyen
en mijn gehoorzame vrouw zijn. Maar op
net oogenbllk zal ik daar niet verder over
praten. Ik wilde je alleen maar op de
hoogte brengen van de eer, die ik je mor
sen zal aandoen".
Hij trad het vertrek door, maar hield
steeds den blik op haar gevestigd, tot hij
In den hall nog in ziohzelven prevelde:
..Mijn gehoorzame vrouw! Mijn gehoor
zame vrouw!" zoo zeker voelde hij zich
Immers van de overwinning.
Priscllla moest het arme, snikkende
meisje terug leiden naar haar kamer, waar
zij nog enkele dagen gevangen zou blijven
en dit nu zelfs nog zonder den troost van
Janet's sympathie!
Zij viel op de knieën naast de breede
Vensterbank 'en bad onstuimig:
„O, Heer zend Hugh! tot mij, Hugh!
Hugh! Wie zou mij anders redden van dien
verschrikkelijken man!"
HOOFDSTUK XXVIII.
Het geheim van den Zwarten Poel.
Achter een groep elzen stond een kleine
jongen in een versleten buisje en zonder
pet op het hoofd, zoodat de wind vrij spel
had door zijn peenkleurig haar.
Weinig aandacht sohenkend aan de
wanorde, die de wind over het geheel
mocht aanbrengen in zijn toilet, aanvaard
de „Wandelende Tam" den tocht heuvel
opwaarts in de richting van Winslea
Grange. Nu en dan stond hij stil, keek
rechts en links om zich heen en verschool
zich soms achter een boom of een steen
blok, of hij bang was, dat hij gezien zou
worden. Hij wist zeer goed, dat de man aan
den anderen kant van de rivier wel
degelijk op hem lette.
En die man was James Birley.
Maar toch zette hij moedig den tocht
voort, want Zwarte Meg had hem warm
avondeten beloofd als hij goed zijn bood
schap deed.
Het was al koud hier op de vennen en
niet lang zou het meer duren of de avond
nevel kwam op zetten. Maar Tam liep door
en bereikte na eenigen tijd het huis van
Winslea Grange.
Hij wist zeer goed, dat hij van achter
een struik, dichtbij het gesloten venster,
waar hij stond, werd gade geslagen. Intus-
schen nam hij voorzichtig een paar kie
zeltjes, wierp die tegen een van de ruitjes
en riep zacht:
..Mistress Marjorie! Mistress Marjorie!"
James Birley leunde zoo ver mogelijk
voorover en spande zioh in om vooral te
hooren wat nu volgen zou. Daar werd het
venster opengeschoven en een stem vroeg:
„Wie roept Marjorie Stapleton?"
„Ik, Wandelende Tam. Ik, die u al eens
hierheen heb gebracht, mistress, van de
hut van Meg van Winslea".
Marjorie herkende hem nu en herhaalde:
Wandelende Tam? En waarvoor ben je
nu gekomen?"
„Meg van Winslea heeft mij gezonden,
mistress. Er is een man bij haar in de hut
gekomen, die van u spreekt".
„Een man?.O, de hemel zij geloofd!
Zeker Hugh Ainslie?"
„Neen, mistress, zoo heet hij niet. Kolo
nel Richard Morrice moest ik u zeggen en
dan zoudt u het wel weten".
„Inderdaad, dien man ken ik. Maar hoe
is die in de hut van Meg gekomen, vanuit
kasteel Pontefract?"
„Dat weet ik niet, mistress. Hij heeft niet
van zichzelven gesproken, enkel van u. En
hoe hij zijn vriend beloofd had u uit welk
gevaar dan ook te redden".
„Om mij te redden?"
Zij verloor nu alle voorzichtigheid uit 't
oog en boog zioh half voorover uit het
venster naar het ventje, dat nu waarschu
wend den vinger op de lippen legde.
,.U moet oppassen, lady!" waarop Mar
jorie zich dan ook in groote ontsteltenis
terugtrok en hem enkel nog tot spoed aan
maande. om haar zoo gauw mogelijk de
boodschap mee te deelen.
Kolonel Morrice zal hier morgenavond
zijn bij het opgaan van de maan en hij zal
de middelen meebrengen om u uit uw ge
vangenschap te verlossen, als u zich aan
z'n zorgen wilt toevertrouwen".
„Natuurlijk! En van ganscher harte.
Maar eilacie!Morgenavond zal het te
laat zijn, want op den ochtend moet ik
trouwen met een, dien ik haat en vrees.
En dan ook niet uit vrijen wil, maar ge
dwongen".
„Morgenochtend?.... Ja, dat is nu een
moeilijkheid, waarop die heer niet gere
kend heeft. Welk antwoord zal ik hem dan
brengen, mistress?"
„Luister eens, Tamga hem nu zoo gauw
mogelijk vertellen, dat het morgen te laat
zal zijn; dat hij vanavond komen moet
vanavond, vat je? Smeek hem, bij al wat
hem veilig is, dat hij ooit heeft liefgehad
of zal liefhebben, dat hij vanavond een
hulpelooze vrouw bijstand komt verleenen.
Wil je hem dat zeggen, Tam?"
De jongen aarzelde.
„Vanavond?.Maar de mist komt op,
lady, en ik heb hooren zeggen, dat deze
heer den nacht doorbrengt in de „Bar-
Guests", bij den Winslea Waterval en u
weet, dat die plaats een slechten naam
heeft, want dat daar geesten rondwaren in
den maneschijn".
„Maar als je je wat haast, Tam, zal je
daar nog zijn, lang voor het opgaan van
de maan. O, ga toch. jongen! Je mag vra
gen, welke belooning je maar verlangt.
Hier is mijn beurs, daar zit niet veel in,
dat geef ik toe, maar er zijn anderen, die
je zeker ruimer beloonen zullen. Neem die
nu vast mee, Tam. Loop dan, wat je loo-
pen kunt, naar de „Bar Guests" en vraag
of kolonel Morrice, zonder mankeeren,
vanavond komt".
Hij nam de zijden beurs, die zij hem had
toegeworpen van de eene hand in de
andere en herhaalde halfluide:
„Naar de „Bar-Guests". Zwarte Meg zal
daar misschien zelf nog heengaan, als Ik
terug ben. Maar ik denk wel dat die blonde
heer met de blauwe oogen hier zal komen".
Tam liep weg en hoorde zachtjes het
venster achter zich dichtgaan.
Maar dat was niet het geluid, waarop hij
wachtte. Hij durfde echter niet omkijken
om te zien of James Birley hem wel volgde
Toch was hij hier een oogenblik later
zeker van en opzettelijk liep hij toen niet
te snel, dat zijn vervolger hem in dén
nevel toch vooral in het oog kon houden.
Met triomf in het hart ging James Bir
ley dat samentreffen tegemoet met kolo
nel Morrice. den man, op wien hij zich
wreken wilde en dien hij zich voorstelde
als een vluchteling, zwak en uitgeput door
ontberingen en dus des te makkelijker een
prooi voor zijn zwaard.
Morgen zou hij mistress Marjorie ver
klaren waarom haar redder zich niet aan
de afspraak gehouden had. En wat zou hij
zich ook verdienstelijk maken tegenover
zijn partij, als hij de natie bevrijdde van
dien moordenaar van generaal Rains-
borough!
Tam had hij nu uit het oog verloren, dus
stond hij stil en luisterde
(Wordt vervolgd).
NOGMAALS DE PARTIJDAG I)ER NAZI S TE NEURENBERG.
1ste rij v.l.n.r. graaf Schwerin von Krosigk, generaal von
Blomberg, generaal Goering, Adolf Hitler, Alfred Rosenberg,
Rudolf Hess, Victor Lutze, Schwarz en Guebbels.
MIN. DE WILDE op de Int.
Postzegeltentoonstelling te Am
sterdam, brengt een toast uit.
DE LEIDER VAN IIET DUITSCHE
RIJK in zijn toespraak te
Neurenberg.
EEN PERS OP ECHTE
PERSJES cloor een pers
fotograaf verrast tijdens de
voorbereidingen voor de
jaarbeurs te Utrecht.
VERREE TEASHALE de
nieuwste echtgenoote van
den romantischen film-don-
Juan Adolf Menjou.
