„Schandaal in Boedapest".
HIJ DIE ZIJN
VOEDSEL GOED VERTEERT
GENIET VAN ZIJN LEVEN
75«te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 19 Mei 1934
Vierde Blad
No. 22748
Buitenl. Weekoverzicht.
BRIEVEN UIT BERLIJN.
I DUITSCHLAND IN DE KNEL.
meer staat Genève in het centrum der
hlangstelling! Het is voornamelijk de
Sjjr-kwestie, die deze eer te beurt valt.
vastgesteld moet immers worden de datum
In het referendum, dat zal beslissen of
gebied, na 16 jaar te hebben gestaan
„■der Volkenbondsmandaat, met Frank-
ri» als mandataris, tot het Duitsche rijk
«1 terugkeeren of niet. We hebben er vroe-
Ser reeds op gewezen, dat deze kwestie,
L feitelijk geen kwestie behoefde te zijn,
mer een geworden is, sinds Hitier aan
et bewind is gekomen. Ontegenzeggelijk
het Saargebied Duitsoh, op en top
Juitscb, maartrots alle Duitsche ge-
moef, dat 93 pCt. der stemmen op Duitsch-
ind zal worden uitgebracht, is dit heusch
jo zeker niet, nu het Derde Rijk de teu-
llels van het bewind in handen heeft ge
nomen. In de eerste plaats heeft de Saar-
herolklng onder Fransch regiem een gun-
economisch bewind achter den rug en
ji, zullen socialisten en communisten
nr Duitschland stemmen, wetende, dat
Eet dan gedaan is met hun streven? En
ne staat het Centrum tegenover een
rugkeer, waar dit beteekent ontbinding
jer partij, gelijk in Duitschland en waar-
hijnlijk dezelfde vervolging als daar op-
lreuw is aangekondigd door niemand min
der dan minister Goebbels? Neen, zoo
Ernstig ziet het er voor het Duitsche rijk
|;et uit en men voelt dat daar blijkbaar
Kriegel Toch schijnt, dank zij de Italiaan
se bemiddeling, het ergste te zuilent
•orden afgewend: een internationale
bo'itie-macht om de stemming te verte
ken! Doch dit heeft moeite gekost en
Stencilen zeer pertinente toezeggingen,
[s! aan geen staatsgreep wordt gedacht,
frankrijk toont zich zeer coulant, tot-
isverre, schijnt zijn kruit droog te willen
juden voor de groote kwestie, die einde
jer maand aan de orde komt: de Ont-
iapening!
[Bovengenoemde rede van Goebbels gaf
fcfrigens een beeld, dat ernstig te denken
feeft over de situatie daar te lande, spe-
_ul, als men rekening houdt met het-
,ten langzaam maar zeker ook voor het
Duitsche volk zelf zekerheid wordt! De
inancieele verhoudingen groeien de regee-
iigover het hoofd en inflatie schijnt niet
jsr meer af! Voor een volk, dat eens de
(jende daarvan in vollen omvang heeft
«gemaakt, om te rillenGezwegen
li het buitenland, dat daarbij eveneens
eeren zal moeten laten, dodh veel ln eigen
kind heeft door de in- en uitvoer-rege-
cgen! De klachten, die in hoofdzaak tot
bet buitenland waren gericht, heeft men
isns voor het binnenland niet meer ge-
kunnen houden en dit helpt de
taaam maar zeker afnemende geest-
Srh- niet voortdurend kan men kunst-
toaü; de stemming op kookhitte houden
snel inkoelen. Daarbij komt dan nog, dat
let op buitenlandsch terrein Duitschland
il evenmin mede zit, trots de gewekte hoop.
kwals wij voorzagen, zijn Frankrijk en
Ingeland tengevolge van de Duitsche
lerbewapening elkaar in de armen ge
heten, al is het nog geen koek en ei.
frankrijk schijnt zich echter te verschan-
i achter een onneembare justltioneele
"ing. Het wil blijkbaar een onaanvecht-
positie innemen met een beroep op
het verdrag van Versailles en, wat in dit
geval nog meer zegt, op Locarno. De her
bewapening van Duitschland is met belde
flagrant ln tegenspraak en daarop zal
Frankrijk straks een beroep doen, dat niet
kan worden afgewezen; het wegloopen
van Duitschland van Genève, dat het uit
prestige-oogpunt niet ongedaan kan ma
ken, verzwakt daarnevens het Duitsche
front geweldigVon Ribbentrop had ln
Londen dan ook geen gram succes en pro
beert het nu te Rome!
En tot overmaat van ramp voor de
Dultschers duikt onverwacht de Russische
sovjet-commissaris Litwinof te Genève op
en lanceert een voorstel, dat geheel in de
lijn der Franschen ligt: een non-agressie-
pact voor Europa en een pact van bijstand
bij schending daarvan door een der Euro-
peesche landen! Is dit een aanloop tevens
tot het lidmaatschap der sovjets van den
Volkenbond? Het lijkt er in leder geval
zeer sterk op
Heeft de Duitsche regeering nu bij
voorbaat een „bliksem-afleider" gezocht?
Men zou het vrijwel als zeker willen aan
nemen, als men ziet, hoe Goebbels een
soort van vrijbrief uitdeelde voor Joden-
progroms! „Der Jude ist am alles Schuld"
dat is het motto van zijn rede tegen
Nurksen, pruttelaars en critikasters, met
een zijdeiingschen aanval op de kerken,
die zich niet willen onderwerpen aan het
zuivere staatsgezag!
Goebbels maakt daardoor de strijd van
personen tegen personen tot een van
ideeën tegen ideeën en, al legt daarbij de
Duitsche Jood in Duitschland misschien
straks het loodje, de idee van vrijheid
van godsdienst zal overwinnen, daarvan
zijn wij overtuigd. De Hetze tegen het
Jodendom bedoelt o.i. dan ook slechts een
genoegdoening aan zekere nat-soc. krin
gen, die aan zulk een afleiding beslist be
hoefte hebben, nu het er zoo dreigend
gaat uitzien op ieder gebied. Aan het pres
tige in het buitenland schijnt heelemaal
niet meer te worden gedacht, zoo hoog
is de nood inwendig gestegen! De Fuehrer
zwijgt op dit alles. Weliswaar heeft hij
tenslotte het nummer van „Der Stuer-
mer", waarin Streicher op z'n onverant
woordelijke wijze tegen de Joden te keer
ging, verboden, doch nadat dit uitver
kocht was enomdat het het Heilig
Avondmaal aantastte! De Joden-Hetze
komt er dus blijkbaar niet op aan
Begrijpen de Duitsche leiders dan niet,
dat zij het laatste restje sympathie in het
buitenland bezig zijn te verspelen, zelfs
daar, waar er een aanvoelen bestaat voor
hun eischen en verlangens?
Zooals gezegd, verschanst Frankrijk zich
meer en meer achter een onneembare
muur van juridische argumenten, waar
mede het straks, wanneer de Hoofdcom
missie der Ontwapeningsconferentie bij
een is, te voorschijn zal komen. Men mag
al reeds aannemen, dat het Fransche
standpunt van: „wij kunnen in deze om
standigheden niet ontwapenen," vrij alge
meen wordt aanvaarde. Zelfs Engelsche
en Italiaansche kringen, die tot nu toe
zich daartegen keerden, beginnen open
lijk daarop terug te komen
Het ziet er duister uit voor het Derde
Rijk, zoowel op binnenlandsch als buiten
landsch terrein en de zoozeer bejubelde
eenheid zal op zwaren proef worden ge
steld
(Van onzen correspondent).
DE „HERRENPARTIE" VERDWIJNT'
Berlijn, 10 Mei.
De Hemelvaartsdag loopt ten einde. Het
is de tradltioneele dag der „Herrenpar-
tien" geweest. Een „Herrenpartie" is een
Duitsche historische aangelegenheid. In
hoeverre dit bijzonder feest buiten Ber
lijn, in het overige Duitschland, algemeen
gevierd wordt, is mij niet in bijzonderhe
den bekend. Er zal wel een eigen, zeer
geleerde en zeer gedegen literatuur over
bestaan. Onze Duitsche vrienden laten
geen enkele gelegenheid voorbijgaan om
„gründlich" te zijn en dikke boeken te
schrijven. Dus is er zeker minstens eén
uitgave in drie of meer deelen met tal-
looze noten onder elke bladzijde en een
register van namen en zaken aan het
einde, waarin 't ontstaan en de ontwik
keling van de „Herrenpartie" in de diver
se Duitsche stammen in alle finesses uit-
eengeplozen is.
Wij hebben dit boekwerk niet noodig,
omdat we ons niet al te lang met dit
stukje folklore willen bezig houden. Per
soonlijke waarneming heeft ons met de
jaren meer dan voldoende geleerd, wat
een „Herrenpartie" is. Een genoegen, dat
zich hier telken jare uitsluitend en altijd
op Hemelvaartsdag afspeelt, Waarbij de
vrouw natuurlijk uitgesloten is. En waar
mede welke vereeniglng ter bestrijding
van den misbruik van sterken drank dan
ook in 't minst niet sympathiseert.
Op Hemelvaartsdag trekken in Duitsch
land, althans in Berlijn, in alle vroegte
de heeren der schepping er op uit, om
met hun vrienden van de stamtafel, de
kegelclub of eenige andere permanente
gezelligheidsvereeniging te gaan potverte
ren. In de lang vervlogen tijden, toen er
nog geen auto's bestonden en nog geen
autobussen en andere snelle verkeersmid
delen ter beschikking stonden van de
Heeren-Pantoffelhelden op dien éénen
dag in het jaar, waarop ze hun Xantip-
pe's thuis lieten, werd meestal van „Krem
sers" gebruik gemaakt. Een „Kremser"
was een typisch-Berlijnsch voertuig, een
soort Jan-Plezier, door twee arme drom
mels van kleppers getrokken, versierd met
papieren guirlandes, met lampions en met
Meie-groen, en als 't even kon, opgevroo-
lijkt door wat hoempa- of harmonikamu-
ziek, die al spoedig door joelen en bral
len van de reeds kort na zonsopgang da
nig benevelde inzittenden overstemd
placht te worden.
Per „Kremser", ook wel per fiets, en
later per auto, roeiboot, motorboot, om
nibus of voorstadstrein trokken de „Her-
renpartien" de „Jejend" („Gegend" ofte
wel „vrije natuur") in, om zich altijd
maar weer „in een kroegje verleiden" te
laten en ten slotte in meer dan vroolijke
stemming tot baldadigheid over te slaan
en zich voor het wederzien met den „huis
draak" moed in te drinken. Daarom heeft
als alle werkelijke humoristische dingen,
ook de „Herrenpartie" steeds een drama
in dieperen kern verborgen gehouden. Aan
het slot dreigde 'steeds het huiselijk on
weer. En het merkwaardige is, dat de na
tuur met die nattighëid meestal in stijl
bleef, zoodat zeker in Berlijn en in de
hem omgevende Mark Brandenburg een
„Herrenpartie" zonder stroomenden re
gen werkelijk tot de uitzonderingen be
hoort.
De heeren-pantoffelhelden winden zich
daar dan ook nimmer over op. Voor hen
is het ééns per jaar vrij zijn van vrou
welijke controle de hoofdzaak. En het
weer mag daar ten slotte geen rol van
beteekenis bij spelen. Velen, ja zeker, de
meesten onder die arme stakkers heeft
het thuis eigenlijk heelemaal zoo kwaad
niet. Het staat wel ongeveer vast, dat de
typische doorsnee-Duitsche huisvrouw, die
de 40 of 50 gepasseerd is, niet tot de ge
makkelijkste karakters behoort en wat
wij bij ons noemen „haar op de tanden"
pleegt te hebben. Maar ze meent het toch
ook niet slecht en zonder haar streng ré
gime zou het er met „pappi's" spaardui-
ten waarschijnlijk heel wat minder gun
stig uitzien.
Edoch, als de Hemelvaartsdag nadert,
komen in vele kleinburgerlijke Berlijn-
sche gezinnen als 't ware bij tooverslag
ontstemmingen, die waarlijk door de na
tuur in het leven geroepen schijnen om
de vlucht van den heer-des-huizes uit
Xantippes klauwen wat meer motief en
relief te geven. Dat is koddig en aan
doenlijk.
Men wil zich slachtoffer voelen en zich
als clubkameraden van weerszijden troos
ten en opbeuren. Men wil gemeenschap
pelijk leed hebben, dat wederkeerig weg
gedronken wordt. En waar een wil is, daar
is ook een weg. Daar zijn zelfs vele we
gen. Ze voeren niet naar Rome, maar naar
de tallooze uitspanningen in de omgeving
der groote steden, waaraan vooral Ber
lijn overrijk is.
Zeer zeldzaam zijn heden de „Kr^m-
sers" geworden.
Men ziet ze nog wel, maar ze vallen als
museumstukken op.
En dan trekt vooral de aandacht, dat
deze inzittenden nog in den ouden stijl
gekleed of ontkleed zijn; dat ze papieren
neuzen en reuzebrillen ophebben, een ge
deukte „hooge-zije" op, de wonderlijkste
maskerade-kleeren om 't veege lijf laten
bengelen, dan wel sportief in 't zwem
pakje met papieren medaljes versierd, ge
stoken zijn. Onderweg stappen ze tallooze
malen uit, om een kroegbaas te laten ver
dienen, zijn dochters en de kellnerinnen
af te zoenen, een dollen aanval op den
varkensstal of den hoenderhof te doen,
kortom, al die zotheden uit te halen, waar
toe hun bonte verkleeding en de „losge
laten" stemming schijnt te dwingen.
Maar ook wordt wel midden op den
landweg halt gemaakt, als 't kan in een
naburig beekje of meertje gebaad, dan in
de zon geblakerd, (wat zelden mogelijk
is, zie boven) oftewel door nieuwe alcohol
de koude rilling verdreven. En als 't mid
dag wordt, volgt een tukje, dan een nieuw
rondje, een dansje met dorpsschoonen,
een valpartij met sc'nerfwonden, verzoe
ning en ten slotte terugkeer naar de eigen
stadswijk met „eentje op den valreep" en
het vreeselijke huiswaarts keeren.
Zoo was het vroeger. Zoo was het zelfs
nog weinige jaren geleden.
Ditmaal kwam het mij voor, dat de
„Herrenpartie" aan 't aftakelen is. Slechts
éénmaal zag ik, en nog wel op 't water,
gecostumeerden, niet één Kremser", en
dronken menschen alleen in de omgeving
van Werder, waar in deze weken de kop
pige fruitwijnen in groote massa's ver
slonden plegen te worden.
De omwenteling van 1933 heeft toch
blijkbaar diepe wonden in het vroegere
volksleven geslagen. Ten goede? Ten
RECLAME-
1419
Een opgeruimd humeur is het kenteekeiï
van een goede spijsvertering. Men zieb
slechts zelden dat iemand die zijn eten
goed kan verteren slecht gehumeurd is.
Iemand die zich in een goede spijsverte
ring verheugt weet niet wat maagzuur is.
Deze aciditeit, of veeleer deze overmaat
van aciditeit, is niettemin de voornaamste
oorzaak van de meeste maagaandoeningen.
Zure oprispingen, opeenhooping van gas
sen in de maag, opgeblazenheid, kwalijk
riekende adem, migraine en zeer dikwijls
slapeloosheid, zijn te wijten aan gisting
van het voedsel in de maag. Deze gisting
is bijna zonder uitzondering het gevolg
van een overmaat van aciditeit welke on
middellijk gestaakt en opgeheven wordt
door een half thee-lepeltje Gebismureerd
Magnesium in een beetje water, gebruikt
na de maaltijden of zoodra de behoefte
daaraan zich doet gevoelen. Gebismureerd
Magnesium is verkrijgbaar bij alle Apothe
kers en Drogisten a f. 1,per flesch of
f. 1.75 per groote flesch, die voordeeliger is.
kwade? Dat moet de tijd leeren. Een feit
is 't, dat tegenwdordig in Duitschland, on
danks alle dwepen met „Germaansche"
zeden, de gebruiken minder ruw zijn dan
vroeger. Dat de jonge mannen, ook de ge
huwde, liever aan sport doen en van al
cohol afzien, en dat de ouderen daardoor
blijkbaar geducht geïntimideerd zijn. Dik
ke buikjes, glanzende oogjes en waggelen
de gangetjes zijn geen mode meer. De
jeugd wil er slank en vooral echt-militair
uitzien. Hitler is anti-alcoholist en anti-
vleescheter. Men ergert hem niet graag
met het tegendeel. Dat is werkelijk een
opvallend verschijnsel en wellicht het
meest treffende bewijs van zijn geweldige
populariteit.
Maar ook de verhouding tot de vrouw
is anders, meer kameraadschappelijk,
waardoor de behoefte aan den „vrijen
dag" niet meer zoo opkomt.
En waar alles veranderd is, hoeft het
blijkbaar ook niet meer te regenen op
Hemelvaartsdag. Want waarom die natte
traditie voor eenige duizenden pantoffel
helden, als honderdduizenden andere
mannen zeilen en roeien, zwemmen en
jagen, wandelen en fietsen willen?
Het zal niet lang meer duren, dan staat
de laatste „Kremser" in het museum naast
het laatste „aapje" (waarvan Berlijn er
nog slechts eenige tientallen heeft) en
is ook de laatste pantoffelheld uitgestor
ven, omdat er geen Xantippe's meer over
zijn.
ROLAND.
Automobilisten, motorrijders en
trambestuurders, helpt mede het
stadsrumoer te bestrijden.
„GROOTVORSTIN ALEXANDRA"
I Tot- de beroemdste zangeressen ter
R'tld behoort Maria Jeritza, sinds jaren
«tonden aan opera's te Weenen en New
"t: wie haar hoorde, betreurt het, dat
sopraan, die ook om haar actie de
Maria Jeritza en Paul Hartmann.
jotste aandacht verdient, nimmer in
land is opgetreden. De film „Groot-
Li Alexandra", waarin zij samenwerkt
te» h Hartmann, een der meest ge-
jjr'aeerde krachten van het Weensche
jJpAeater, vergoedt echter dit gemis,
tem k Hier deze week te zien: hier
fc'iu J™aria Jeritza en Paul Hartmann
hoofdrollen.
EIiIJKHKDEN BIJ HET SCHMINKEN
^Douglas Fairbonks Jr. maakte zijn de-
f,.. he Engelsche film met Alexander
Ho d»i "Cotharina de Groote" in de rol
IkM longen Czaar Peter III van Rus-
Peter was humeurig en beminnelijk om
beurten, ontstuimig en roekeloos, zelfs in
zijn jeugd en geneigd tot excessen na zijn
huwelijk met Catharina. Het schminken
van Fairbanks Jr. voor zijn rol als Czaar
Peter m was niet zoo eenvoudig als op
het eerste oog kan schijnen. Er waren
verscheidene problemen, die men moest
overwinnen. Het was noodzakelijk, dat hij,
wat zijn uiterlijk betrof, in ieder opzicht
overeenkwam met het tijdperk der ge
schiedenis, waarin de film plaats vindt.
Verder moest een karakter uitgewerkt
worden, dat de langzame beneveling van
een over 't algemeen onevenwichtig brein
toonde, maar toch de charme behield van
een vooraanstaand persoon. Het manus
cript schreef voor, dat Catharina, zijn
vrouw, in weerwil van al zijn dwaze en
wreede daden, toch van hem bleef hou
den en daarom moest men bij het schmin
ken er zorg voor dragen, dat hij sinister
genoeg scheen om hem voor het publiek
minder sympathiek te maken
Het vereischte effect kon slechts op één
manier worden verkregen: door een zorg
vuldige behandeling van zijn oogen. Dou
glas Farbanks wenkbrauwen werden ver
anderd de uiteinden hiervan werden naar
beneden gebogen; de vorm van zijn oogen
was nog een belangrijk onderdeel voor het
vereischte effect.
Hij droeg in het grootste gedeelte van
de film een bruine pruik, daar dit de kleur
van zijn haar is. De pruik werd samenge
steld uit een groot aantal kleine stukje,
waarvan elk apart geprepareerd was en
die in staat waren aan de meedoogenloos
onthullende blikken van de camera weer
stand te bieden.
RADIO-RECORD.
Amerika is het land van de records. De
Uankee vindt iets pas prachtig als het 't
mooiste, dikste duurste, langste kleinste
enz. enz. is.
Zoo maakt de „World Telegram Radio
Poll" bekend dat Ruth Etting de populair
ste vrouwelijke radio-ster van Amerika is.
Ze wint 't nog van Kate Smith, bekend
uit de „Big Broadcast", Mildred Baileij,
Jessica Dragonette, Vera Van en Arlene
Jackson.
Natuurlijk spreekt het vanzelf, dat men
de zangeres met het prachtige diepe or
gaan ook voor de film geëngageerd heeft.
Zij treedt o.a. op in de film „Hips Hips
Hooray" (die in Holland zal uitkomen
onder den titel „Hiep Hiep Hoera") en
in een viertal korte films.
LILIAN HARVEY HOUDT NIET VAN
„DOUBLÉS".
Een eigenaardige eigenschap van Lilian
Harvey is, dat zij al haar werk" zélf wil
doen en niet opziet, tegen het oploopen
van bonte en blauwe plekken over haar
geheele lichaam.
Lilian Harvey, die zich bij een der repe
tities voor een scène in de Jesse L. Lasky-
ülm „I AM SUZANNE", waarin zij door een
paar sterke kerels telkens vijf meter, van
den een naar den ander, door de lucht
werd geslingerd, hevig bezeerde, zoodat
zij eenigen tijd niet kon werken maakte
kortgeleden weer eenige dergelijke repe
tities mede.
Men was namelijk bezig met de voorbe
reidingen voor een nieuwe revue-scène,
waarbij Lilian aan haar voeten in het
rond geslingerd moest worden, daarna
pl.m. tien meter door de lucht zou vliegen
om tenslotte in een basin terecht tekomen.
Natuurlijk mislukte het waagstuk ettelijke
malen, met het gevolg, dat Lilian bont en
blauw zag van het vallen. Het kan haar
echter niets schelen, ze wil geen „doublé"
hebben voor het gevaarlijke werk, doch
riskeert zelf de zwaarste toeren, om tot een
goede film te komen!
DE FILM „DEVIL TIGER".
Waaghalzerijen in de „Jungle".
De nieuwe „Jungle" „Devil Tiger" is een
film van een klein groepje menschen, die
zich een weg hebben gehakt door de oer
wouden van de Aziatische jungle, met alle
gevaren, die daaraan verbonden .waren.
Het is niet het verhaal van een groepje
menschen, dat op zoek is naar gevaar,
doch een gedurende opeenvolging van
catastrophe op catastrophe, die deze drie
koene menschen achtervolgden.
Wilde dieren, slangen, insecten zoo groot
als een hand! Dit waren de dagelijksche
belagers van het drietal, dat de gecivili
seerde wereld den rug toegekeerd had en
de gevaren der wildernis was tegemoet ge
trokken, waarvan zij niets afwisten. Moe
rassen en stroomende regens waren eenige
der kleinste bezwaren, welke zij da
gelijks te overwinnen hadden.
Het eene moment bevonden zij zich te
midden van het alles verpletterend ge
stamp van een kudde wilde olifanten, die
in doodangst verkeerde, door het te voor
schijn komen van den zoo gevreesden Devil
Tiger en het volgende moment werd een
der leden van de expeditie aangevallen
door een der grootste en gevaarlijkste
krokodillen, waarbij het gevecht meer
onder dan boven water plaats vond.
Plotseling speelde zich dan weder een
ontzettend gevecht af tusschen een leeuw
en een tijger, de koning en de pretendent
naar de heerschappij over de wildernis.
Zij drongen door tot in het hartje van
het oerwoud, met de zekerheid, dat er zich
hier geen levend wezen kon ophouden,
echter alleen, om de ontzagwekkende ge
heimen te ontdekken van den strijd om
het bestaan van de sterkste.
Dan zagen zij weer voor hun oogen een
gevecht tusschen den zeldzamen Aziati-
Szöke Szakall en Paul Hörbiger, dat zijn in de filmwereld namen, die klinken als
een klok! Daarbij dan nog de charmante zangeres Francisca Gaal en men bezit een
trio, dat de allerbeste verwachtingen schept. Men ziet hen deze week in de film
„Het schandaal in Boedapest" of wel „De geschiedenis van een meisje, dat haar
lieve handjes niet thuis kon houden", waarvan hierboven het bewijs: Szöke
Szakall heeft het met Francisca te kwaad!
schen beer en de overal gehate hyena, om
tenslotte, het werd een der hoogtepunten
van de film, Kane Richmond te zien, aan
gevallen door een 40-voet langen python,
die al zijn best deed, het terrein terug te
winnen, dat de mensch aan de natuur
onttrokken heeft.
Hun tocht door de jungle kenmerkt zich
door onophoudelijke bedreigingen. Telkens
werd hun den weg afgesneden door wilde
dieren, die niet wachten tot zij voorbijge
trokken waren en dan weer stond het
kleine troepje menschen in ademlooze
stilte bevend van angst te wachten, wat
voor soort dier zich nu weer aan hun
oogen zou vertoonen.
Zoo zagen zij voor hun voeten een tijgei
binnendringen in het moeras, waar een
reusachtige krokodil woonde en bemerkten
dat hij hard moest vechten voor zijn
leven. Ook zagen zij voor hun oogen een
gevecht op leven en dood tusschen een
buffel en een reusachtige python, doch
het moedige drietal trok verder en verder
om hun plaats van bestemming te be
reiken.
Zij werden op duizend plaatsen gestoken
door ontzaglijk groote insecten, terwijl
andere vreemde wezens zich vanuit de
boomen op hen lieten vallen om hun
voedsel te stelen. Tot tenslotte een roof
zuchtige tijger, een prachtig luipaard en
een zwarte panther hun beker van ver
schrikkingen deed overloopen.
Doch, nog een laatste verschrikking
wachtte hen, nl. de ontmoeting met „de
schrik van de jungle". Devil Tiger, een
„maneater", die verscheidene dagen achter
het groepje van drie dat reeds tot twee
was geslonken aansloop, gereed voor
den sprong!
Deze twee uitgehongerde vermoeiden,
die ook reeds bereid waren van het leven
afstand te doen, zagen deze uitgehongerde
bloeddorstige tijger plotseling voor zich.
Zij mochten niet overijld te werk gaan,
doch mochten ook geen moment aarzelen.
Zij moesten hun kans wikken tot op een
onderdeel van een seconde. Het einde
kwamDe mensch had voor de zoo-
veelste maal het dier overwonnen!
