De plechtigheid te Delft - Spoorweg-ongeluk te Esschen
VEILIGE HAVENS
FEUILLETON.
««te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
De begrafenisplechtigheid te Delft op morgen
Golden Miller's Grand National
door BASIL KING
(Uit het Engelsch).
Z'J dwaalde van haar onderwerp af,
tea GUy het ^ad me' ®ten> °m
te helpen, en Tom zich niet op zijn
Ru Süvoelde. Hij vond den toestand al-
"Pbnlijkst, niet alleen voor zich zelf,
ook voor haar. Gedwongen om met
aan tafel te zitten, moest zij een ge-
wi hebben alsof hij zich in haar kleed-
atner
liet
auui XIXJ ttxc-xx 1X1 naai
- aan haar had opgedrongen. Hij kon
anders dan de manier, waarop zij het
"Macht, bewonderen. Lang geleden,
5® hij nog meende, dat zij haar maat-
™appelijke positie in Boston als iets on-
Ven S« hoogs beschouwde, en dat zij
ierS, eerig was van ongevraagde toena-
als een teer plantje van aanraking,
dj dj hem denken aan een anecdote, die
2 ergens eens over Koningin Victoria
E (Mezen. De Koningin had een verga-
met haar ministers belegd, waar-
hpt zlch een staatsman bevond, die voor
EL als Ud van het kabinet zoom
S®S bijwoonde. Op een zeker
tari eeh papier van de eene zijde
hii ^(el moetende overbrengen, ging
achter langs den zetel van de Ko-
raakte dien bij ongeluk even met
hand aan. De Koningin huiverde en
kromp van schrik ineen. Alleen reeds die
aanraking van haar zetel was majesteits
schennis. „Die zal niet voldoen," fluisterde
zij tot den premier van het kabinet. En hij
voldeed ook niet. Tom herinnerde zich dit
voorval terwijl hij zijn portie pastei naar
binnen werkte. Die onfortuinlijke staats
man was hij. Hij zou ook niet voldoen.
Hoe vriendelijk mevrouw Ansley zich ook
trachtte voor te doen. begreep hij toch,
dat zij leed. Maar zelf leed hij ook.
En te midden van zijn leed. als om het
nog erger te maken, kwam mijnheer Ans
ley het huis binnenstuiven Na zijn hoed
en handschoenen op een stoel in de vesti
bule te hebben gegooid, stormde hij de ka
mer binnen. Hij was een man, die altijd
meer stormde, en wel recht op het doel af,
dan dat hij liep. Tom stond op.
„Spijt me. Sunshine, dat ik zoo laat
ben Zijn blik viel op Tom. „O, hoe
maakt u het? Heb u meer ontmoet, niet
waar? Jawel, jawel! De uitroepen drukten
verbazing en tevens iets, dat hem onaan
genaam was, uit. „Wel. zeker, je bent de
jongeman, die onze auto reed."
Mevrouw Ansley kwam sussend tus-
schenbeide. „Hij gaat er straks met Guy
op uit om hem bij het chauffeeren te
helpen."
„Helpen? Maar moeder, u spreekt
alsof ik
„En Guy wilde hem niet laten gaan,
voordat hij iets had gegeten."
„Begrijp ik! Bergijp ik!" stemde mijn
heer Ansley toe. „Blij je te zien. Ga zit
ten." Hij bediende zich van de pastei, die
Pilcher hem aanbood. „Hoe heet je ook
weer?"
Tom ging weer zitten. „Whitelaw, mijn
heer."
„Juist, juist! Je bent dezelfde Whitelaw,
met wien Guy in dezen winter en in de
lente omging. Jawel, nu ben ik er. A pro
pos van Whitelaw. Henry kwam vanmor
gen bij me oploopen. Hij kwam uit New
York voor een bepaalde zaak, die onver
wacht aan het licht Is gekomen sinds het
tot zinken brengen van de Lusitania."
„Hoe maakt hij t?"
„Hij schijnt nog al onder den indruk er
van te zijn, omdat er zich veel goede
vrienden van hem op het schip bevonden.
Bovendien is hij weer aan het tobben over
die oude kwestie."
Mevrouw Ansley zuchtte. .Lieve hemel!
Ik hoop dat ze die niet opnieuw gaan op
rakelen door weer een of ander doodloo-
pend spoor te volgen. Ik dacht, dat die
kwestie voorbij was."
„Wel voor Eleonora. Maar Je weet hoe
Henry er over denkt, 't Is obsessie van
hem geworden- Zielig, na Ja, hoetang is
het al geleden?"
Mevrouw Ansley rekende uit. ,,'t Was
toen wij op onze huwelijksreis waren. Her
inner je maar eens goed. We lazen het in
Montreal in een courant, nadat we naar
de Nlagara-watervallen waren geweest.
Dat was de vijftienden Mei, en den tien
den werd de kleine Harry gestolen."
Het werd Tom plotseling wee om het
hart. Het was immers de datum van tien
Mei, dien zijn moeder het laatst had ge
noemd als dien van zijn verjaardag. Ook
had ze hem verteld, dat hij was geboren
op een dag, waarop de seringen bloeiden
en de nurses met haar kinderwagens in
het Park kwamen. Waarvoor had die
nauwkeurige vermelding eigenlijk ge
diend? Wanneer hij in The Bronx was
geboren, evenals Gracie. waarom dan nur
ses en het Park er bij halen, dat op een
afstand van ruim een uur verwijderd was?
Hij was een en al oor.
„Hoe oud zou de jongen nu zijn, als hij
nog leefde?"
Weer rekende mevrouw Ansley uit. „Iets
ouder dan negentien. Ik ben vergeten hoe
oud het kind was, toen het werd gestolen."
Tom was weer gerustgesteld. Hij was pas
achttien geweest, dat wist hij zeker. Een
vol Jaar kon hij zich niet vergissen.
.JÏet zou mij een groote fout lijken,"
vervolgde mijnheer Ansley, „hem bij de
ouders terug te brengen, als hij werd te
ruggevonden, want hij zou natuurlijk een
onbehouwen jongen, eigenlijk een man,
zijn geworden, met louter herinneringen
aan de lagere volksklasse."
„Zoo denkt Eleonora er over, zooals ze
me onlangs zei. Ze zou het ondraaglijk
vinden. Als zou hij ook niet dood zijn, voor
hen ls hl) dat weL"
„Henry voelt dat natuurijk ook, en ont
kent het niet. Hij verlangt er niet
hem terug te hebben nu niet meer. En
toch, als hij zelf maar het geringste spoor
meent te ontdekken, dan
Eerst toen Tom, na zijn chauffeerles aan
Guy, weer in zijn slaapkamertje terug
was, had hij den tijd om na te denken
over de brokstukken van het gesprek van
dien middag. Twee dingen herinnerde hij
zich het best: in de eerste plaats het weeë
angstgevoel, dat hij kre$g, toen hij hoorde,
dat de baby van whitelaw op den tienden
Mei was gestolen; in de tweede plaats zijn
ouluchting, toen hij vernam, dat als dat
ipnd nog in leven was, het nu negentien
jaar oud zou zijn. Die gewaarwordingen
of emoties, hoe men ze ook moge noemen,
wa/t6K °n?55ankfyk van zUn wil geweest.
Wat beduidden zijWaarom werd hij door
de eene mededeellng beangstigd en waar-
om door de andere opgebeurd?
Hij wist het niet te verklaren. Indien
het onmogelijke eens waarheid zou wor-
Tiru dien de ouders van den baby van
Whitelaw, hoe onwillig dan ook, hem ooit
ais hun zoon zouden opeischen. dan zou
den de daaraan verbonden voordeelen voor
hem voor de hand liggen. Waarom had hij
dan toch zoo'n hekel aan die gedachte?
En waarom riep dan die stem in zijn bin
nenste zoo luid en pleitte met kracht er
voor niet te worden verlaten?
Hij wist het niet.
HOOFDSTUK XXXI
Hij begon hoe langer hoe minder aan
de vragen die hem dien dag zoo hadden
geplaagd, te denken. Zonder dat hij verder
iets van den baby van Whitelaw hoorde,
behaalde hij zijn einddiploma van het
gymnasium, slaagde voor het examen van
Harvard, en bracht den zomer als onder
commandant in een jongenskamp door,
ergens in New Hampshire, ver verwijderd
van de hotelclub en van de Ansley's In
October kwam hij als groen aan de hooge-
school van Harvard, waar een nieuw leven
voor hem begon.
(Wordt vervolgd),
Links: 'de ingang van rde Nieuwe Kerk' te Delft wordt van een rouwwand voorzien. Rechts: een bewoner aan 'de Markt te Delft bouwt op het dak van zijn huls een platform, plaats biedend aan vijftig personen.
LAND- EN WATERVLIEGTUIG TEGELIJK. Een nieuw landingsgestel vcor
vliegtuigen, bestaande uit twee groote gummi-kogels, dat zoowel voor land- als
voor watervliegtuigen gebruikt kan worden.
ELUK MET DEN PARIJS—AMSTERDAM-EXPRESSE TE ESSCHEN BIJ ROOSENDAAL.
De ParijsAmsterdam-expresse liep op een van het station Esschen komenden personentrein.
De materieele schade is aanzienlijk. Eén passagier werd gewond.
PRINS CHANG TXJI-A1 - de broeder van den nieuwen keizer van Mandsjoekwo, die twee
in Engeland heeft gewoond, is met zijn vrouw en dochtertje uit London naar Mandsjoekwo
vertrokken.
De Gran'd National. Gregalach" (1), Forbra (7) en Delaneïgo (8) bij het nemen van een moeilijke hindernis.
