DE PRINCE-STAD IN ROUW,
Eén in droefheid en leed.
plechtige uren op het Voorhout.
DSCH DAGBLAD - Eerste Blad
Dinsdag 27 Maart 1934
Losse nummers van ons Blad
Eerbiedige aandacht voor het Paleis.
(Van onzen Redacteur).
was vroeg in den morgen van een
dien wij nimmer meer vergeten zul-
dat wij per auto naar de Residentie
L om getuige te zijn van de plech-
j uitvaart van onze geliefde Koningin
ma.
Een dag van diepen rouw, een dag dien
er tot hoogen ernst stemde, al toonde
natuur zich daarmee In een wel schril
trast. Want zachte lente zonneschijn
«le.-straalde de landouwen, die te droo-
ie:i lagen onder een puren wolkenloozen
rorjaardhemel....
t Viel moeilijk, zich In te denken, dat
negenen, die met ons in een lange file
Un auto's naar Den Haag trokken, een
iatst vaarwel, een laatsten groet gingen
rtngen aan een geliefde Doode, Die zoo
itzaglljk veel voor het Nederlandsche
olk deed....
En tegen half negen lag daar voor ons
rt wijdsch Voorhout, waar nog niet veel
rukte heerschte: veel minder belangstel-
ng bleek hier te zijn, dan wij ons had-
rn voorgesteld. De regeling der politie
ss voorbeeldig en waarborgde een stren-
orde: wèl zagen wij reeds velen op de
in aangewezen plaatsen, rustig opge-
ïld achter de afzettingen, maar er was
rt geenszins een massale menschen-
lenigte. Had men zich laten afschrikken
Dor het aanvankelijk bericht, dat men
ui ganschen dag zou moeten staan of
itende men, dat het bij het Palels zóó
o! zou worden, dat van het veroveren
ju een goede plaats tóch geen sprake
du kunnen zijn? Hoe dan ook: de drukte
iel ontzaglijk mee, al groeide de men
senstroom, naarmate het uur van elven
aderde.
Toch bleken velen, in de veronderstel-
ng. dat in de omgeving van het Palels,
[drukte enorm zou zijn, den nacht reeds
phet Voorhout doorgebracht te hebben:
len zat op stoeltjes of couranten, som-
igen hadden periscopen meegenomen,
b zoodoende een beter gezicht te heb-
m. over de hoofden der militairen heen.
Het vak der burgemeesters liep reeds
loedlg vol: meerderen waren in ambts-
Btuum, anderen in het zwart met den
abtsketen om, ook zagen wij enkelen
de schilderachtige Zeeuwsche kleeder-
scht.
Wij zagen o.a. de burgemeesters van
sden, Noordwijk, Sassenheim, Woubrug-
Lelderdorp, Koudekerk, Waddlnxveen
vele anderen uit onze omgeving.
Militaire en civiele autoriteiten reden
en leder kreeg in volmaakte rust zijn
uts toegewezen: in het midden van
r'. roote plein vóór het Palels stond de
:'d commissaris van 't Sant en deze re -
tic het weinige, dat na een zorgvuldige
organisatie nog te regelen viel....
T oeschouwers waren zich allen de
it van dezen morgen volkomen be-
s de stilte was overal opmerkelijk,
vis geen enkel hinderlijk geluid dat
fnd werkte: men stond daar rustig in
'4'. rijen in eerbiedige aandacht en be-
feuwlng van het „va-et-vient", dat zich
"cebreede lanen afspeelde: het aanrij-
i der auto's en rijtuigen. Slechts een
ikel zacht gehinnik der paarden verbrak
steer van rust, die deze dag tot een
uen rouwdag stempelde
Kt alle ramen der eerbiedwaardige
«ge patriciërshuizen tuurden de be
stellenden naar omlaag over het be-
teg van hen, die zich langs de wegen
uteldenhet was opvallend, hoe allen
tb zoo veel mogelijk in het stemmig
tart gekleed hadden, hetgeen de ontroe-
k? nog versterkte.
Maar al heel spoedig kwam er meer
kar in de menigte: de militaire cos-
»ms gaven afwisseling. Hier een plek
ten, daar een plek blauw, maar tóch
®den wij constateeren, hoezeer bij deze
"htigheid het accent gelegd was op
tnvoud, volkomen in overeenstemming
'et den wensch van Haar, Wier leven
Heeds wars van alle uiterlijk effect ge
feest is
De overal langs de route opgestelde tri
bes vulden zich meer en meer, naarmate
e Plechtige ure der Uitvaart naderde:
«n volgde de inspectie der troepen, afge
beld door korte commando's, tot plot-
i 1' twee auto's, waarin H.M. de Konin-
Prinses Juliana en Prins Hendrik met
tvolg gezeten waren, tegen kwart voor
het Koninklijk Paleis verlieten en
.ater aan het Voorhout voorreden:
^••oos stond de menigte en bracht een
~le hulde aan twee zwaarbeproefde
ftuSd"' ln zwart met zware s'ulers
Den beklemmend moment was dit: men
hoe nu de Rouwdienst een aanvang
«len ging en leefde in stilte mee. met
troostend woord, dat ds. Weiter spre-
en tou
Maar eerst volgde nog de auto's met de
'jelljke gasten, die daarbij tegenwoordig
R? ten zijn.
eerste ontroering deed zich gelden:
Jhenigmaal had men de Koninklijke
h toejuichen hoe vreemd, hoe be-
'v'-send was het nu deze droeve stilte
f? °P,te merken....
Miming stond op aller gezichten te
o men wist, dat het groote moment
^ntocht was.
L-t groote moment, waarin Koningin
^;",a uitgedragen worden zou naar haar
•air t r,ustPlaats voor goed gevoerd van
k! 8e"e'd Voorhout, van waaruit Zij het
wce van ons Vaderland lange jaren
""ens had meegeleefd
I öp
brj. dorste rijtuigen reden aanNie-
Vr,. j 'nEen korte wijle stonden
fin 4€uren van het Paleis
brj;> 2acht commando de rijtuigen
t v. voort en zouden eerst later door
eren bezet worden.
Its'JL kwamen in hun prachtige ambts-
en thct gouden tressen naar bulten
en stelden zich op naast het bordes van
het Paleis. Een oogenblik van wachten.,
de klokken beieren.
Men staat in beklommen afwachting en
verbeidt het plechtig oogenblik dat het
hoofdmoment van dezen morgen worden
zal. Een korte wijle en
Dan volgde de ontroerend schoone
rouwkoets, getrokken door acht paarden,
overdekt door de donkerblauwe rouw-
kleeden, met zilveren biezen.... Zacht
speelde de muziek Grieg's „Ases Tod'',
het volgende oogenblik werd onze geliefde
koningin Emma uitgedragen....
Dit tafereel gaat nimmer meer uit onze
herinnering; roerloos stond hoog en laag,
jong en oud tesaam geschaard en volgde
het droevig schouwspel; ontroering golfde
door de menigte.
Een zilveren zonneschijn speelde om de
hooge gebouwen in het rond, fel stak
daartegen af het zwart van de koets en
kronkelden de donkeire silhouetten der
aloude takken van 't hooge geboomte....
De schaar van kamerheeren stelde zich
naast de koets op en hun schitterende
costuums vormden een haag, een wacht
van trouw rond Haar, Die onder een bed
van bloemen lag bedolven.
En daarachter volgden in 'n lange rij de
koetsen met de vorstelijke personen; snel,
zóó snel dat wij hen nauwelijks herkennen
kunnen, gaan zij de rijtuigen binnen. Even
onderscheiden wij nog Prins Hendrik en
Prins Karei van België, gevolgd door vele
andere vorsten uit het buitenland.
Het werd een stoet van onvergelijke
lijke schoonheid, maar van waarachtigen
eenvoud tevens: de kanonschoten dreun
den, de klokken beierden, afgewisseld
door het zachte hoefgetrappel. Een bloe
menweelde als treffend slot: vier rijtui
gen schier onzichtbaar door de massa
kransen en bouquetten, een hulde van
zeldzame pracht.
Daarachter sloten zich diverse wapen
corpsen van land- en zeemacht aan, even
als een klein detachement marechaussee's
als officieel besluit.
En langzaam zagen wij de Koets en de
rijtuigen wegrijden langs de scharen eer
biedig zwijgende toeschouwers: kleiner en
kleiner werden de figuren van hen, die
de stoet volgden, steeds verder van ons
werd Koningin Emma weggereden naar
Delft toe, zwijgend begroet door duizen
den en duizenden trouwe aanhangers van
ons Vorstelijk Huls, die op dit moment
hun ontroering nauwelijks meester kon
den blijven.
Wij zagen velen van Koningin Emma's
personeel: hoogbejaards gedienstigen, die
zachtkens huilden of krampachtig schok
kend het voorbijrijden van de Rouwstoet
volgden: voor hen, die dag in dag uit met
Koningin Emma in nauw contact stonden
moet deze Uitvaart wel het schokkendst
zijn geweest....
Lang bleef men langs den weg dien de
stoet volgde, bijeenstaan: lang nadat wij
reeds de Residentie, door volkomen leege
straten verlaten hadden..
Dit was de plechtigste en waarachtig
ste, Uitvaart, die wij ooit zullen mee
maken: treffend, ontroerend, zonder eenl-
ge ophef.
Allen, die haar meegemaakt hebben,
weten het:
Koningin Emma heeft ons verlaten,
maar de herinnering aan dit heengaan
is van ziilk een schoonheid, dat zij, hóe
oud wij ook mogen worden, nooit meer
Uitgewischt kan worden.
zijn behalve aan on» Bureau ook
verkrijgbaar bij de
Firma A. HILLEN - Stationsweg
Firma A. J. H. WIJTENBURG,
Haarlemmerstraat 2.
W. G. J. VERBURG, Sigarenhandel,
Heerenstraat 2.
Fa. A. SOMERWIL Az. Hoogew. 24
A. M. v. ZWICHT Breestraat 126
Joh HOGER VORST, Haarl.str. 128
A. VAN EGMOND, Sigarenhandel,
Haven 2/4
en bij
BOEKHANDEL VAN DER VEEN
Geversstraat No. 59 - Oegstgeest
en des Zaterdags bij
A M v d. VOOREN, H. Rijnd 106
Kiosk Prinsessekade.
(Van een onzer redacteuren).
Een Koningin wordt uitgedragen van
daag en heel het volk maakt zich op om
te getuigen van zijn deemoed en zijn blij
vende aanhankelijkheid.
De dag is schoon en lieflijk, gelijk het
wezen van de Verstorvene. Uit den wazlgen
morgen rees de Dageraad in wondere
pracht als om nog meer cachet te geven
aan dezen dag van waarlijk natlonalen
rouw. Nu kleppen de klokken hun metalen
galm over de stad en het volk bij vele
duizenden naar Delft gekomen voélt
diep de sfeer van weemoed, die over de
Prlncestad wordt uitgedragen. In elnde-
looze rijen rukt het de straten uit achter
de omfloerste vaandels naar de buiten
wijken, waar vooral de Rijksweg aan on
telbare mannen en vrouwen een uitste
kende gelegenheid biedt om den stoet te
zien passeeren en een laatsten eerbiedigen
groet te brengen aan Haar, Die ons allen
zoo lang tot een lichtend voorbeeld was
Meer nog dan in vreugde schijnt de
natie in leed te worden saamgebonden,
want was ooit onze eenheid grooter, onze
wijze van denken en doen meer vereenzel
vigd dan in deze periode van oneindig
leed en algemeene droefenis? Zag men ooit
zooveel nationaal eerbetoon, zooveel
oranje? Zooveel vlaggen
Het Hollandsche volk is een nuchter
volk, maar in het tot uiting brengen zijner
innerlijke roerselen is het In deze dagen
van onbeschreven grootheid!
Toen de dauw nog over de velden lag en
een ijslaag nog de polderslooten dekte,
waren zij gekomen, vanochtend: per trein,
per tram. per auto! En broederlijk sloten
zij zioh allen aanéén in het oude stedeke,
waar Koningin Emma ter ruste zou wor
den gelegd, de nuchtere stedeling, de kop
pige Fries, de leutige Brabander, de trot-
sehe Zeeuw, al die anderen uit iedere
windstreek van ons land, zij betrokken
tezaam hun wachtplaats: één van zin, één
van denken, één in den onwrikbaren trouw
aan het Oranjehuis en aan de grijze Vor
stinne, wier herinnering bij velen stellig
nimmer zal vervagen....
Nu kleppen dus de klokken hun wee
moedig lied, ter gelegenheid van Koningin
Emma's Uitvaart. En al heel vroeg in den
morgen dwalen wij door Delft om er onze
indrukken op te doen. De treinen zijn vol,
vele extra-treinen gaan ons voor of volgen,
doch de eerste aanblik'der stad is minder
imponeerend dan wij ons hadden voorge
steld. Wel trekken enorme deputaties van
het stationsgebouw naar den nieuwen
Rijksweg, doch in de stad zelf is het nog
rustig en slechts hier en daar zien wij zit
plaatsen op de tribunes Ingenomen.
De eerste belangstelling blijkt zich in
hoofdzaak op het marktplein te hebben
geconcentreerd. Al om 7 uur zitten zij
daar vele rijen dik rondom de houten hek
ken. Het middenterrein moet men vrij
houden en velen hebben al lange uren van
wachten achter den rug. Zij toch stonden
er al op den laten Maandagavond en het
nachtwaken was koud en nat en einde
loos! Klapstoeltjes hadden zij meegebracht
en koffers met thermosflesschen en etens
waren en met kaart en andere gezel
schapsspelen werden de uren gekort.
Wel onzegbaar diep moeten deze men-
schen getroffen zijn door het heengaan
onzer Konlngsvrouwe en wel onwrikbaar
hun wensch om de uitvaart van zeer nabij
te aanschouwen, ten einde er een onuit-
wischbaren Indruk van te krijgen voor
hun verdere leven....
Het stadsbeeld van Delft is overigens
wel gëheel gewijzigd. De anders zoo stille
ingetogenheid is vervormd, misvormd
zelfs! Op de oude grachtjes met hun fijn
geteekende boogbruggetjes, staan nu de
tribunes, dicht aanééngerijd, de droome-
rige, oude heerenhuizen zijn verhuld
achter een aaneengesloten bouwsel van
hout en rouwfloers en halfstok hangen
de vlaggen, die dikwijls samengebonden
zijn om het uitzicht op de stoet niet te
benemen
Delft is Delft niet meer, zij is beroofd
van haar eigen wezen; haar antieke
praal en pracht zijn ten offer gevallen
aan de publieke belangstelling, die pas
tusschen 9 en 10 uur indrukwekkend be
gint te worden. De tribunes worden dich
ter en dichter bezet, compacte menschen-
massa's puilen de ramen uit en steeds meer
rijen soharen zich aan de overzijde van de
oude Delft, waar men een vrij uitzicht
heeft op de stad en achter de zwart ge
schilderde hekken, die alle zijstraten af
sluiten, welke ultlhonden op die der te
volgen route
Niettemin is de opinie gewettigd dat
duizenden zich uit vrees voor overweldi
gende drukte hebben laten terughouden
van een bezoek aan Delft want de kaar
ten met „plaatsen te huur" blijven beves
tigd aan alle kanten en zelfs op het
Marktplein dalen de prijzen voor een
goede plaats tot f. 2.50!
De klokken blijven luiden op de voor
name Groote Markt, zoo spoedig ter weers
zijden afgesloten; over de nieuwe Kerk
en Stadhuis, schijnen hun klanken te rit
selen en te rulschen om de ranke toren
spits, die hoog oprijzende boven het stads
beeld zijn punt scherp te boren schijnt
in de paarlmoeren luchten.
Om 7 uur vanmorgen stonden wij daar
al op het plein in het midden waarvan
Hugo de Greit's standbeeld als het ware
de aandacht trekt en gevangen houdt.
Lange ladders zijn geplaatst voor 't kerk
gebouw en sterke mannenhanden verwij
deren het omhulsel, dat nu met een
groote purperen krans met strik en parel
grijze tinten werd getooid.
Recht er tegenover: het Stadhuis, voor
beeld van schitterende bouwkunst uit
voorbije tijden. Boven den ingang een
baldakijn in wit en zwart, gelijk een dia
deem, dat bijdraagt tot verhooging der
voorname schoonheid van stad en om
geving en de plechtige sfeer van deze
dezen rouwdag verhoogt,
In den parelenden dag wandelen wij
langs de straten dezer stad, waar eens
de Vader des Vaderlands voor zijn volk
heeft gestreden en geleden en waar hij
den dood vond.
Tegen 10 uur heeft de politie de voute
ontruimd, militairen nemen de afzetting
waar en de meeste zitplaatsen zijn inge
nomen; al bleef de vraag aanzienlijk be
neden het aanbod. Langs de straten
branden de omfloerste lantaarns, onzicht
baar bijna alle 'n schuchter maantje dat
door wolkendek te geuren tracht. Bij de
Oude Kerk (met de achterzijde aan de
Oude Delft) zijn vele kerkbanken ge
plaatst rondom het bedehuls en eenige
honderden kerkvoogden, notabelen en an
dere kerkelijke autoriteiten vinden er een
schitterende zitplaats, waar zij rustig hun
krantje lezen en zich koesteren in de
verkwikkende zon.
Een 10-tal vlschvrouwen in hun karak
teristieke kleedij is gezeten op de visch-
hal. waar gisteren neg veiling gehouden
werd, terwijl de Waag (nabij het markt
plein! blijkt te zijn ingericht als ambu
lance van het Roode Kruis.
Tusschen het publiek roeren zich de
verkoopers van oranje-en-zwarte speldjes
strikjes en lintjes en kooplieden met klap
stoeltjes en sinaasappelkisten vinden op
dezen dag een ongekend goed bestaan.
Een element van groote Interesse voor
de tienduizenden kijkers vormt de komst
der Genoodlgden voor de Kerk. Tegen
10 uur rijden de eerste auto's voor en een
uur lang duurt deze stroom bijkans onaf
gebroken. Dwars over de markt rijden de
fraaie wagens om dan, na voor den kerk
ingang gestopt te hebben, langs het kerk
gebouw de parkeérterrelnen te bereiken.
Het is een uitzonderlijk schouwspel; alle
autoriteiten (de hoogst geplaatste in den
lande! in groot tenue, getooid met steken
en pluimen en ordeteekenen. Fel speelt de
zon op die wonderlijke kleurenweelde,
waar het vooral de mannen zijn, die de
aandacht trekken.
IO'/j uur Militairen en politie springen
in de houding. Hoeden gaan af. De Regee
ring komt! In de voorste auto Dr. Colijn
met echtgenoote Daarachter alle andere
leden van den Ministerraad.
Zij gaan niet naar de Kerk, doch betre
den de stoep van het stadhuis om daar
voorloopig te toeven.
Ook de Raad van State, voorzitter en
leden der Kamerdeputaties, Oud-Gouver
neur-Generaal Idenburg en verschillende
oud-ministers voegen zich daar bij het
gezelschap. Rondom verdringt zich de ge
weldige menschenmassade tallooze rijen
langs de hekken, op de tribunes en voor
de ramen en bij honderden op de daken,
waar halsbrekende toeren worden onder
nomen om het evenwicht te bewaren.
Op het plein wordt even de reeks van
auto's onderbroken door den Brandwagen,
die voorafgegaan en gevolgd door de
motorbrigade der Politie over het plein
dreunt en zich naai' de Kerk begeeft. Op
alle gebeurlijkheden dient men voorbereid
te zijn.
De klokken zwijgen dan en er is slechts
het geruisch van fluisterende stemmen op
het plein en het zachte gezoem der auto's.
Tegen 11 uur komt ook daaraan een
einde. Het afgezette middenterrein wordt
vrij en alleen een paar vrachtauto's be
geven zich er over heen om zand te
strooien. Alle genoodigden zijn in de kerk,
behalve eenige zeer hooge autoriteiten, die
voor den ingang mogen wandelen, en be
halve het gezelschap in het Stadhuis.
Dan wijst de klok het 11e uur van
dezen dag!
De saluutbatterij van de Haagsche
Veldartillerie begint haar mlnuutschoten
te lossen en over heel de stad galmt op
hetzelfde moment de bronzen stem van de
Bourdon, de groote klok der Oude Kerk,
die nu voor het eerst na Jaren weer luiden
gaat ten teeken dat een lid van het
Oranjehuls ten grave gedragen wordt.
Stil en in onszelf gekeerd turen wij dan
over het plein (waar de orde voortreffelijk
bewaard wordt) en naar het bouwwerk
(schepping van Hendrick de Keyser) dat
nu bijna 3'/i eeuw de Oranjes tot een laat
ste rustplaats heeft gediend.
Witte duiven wieken om zijn blanke
spits, zwenken en wenken in de strak
blauwe lucht en op het plein hupt een
groepje donker getinte duiven nijver pik
kend rond temidden van eenige generaals
uniformen. Onbevreesd en nieuwsgierig
zijn de teere diertjes op dezen dag, sym
bool van vrede en eensgezindheid, van een
Volk in Rouw!
De stoet is al gerulmen tijd onderweg.
Twaalf slagen schallen van de toren en op
datzelfde moment openen zich de deuren
van het Huls der Gemeente. De Regeering
betreedt het marktplein en met haar de
Raad van State de oud-ministers en
Kamerleden, onvergelijkelijk schoon in
aanblik welk een weelde van kleuren
welk een prachtig vertoon van uniformen
gedragen door mannen, die de Hoogsten en
de Besten ln den lande vormen.
Het beeld wisselt snel. Van de zijde der
Kerk klinken commando's en ln kwieken
pas betreden de militairen het plein ter
vorming van afzetting en eerewacht. Voor
de kerk de mariniers, voor het Stadhuis
de koloniale reserve, daartusschen langs
de lengtezijden leerlingen van scholen voor
verlofsofficieren enz
Bevelen schallen, officieren inspecteeren
de gelederen en stram en onbewegelijk
staan de militairen (bajonet op het geweer
of karabijn» rond de Groote Markt die
voor heel Nederland het centrum is van
de plechtigheid, welke ln de bijzetting van
het stoffelijk overschot haar hoogtepunt
zal vinden.
Langzaam verstrijkt de tijd Wachten
duurt lang en de stilte heerscht over de
Markt, slechts verstoord door de stem
van den radioreporter, die luide uit de
openstaande ramen der omringende wo
ningen opklinkt.
Het ls kwart over één. In eens komt er
beweging. Een voor ons onzichtbaar teeken
verkondigt de komst der Vorstin.
„Geeft acht" commandeeren de officie
ren. en „Presenteert het geweer!"
Lijven en gezichten verstrakken. En ter
wijl aller aandacht gespannen ls, rijden
twee motorbrigades het plein op, gevolgd
door eenige hofauto's. Dan, langzaam
rijdende langs de afzetting, langs de ge-
heele lengtezijde der markt, komen de
Koninklijke auto's, de gordijnen neerge
laten, voorop de Koninklijke standaard,
wapperend ln den lentewind.
Vlak voor den kerkingang rijden de
wagens.
De marinekapel zet zacht het Wilhelmus
in (ln z'n oude toonzetting) en in deze
Indrukwekkende stonde, bij het lulden
der klokken betreedt de Koningin (in dig-
pen rouw gekleed), gevolgd door de Prin
ses van Erbach en Prinses Juliana het
kerkgebouw.
Heel even houdt onze Koningin Zich
op voor den Ingang met een dieoe nijging
dankend voor het eerbetoon. Dan ver
dwijnt het Gezelschap in den tunnel, en
commando's verkondigen het afpresentee-
ren der eerewacht.
Een ontroerend moment, dat kort was,
maar pakkend is voorbij. Een dochter is
het Bedehuis binnengegaan, waar Haar
Moeder zal worden begraven.
Een kleindochter staat gereed om mede
aan de geliefde Grootmoeder de laatste
eer te bewijzen. En voor het eerst cp de
zen dag toonen de duizenden zich zicht
baar nerveus. Hoeden blijven nog lang in
de hand, de zakdoeken komen voor den
dag. De weemoed dezer plechtige uitvaart
houdt het publiek nog ln haar greep ge
vangen!
Heel kort maar duurt het zoo pijnlijk
wachten, want veel vroeger dan werd
verwacht is de rouwstoet ln de Prlncestad.
Om kwart voor twee is zij op de Nleuw-
straat. De troepen nemen de houding aan
en onder het eindeloos gelul der klokken
verschijnen reeds de eerste bereden mili
tairen op het plein.
Muziek weerklinkt van de Kon. Militaire
Kapel, die zich opstelt terzijde van het
standbeeld van Grotius en langzaam, heel
langzaam trekt de stoet over (Je Markt,
om vlak voor den Ingang der kerk te pas
seeren.
Voorop de soldaten in het grijze veld-
tenue, moeizaam gaand ln traag begrafe
nistempo, doch kranig en met opgerichte
hoofden. Zij zijn zich bewust van de be-
teekenis van dezen gang, deze honderd
soldaten in de rouwstoet.
Recht turen zij voor zich uit. Onberis
pelijk is hun pas. zuiver gericht in het ge
lid. Het is een boelende kleurenpracht.
En merkwaardig bij al deze drukte, bij
dit voortdurend af- en aanrijden van
troepen en wapens, huppelen nog steeds
een 50-tal duiven rond het plein, rustig
trippend en huppend, zoo vreedzaam dat
vele paarden den doorgang versperd zien
en voor deze vogelkunst van koers veran
deren.
De stoet gaat voort en om 3 minuten
over 2 komt de lijkwagen, met 8 paarden
bespanning, in den gezichtskring der
massa rondomme.
Weer speelt de Marinekapel het „Wil
helmus" en met innerlijke bewogenheid
kijken wij toe, hoe de kroon der overleden
Vorstinne wordt binnengedragen langs
Koningin en Prinses, die vanuit het voor
portaal der Kerk de droeve werkzaam
heden gadeslaan.
Bloemen, kransen en kelken dekken de
baar met felle en zachte glans en met
onzegbaren eerbied wordt de doode naar
Haar rustplaats gedragen.
Diep treffend is de stilte van het pu
bliek. Niemand spreekt, niemand beweegt
zich.
Slechts een stomme groet wordt ge
bracht, een groet van oneindig leed en
van deernis. De Vrouwe ging voorbij zon
der Wl» men zich het Vaderland nauwe
lijks voorstellen kan, haar lieve stem
verstomde ln het masker van den dood
en op de zachte klanken van het Wilhel
mus dragen zij Haar te gader uit. De har
ten kloppen en zijn één rythme van stil
verdriet.
Dan is voor ons bulten voorloopig de
rust gekomen. Militairen staan op de
plaats rust, de muziek zwijgt, wij. en tien
duizenden met ons die daar in de Prlnce
stad deze uitvaart hebben bijgewoond, zul
len dit klokgelui echter nog heel lang
hooren.
De Konlngsvrouwe ls nu begraven. In
het praalgraf waar ook Haar overleden
echtgenoot ls bijgezet, en dat Zij zoo dik
wijls bezocht, ls het stoffelijk hulsel der
Koningin-Moeder thans bijgezet
12 minuten over drie verrichtte de mi
nister van justitie met zijn secretaris
generaal de laatste daad: het verzegelen
der kist ln de grafgewelven.
Maar nog lange jaren zal men in de
herinnering die kleppende klokken blijven
beluisteren.
Ons volk heeft dien metalen stem ver
staan. Het klemde bij dit verscheiden de
handen tezaam, het beet de tanden opeen
om zijn ontroering te bedwingen en het
weet dat het nooit vergeten zal....!
