CANADA, EEN LAND DAT VREDE
VERLANGT.
Buitenl. Weekoverzicht. ZONNESPEL IN DE HAVEN.
75»te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 26 Mei 1934
Derde Blad
No. 22753
FAILLISSEMENTEN.
VRAGENRUBRIEK.
PARLEMENTAIR OVERZICHT
me nummers van ons Blad
Door Philip Noel Baker, hoogleeraar aan de Econom.Sohool te Londeu
Het ls juist 25 jaar geleden, sinds ik voor
jet eerst in aanraking kwam met de
mlltlek en de politici van Canada. De
wr Mc. Kenzie King, vroeger (en toe-
tomstigi eerste minister van dit dominon
kunstigeerste minister van dit dominion,
nam °P een tocht mee in den „mlnis-
lerleelen trein" van den premier Sir
Uilirled Laurier toen een halt dozijn
peeches heb hooren afsteken, die werke-
|S een diepen indruk op mij maakten,
nnt Sir Wilfriéd was een bijzonder
jenscli. Maar wat ik mij bovenal zeer
(ildelïlk van die reis herinner, was het-
höi ik hoorde betreffende een zekeren
Onadeeschen politicus Bourrassa.
Bourrassa was een „nationalist". Hij
mpageerde „Canada voor alles". Hij
Ésclite, dat Canada een „Natie" zou zijn,
jjt gelijk andere naties de volledige con-
jtle over al haar nationale aangelegenhe-
;3 sou hebben, de relaties met vreemde
gogendheden, inbegrepen. Hij beweerde,
jst het Canadeesche volk absoluut geen
ürantwoordelijkheid voor den oorlog zou
jagen, als deze zou uitbreken. Hij eischte
f:or Canada de neutraliteit op, wanneer
jat land het zou wenschen.
tt geloof, dat ik in het Canada van 1909
pen enkele groep menschen zou kunnen
riden, die meer sympathiseerde met
Jjurrassa, dan de lieden, die in den trein
n den minister-president over hem spra.
len. En tcch bleef na die kwart eeuw in
rijn geest de indruk achter, dat deze
iirrassa een begaafd, een Imponeerend,
aar zeer zeker ook een gevaarlijk man
.is.
De jaren gingen voorbij. De oorlog kwam.
i Robert Borden, Sir Wilfried's opvolger,
Send tegenover het „fait accompli" van
i oorlog, die verklaard was, zelfs voor-
ta Sir Robert geraadpleegd was. De toe-
sijde jonge man van Canada trok de
1 over om deel uit te maken van de
Ktlogsregeering te Londen. Door hem had
Icanada een stem bij iedere beslissing be-
titffende de Britsche of geallieerde poli-
pi der gouvernementen. De dagen der
adeesche ondergeschiktheid waren ten
[ai. En toen de oorlog afgeloopen was.
Iteestlgde Sir Robert Borden, dat zij nooit
[tón terugkeeren. Bij de vredesconfe-
|rd! verzekerde hl] de toelating van
Ifaöa tot den Volkenbond en hij ver-
Ifade, dat de andere landen heel goed
[tgipen, dat de rechten van Canada
[prees dezelfde waren, als die van iederen
mi.TO staat. De „gevaarlijke" Bourrassa
1 rijn land niet buiten den oorlog ge-
tonden, maar toen de oorlog voorbij was
"vim het uit, dat door een bepaalde ont-
ïieling in de gebeurtenissen, welke
aar door weinigen was opgemerkt, zijn
'eorie van de Canadeesche nationaliteit
i opzichte van de buitenlandsche poli
jst had gezegevierd. Het systeem der
"~ning Street beslissingen" had afge-
in het vervolg zou Canada slechts
tel kunnen nemen In buitenlandsche
gelegenheden, wanneer het zelf daarin
itemde.
Aan deze vraagstukken hechten wij
sote waaideWat doet Canada met de
Rationaliteit, die zijn soldaten en politici
tefan gewonnen? Welke positie neemt het
fans in tusschen de overige staten van de
pireld? Welke beginselen volgt zijn regee-
Welk doel beoogen de Canadeezen
bereiken? Welk gebruik denkt het land
[mijn nieuwe vrijheid te maken om zijn
biddingen te bepalen tegenover het
Bntsche Koninkrijk en de geheele wereld?
[Dit zijn vragen, die Europeanen gedeel-
PJÜk aan Canadeezen kunnen stellen, als
M elkaar ontmoeten. Het zijn vragen, die
P Canadeezen zichzelf stellen, En als de
ladeezen nog eens de wolken zich zien
jtenpakken aan den Europeesche hemel;
zij zich opnieuw geplaatst zien voor
situatie, zooals Bourrassa en Borden
een kwart eeuw geleden tegenover
ten hadden, dan zullen deze kwesties een
r 'Isa dag ernstiger wordend karakter
pnemen.
[laat geen enkele imperialist in Engeland
"ten, dat het antwoord een uitgemaak-
zaak is. zooals dat het geval was met
P'den in 1914. Toen ik in Canada ver-
Ku verklaarde generaal McRae een con-
fkatief lid van den Senaat, die als ge-
wraal in het Canadeesche leger tijdens
1® wereldoorlog een belangrijken staat
i dienst achter zich heeft, dat naar
f» opvatting geen enkel Canadeesch
r® ffl een Europeeschen oorlog verspild
r1 worden. En als lk het gemoed var,
T 'olk goed begrepen heb, geloof ik, dat
Roel wat menschen zijn, die hetzelfde
Ren zeggen, wanneer zij opnieuw voor
F wiize van 1914 werden gesteld. Zij zijn
["stuchtelijk tegen den oorlog. In
i:fte ,»ad, waar ik kwam, vond ik lieden,
Kus telden, dat naar hun opvatting
TMda Engeland nooit meer zou volgen
leen oorlog van concurreerende mogend-
of botsend imperialisme, gelijk het
Ifc.' jaren geleden deed.
Lw trek daaruit niet de conclusie, dat
T,, een beslissing heeft genomen ten
van Lord Beaverbrook's politiek
- .7^0 ie". Generaal Mc Rae's voorstel
»it den Volkenbond te treden is af-
,:®t op de onmiddellijke en nadrukke-
Ujl.tetwerping van den leider van zijn
Em enneM, de huidige conservatieve
vauer van Canada. Het werd eveneens
ESrJted in de hoofdartikelen van alle
C, e bladen in het land, terwijl ver-
.^iwoordigers van de C. C. F., de Cana-
7;™ Labourpartij, er zich met nog
I .«te beslistheid tegen verklaarden.
Ifer1 *s ^eze afwijzende houding
ItSn» een ..afzondering" als een plot-
Jp, opgekomen besluit te beschouwen.
|jC®eest invloedrijke leider met betrek-
I-'At tr <'e buitenlandsche zaken is wel-
"ai. „ent Massey die niet zoo heel lang
n?® Canadeesch gezant in Washington
iit Waarvan velen vinden, dat hij de
!i i man is om Canada's relaties met
h mogendheden te behartigen.
I,ftdt z^n e'Sen (liberale) partij
brtim n5ar ^em gelnisterd en in hem
|$j ?™d. Zes maanden geleden hield hij
JsiT "ewoon belangrijke rede in de
if, joronto. Hij besprak dezelfde kwestie
fëjJ vandaag behandeld heb wat
r*» zal doen met zijn nieuwe volledig
ontwikkelde nationaliteit". „Canada", zei
hij o.a. „moet het hernieuwde besef heb
ben, hoeveel de buitenwereld voor ons be
teekent. Zelfs wij met al onze isolatie zijn
niet veilig. Het is een zaak van eigen be
lang voor ons om de buitenlandsche aan
gelegenheden ernstiger op te nemen dan
tot nu toe.
En wat bedoelde de heer Massey met
„de zaken ernstig nemen?" Dat zette hij
helder uiteen. „Er is tegenwoordig vol
doende voor een dominion in de wereld
te doen" zeide hij. „Het Vereenigde Ko
ninkrijk biedt een groot veld voor ge
meenschappelijke activiteit en individueel
initiatief met een belangrijk einddoel....
Dit doel.... is niet minder dan het pro
bleem van de handhaving van den vrede
zelf. En de vrede kan „slechts" gehand
haafd worden door het „internationale
systeem", dat, hoewel onvolmaakt het
eenige is, ,,dat tusschen ons en het oer
woud staat". Hij citeerde onder grooten
bijval de woorden welke op de conferen
tie van Toronto verleden jaar September
algemeene instemming vonden, n.l. dat
de Engelsche staten met al hun krachten
zouden samenwerken om het collectieve
systeem (van den Volkenbond) te verster
ken zoowel voor de zaak van het Rijk als
voor de wereld, waarin het zich bevindt".
Een werkelijke bond met een werkelijke
veiligheid tegen oorlog dat is het
„groote einddoel" van de Canadeesch
buitenlandsche politiek, dat een van Ca
nada's meest gezaghebbende staatslieden,
met de Mandsjoerijsche episode voor den
geest, heeft aangegeven. En de heer Mas
sey gaat zeer ver, wanneer hij zegt, dat
het de eenige politiek is, welke het Brit
sche Koninkrijk tezamen kan houden, als
de oorlog terug zou keeren. „De overweging
van een verdediging" zegt hij, „op de oude
voor-oorlogsche basis, brengt onvermijde
lijk afwijkende gezichtspunten in de im
periale familie. Een defensief plan voor
het geheele Rijk zou de eenheid van dat
Rijk bedreigen en zijn eigen oogmerk te
niet doen, maar wat betreft pogingen tot
handhaving van den vrede onder het col
lectieve systeem kunnen de Britsche
staten kracht vinden in een aaneenslui
ting".
Dit is inderdaad duidelijke taal van een
man van Massey's positie, en wiens partij
vrij spoedig tot macht zal komen. Het is
de waarschuwing, dat Canada niet op
nieuw voor de keus van 1914 gesteld zou
willen worden.
Canada is misschien meer dan welk
land ook bezig de buitenlandsche affaires
te overdenken. Een nationale campagne
voor den Volkenbond met Kerstmis inge
zet door den eersten minister en de lei
ders van (je Liberale en Labourpartij en.
Het was de eenige gelegenheid, waarbij de
leider der drie partijen voor een gemeen
schappelijke zaak samenwerkten. Sinds
dien hebben de belangrijkste sprekers van
het land per radio gesproken over allerlei
verschillende punten van de internatio
nale politiek, die Canada zou dienen te
volgen. Vijfhonderd georganiseerde „stu
diegroepen" hebben naar hun toespraken
geluisterd. Kort voor zijn dood deed de
commandant van de Canadeesche strijd
krachten in Frankrijk, Sir Arthur Currie,
een beroep op zijn landgenooten om „te
vechten tegen den oorlog, zoodat de vol
gende generatieniet onze stupiditeit
zal veroordeelen. gelijk wij in de loopgra
ven de stupiditeit van onze ouders in 1914
veroordeelden". Canada heeft, als ik het
begrepen heb, reeds besloten dat het den
oorlog alleen door middel van den Volken
bond bestrijden kan. Het is bezig een be
slissing te nemen ten aanzien van de
offers, die een werkelijke Bond eischen
zal. En het begint te begrijpen, en hier
aan zal het volk van Groot Brittannië de
aandacht dienen te schenken, dat slechts
een werkelijke Bond de Vereenigde Naties
kan redden van de uiteenspatting, welke
een oude „imperialistische" oorlog zoo
goed als zeker zal brengen.
(Nadruk verboden).
Uitgesproken: M. L Sweris, koopman,
te Leiden, Hoogewoerd 50 Rechter-Comm.
mr. J. H. van Laer Cur. mr. G. H. E. Nord
Thomson Leiden.
Opgeheven de faillissementen van: H.
Kleer te Leiden. O. Dadama te Voor
schoten.
A. van E. te L. Leiden, Sassenheim,
Lisse, Hillegom, Haarlem, Velsen, Castri-
cum, Bergen en vervolgen Schoorl,
Schoorldam, Stolpervlotbrug, Callantsoog,
Den Helder. Totaal 109 K.M.
A. W. te L. De meest aanbevelens
waardige route is Leiden, Rijpwetering,
Oude Wetering, Leimuiden, Kudelstaart,
De Kwakel, Uithoorn, Mijdrecht, Wilnis,
Nleuwersluis, Loenen, Oud-Loosdrecht,
Hilversum, Laren. Totaal 65 K.M.
A. W. B., te W. De beste route naar
Rome is volgens de K.N.A.C.: Amsterdam,
Utrecht, Den Bosch, Eindhoven, Hasselt,
Link, Namen Givet, Reims, Vitry,
Chaumont Langres. Dyon, Chalon,
Lyon, Valence, Avignon, Alx en P.,
St. Raphael, Nice, Genua, Livorno, Gros-
seto, Rome. Totaal 2200 K.M.
Een andere route, die eveneens prac-
tlsch sneeuwvrij zal zijn, is: Amsterdam,
Arnhem, Nijmegen, Krefeld, Keulen, Ko
blenz, Wiesbaden, Frankfort a, d. M., Neu
renberg, Munchen, Kufstein, Innsbriick,
Brennerpas, Bolzano, Verona. Modena,
Bologna, Rome. Totaal 1900 K.M.
De le route (via Genua) naar Milaan
bedraagt ongeveer 1850 K.M.; de 2e route
naar Milaan bedraagt ongeveer 1570 K.M.
WISSELENDE BEELDEN.
Vol wisseling is het be aki der wereld!
Of deze wisseling echter gunstig mag
worden genoemd? Wij voor ons zouden
deze vraag niet gaarne bevestigend willen
beantwoorden
De aanvankelijk vrij gunstige vooruit
zichten op een overeenstemming inzake
het volgend jaar te houden referendum
in 't Saargebied zijn opnieuw beschaamd;
wederom is tot uitstel besloten en het
laat zich aanzien, dat 't thans nog moei
lijker zal zijn om tot een beide partijen
bevredigend compromis te geraken, dank
zij het incident met een aantal Fransche
studenten, die een bezoek brachten aan
Saarlouis. Natuurlijk geven beide partijen
een afwijkende lezing van het geval, doch
in leder geval staat Frankrijk thans stera,
als het eischt: absolute zekerheid, dat de
stemming zal kunnen geschieden zonder
eenigen drang of dwang! En steeds meer
dringt zich daarnevens naar voren als
tweede eisch: zekerheid, dat geen wraak
zal worden geoefend op de verliezende
minderheid..
Zeer naarstig worden voortgezet de be
sprekingen tusschen Frankrijk en de sov
jets over het toetreden van Rusland tot
den Volkenbond in September a.s. Hoewel
nog niet officieel, schijnt dit toetreden
toch zoo goed als verzekerd. Feitelijk
moest dit een reden tot algeheele verheu
genis zijn, vooral na het heengaan van
Japan en Duitschland uit Geneve, doch
lang niet algemeen is de ingenomenheid
met deze versterking van den Volkenbond.
Speciaal in Engeland toont men maar
weinig vreugde, omdat het vermoedelijk
de Engelsche verplichtingen opnieuw zal
uitbreiden! Het is nog niet zoo lang ge
leden, dat de sovjets geen goed woord
over hadden voor den Volkenbond, waar
van zij het lidmaatschap thans zoo blij
ken te ambieeren. Alleen hieruit is direct
al af te leiden, dat de sovjets momenteel
voordeel zien in dit lidmaatschap, en het
daarom is te doen.
Inderdaad is dit dan ook het geval. De
sovjets voelen zich aan twee zijden be
dreigd en willen zich nu zooveel mogelijk
dekken. De eens voor kapitalistisch wan
gedrocht uitgekreten Volkenbond kan
Rusland eenige verlichting brengen en zoo
zijn de bordjes nu plotseling verhangen.
In het Westen voelt sovjet-Rusland zich
niet op zijn gemak door de Duitsche zucht
tot expansie naar het Oosten. Dantzig en
de corridor zijn daar open vraagstukken
en de mogelijkheid is werkelijk niet uit
gesloten, dat het tusschen Duitschland en
Polen hierover nog wel eens tot een soort
Koe-handel zal komen, vooral, nu de weg
der besprekingen tusschen beide landen
is gevonden. Polen zou dan schadeloos
zijn te stellen door gebied der kleine Bal-
tische landen Niet voor niets hebben
beide landen een voorstel der sovjets om
de grenzen dezer staten te garandeeren
door een non-agressie-pact beleefd doch
beslist van de hanrligewezen
En in het Verre Oosten dreigt de ex
pansie-zucht van Japan, zooals bekend.
Met gevaar aan weerszijden van zijn
uitgestrekt gebied tracht sovjet-Rusland
nu zooveel mogelijk garanties te verkrij
gen en gelden doet in deze omstandighe
den het bekende: „Paris vaut bien une
messe"! (Vrij vertaald: het is ons wel een
offer waard!)
Frankrijk ziet de Russische zwenking
echter met groot genoegen, omdat het in
zijn kaartspel op het politieke tournooi
best van pas komt. Zelfs loopen er ge
ruchten, dat Frankrijk het vroegere bond
genootschap wel zou willen herstellen en
dat tusschen Litwinoff en Barthou reeds
ernstig hierover is onderhandeld.
Dit zou beteekenen een uitbreiding van
de Engelsche garantie van Locarno en
daarom loopt Engeland niet zoo warm
voor het toetreden der sovjets tot den
Volkenbond.
Eén groot bezwaar is er tegen deze toe
treding, n.l. dat Zwitserland tot dusverre
hardnekkig heeft geweigerd de sovjet
unie te erkennen en dat zal toch noodza
kelijk moeten gebeuren om de Russen de
zelfde rechten m de Volkenbondsstad te
verschaffen als de andere leden genieten.
Daarvoor zal de noodige pressie nu wel
worden uitgeoefend op Helvetia.
Steeds meer ziet men de oude politiek
der allianties en wat dies meer zij herle
ven; de gevaren daarvan behoeven wij
zeker niet meer aan te geven
Een totale wijziging is eveneens ge
schied op den Balkan tengevolge van den
staatsgreep in Bulgarije. Daar heeft de
militaire partij zich geheel van het be
wind meester gemaakt, dankbaar gebruik
makend van het feit, dat daar de twee
spalt tusschen de politieke partijen zulk
een hoogte had bereikt, dat geen coalitie-
regeering bereikt kon worden, zooals de
afgetreden premier Moesjanoff, die op
nieuw met de vorming van een kabinet
was belast, moest erkennen. Zelfs koning
Boris is niet gekend in dezen coup d'état
en heeft dezen als fait accompli tenslotte
moeten sanctioneeren. In hoeverre het
militaire regiem van Giergijef als een
soort Bulgaarsch nationaal-socialisme le
vensvatbaarheid heeft, zal nog moeten
blijken, doch voorloopig beteekent deze
macht een volkomen zwenking in de
buitenl. politiek. Was deze totnutoe in
hoofdzaak georienteerd op Italië is
koning Boris niet met een dochter van
den Italiaanschen koning getrouwd?
nu zal aansluiting worden gezocht naar
Zuid-Slavië en via dit land met de overige
Balkan-landen! Voor Italië beteekent dit
het verlies van een waardevollen voorpost
op dit schier-eiland en dit is te meer van
beteekenis, nu de verstandhouding met
Albanië ook niet zoo intiem meer lijkt.
Voor de Italiaansche politiek is dit een
geducht echèc, dat men ongetwijfeld zal
trachten elders goed te maken. In de eer
ste plaats in de richting van Oostenrijk
en Hongarije, hetgeen evenwel de ver
standhouding tusschen Italië en Duitsch
land weer in het gedrang brengt. De
Nazis in Austria blijven immers doorwroe
ten, niet terugdeinzend voor spoorweg-
sabotage etc. en dat strookt niet bepaald
met de lijn van Mussolini's politiek
In deze onzekere en dubieuse situatie
komt volgende week de Ontwapenings
conferentie bijeen. Voor haar Zwanen
zang? Het heeft er allen schijn van. Het
is goed beschouwd, diep treurig te zien,
hoe ieder staatsman, straks te Genève
aanwezig, overtuigd is dat mislukking
brengt wedloop van bewapening en langs
Niet slechts de groote, vlakke weiden
met de wisselende verschieten, maar even
zeer de talrijke havens met hun verschil
lende soorten van schepen behooren tot de
aantrekkelijkheden van ons land! Niet in
de grootte van de haven, noch in het
aantal schepen ligt de factor der beko
ring; doch in het spel der zonnestralen
over de boorden en zeilen en de vaak
onverwacht heldere en grillige weerspiege
ling in het water!
Bovenstaande foto geeft wel haast de
kleinst mogelijke eenheid uit een haven
weer; een enkele aak met een eenvoudig
roeibootje geflankeerd door een stukje
meerpaal! Maar hoe groot is de aantrek
kelijkheid van het plaatje; komt het door
het zonnespel op het zeil, dat de boorden
van het roeibootje bedekt, of is de weer
spiegeling hiervan de oorzaak? Zonder de
weerspiegeling geeft het licht-overgoten
roeibootje inderdaad een zeer aantrekke
lijk beeld: doch de waarde der reflex is ten
zeerste afhankelijk van de aanwezigheid
van het roeibootje. Zoo is het dus in dit
eenvoudige geval; maar waarom bekoort
een haven vol trawlers of vol zeilschepen
om nog te zwijgen van een zeehaven vol
machtige zee-reuzen met hun reusachtige
wandeldekken en de torenhooge com
mandobrug?
Komt het, omdat de Hollander zich van
ouds tot de zeevaart voelt aangetrokken
en alles wat met water en schepen sa
menhangt zijn liefde heeft? Het is een
verklaring voor de groote aantrekkings
kracht, maar of het de eenige reden is?
Wij betwijfelen het; daarvoor is de fasci-
neerende invloed van het gigantische
schouwspel te groot; terwijl dan tevens
allen, die steeds weer kunnen genieten van
deze schoonheid, zouden moeten behooren
tot de categorie der droomers. De sterke
tegenstelling met de betrekkelijke een
tonigheid van onze vlakke landen kan al
evenmin de voornaamste reden zijn, want
ook daar kan het zonlicht in een klein
slootje prachtige weerspiegelingen doen
ontstaan. Voor den een zal de schoonheid
gelegen zijn in het water, voor een ander
weer in de afwisseling en voor een derde
in de geschiedenis; zoo zal elkeen op eigen
wijze genieten van de pracht van onze
havens!
TWEEDE KAMER.
GRENSWIJZIGING IN
FRIESLAND.
Nadat de Kaaner het wetsontwerp tot
bekrachtiging van eenige ordonnanties
van den Gouverneur-Generaal van Ned.
Indië, inzake de inkomstenbelasting (cri
sisheffing) met 62 tegen 4 stemmen had
goedgekeurd en den heer Drop vergunning
had verleend, aan den minister van Wa
terstaat te mterpelleeren over de uit
voering der Zuiderzee-steunwet, hield zij
zich bezig met het wetsontwerp tot ver-
eeniging van de Friesche gemeenten Eng-
wirden en Schoterland en eenige daar
mede verband houdende grenswijzigingen.
Het gaat in dit wetsontwerp hoofdzake
lijk om Heerenveen. Dit is geen zelfstan
dige gemeente, maar 't curieuze feit doet
zich voor, dat Heerenveen in drie andere
gemeenten ligt (ten deele in Engwirden,
ten deele in Schoterland en ten deele in
Hasterland) en dat de lijn van deze lig-
ging Heerenveen op grillige wijze als het
ware doorsnijdt, zoodat soms de eene zijde
van een straat tot een andere gemeente
behoort dan de overzijde. Van dezen toe
stand zijn allerlei lastige dingen het ge
volg en daarom maakt minister de Wilde
er een eind aan, door de afzonderlijke
gemeenten Engwirden en Schoterland te
vereenigen tot één gemeente, genaamd
Engwirden-Schoterland (waartoe dan ook
Heerenveen zal behooren). waarbij dan
ook wordt gevoegd de plaats Nijehaske,
die thans tot de gemeente Hasterland
behoort. Als vergoeding hiervoor krijgt
Hasterland dan het Westelijk deel van
Schoterland. Op deze wijze hoopt de mi
nister een eind te maken aan de „bron
van moeilijkheden", die thans bestaat.
Over het debat behoeven wij niet veel
te zeggen. Er waren enkele tegenstanders,
maar het wetsontwerp is tenslotte bij
zitten en opstaan aangenomen. Alleen
heeft de Kamer den naam der nieuwe ge
meente veranderd De minister stelde,
zooals wij reeds zeiden, voor, haar Eng
wirden-Schoterland te noemen. Een heele
mond vol! En onpractisch, zooals enkele
sprekers zeiden, want de volksmond zal
ongetwijfeld van Heerenveen spreken. Nu,
de minister liet de keus aan de Kamer,
en deze heeft daarop met 55 tegen 9 stem
men een amendement-Joekes aangeno
men, om den naam der nieuwe gemeente
te bepalen op Heerenveen.
Het kan verkeeren! Was vroeger Hee
renveen opgelost in Schoterland en Eng
wirden, thans worden deze (en een deel
van Hasterland) opgelost in Heerenveen.
Zoo krijgt ieder zijn beurt hier op aarde!
dien weg oorlog en dat niettemin geen
overeenstemming mogelijk blijkt trots
deze erkenning van het afglijden naar
I den afgrond.
Wisselende beelden
Tot overmaat van ramp is zelfs de be
reikte ontwapening ter zee ernstig in ge
vaar, daar Japan vraagt pariteit met En
geland en Amerika, hetgeen beide wei
geren....
VASTE COMMISSIE VOOR
INDISCHE ZAKEN.
Van de overige in deze vergadering be
handelde zaken noemen wij het voorstel
van een aantal fractie-leiders tot wijzi
ging van het Reglement van Orde, be
doelend
in te stellen een vaste Commissie voor
Indische Zaken, bestaande uit zeven leden,
die elk jaar door den voorzitter worden
benoemd.
Tegen dit voorstel zijn verschillende be
zwaren ontwikkeld. De uiterst-linksche
heeren (Roestam, Wijnkoop, Sneevliet),
zagen er „fascisme" in. een poging om de
Indische aangelegenheden voortaan in 'n
onder-onsje af te doen, zoodat de Kamer
feitelijk minder in deze aangelegenheden
zou worden gemengd dan vroeger. Deze
laatste opmerking maakte ook de heer
Westerman: hij vreesde dat de commissie
een gordijn zou worden tusschen regeering
en Kamer. De heeren Tilanus en Rutgers
achtten de instelling eigenlijk overbodig:
de commissie zou geen specifieke taak
hebben Maar de heer Joekes heeft het
voorstel, namens de nnderteekenaars. met
warmte verdedigd. Noch voor uitschake
ling van de Kamer, noch voor overschrij
ding van bevoegdheid of beïnvloeding door
de Regeering behoefde men bang te zijn,
zeide hij. Doch de Indische zaken hebben
zich in den lateren tijd zoo uitgebreid,
dat naast dergelijke commissies voor
andere onderwerpen ook deze nood
zakelijk moet worden geoordeeld.
Nu, de Kamer was dit met hem eens en
nam het voorstel aan: alleen de revolu
tionaire heeren en de heer Tilanus waren
er tegen.
De Kamer is tot 19 Juni uiteen.
HAGENAAR.
Illll!ini!lllinilllllllllllllllll!l!!lllllllll!i!lllll!lllllllllllllll!llllll!ll!llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
zijn behalve aan ons Bureau ook
verkrijgbaar bij de
Firma A. H1LLEN - Stationsweg
Firma A. J. H. W1JTENBURG,
Haarlemmerstraat 2.
W. G. J. VERBURG, Sigarenhandel,
Heerenstraat 2.
Fa. A. SOMERW1L Az. Hoogew. 24
A. M. v. ZWICHT Breestraat I 26
Joh. HOGER VORST. Haarl.str. 128
A. VAN EGMOND, Sigarenhandel,
Haven 2'4
BOEKHANDEL VAN DER VEEN
Geversstraat No. 59 Oegstgeest
en des Zaterdags bij
A. H. v. d. VOOREN, H. Rijnd. 106
en bij
Kiosk Prinsessekade.
iimanniHiuiuiiiimiHiiiHiiiunnmiiiniiiiiiiiiiiiiiiinininHiiiniuiniiiiuiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiD
