De eerste hollen-Zondag - Het planten van den Meiboom te Noorheek
VEILIGE HAVENS
75-" Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON.
Willem II kampioen van het Zuiden.
Spelmoment voor het doel van Willem II tijdens 'de ontmoeting tegen Longa.
Door van Longa te winnen behaalde Willem II het kampioenschap der
Zuidelijke afdeeling.
Hockey BelgiëHolland.
Te Brussel won het Hollandsche dames-hockey-elftal met 20 van België. Het
Belgische doel ontsnapt aan een groot gevaar.
PIJNENBURG won op de Bossche Wielerbaan van
den Franschman Maurice Richard. Pijnenburg (rechts)
en Richard rijden een eere-rondje.
DE NEDERLANDSCHE DAMES ESTAFETTEPLOEG bestaande uit
v.l.n.r. Willy den Ouden, A. Zimmermans, Rie Mastenbroek en J. Selbach,
verbeterde het wereldrecord 4 x 100 M. vrije slag. Na de met succes
bekroonde reoordverbeterings-poging.
door BASIL KING
(Uit het Engelsch).
Hij deed een paar dansen, voornamelijk
Wet meisjes, met wie niemand anders wil
de dansen, en aan wie een der leden van
de familie Ansley hem had voorgesteld.
Wanneer hij niet danste, ging hij naar de
galerij om te kijken. Hij hoorde menschen
"ragen wie hij was, waarop een student
dit Harvard antwoordde dat hij daar den
bijnaam had van „de Baby van White
law." Ook hoorde hij een dame, die achter
"eP langs liep, zeggen: „Ik vind bepaald,
dat hy op de Whitelaw's lijkt."
De New Yorksche couranten hadden de
geschidenis van den Baby van Whitelaw,
In verband met het bal, dat een paar
weken te voren gegeven was, om Lily Whi-
wlaw in de uitgaande wereld te brengen,
weer eens in herinnering gebracht, zoodat
de jongere Whitelaw's er wee van werden,
en de ouders er opnieuw onder leden. Het
feit, dat Lily Whitelaw op het bal van de
ansley's was, gaf iets pikants aan de te
genwoordigheid van den onbekenden
Ïï5ei?^elihg. Zijn figuur, zijn gunstig
ei. J J natuurlijke wijze van doen,
en het mysterie wie hij eigenlijk wel was,
maakten hem in zekere mate de hoofdper
soon van den avond_
By een der pilaren, va n<j§ galerij staan
de, herkende hij Lily te midden van de
menigte beneden, een slank, soepel meisje
in een glinsterend groen toilet. Al haar
bewegingen hadden iets slangachtigs. Zij
had een Salome kunnen zijn, maar ook
een zich zelf bewust winkelmeisje, dat
graag de aandacht tot zich trekt. Ook de
manier, waarop zij de dansen van dezen
herfst uitvoerde, was overdreven.
Toen zij haar gezicht in zijn richting
wendde, zag hij, dat haar schoonheid iets
onbeschaamds over zich had, een donkere
en als gevolg van de eigenaardige White-
law-wenkbrauwen, dreigende, misschien
een ietwat tragische schoonheid. Hij her
innerde zich een liedje, dat Hildred zong,
toen hij in de lente bij de Ansley's logeer
de, en waarin voorkwam: „Is zij even
vriendelijk als schoon?" Want schoonheid
gaat hand aan hand met vriendelijkheid."
Met Lily's schoonheid zou dat zeker niet
het geval zijn. Het was een schoonheid, die
duidde op heerschzucht, eigenzinnigheid,
onbezonnenheid
Ook Hildred zag hij dansen. Vanavond
was dansen voor haar echter een bijko
mende zaak, want zij had veel gewichtiger
dingen te doen. Maar als zij danste, deed
zij het, evenals alle andere dingen op dien
avond, vroolijk en gracieus, zonder er veel
waarde aan te hechten. Zij was gekleed in
een licht, met zilver doorweven toilet, als
een Oostersche prinses, met een gouden
tinteling in haar oostersche oogen. Een
hermelijnen bontje deed zij af en toe om
haar schouders, om zich tegen tocht te
beschutten, maar droeg dien meestal over
haar arm.
Hij lette op de houding van haar hoofd.
Van geen ander hoofd in de heele wereld
feps de houding zoo nobel> 200 heerlijk on
afhankelijk zijn. De voornaamste bekoor
lijkheid, die er van uitging, was eenvoud.
Voor dat kopje bestond geen mode. Het
glanzende, donkere haar was van haar
voorhoofd en slapen naar achteren ge
kamd, en in een -wrong vastgestoken, een
kapsel, dat door zijn eenvoud gedistin
geerd was. Distinctie was de meest opval
lende schoonheid van haar profiel, met
zijn ronde kin, de wilskrachtige, dunne,
welgevormde lippen, en het allerleukste
mopsneusje. Beslistheid, vrijheid, onbe
wustheid van zich zelf verraadden zich in
elk harer houdingen en bewegingen. En
terwijl hij naar haar keek, betrapte hij er
zich op, dat het hem speet dat Lily niet
was als zij.
Heerschzucht. eigenzinnigheid en onbe
zonnenheid spraken, zoo scheen het hem
toe, ook uit de wijze, waarop Lily cham
pagne dronk en sigaretten rookte. Het
clubje, waarmee Lily aan het tafeltje zat
naast dat, waaraan hij met Hildred sou
peerde, was vroolijk, maar te luidruchtig.
Lily's soupeur, iemand, dien hij van aan
zien uit Harvard kende, lachte overluid en
sloeg met zijn handen op de tafel. Lily
sloeg ook op de tafel, al deed zij het dan
ook met haar waaier,
In den vroegen ochtend het zal onge
veer twee uur zijn geweest bevond Tom
zich toevallig in haar nabijheid, juist toen
Hildred voorbij kwam.
„Lily, mag ik mijnheer Whitelaw, je
naamgenoot, eens aan je voorstellen?
Tom, vraag haar maar om een dans!"
En met het gemak, dat haar eigen was,
ging zij toen weer heen om Tom met Lily
alleen te laten. Maar zonder naar hem te
kijken, zei deze: „Ik zal vanavond niet
m,eer dansen, en trachten mijn broer te
vinden, om met hem naar huis te gaan.'
Een herrieachtig geschreeuw aan de
andere zijde van de balzaal gaf een aan
duiding van de plaats, waar Tad wel te
vinden zou zijn en Tom stelde Lily voor
hem te gaan halen. Zonder echter een
woord te zeggen, ging zij heen.
Haastig kwam Hildred aangeloopen.
„t Spijt me Tom. Ik heb gezien wat ze
deed. Doe maar net of het je niets kan
schelen. Ze zal er nog eens spijt van heb
ben en dan is het jouw beurt."
„Ik ben niet erg verlangend naar die
beurt De tijd zal de wraak vanzelf wel
brengen." Hij maakte met zijn hoofd een
beweging in de richting van de zaal, waar
werd gedanst, en waar Lily statig op haar
teenen haar danseur achteruit schuifelde,
alsof zij hem op den grond wilde krijgen,
totdat het de beurt was van haar partner
om haar achteruit te schuifelen. „Twee
minuten geleden zei ze vanavond niet meer
te zullen dansen!"
„Wel, ze zal zich hebben bedacht. Meer
niet. Kom, doe een toertje met mij!"
De hartelijkheid in haar toon was niet
bepaald iets nieuws voor hem, maar wel
was het voor het eerst, dat hij zich nieuws
gierig durfde afvragen of hij er eenige be-
teekenis aan mocht hechten Hij had haar
altijd beschouwd als iemand, die ver bui
ten zijn bereik lag. Zij kon zich die ver
trouwelijke, zusterlijke manier van met
hem om te gaan, veroorloven, omdat zij
zoo hoog boven hem stond Zij was de
Koningin, hij slechts Ruy Bias, de ver
momde van lage afkomst. Indien hij zou
merken, dat hij haar lief had, indien er
iets zoo reins en vrouwelijks van haar uit
ging, dat het niet anders kon, of hij moest
haar lief krijgep, dan was dat zijn za£&
Dat had hij al vóór het einde van die drie
weken, die hij in de lente in Dublin bij de
Ansley's had gelogeerd, met zich zelf uit
gemaakt. Haar tactvolle camaraderie had
hem over allerlei moeilijkheden heen ge
holpen, die hij uit den aard der zaak zon
der haar hulp minder gemakkelijk zou
hebben overwonnen. Zij had dat altijd op
zoo'n lieve manier gedaan, alsof zij beiden
één en hetzelfde doel nastreefden. Maar
zij hadden niet hetzelfde doel! Tusschen
hem en haar kon nooit iets anders bestaan
dan medelijlen en vriendelijkheid eener-
zijds, en nederigheid en toewijding
anderzijds.
Dit had hij vanavond weer gevoeld, en
wel tot het oogenblik, waarop hij die woor
den hoorde: „Kom. doe een toertje met
mijDie zei ze op een anderen toon dan
gewoonlijk, een toon. waaruit troost en
bemoediging, maar ook begrijpen van zijn
gevoelens, zijn strijd en zijn sympathieën
sprak. In de wijze, waarop zij haar eene
hand op zijn schouder, en haar andere in
zijn hand legde, zou meer kunnen liggen
dan de conventioneele wijze, waarop dat
anders bij het dansen geschiedde.
„Je weet niet half hoe ik het gewaar
deerd heb, dat je vanavond bent geko
men," zei ze, toen zich daartoe een ge
schikte gelegenheid aanbood. „Als je niet
was gekomen, zou ik dat even akelig heb
ben gevonden alsof vader of moeder, of
Guy waren weggebleven. Nog akeliger, ge
loof ik, omdat ja, ik weet zelf niet
waarom. Ik weet alleen maar dat ik het
bepaald even akelig zou hebben gevon
den. Je zult je wel vreeselijk hebben ver
veeld."
(Wordt vervojgdi,
MEIBOOM-PLANTEN TE Nil0liIIEEK. De Meiboom wordt door een rij
keurig versierde paarden naar het dorp gereden. Een 'der paarden draagt op
het hoofd een getrouwe nabootsing van de kapel van St. Brigida, waarvóór de
Meiboom geplant wordt.
Op den eersten bollen-Zondag was het in de bloembollenstreek zeer druk".
,,Vier voor een kwartje, dames!"
