DE KOFFIEBAAL
VERKOU W&ST0KHUIJ7EN
NU MEER DAN OOIT
GOEDKOOP BEHANG
H.H. PLUIMVEEHOUDERS i
MEUBELEN
GROENEVELD - Koogl. Kerkgracht-Tel. 2590
3 EENEN
DREEF 5 BURGSTEEG 5 DREEF
DREEF 5 BURGSTEEG 5 DREEF
N.V. I.E.M.C.O.
111 Haarlemmeistr, 111
WAAR KOOPT MEN IN 1934 ZIJN DEHANGSELPAPIER
VAN DER KLUGT ZONEN
nSCH DAGBLAD - Zesde Blad
Woensdag 21 Maart 1934
DE KINDEREN.
f 60.-
UIT DE BONTE WAERELD.
El. Pluimveevoederfabriek DE LA BIJE
BETER EN GOEDKOOPER
orii naar 't Engelsch van
ZARA GALE.
door T. DE B.
(Nadruk verboden.)
Ls!n keek haar echtgenoot aan. Ar-
fLfc naar zijn vrouw.
kan het niet langer doorgaan",
R heb ik allang gedacht", ant-
nide zij.
i twist ging over een onbeduidende
Meid. En zij stonden nu ten slotte
ï;Ter elkaar alsof het een zaak van
rïlergrootste gewicht betrof.
I toch gaf de heele omgeving van de
fcrzoo'n vriendelijken aanblik te zien.
lontbijttafel, waarop in het midden
1 noote pot met kleurige bloemen
i verder die goud-kleurige, versche
jjes, warme toast, marmelade en
fjat, wanneer je ervan lust, een ont-
ilel juist zoo bijzonder smakelijk en
Ut er uit doet zien.
wat zullen wij nu doen?" vroeg hij.
,fk naar hem, zooals hij opstond van
[stoel lang, slank, met grijzend
t en een korte, reeds grijzende snor
pipathieke bruine handen. Iets van
Isj dacht, moet ook door zijn gedach
ten gegaan, want op dat oogenblik
tide hij zich om, keek naar haar, zoo-
£l daar stond met haar teer, fijn ge
it haar zachte kleur, in haar ge
lid japonnetje. Waarom was alles
h niet werkelijk zoo mooi en lief als het
titag?
fcjj moeten er maar eens rustig over
|jen", zei hij, en ging weg Zbnder goe-
dag te zeggen.
i opende de deur van de gang. „Je
om ons diner toch vanavond?
Is', antwoordde hij kortweg. „En, tus-
n twee haakjes, kun Jij me vanmid-
even helpen met het teekenen van
papieren?"
'aar, Arthur", riep zij verontwaar-
nit. „Ik heb Je toch verteld, dat ik
iddag op de golfclub zou lunchen?"
't is goed, ga je gang maar, hoor",
lij) kalm. Miriam ging op het balkon
i en bleef den trein, waarin haar man
stten, staan nakijken-
J peinsde er over, wat andere vrouwen
len doen, wanneer de tijd komt,
in er bijna geen sprake meer kan zijn
een conversatie tusschen man en
is, omdat er niets te vertellen valt.
adden zulke tijden als deze zelfs ge
in hun engagementstijd, n.u twaalf
geleden. Zij hadden zulke tijden ge-
toen de kinderen nog klein waren
lUis. Maar nu waren de twee jongens
de kostschool gezonden en. de oude
rachtige twistjes waren weer be
ien. Het oude gevoel van kameraad-
p was verdwenen en er was niets voor
Ie plaats gekomen, waarop zij konden
touwen.
ns zag ztJ vol verbazing, dat haar
was teruggekeerd. Eén oogenblik
:n het haar, alsof hij was terugge-
len om iets liefs tegen haar te zeggen,
een nieuw begin mogelijk te maken,
prong op en holde naar beneden Juist
iet oogenblik, dat hij den sleutel In het
lelgat stak. Zij stond vóór hem, toen
[binnenkwam, maar hij zag haar ge-
l niet.
ele Hemel", barstte hij uit. „Ik had
':h gezegd, dat ik vandaag deze pa-
naar Webster moest meenemen,
je me dat nu niet eens kunnen
onthouden"
zwijgend, mokkend zocht hij naar
papieren, en rende, na ze te hebben
oden, terug naar zijn trein, onder-
aldoor mopperend in zichzelf,
sn hij weg was, deed zij de ver-
Me papieren weer terug in de la met
vreemd, strak gevoel. Te denken, dat
t verstandige menschen zóó waren,
heel anders was het, hoeveel zelfbe-
Rching toonden zij wanneer er an-
fn bij waren! En weer kwam over haar
oude vraag: „Wat deden andere vrou-
J, wanneer zoo iets in haar leven was
Koen? Wat deden zij om van de over
goten brokken nog een goed geheel te
ken?
fcn gevoel van schaamte, van gebrek
eigenwaarde, bleef haar telkens bij
eoo'n twistgesprek. Haar hoofd
Ude, iets aan den achterkant van haar
scheen te gloeien en te branden: zij
Me zich wee en duizelig. En toch. als
weer zou thuiskomen en die stemming
'onredelijke geïrriteerdheid zou blijven
"Muren, dan zou het alles weer in haar
1 ui opstand en onbuigzamen trots. En
[toer zij vanavond zouden verschij-
"iJ de Benninngton's zou niemand
n, dat alles niet zoo mooi was als het
[«u. Voor anderen waren zij vriende
en correct. Alleen voor elkaar waren
oren zooals deze- Hoe deden andere
«wen dat toch? Bouwden ook zij
«lakasteelen?
de lunch op het golfveld waren vier
™en. aardige, jeugdige, luchtig-ge-
™e vrouwtjes. Eén van haar was
ert vier maanden getrouwd. Zij waren
J® gewend aan een zekere luxe en
■dort. En Miriam betrapte er zichzelf
hj, naar haar allen kijkend, in zich
vraag voelde branden: „Waarover
"u» zij gepraat met haar mannen aan
ontbijt en hoe hadden zij dat ge-
En Ineens voelde zij den vreemden
7® zich haar dit te vragen,
te elkaar eens vertellen, waar-
Wi) vanmorgen met onzen man aan
Send, hebben zitten praten", zei ze
k Uecrschtc een oogenblik stilte. Toen
(.Mrs. Mallard Ineens in lachen uit.
E absoluut Idioot, waarover wij heb-
i.]„»csProken. 't Heeft letterlijk mijn
Ru «ag bedorven."
u leunae voorover, haar gezichtje,
!t„? .nd van ingehouden lachen
precies het beeld van iemand, wiens
J2l?ag bedorven was.
ujï' wei ze, „het begon zóó Over
kff' Hac" ie ooi' gedacht, dat iets
•Ga rt ,n kon beginnen?"
®ss Miriam. .Alles kan met
en."
te vervolgde mrs. Mallard, „ik
ït' 'konijn" zoo'n rare naam was,
hchu£s n°g maller, en lk stelde heel
<o: voor. dat „konijnen', nu eens
h
°eren naturalisten met een anderen
ZAll I """«W'WWWli 1ÜCO CCH U11UV.1V"
tr' u moc'en worden genoemd. En
Sïen dóJo echtgenoot er op los, dat
te pot dom waren en ik zei. dat
5 *oo was. En toen zei ijij, dat hij
nog nooit zoo Iets doms in zijn leven had
gehoord, en eindelijk zei hij minachtend
„Beatrice, praat niet zoo lang over
„niets." En toen draaide hij zich om en
ging naar zijn kantoor en ik huilde. En
mijn heele dag is in de war. Alleen door
die ellendige konijnen."
Zij lachten allemaal. Zelfs Miriam
lachte mee En ln haar lachen klonk Iets
van opluchting door. Ze was dus niet de
eenige, die op deze manier leed.
„Nu ik," zei de gastvrouw. „Ik dacht
er nog over, toen lk mij kleedde voor de
lunch. Ons ontbijt was mislukt vanmor
gen. De koffie was slap. de toast verbrand.
Enfin, jullie kent ze, die mislukte maal
tijden. En toen mijn man er aanmer
king op maakte, zeggend: „Dat lijkt wel
koffie uit een boerenherberg, Ada", ant
woordde lk, dat het niet mijn schuld was,
omdat ik die niet had gezet. „Waarop
hij zei, dat h ij dan in het vervolg wel
koffie zou zetten, waarop ik zóó in lachen
uitbarstte, dat hij boos opstond en zonder
zijn tweede kopje koffie te hebben gehad,
naar het kantoor ging. En ten slotte voel
ik me toch schuldig."
Miriam legde de hand op haar arm en
vertelde haar verhaal en, al pratend, be
sefte zij opeens, hoe leelijk en hard het
hare klonk
„Is 't niet afschuwelijk", zei ze, en zij
keek daarbij het pas getrouwde vrouwtje
aan, dat zachtjes kleurde
„Nu jij", zei Beatrice Mallard tegen het
vrouwtje, dat zich zwakjes verweerde. „Jij
kunt ons niet ontsnappen- Je zult net zoo
goed als wij je tragedie hebben, denk ik."
„Ik heb niets te vertellen, werkelijk
niet", stamelde de Jonge vrouw. „Tot nu
toe hebben we elkaar nog niets onvrien
delijks gezegd. Dat is nu al zes maanden."
Een oogenblik van stilte heerschte. De
drie vrouwen zwegen. Er was geen sen
timentaliteit ln haar toon geweest, niets
van verwijt ook. Alleen een stemming van
sterk en stralend geluk en van rustige
waardigheid.
„Houd het zoo, beste kind", zei de jeug
dige gastvrouw met een zucht.
„Waarover zullen jullie je eerste kibbel
partij krijgen", vroeg Beatrice. „Natuur
lijk over iets absurds: muizen of dak
pannen bijvoorbeeld, 't Zal in elk geval
wel niet veel belangrijker dan konijnen
zijn".
„Juist", viel de gastvrouw in- „Zoo Is
het bij ons ook. Neem nu bijvoorbeeld
Bob. Hij is o zoo nerveus. Veel te druk den
heelen dag. En ik doe eiken dag tien dui
zend dingen meer dan ik eigenlijk kan
doen. Als wij bij vreemden zijn, houden
wij ons goed. En als wij samen zijn, is het
een soort van veiligheidsklep, het er eens
alles uit te flappen. Dat lucht op. Wat
voor kwaad zou het ook eigenlijk kunnen?"
Miriam keek de lange veranda eens
langs. Overal zaten aardige, Jonge vrouw
tjes. Zij had wel naar hen toe willen
vliegen, om te vragen wat zij er van dach
ten. Deed het werkelijk geen kwaad? Ver
brijzelde het niet stil-aan alle mooi en
stil geluk? Zouden alle vrouwen daar
zoo luchtig over denken? Alle mannen
ook? Hadden Beatrice en de gastvrouw
toch ten slotte gelijk?
Toen zij van tafel opstonden, nam de
gastvrouw Miriam apart en vertelde haar,
hoe zij plotseling bericht had gekregen,
dat een oude oom en tante dien avond
zouden komen logeeren Zij vroeg Mi
riams hulp om gedurende het bal, dat
dien avond te hunnen hfiize zou zijn,
zich hoogstens een kwartiertje met hen
te willen occupeeren.
Miriam was gekleed voor het bal bij de
Bennington's, toen haar man thuis
kwam.
Wat ben je toch altijd laat als we uit
moeten", zei ze knorrig.
„Als je wist hoe ik gehold heb om hier
nog op tijd te komen", antwoordde hij
koel.
„Ik geloof, dat je je verbeeldt, dat ik
liever met je zou thuis zitten", zei ze.
„Vindt je, dat ons samen thuis zitten
zóó heerhjk is?" was zijn antwoord
en hij ging naar boven om zich te kleeden.
Vóór zij ln het rijtuig stapten, snauwde
Miriam hem nog toe: ,3üjf nu niet den
heelen avond in de rookkamer zitten met
Webster" „Ik zal op mijn eigen zaak
letten", bromde hij terug, en bood haar
zijn arm aan.
Toen zjj dien avond met haar man
danste en zij hun beeld zag in den spiegel
dacht zij, hoe dwaas en onmogelijk het
was om niet gelukkiger te zijn samen.
Zouden zij allemaal zoo zijn? Allemaal, die
daar dansten? En waarover hadden zij
gesproken met elkaar aan het ontbijt? En
toch hadden zij elkaar lief. Als de een
ziek was, zou de ander diep ongelukkig
zijn geweest. In de groote levenskwesties
was hun verhouding volmaakt. Maar in
de kleine, dagelijks terugkeerende dingen
van eiken dag, dat was de groote, moei
lijke strijd- Zoo gauw het kranten en gor
dijnen en koffie betrof, struikelden zij.
En, helaas, komen deze kleine dingen in
het leven meer voor dan de schijnbaar
groote dingen.
Na den dans kwam de gastvrouw haar
aan haar belofte te herinneren, om de
oude oom en tante gezelschap te willen
houden en Miriam was maar al te geluk
kig naar boven te mogen gaan.
Daar zaten zij met zijn beidjes in de
groote logeerkamer, waaraan niet veel luxe
was besteed, maar waarin een vroolljk
vuurtje brandde. Daar zaten zij, hij, de
leelijkste man, dien Miriam zich kon voor
stellen, en zij, simpel, goedig, eenvoudig
oud vrouwtje in een smakeloos grijs japon
netje. En later vertelde tante Margy het
verslag van dit halfuur met Miriam en,
zooals wij, gewone menschen, maar heel
zelden de tooverachtige schoonheid en
diepte beseffen van de uren, die wij bele
ven, zoo ook had ook dit oude vrouwtje
nooit begrepen, hoe dit halve uur voor
Miriam was geweest.
En het oude vrouwtje vertelde hoe zij en
haar man over allerlei hadden zitten pra
ten met Miriam en hoe zij haar veel had
den verteld uit hun huwelijksleven. Tot In
eens de oude man gezegd had: „En toch
hebben wij ook eens ruzie gehad, weet Je
wel? Een heele week lang. Het was over
een onbeduidende kleinigheid, over de uit-
spraak van een woord of zoo iets. Wij heb
ben een heele week daardoor verloren. En
lk was zoo slecht. Als zij niet was begon
nen, zou ik nu nóg niet hebben gepraat,
geloof tb."
„Maar man", zei het oude vrouwtje, „we
vergeten heelemaal, dat er vreemden bij
zyn. Het zal de mooie, jonge dame niet erg j
7920
Hier is het schitterendst
oanbod, dat ooit een radio- i
handelaar U kon doen -*
ontvang» U ols premie bij1'
aankoop van oen Philip
toestel 1
634 a
.tegen inruilinq von uw ver
ouderd toestel, onverschillig
welk merk.
Bij aankoop van het toestéf
,824a met luidspreker 2312,
is de inruilpremie f 35, van
834a f 35, van 874a f 50 én
van 636o f75.
Gebruikt de kans
van Uw leven
Dit aonbod is slechts
één maond van kracht.
MARE 104—106
TEL. 2900—2901
LEIDEN.
DERTIG JAAR OUD EN REEPS VIJF
MAAL DOOR DE SAHARA.
De Fransche ontdekkingsreiziger, Henri
Lhote, is eerst dertig jaar oud en heeft de
Sahara en den Soedan in alle windstreken
reeds vijfmaal doorkruist. Momenteel is
hij weder bezig een expeditie uit te rusten.
Een dagbladcorrespondent deelde hij mee,
wat hij daar zoekt en hoe hij zijn onder
neming op touw zet. Hij spreekt behoorlijk
Arabisch en kan zich tegenover de
Toearegs verstaanbaar maken. Zijn kara
vaan is zeer klein. Hij reist slechts door
een gids begeleid, en neemt drie kameelen
mee. Dederde is voor de bagage. Den
gids kiest hij afwisselend uit Arabieren of
Toearegs al naar de landstreek. Hij gaat
de woestijn in als natuuronderzoeker, het
geweer gebruikt hij slechts om zich van de
noodzakelijke leeftocht te voorzien, overi
gens bepaalt hij er zich toe zeldzame ver
tegenwoordigers der fauna dezer streken
mee te brengen. Met bittere woorden
klaagde hij over de onverschilligheid der
jagers, die maar schieten wat hun voor
het geweer komt en er verantwoordelijk
voor zijn. dat zooveel diersoorten ln Afrika
uitsterven, zooals bijvoorbeeld de neus
hoorns. De dierenbeschermingswet der
regeering is volkomen onbruikbaar, nie
mand bekommert zich er om en de straf
fen zijn veel te onbeteekenend om indruk
te maken. Wat dit betreft zijn de be
schermingsmaatregelen in de Engelsche
gebieden veel beter. Lhote zoekt vooral
eenige zoogdieren, zooals de zeldzaam
voorkomende Procavia, een marmot, als
mede zeldzame visschen. die men tegen
woordig nog in Loggar vangt en die er op
wijzen, dat tusschen dit gebied en dat van
de Niger en Nijl in vroegere tijden water
verbindingen hebben moeten bestaan, die
er thans niet meer zijn.
interesseeren, de geschiedenis van ons ge
luk en ons strijden".
Toen was Miriam opgestaan en zij had
het bijna uitgesnikt: „O, toe, vertel er me
nog véél meer van", en zij had haar man
boven geroepen en hem gezegd: „O, Arthur
kom eens luisteren naar wat zij zeggen".
„Och", ging tante Margy voort, „wij heb
ben alleen maar er voor gezorgd, dat wij
elkanders humeur niet bedierven. Als lk
zorg hem niet boos te maken en hij mi)
niet, dan is het immers alles goed?"
„En ineens zak ik", zoo vertelde het oude
vriendelijke tantetje later, „dat die twee
jonge menschen heel aandachtig naar ons
luisterden en zelfs tranen in hun oogen
hadden. Ik begreep heelemaal niet waar
om. Ik had het gevoel onbescheiden te zijn
geweest. Maar toen zij opstonden (en ik
zei later tegen oom: wat zijn goeie ma
nieren toch prettig) .deden zij net of zij
het belangrijk hadden gevonden, wat wij
hadden verteld, want zij kwamen naar ons
toe en schudden onze handen en bedank
ten ons net alsof zij het meenden. En toen
zij weer weg waren, naar beneden, zei ik
tegen oom: „Wat zal hij haar liefhebben.
Stel je voor een vrouw ,die er zóó uitziet."
En toen wij een tijdje later de kamer uit
gingen en over de trapleuning keken, om
te luisteren naar de muziek en al die
dansende menschen te zien. raad eens wat
wij zagen? Daar stonden zij, die lieve jonge
vtouw en die knappe jonge man arm ln
arm. dicht tegen elkaar geleund.
„Kijk", zei ik tegen oom, „heb ik Je niet
gezegd, hoe lief zij elkaar hadden?"
De lange, stille straten schenen te sla
pen, de kleine huizen waren donker, de
hoornen stonden rustig en een bleeke maan
scheen naar binnen door het raampje van
de auto.
„O Arthur, lk wou dat zij het allemaal
wisten, overal, ln al die huisjes".
„Wat wisten?" vroeg hij.
„Van ons! Dat wij kinderen zijn ge
weest. Allemaal kinderen. Al die jonge
vrouwen op de golfclub jij en lk".
En haar hand houdend, wendde hij zich
af en keek in de donkere straat.
„En wij zijn het eenige, waarmee God
moet werken", zei hij zacht. .Laten we dat
nooit vergeten, vrouwtje, nooit meer".
KOFFIEBRANDERIJ EN THEEHANDEL
KOFFIE late soort f.0.95 per pond
KOFFIE Merk Af. 0.70 per pond
KOFFIE Merk Bf. 0.60 per pond
KOFFIE Merk J. Rf. 0.40 per pond
(Bij de meeste Winkeliers verkrijgbaar)
MIDDELWEG 3—7—9
TELEFOON 69
Koopt vroegbroed! Altijd goede Kuikens!
Door de doelbewuste pluimveeteeltbeperking der
Regeering sluiten jaarlijks de broederljen 31 Mei of
eerder. HENNEN van 't najaar niet meer tegen afbraakprljzen verkrijgbaar, om
reden er geen laatbroed meer komt. EIEREN brengen dan weer een goeden prijs
op, m. a. w. Pluimveehouden wordt weer loonend.
3*- LENTETIJD IS KUIKENTIJD-*T
Koopt Uw kuikens vroeg, wacht niet tot straks, men komt voor 't geval te staan
April—Mei uitverkocht! en U grijpt naast de winsten die Uw buurman maakt,
die wel op tijd kocht.
REDS, BARNEVELDERS, LEGHORNS. UITSLUITEND PRIMA
AFSTAMMING.
Broederij erkend door en onder controle der Regeering no. 15386.
Kunstmoeders voor 25 kuikens vanaf f. 1.50. Caroussel- en kachelkunstmoedcrs.
Opfokvoeders, enz. enz. 7902
en ook
Laat U niets wijs maken met goedkoop
behang voor een stuiver per rol b.v. als
U toch beet genomen wordt met een
duren rand en dan nog een oud patroon.
Alleen de
verkoopt het nieuwste papier vanaf iy2
cent per rol, met een goedkoopen rand
er bij, ook kunt U het zonder rand koo-
pen, wat bij onze collega's niet mogelijk
is. DE 3 EENEN is toch het eenigste
adres voor beslist goedkoop behang.
Alleen 7901
Vraag en» (taalboeken bet la da moeite waard
Onverbeterlijk is de samenstelling van mijn OCHTEND- 1
VOEDER. De allerbeste grondstoffen in Karnemelkpoeder,
Calorita, Carnarina, Gist, Levertraan, Wit Vischmeel. Pro- a
tena enz. maken dit OCHTENDVOER tot een prachtsamen- n
stelling ,een proef zal U overtuigen. Mijne gemengde voer-
soorten in tien verschillende samenstellingen worden tot a
Marktprijzen geleverd.
Om de Kuikenfok loonend te maken zijn de prijzen van het j
OPFOKVOER sterk verlaagd.
KUIKEN EET- EN DRINKBAKKEN in diverse soorten.
788G
36
Natuurlijk bij
Waarom? Omdat zij op dat gebied speciaal inge
richt zijn. Keuze uit ruim 450 moderne patronen
vanaf 7*4 ct. per rol (randen zijn goedkoop, papier
ook zonder rand verkrijgbaar).
Tevens Karpetten, Linoleums en Vloerzeilen,
Gordijnen, Tafelkleeden, enz.
LINOLEUM KROMMENIEfl. 1.10
HOUTNERF INLAID fl. 1.65
HAARLEMMERSTRAAT 258 en 289- Let op
het juiste adres (naast en recht over de Kerk
bij de Haven).
BEHANGERIJ EN STOFFEERDSRIJ. 7918
