Bouw Waalbrug - Feest te Purmerend - Drijvend vliegveld
DE HEKS VAN WINSLEA
75,te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
De bouw van de brug over de Waal bij Nijmegen
BEIERSCHE VOLKSDANSEN IN DE OPEN LUCHT Te Berlijn
worden op verschillende plaatsen in de stad volksdansen door Beiersche
jongens gedemonstreerd. Op den achtergrond de Brandenburger Tor.
DE FRANSCHE LU CHTM AN OEUVRE S
Een apparaat, waarmee men vlieg
tuigen reeds op verren afstand kan hooren
aankomen.
EEN DRIJVEND VLIEGVELD Om de verbinding tusschen het New-Yorksche zakenkwartier
en Long Island te verbeteren, heeft men nabij Wallstreet twee drijvende vliegvelden .verankerd.
Een der vliegvelden.
naar het Engelsch van May Wynne.
66)
De stilte, waarmede dit alles in zijn werk
Sing, had iets benauwends; daarbij kwam
Jan nog die eigenaardige geur van natte
Waderen en vochtige aarde, die in den
herfst uit de bosschen opstijgt.
Marjorie moest onwillekeurig denken
aan wat er in het dorp altijd verteld werd
van dien nacht, voorafgaande aan Aller
heiligen. Dit was de tijd, dat de geesten
terugkeerden op aarde, om de levende
vrienden waarschuwingen te geven.
In dien overspannen zenuwtoestand leek
het haar, dat zij een doodsklok hoorde lui
den; dat de witte dampen, die om haar
heen opstegen, geestesverschijningen wa
ven, die haar met spookachtig gefluister
«amen waarschuwen voor naderend
onheil.
De hemel behoede haar voor dien ver-
eehrikkelijken avond van Allerheiligen!
Maar nog altijd hoorde ze dat luiden
van de doodsklok.
Ze had het wel willen uitschreeuwen,
[ten Barbara haar op den arm tikte, om
haar om hulp te vragen bij haar taak. Wat
was zij verstijfd, toen ze opstond uit haar
Sebogen houding over de dorre, vochtige
naderen. En dat, terwijl de vrees haar als
®een geestelijke omarming hield gesloten.
■Schep moed, Marjorie", maande de zoo-
'fel flinkere vriendin. ,,Kijk. de zakken
Wn hier listig verborgen en de lantaarn
tot in de spleet daarnaast. De spionnen
van Lambert hebben nog nooit de boschjes
van Horton doorzocht.
Er klonk triomf uit dien fluisterenden
toon, wat een ware opwekking was voor
Marjorie.
Er bestond immers kans, dat zij met
Hugh spreken zou? Die gedachte prikkelde
haar tot werkzaamheid.
Reeds had Barbara de twee kleine zak
ken over de schouders geworpen en ver
zocht nu Marjorie of zij de dievenlantaarn
wilde dragen, die ze intusschen had aan
gestoken.
,,'t Is de beste avond, dien je je maar
bedenken kunt voor zulk een onder
neming", fluisterde zij. „Want mocht de
een of ander hier ronddwalen, en soms
een lichtstraal van de lantaarn, of een
voortbewegende gedaante zien, dan zal hij
niet anders denken dan dat de geesten
van Allerheiligen hun jaarlijkschen zwerf
tocht maken over de oude aarde".
Marjorie antwoordde niet. Haar mond
was droog; koortsachtig stroomde het
bloed haar door de aderen, haar zenuwen
waren op het uiterste gespannen.
Barbara, die al zoovele avontuurlijke ge
varen had doorsctaan, voelde hier niets
van; hoe roekeloozer het ondernemen, hoe
uitdagender zij werd gestemd.
De verschoven steen gaf toegang tot een
lange, smalle gang, verbazend nauw, en
zóó vochtig riekend, dat het een ware
lijdensweg was om daardoor heen te
werken.
Marjorie zou dan ook nooit de verschrik
king vergeten van dien tocht, die deels
onder het park doorvoerde, evenals de
gracht aan de noordzijde van het kasteel
en die haar ontstaan te danken had, door
dat er een dam opgeworpen was in een
rivier, die haar bron had in het park.
Geen van beiden spraken zij een woord;
het eenig waarneembaar geluid was het
doffe neerkomen van haar voetstappen en
het afdruipen van het water langs de
modderige, sijpelende wanden.
Meer dan eens struikelde Marjorie over
den oneffen bodem. Het sombere van zulk
een omgeving zou iemand alle hoop be
nemen.
Eindelijk bracht een fluisterende waar-
sohuwing van Barbara haar tot staan.
Van den anderen kant werd een licht
schijn gezien, of dit door een spleet van
den muur viel.
Barbara verzocht haar vriendin de lan
taarn wat hooger te houden en niet lang
duurde het nu meer of de zwakke licht
straal werd tot een vierkant vlak van
licht, dat binnenviel door de opening van
een valdeur in den muur.
,3en je daar, Dick?"
Een zacht prevelen van boven.
„Barbara!"
Marjorie's hart klopte nog ééns zoo
onstuimig.
„Hugh", fluisterde zij, zóó zacht, dat
niemand het hoorde.
Maar Barbara noodde haar wat dichter
bij te komen en zelve te zien, wat er te
zien was.
De valdeur bleek uit te komen in een
diepen put, waarvan de schacht tot hoog
boven haar reikte, en ook weer een paar
meter de diepte in ging.
Als ze naar beneden keken, konden ze de
weerspiegeling van licht zien op het water
en als ze dan de eerste verblinding te boven
waren, zagen ze de donkere omtrekken van
bij elkaar gestoken hoofden.
„Barbara!"
Dit was Dick Morrice.
„Ja. Alles is in orde. Barbara Carcroft
en Marjorie Stapleton zijn hier. Zij is mee
gegaan, om mij te helpen, waar wij niet
weten wat haar vader overkomen is".
„Marjorie!" klonk het verrukt van Hugh
Ainslle.
„Ja, ze is werkelijk hier; anders zou Ik
met den besten wil van de wereld mijn
belofte niet hebben kunnen houden. En
wees maar gerust; wij zijn hier veilig. Nie
mand dan wij weet van Friar's Passsage".
„En u hebt het proviand toch wel mee
gebracht, mistress?" viel een andere stem
in, van iemand, die meer praktisch aange
legd was, zoodat Barbara opkeek en het
gelaat van Brian Cartwrlght onder
scheidde.
„De zakken zijn hier, master Caxtwright.
Vischt u ze maar op!"
En, knielende op den vloer van het ge-
vangenhok daar boven, Het een van de
mannen een touw neer, waaraan een ste
vige haak was bevestigd. Door de hand uit
te steken wist Barbara dien te grijpen, en
ze maakte er de zakken aan vast, die zoo'n
zware vracht voor haar waren geweest
langs die onderaardsche gang.
In alle stilte werden ze zorgvuldig opge-
heschen, want, ofschoon deze toevoeging
tot den geringen mondvoorraad niet van
eenig noemenswaard belang kon zijn, gaf
ze toch vast een voorsmaak van de hoe
veelheden, die dappere vrienden in het
vervolg zouden kunnen aansleepen.
Een enkele onvoorzichtige beweging zou
de zakken in het modderige water van de
ongebruikte wel hebben doen vallen, maar
zij, die het optrekken van het touw be
stuurden, waren genoegzaam hiervan
doordrongen, zoodat ze dan ook wel zorg
den, dat ze dezen vreemden visch behoor
lijk aan wal haalden.
„Morgen, neen, laten wij liever zeggen
overmorgen, kom ik weer", riep Barbara
zacht.
Dick Morrice antwoordde haar, terwijl
de anderen, die de betrekking tusschen
deze twee kenden, zich bescheiden terug
trokken.
Voorwaar, een vreemde plaats van
samenkomst voor geliefden, met het gele
licht van de lantaarn op het mooie don
kere hoofdje vallend, dat zoo vol verlangen
uitging naar het gretig voorover gebogen
hoofd van haar verloofde.
„Tot Donderdag dus, Uefste! Wil je wei
gelooven, dat die (belofte mij tusschen twee
vuren brengt: het verlangen, om je te zien
al is het dan ook nog zoo kort, en je
stem te hooren en toch ook weer die
vrees, dat dit oogenblik soms wel duur
gekocht kon zijn! Want ik moet er niet
aan denken, dat Lambert of zijn spionnen
ons geheim soms ontdekken konden".
„Dat kan niet!" stelde zij hem gerust,
ondanks de vage vrees, die het verdwijnen
van doctor Stapleton in haar eigen gemoed
had gewekt. „Er zijn geen verraders in ons
kamp!"
„Maar bittere vijanden in het andere.
Heb je niet gezegd dat James Birley zich
bij Lambert heeft gevoegd?"
„Stil!" fluisterde zij, met een lichte
hoofdbeweging naar Marjorie, die achter
haar stond in de duistere gang. Toen, wat
luider: „wees maar niet bezorgd over mij,
Dick: Jack of Lanthorne trekt er 's avonds
op uit en weet de spionnen van ouwen
Noll te overtroeven.
„Nu, mijn geliefde Barbara Carcroft be
veel ik dan wel aan in de zorgen van dien
moedigen Cavalier, Jack of Lanthorne!"
Met dezen hartewensch en met nog een
langen, vurigen blik naar zijn geliefde,
trad hij terzijde voor zijn vriend Ainslle,
die nu enkele woorden kon wisselen met
Marjorie.
(Wordt vervolgd).
Het monteeren van het bovendek aan de Lentsche zijde.
KAMPIOEN MANDENDRAGER
Voor de kampioenschappen manden-i
dragen te Londen wordt reeds druk
geoefend. De kampioen in training.,
TE PURMEREND wordt van 6 tot 9 September feest
gevierd, in verband met het 450-jarig bestaan van de
Markt aldaar. De opbouw van het imitatie-slot Pur
ine rstein".
DE NIEUWE AMERIKAANSCHE KRUISER „Minneapolis"
bracht een bezoek aan Engeland. De kruiser, welke vier water-
vliegtuigen aan boord heeft, op de Theems bij Gravesend.
