F Trianon-Theater BOUWKUNSTIG SCHOON. Nederland Zwitserland BESCHAAFDE JONGE DAME BEDIENDE VLUCHTELINGEN VERKOOPSTER GEVRAAGD LEIDSCH DAGBLAD - Derde Blad Dinsdag 29 Mei 1934 Q?ii/u>e ScJuJ.j ys. C(c.lvU/i.c(tv-rA< %£aAAó UIT DE BONTE WAERELD. BRIEVEN UIT BERLIJN. „SUPER" BLIJVENDE HAARGOLVING RIEK ZEVENTER KON. NED.-IND1SCH LEGER Koloniale Reserve te Nijmegen. LUXOR-THEATER- ACHTER HET MASKER MEERMANSBURG. IV. Ik begin met te herhalen: Wie van het Leidsche stadsschoon houdt en tegelijker tijd de natuur bemint, moet niet verzui men, juist in dezen tijd eens een bezoek aan Meermansburg te brengen. Wandelen we recht uit, voorbij de mo numentale pomp, die nu overschaduwd wordt door de prachtige kastanje en de met fijne smalle blaadjes getooide treur wilgen, dan staan we weldra tegenover den fraaien achtergevel. De archieven zouden ons wellicht in kunnen lichten, wanneer de achtergevel in dezen vorm gebouwd is. Doch in de eer ste plaats vermoed ik, dat de archieven niet in een openbare verzameling zijn; in de tweede plaats is het nog lang niet ze ker, of ze uitvoerige bouwberlchten dien aangaande vermelden; en in de derde plaats schrijf ik hier populaire artikelen, die voor velen door het publiceeren van allerlei archivarische bijzonderheden wel licht wat droog zouden worden. Doch wanneer ik de vormen van het snijwerk op lijsten, paneelen, enz. bekijk, dan meen ik. dat we hier aan het begin der 18de eeuw moeten denken. We zijn bij dit ornament nog niet toe aan den Lo- dewijk XV-stijl. Het is alles nog volkomen symmetrisch en regelmatig. Doch de vormen missen de volheid van den Lod. XTV-stijl. Bekijken we b.v. de fijne wijze waarop de smalle paneelen van de deur imposten van boven met een lofwerkje zijn afge sloten. Kijken we verder naar de klok- vormig afhangende slingers van eiken bladen boven de deur, afhangende van een vaas waaruit boven gestyleerde vlam men opstijgen. Ik meen in dat geheel reeds iets te bespeuren, dat wijst op zoo ongeveer den tijd van 1720. Het zelfde valt dunkt mij ook op bij de houten kroonlijst en het snijwerk in het fronton. Terwijl de gehelmde meerman aan den voorgevel en boven op de pomp nog de stoere 17de eeuwsche kracht in zich heeft en het bovenlijf de gedaante van een krijgsman bezit, zien we in het medaljon boven in den achtergevel een meer arca dische figuur, die zeer zeker ook wel sier lijk zijn kromzwaard omhoog heeft ge reed om te slaan, doch het lijkt hier meer een spel in de golven en bij de an dere afbeeldingen stroeve ernst. Doch hoe dit ten slotte zij, de achter gevel maakt als afsluiting van het ruime binnenplein een prettigen indruk. Behal ve een overzichtelijke schetsteekening heb ik enkele details wat vergroot getee- kend, om mijn bedoeling te verduidelij ken Opgemerkt dient nog te worden, dat de achtergevel twee woningen verbergt, en dat de dubbele deur toegang geeft tot twee woningen. Juist op deze dubbele deur vindt men de gesneden handvatten, die met hun zijwaarts zwenkende krul doen denken aan den stijl Lodewijk XV. Alle woningen, er zijn er dertig, zijn voor hofjeswoningen zeer ruim: een ka mer boven en een kamer beneden, verder een gang en verschillende gemakken, die men vooral in de oudere hofjes tevergeefs zoekt. De bewoonsters hebben het er dan ook uitstekend naar den zin. Trouwens er wordt in alle opzichten door heeren Regenten uitmuntend zorg gedragen. On gevraagd vangt men dit reeds op uit de gesprekken, wanneer de bewoonsters be merken dat men Interesse heeft voor dit rustige, stille helm. Doch ook al deelden vriendelijke oudjes het u niet mede met zoovele woorden, dan zoudt ge het mer ken aan hun propere verschijning, wan neer hier of daar een deur opengaat. Ge zoudt het merken aan de kraakheldere gordijnen voor de ramen, de zorg voor bloemen en planten in de vensterbank, de glimp die ge opvangt van reinheid en orde. wanneer ge zoo even een blik kunt werpen door een opengeschoven raam. We begeven ons thans weer naar de vestibule. Er staan hier voor de ramen ter weerszijden van de groote toegangs deur twee bruin geschilderde houten huis jes. Het eene is de portiersloge, een ver trekje, dat sinds voor vier jaren de por tier gestorven is, niet gebruikt wordt. Zijn functie wordt thans tot aller bevrediging waargenomen door zijn weduwe, die het portiershuis is blijven bewonen, doch van het wachthuisje natuurlijk geen gebruik maakt. Het andere huisje doet dienst als lij kenhuis, wanneer een bewoonster haar aardsche woning verlaat voor een andere. We willen thans nog even een bezoek brengen aan de Regentenkamer. Met een zwaren sleutel wordt de eiken houten deur voor ons geopend en we staan voor een ruime, gemakkelijke eiken houten wenteltrap, waarvan de treden brandschoon zijn geschuurd. De wanden zijn voorzien van een glanzend witte te gelplint. Weldra komen we in de regen tenkamer, een streng en statig vertrek, met een eenvoudige, en strenge eiken houten paneellambriseering, waarboven de wanden bespannen zijn met gebloemd, donkerrood velours. Het witte plafond be vat in 't midden een zon, die haar stralen naar alle zijden richt, terwijl langs de voute een eenvoudige relief versiering is aangebracht. Dit alles lijkt mij weer werk uit het begin der 18de eeuw. Evenzoo de schouw, waarvan het bene- nedengedeelte is gebeeldhouwd van grijs marmer. Het bovengedeelte is weer in stuckwerk uitgevoerd en is versierd met eenige wapens van regenten. Het geheele beloop van lijnen en rondingen duidt weer een naderen van den Lod. XV-tijd aan. al is de symmetrie nog overal gehandhaafd, ondanks het feit, dat de vorm van de schouw streng verband houdt met het geerende van het geheele werk. Naast dit vertrek is nog een kleiner kabinet, waar in een fraaie eikenhouten kast staat, en waarin men ook nog een volledig bijge houden wapen en naambord van de re genten vindt vanaf den stichtingstijd tot heden. Op de hier aanwezige schilderijenver zameling komen we nog terug. Trambestuurders, bedenkt dat uw voetbei een eenvoudig waar schuwingssignaal en geen slag werk is. DE BEVROREN WENDEL-MTLLIOENEN. Met veel hoop en veel verwachting kwamen drie Jaar gebeden de 1867 echte en pseudoverwanten, nakomelingen en erf genamen van de familie Wendel met hun aanspraken voor den dag Toen het kaf van het koren gescheiden was. bleven er 12 personen over die met elkaar de 160.000.000 zouden verdeelen, die waren nagelaten door de oude Elle Wendei van de 5th Avenue. Zij had met haar poedel in een klein, ouderwetsch huis gewoond, zonder licht, zonder electriciteit. zonder eenig comfort. Na aftrek van de successie belasting bleef er een bedrag van 140 millioen over, belegd in huizen, grond, landgoederen enz. Indertijd waren de twaalf erfgenamen overeengekomen, dat zij slechts de huren, pachten en renten onder elkaar zouden verdeelen. maar het reusachtige bezit on verdeeld zouden laten. Maar er scheen met het beheer der erfenis iets niet in den haak te zijn; althans de erfgenamen ontvingen de vervallende rente niet meer en nu elschen zij dat alles verkocht wordt, opdat zij zelf de controle over hun millioenen kunnen hebben. Maar nu blijkt het, dat in de laatste twee jaren de economische crisis, die de Vereenigde Staten heeft geteisterd, ook een zwaren slag aan de Wendel-millioenen heeft toegebracht. Het blijkt, dat de 140 millioen tot 36 millioen zijn ingekrompen. En ook deze 36 millioen zijn zoo stevig .bevroren", dat het nog zeer de vraag is, of de erfgenamen ei in zullen slagen ze los te krijgen. De spotvogels van New York vertellen reeds, dat de erfgenamen het volgende jaar er zich mee tevreden moeten stellen de kos ten van het beheer te betalen. (Van onzen correspondent). DE PASSIESPELEN TE OBERAMMERGAU. Berlijn, 21 Mei. De omstandigheid, dat in de Duitsche politiek in deze weken niet al te veel aan de hand is althans uiterlijk, achter de schermen speelt zich veel af, waarop we binnenkort nog wel hopen terug te komen brengt er ons vanzelf toe, onze aan dacht aan geheel adere dingen te schen ken. We reizen in gedachten naar Zuid- Duitschland en wel naar dat poëtische met de jaren wereldberoemd geworden dorpje in het gebergte, dat Oberammergau heet, en dat deze beroemdheid dankt aan zijn Passiespelen, die sinds nu precies drie eeuwen regelmatig alle tien volle jaren gegeven worden. Een gewoonte, die slechts twee malen, de laatste maal dus in dit. jaar 1934, ter wille van een bijzon dere gelegenheid onderbroken is. Eigenlijk kent iedere ontwikkelde lezer deze geschiedenis van Oberammergau. en zeker leven thans nog tienduizenden Nederlanders, die zelf één of meermalen in „het Passiedorp" geweest zijn, om dezt zeer bijzondere sensatie van het boeren spel, dat Christus' laatste levenslijden weergeeft, mee te maken en er zijn eigen ervaringen over mede huiswaarts te nemen Uw berichtgever heeft driemalen het Passiespel bijgewoond en mag zich dus als eenigszins ervaren op dit gebied be schouwen Ja, er zijn niet weinige bezoe kers. die deze eigenaardige voorstelling weliswaar als een onvergeteüjken dag in hun leven beschouwen en toch niet de minste neiging speuren, tien jaren later nogmaals voor dit doel naar Oberammer gau te trekken. Wie twee decennia mee gemaakt heeft, mag zich dus gerust als deskundig toeschouwer bekennen. En wie er drie achter den rug heeft, is al een liefhebber te noemen. Dat de bevolking van Oberammergau ook al vroeger dan precies drie eeuwen geleden „de Passie" vertoonde en wel oorspronkelijk binnen de wanden van de kerk, dus op zeer primitieve wijze ls minder bekend dan het feit, dat een pest epidemie, die in 1634 veel dooden eischte, maar door de gebeden der vrome bevol king ten slotte heette bedwongen te zijn, de aanleiding was v~or de plechtige be lofte, het spel tot in alle toekomstige tijden alle volle tien jaren te herhalen als dank aan God voor deze redding uit hoogsten nood. Het ontroerende schuilt natuurlijk in de omstandigheid, dat deze belofte tot op den dgg van heden vervuld ls, en dat slechts wereldoorlog en revolutie een korte onder breking konden veroorzaken. Alle tien jaren hebben zij die in Oberammergau ge boren zijn. zich voorbereid op deze pas siespelen, die het lijden van Christus der menschheid in alle bontheid en eeuwige, schokkende schoonheid voor oogen stel len. Alle tien jaren hebben de ingezetenen van dit dorpje in geheime stemming de rollen verdeeld, maanden tevoren hoofd haar. snor en baard laten groeien, om het typische uiterlijk te krijgen van het volk, zooals het er in en om Jeruzalem in Christus' dagen moet uitgez'en hebben. En alle tien jaren wordt het zeer uitvoe rige en nogal naïeve tekstboek van de passie, d'e niet minder dan zeven tot acht uren duurt, met zooveel iiver en toewij ding uit het hoofd geleerd, dat ondanks het ontbreken van een souffleur en de voor enkele spelers zeer moeiliike en uitvoerige rollen nog nimmer een meewerkende is blijven steken of van den officieelen tekst afgeweken is Wat het publiek dat, om toch vooral niets te missen, man voor man met het tekstboek gewaoend is, door alle tijden heen zelf nauwkeurig heeft kunnen controleeren De boeren, de kunsthandwerkers, de houtsnijders, de smeden, de timmerlui en de andere inwoners van Oberammergau, die van oud tot jong in de Passie mede spelen en het zijn er niet minder dan 6 tot 700 mogen wel de meest toege wijde, de ijverigste „tooneelspelcrs" ter wereld genoemd worden. Tooneelspelers? Ja en neen. Daarover zijn al tienduizenden pennen in beweging geweest. In vroeger eeuwen, Ja zelfs nog tot tegen het einde van de 19e eeuw, schijnt van eigenlijk tooneelspel in het dorpje niet al te zeer sprake geweest te zijn. Toen eenmaal de passie van de kerk naar de markt, van de markt naar het open veld, van 't veld naar de half en ten slotte de zoo goed als geheel overdekte hal met het intusschen steeds ten deele opengebleven tooneel overgebracht was, en de regie steeds hoogere eischen stelde, zullen wel passie-regisseurs naar Munchen en Berlijn gereisd zijn, om van hun beroepscollega's het een en ander af te kijken. En wanneer men thans de waarlijk verbluffend goede behandeling der massa bewegingen in het passiespel ziet. dan waagt men de veronderstelling, dat de regisseurs van Oberammergau de laatste 20 jaren zeker meer dan een bezoek bij de beroemde Reinhardt-voorstellltwm ondernomen zullen hebben. En wie randeert ons, dat niet „Christus" a „Apostelen" en de „hooge priesters" e. 's winters een reisje naar Berlijn aan e. waagd hebben om te bestudeeren hnl men in groote zalen als Relnhardt's' vrne gere „Grosse Schauspielhaus" spreekt öeiï beweegt en er in slaagt, tot dulze'ndeS toehoorders door te dringen. Immers ook in Oberaimimergau heeft men tegenwoórX met een gehoor van meer dan vierduizend menschen per voorstelling rekening te houden En toch is het resultaat geen slaDDe Imitatie van een Relnhardt-voorstelline geworden, herinnert de Passie als geheel met de oogen van een tooneelcriticus zien, eigenlijk absoluut niet aan „tooneel" zijn deze boeren en handwerkers feitelijk geen tooneelspelers. Men merkt aan deze menschen iets anders. De Dultscher zou 1 zeggen: iets „einmallgs". Zij zouden niet I morgen geheel andere rollen in een gansch I ander stuk kunnen spelen. Ze zijn pas slesspelers", dat wil zeggen: ze bereiden! zich tien Jaren en telkens weer tien jaren I er op voor, hun Innerlijk beleven, hunl voelen en denken in spelvorm te demon-1 streeren. Ze zijn Christus-menschen I levende stukken herinnering aan het I Nieuwe Testament. Hun spel is de werke-l lijkheid, de tien jaren pauze zijn eenl wachten op de Passie, het Passiejaar eenl opleven. Daarom is ten slotte het geheel eenl hoogst eigenaardige demonstratie, die inl de eerste plaats eerbied opwekt 'en pasl daarna bewondering. Veel meer nog danl in Bayreuth voelt men hier de wijding De I echte vrienden van Oberammergan komen f den avond te voren, wandelen door hetl dorp, bezoeken de kerk en blijven ook vaak in den kleinen kring van hun boeren-l gastheer. Den volgenden ochtend moeten ze al om zes uur het bed uit, omdat het spel reeds om 8 uur begint en met twee uren voor het middageten pas om zes uur 's avonds ein digt. En dan blijft de „gepassionneerde' ook liefst nog den tweeden nacht in hel dorp, om de indrukken niet door plotsell vertrek naar een triviale omgeving uit té wisschen. Voor vele tienduizenden bezoekers is dil spel hoogste heilige Mis, een godsdienst oefening van zeer bijzonder karakter. En| daarom zijn voor hen de spelers ook gees acteurs, zelfs geen dllettant-tooneelspel maar een soort dorpspriesters, voor wil men een geheel eigen soort bewondei gevoelt. Dat desondanks vele toeschouwers tei slotte het gevoel niet van zich kunnen af zetten, dat het tienjaarlijksche Passies] van Oberammergau in de eerste plaats ei wereldattractie voor vreemdelingenverkt en een niet onbeteekenende geldmakerij is niet de schuld van het dorp en van zij: inwoners, maar eigenlijk van andere in stanties, reisbureaux, tusschenpersoni hotelbezitters, spoorwegmaatschappijei advertentiecolporteurs en al die anda kringen, die oogenblikkelijk opduiki zoodra een tot nu toe onbekende of min der bekende gemeente door een godsdien stig gebeuren, door een geneeskracht bron van ongewoon karakter, of zelfs door een wonderdokter of kwakzalver plol de kans geeft op groote winsten en aller lei mogelijkheden. De jongste geschiedenis van Oberam mergau is een eindelooze strijd van hel dorp en zijn leiders met deze tot op zekei hoogte onvermijdelijk tusschen- en hul] instanties geweest. Toen eenmaal de Ami rikaansche toeristen het Passiespel onl dekt hadden en met hun onaangena: mengsel van overdreven vroomheid kwetsende, niets ontziende zucht naar sen satie het dorpje in de Beiersche Alpen dollars kwamen bestormen, hebben de wer kelijk vrome spelers, die zelfs aanbiedin gen kregen om met hun heele „troep" na: de Vereenigde Staten over te komen, hard noten te kraken gehad. Ze zijn de eenvou dige toegewijde Passie-priesters gebleven eerder arm dan rijk, hoogstens welvaren! maar dan meer dank zij hun groote kunst vaardigheid in het houtsnijden of he pottebakken dan dank zij de honoran: nek voor den speler, die in hoofdzaak vergoe ding voor talrijke uitgevallen werkdagei genoemd mogen worden. Oberammergau is zuiver gebleven, en is er het een en ander tegen tekstboek ei muziek, tegen het overlange spel en he vaak eentonige en oppervlakkig-slaperig van vele scène's te zeggen, als geheel is t Passie een geweldig beleven, waarvan mei ten slotte verklaren moet, dat men he „gezien moet hebben" om over de wonde ren dezer wereld te kunnen meespreken. Er zijn in deze Passie momenten val groote picturale schoonheid, en weer an dere, die zoozeer aangrijpen, dat men vele snikkende en niet zelden in trance o bewusteloosheid vervallende vrouwen r* grijpen kan. Wie zijn Bijbel liefheeft en de musea vol ontroering staat joor meesterwerken onzer oude schilders, a Bijbelsche tafereelen voor het nagesiacn afgebeeld hebben, zal in Oberammerg iets van dat onsterfelijke terugvinden gelukkiger huiswaarts gaan. ROLAND- Hl HE 1' ZOU (itffILDE 1IODEKIE COIFFURE brengen wij U met onze 1048a f. 3.50 f. 2.50 HAARLEMMERSTRAAT 2 BOCK TORf 4AB6T - ïï',«P. 477 lederen avond vertooning van den WEDSTRIJD i067a in Milaan en van de reis van 't Nederlandsch elf- lal naar Italië. - Deze uitgebreide filmreportage is opgenomen door „POLYGOON" Haarlem, Gevraagd voor dadelijke indiensttreding een goed steno-typiste voor Fransche, Duitsche en Engelsche correspondentie, als privé-Secretaresse. Brieven onder No. 1927 a. h. Bureau v. d. Blad. De gelegenheid tot dienstneming bij het is weder opengesteld voor ongehuwde Nederlanders van en met 18 t.m. 29 jaar, die te voren nog niet in de tropen hebben gediend. InliChtinoen worden /.onder eenige verplichting verstrekt door den Commandant der 1887 Hoe Leiden er uitzag vóór 50 jaar. Tentoonstelling van de Ver. „Oud-Leiden", in de Lakenhal van 115 Juni, bestaande uit foto's, teekeningen, enz. van het uiterlijk der stad. 9V* Toegankelijk voor iedereen tegen het gewone museumtarief. 1926 HET BESTUUR. Gevraagd een voor verschillende Kantoor werkzaamheden. Vereischten: goede algemeene ontwikke- j ling, vlot machlneschrijven, bekendheid met boekhouden gestaafd door diploma's) Leeftijd pl.m. 20 jaar. Brieven Bur. van dit Blad onder No. 1916. J Hug slechts 3 dagen brengen wij de groote Ufa-Film me* HANS ALBERS en KATHE VON NAGI in de Hoofdrollen Voor de Pauze. De spannende Film met JACK HOLT In ons Voor-Programma de Groote Voetbalwedstrijd HOLLAND ZWITSERLAND 1049a opname ORION en POLYGOO.N Woensdag en Donderdagmiddag groot Matinee met verfooning van het geheel Programma CORSETTEN TRICOTAGES geheel op de hoogte met het corsetten- en tricotagevak-^ met uitvoerige inlichtingen Bur. van dit Blad onder^^^^^

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1934 | | pagina 12