Bescherming tegen gasaanvallen - De nieuwe Maashaven te Roermond
VEILIGE HAVENS
75ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
IN ENGELAND waar de wandelsport druk
beoefend wordt, worden deze Kid die Car
riers^ gebruikt om baby op de wandeling
te kunnen meenemen.
RIJKSKANSELIER HITLER (rechts) heeft op het pantserschip ,,Deutschland'
een reis meegemaakt naar de Noorsche wateren. Naast den Rijkskanselier, de
Rijks we ermin iste r generaaü von Blomberg.
PRINS KAYA een neef van den keizer van Japan, bracht met zijn echtge-
noote een bezoek aan Parijs en werd door president Lebrun ontvangen. De,
hooge gasten bij het verlaten van het Edysée.
door BASIL KING.
(Uit het Engelsch).
78)
..Ik zou zoo graag willen, dat als je er
eens de gelegenheid toe krijgt, je hun zegt,
dat ze niets behoeven te doen."
„Ze zouden zich niet aan mijn woorden
storen, en aan de jouwe evenmin, 't Is een
kwestie waarover zij zelf en hun geweten
moeten beslissen."
..Maar voor een groot gedeelte heb ik
zelf daarover te beslissen."
„Wel, als je geneigd zoudt zijn den eer
sten stap te doen, maar aangezien dat
met
Zij vervolgde den zin niet, omdat me
vrouw Ansley binnenkwam, die Tom op die
eigenaardige wijze begroette, die uiterlijk
°P een welkom leek, maar innerlijk duidde
2P afkeer, een begroeting, die hij had lee-
ren slikken. Hij wist precies hoe zij over
hem dacht. Zij beschouwde hem als een
bezoeking. Een bezoeking kon de beste
ianuiies treffen en spotten met de hoogste
«erdienste. Guy, die goede jongen, was
overdreven, en dit was wel het beste bewijs
or van. Hij was nu eenmaal verschrikkelijk
op dat jongmensch gesteld, die geen mid-
heten, noch antecedenten, noch relaties
Pad. zij had natuurlijk het verhaal over
den Baby van Whitelaw ook gehoord,
maar zoolang de Whïtelaw's het verwier
pen, deed zij het ook. Het beste voor haar
was om maai- zoo'n beetje philantropisch
te doen. Haar man, Hildred en Guy waren
er allemaal van overtuigd, dat hij zijn weg
wel zou vinden! Best! Het strookte met
haar opvatting, het lag geheel in de tra
dities van het oude Boston om jongelui,
die het waarschijnlijk een heel eind in de
wereld zouden brengen, voort te helpen.
Het vormde een deel van hetgeen men aan
de positie, die men in de maatschappij in
nam, verschuldigd was, een soort openbare
plicht. Men kon er zich evenmin aan ont
trekken, als vorsten aan het openen van
bazaars. Een harer tantes had een arm
meisje geholpen door het zanglessen te
laten nemen, en het meisje was een van de
beroemdste operazangeressen van de we
reld geworden. Telkens als zij in de opera
te Boston zong, was het een voldoening
voor de familie, te vertellen, dat de prima
donna haar protégé was. Zoo zou het met
den jongeman ook kunnen gaan. Zij
hoopte het, o zeker. Maar zij hield niet
van hem, en ze vond al die drukte, die
Hildred en Guy, een handje door hun
vader geholpen, over hem maakten, onzin
nig; maar aangezien ze nu eenmaal in de
kaart moest sipelen van de opvattingen der
familie omtrent liefdadigheid zou zij dat
ook maar doen. Daarom duldde zij Tom,
deed dit met gelatenheid en, op haar ma
nier, verstandig; zij snauwde hem nooit af
behalve als zij toevallig met hem alleen
was, en dan kwetste zij hem in het ge
niep, zooals een kwal een zwemmer doet,
alleen maar dooi- hem aan te raken.
Tom ontliep dit beleedigende contact
met haar maar kwam toen met iets heel
anders in contact.
Het was een namiddag met een bewolk
ten hemel, kort vóór de Kerstdagen. In de
heele stad merkte men dat Kerstmis op
handen was; men zag het aan de winkel
etalages, de Kèrstboomenmarkten, en aan
de met pakjes beladen menschen. Zonder
ook maar één jaar over te slaan, gingen
tegen dezen tijd zijn gedachten terug naar
den noodlottigen avond vóór Kerstmis,
toen hij en zijn moeder werden betrapt op
oplichterij in een winkel. Hij kon zich
soms net eender voelen als toen hij in het
politiebureau in den hoek stond, met zijn
gezicht naar den muur gekeerd, en stil
letjes huilde. Hij vroeg zich af, wat Hil
dred wel van hem zou denken als nij haar
die geschiedenis vertelde. Zou hij dat ooit
durven doen?
Deels om wat llchaambeweging te ne
men, deels om te denken en frissche lucht
in te ademen, volgde hij den weg over de
Harvard-brug naar Cambridge. Het was
met groote, langzaam dalende vlokken be
ginnen te sneeuwen, maar spoedig daarop
sneeuwde het harder, zoodat er bijna nie
mand meer op straat liep. Tom stapte
stevig voort en genoot van de eenzaam
heid.
In het lióht der straatlantaarns zag hij
twee jonge mannen met hun overjaskra
gen opgeslagen in zijn richting komen. Zij
lachten en rookten sigaretten. Dichterbij
gekomen, herkende hij hen als Tad Whi
telaw en de student, die aan het souper
tafeltje van Lily zoo op tafel had gesla
gen. Tom begr eep, dat zij op weg waren om
Hildred een bezoek te brengen, en hoopte
dat hij onder bescherming van de duister
nis en de dichte sneeuwvlokken niet door
hen zou worden opgemerkt.
Maai- onverwachts bleef Tad vlak voor
bem stilstaan. „Laat me je oog eens zien."
Zijn toon was zoo ongedwongen en
vriendschappelijk, dat Tom dacht dat hij
zijn excuses zou maken. Hij het zijn
oog zien.
„Welnu, die klap heb je te pakken," ver
volgde Tad. „De volgende zal nog harder
aankomen, en ik zweer je, als je niet uit
mijn weg blijft, dan schiet ik je dood."
Tom stond verbaasd, maar vond het
een geval om zich niet over op te winden.
Hij glimlachte tegen het naai- hem opkij
kende, jonge arrogante gezicht.
„Waartoe dient dat praatje eigenlijk?
Je weet best, dat je den moed niet zoudt
hebben me neer te schieten. Bovendien
bestaat daartoe niet de minste reden voor
je. Hij wendde zich tot Tad's vriend, die
als toeschouwer een beetje op zij stond.
„Ik trof hem gisterenavond in de jassen-
kamer stomdronken aan, hracht hem in
een taxi naar huis, en stopte hem in bed.
Dat was niet meer dan een staaltje van
mijn plicjjt als student tegenover een an
deren student, die in zoo'n toestand is.
Ieder ander zou dat ook hebben gedaan."
Spontaan en oprecht zei de vriend: „Dat
is een eerlijke verklaring, die je moet aan
nemen, Tad. Hij is een goeie kerel, anders
zou hij niet
„Loop naar de hel!" viel Tad hem bru
taal in de rede. „Ik waarschuw hem alleen
maai-. Als hij nog langer altijd om me
heen loopt, dan
Met geweld bleef Tom zich beheerschen,
steeds tot den vriend het woord richtende.
„Ik heb nooit om hem heen geloopen.
Dat weet hij zelf heel goed. Twee of drie
keer ben ik hem toevallig tegen het lijf
geloopen, net zooais nu. Tweemaal heb ik
moeten ingrijpen, om erger te voorkomen:
gisterennacht omdat hij stomdronken
was, een vorigen keer omdat hij een idio-
tenstreek had uitgehaald. Ik zou tegenover
ieder ander net zoo opgetreden zijn. En
als hij weer in zoo'n geval zou verkeerên,
dan doe ik het weer."
„Dat is eerlijke taal, Tad, waartegen je
niets kunt inbrengen," zei de scheidsman,
Tom bijvallend.
Tad trachtte iets te zeggen, maar Tom
vervolgde rustig en uit de hoogte: „Nu
blijkt,, dat hij zooveel van waarschuwingen
houdt, zal ik er hem een geven. Zoolang ik
er iets aan doen kan, zal ik zorgen dat hij
niet uit Harvard wordt gesjeesd."
Opstuivend riep Tad: „Dat gaat Je geen
donder aan!"
Tom ging voort uitsluitend tot den der
den man te spreken. „Neen, dat gaat me
geen donder aan. Ik weet waarachtig zelf
niet waarom ik zoo over hem denk, maar
het is nu eenmaal zoo. En hoe dan ook
nu weet hij het."
Met een kort: „Goeden avond," nam hij
van den vriend afscheid, die beleefd even
eens „Goeden avond" zei.
Hij verwaardigde Tad noch met een blik,
noch met een enkel woord. Zich om
draaiende, ging hij pal tegen den wind in,
die inmiddels een sneeuwstorm was ge
worden. Maar al voortloopend, herhaalde
hij de vraag, die hij Hildred had gesteld:
„Waarom schijnen ze toch zoo'n hekel aan
me te hebben?"
IWordt vervolgd), j
DEMONSTRATIE BESCHERMING TEGEN
GAS-AANV ALLEN te Terneuzen. De
brandweer aan 't blusschen met gasmaskers.
DE GOLDEN BRUILOFT VAN EEN SCHUTrER. De schutterij van Venray vormde bij deni
ingang van de kerk een eere-boog van lansen voor het echtpaar Wilms-Reynders, dat zijn gouden
huwelijksfeest vierde.
GROOTE BEENDEREN gevonden te Hurley
(Engeland). Mr. Carpenter, lid van het Engelsch
archeologisch genootschap, verklaarde, dat het
waarschijnlijk beenderen van 'n Brontosaurus zijn.
DE NIEUWE MAASHAVEN TE ROERMOND IS OFFICIEEL GEOPEND, -i
Na de opening der haven, die aansluiting geeft op de gekanaliseerde Maas.
Gepavoiseerde schepen in de nieuwe haven.
