fscheid Commissaris der Koningin in Utrecht - Treinramp
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
10 FF WEDSTRIJD* HOCKE1' VOOK DAMES TUSSCHEN EEN A- EN B-ELFTAL 'TE BLOEMENDAAL.
Een aanval op het A-doel.
AFSCHEID VAN DR. H. TH. 's JACOB commissaris der Koningin in de provincie Utrecht,
voor wien, voor zijn ambtswoning, een vaandeldefilé gehouden werd. jür. 's Jacob inspecteert de
eere-wacht van het Utrechtsche Studentencorps.
p. MOLLISON (AMY JOHNSON) WEER TERUG IN ENGELAND. Van haar verblijf
I Amerika js Amy Johnson met het stoomschip Europa" te Southampton weer teruggekeerd
I Amy (midden) en haar man, de bekende vlieger Mólison (zonder hoed) op de loopplank.
ONTSPORING te An
dujar (Spanje). Tien per
sonen werden gedood,
50 gewond.
HERACLES KAMPIOEN VAN HET OOSTEN. De voetbalwedstrijd Heracles—
Wageningen werd gewonnen door Heracles, waardoor deze club kampioen vai*
haar afdeeling werd. Het enthousiasme der supporters.
HET GEZAGSEMBLEEM van het
Duitsche Rijk is op de helmen der
Rijksweer-soldaten aangebracht.
seen zoon van hem. Dat ben ik pas sinds
ongeveer een jaar."
Daar deze mededeeling Honeybun als
een soort schok trof, was Tom wel ver
plicht hem zijn levensgeschiedenis te ver
tellen, voor zoover hij die zelf kende. De
eenig details, waarover hij zooveel moge
lijk heen gleed, waren die, welke betrek
king hadden op de wijze, waarop hy zijn
„moeke" had verloren. Zelfs nu was het
hem moeiiyk haar anders dan zoo te noe
men, omdat „moeke" altijd in haar naam
voor hem was geweest. Genoodzaakt zijnde
zijn vroegste herinneringen te verdoeze
len. al stonden die hem ook duidelijk voor
den geest, kon zijn verhaal kort zijn.
„Dus eigenUjk heet je Whitelaw," bracht
Honeybun, die met belangstelling toeluis
terde, in het midden. „Ik heb dien naam
te voren maar ééns gehoord. Dat was toen
iedereen sprak van de baby van White-
law. Daarvan zal je ook wel hebben
gehoord."
Daar Tom nog nooit van de baby van
Whitelaw had hooren spreken, werd thans
die leemte in zijn kennis aangevuld. De
baby van Whitelaw was op een Mei
morgen in het Park uit zyn kinderwagen
weggehaald, en een pop was in zijn plaats
gelegd, die zoo op het kind geleek, dat
eerst toen het kindje gevoed moest worden
de kinderjuffrouw tot de ontdekking
kwam, dat zij een pop in den kinderwagen
naar huis had gereden. Dit mysterie was
in alle landen twee jaren lang een zaak
geweest, waarin men groot belang had ge
steld. Zelfs nu sprak men er nog wel eens
over. Het zal niet, meer dan drie of vier
jaren geleden zijn geweest, dat Honey-
hebben, al was de nacht ook nog zoo
warm. Maar nu hy wist dat zijn potige
kameraad op een paar pas afstand van
hem lag, was hij moedig. Hij rolde zich als
een jonge hond in zijn mand op, en viel
vol vertrouwen in slaap.
mogen van voedsel te vooralen, Tom's
werk was niet zwaar, maar het hield geen
oogenblik op. Het bestond uit verzamelen
en rangschikken van leege kisten, krat
ten, manden en kippenkorven, die neer
gegooid waren op een verheven plankier,
dat buiten om het gebouw was aange
bracht, of die op de toonbanken binnen,
door elkaar lagen. Den eenen dag werden
zy door lastwagens gevuld aangevoerd, om
een anderen dag leeg te worden wegge
haald. Het eenige wat Tom had te doen,
was om al die pakmiddelen volgens hun
afmeting en vorm ordelyk bij elkaar te
plaatsen. Over het algemeen waren de af
metingen klein, en de vormen varieerden
tusschen vierkant, langwerpig en cilinder
vormig. Rapheid, zin voor orde en goede
wil waren vereischten voor die taak, en
alle drie bezat de jongen.
Van moeheid kon hij dien nacht niet
slapen Honeybun, in het andere bed, lag
ook wakker. Met elkaar pratende, vond
Tom het een troost, dat hij te doen had
met iemand met een gerust geweten. Ho
neybun had niets op zijn hart en werd
niet door nachtmerries gekweld. Beschou
wingen over Quidmore's verdwij ning en
wat er tenslotte misschien met hem ge
beurd was, kwamen alle op hetzelfde punt
uit, om van daar uit weer van voren af
aan te beginnen.
„En dan is er nog iets," zei Honey
bun. „Als hü niet terugkomt, dan zal je
heel wat erven, nietwaar? Bezat hij niet
op de grens van Connecticut een
tuinderij?"
„Die heeft hy aan zy'n zuster vermaakt,
vertelde hij me onlangs. Ik was eigeniyk
bun een courant had gelezen, waarin met
vette letters gedrukt stond, dat Harry
Whitelaw was teruggevonden, terwyi hy
koekjes verkocht aan een vrouw, die in
de Drie-en-twintigste Straat aan het
winkelen was.
„En was hy het werkelyk?" vroeg Tom,
die slaap begon te krijgen.
„Neen, heelemaal niet. De vader, een
rijke bankier, een jonge man, geloof ik,
looft een prijs van vyftig duizend dollar
uit, die zal worden uitbetaald aan hem,
die hem op het spoor brengt van de die
venbende, die het kind heeft geroofd.
Goodsir had ook een plan ontworpen.
Trachtte me er in te halen, en misschien
had ik het wel gedaan, als niet een kame
raad van mij voor een dergeiyk zaakje vijf
jaren gevangenisstraf had gekregen.
Toen haalden zie er een ander in. dien ik
kende, en van wien ze zeker waren, dat
hy er meer van wist. Ze probeerden hem
de zaak te laten verklappen, maar Een
diepe ademhaling van Tom verbrak dezen
woordenvloed. „Zeg, mannetje, je slaapt
toch niet, terwijl ik je van den baby van
Whitelaw vertel?"
„Bijna wel," geeuwde de jongen.
„Nacht, Honey! Wek me morgen bijtyds!"
„Dat is goed, dat je me zoo noemt." ant
woordde de naaste bloedverwant. „Ik zal
altyd Honey voor je blijven, en jou zal ik
„Jochie" noemen en zoo zullen we goe
den vrienden zijn."
Het geluid van geschreeuw op straat
kwam door het raam binnen. Was hy, als
buitenjongen van dertien jaar, alleen ge
weest, dan zou hy van angst gebibberd
door BASIL KING
(Uit het Engelsch)
De daarop volgende twee of drie avon
den vond er een uitwisseling van vertrou
welijke mededeelingen tusschen de nieuwe
vrienden plaats. Over dag zagen zij wei
nig, soms niets van elkaar. Op den laten
namiddag konden zij wat ontspanning
nemen, maar dit werd een moeilijke kwes
tie voor Honeybun, want tot nu toe had
zijn „ontspanning" hem langs paden ge
leid, die nu voor hem waren afgesloten.
Hy kende geen andere en de jongen
kende er heelemaal geen.
„En ik zeg je, Goodsir," hoorde Tom,
terwijl hy de trap opging, Honeybun door
de geopende deur zeggen, „dat ik daar niet
naar toe ga, zoolang lk voor dien jongen
zorg. De hemel weet, dat lk die zorg niet
heb gezocht. Ze is me als een plicht op
gelegd, dien ik bepaald zal nakomen. Als
Quidmore terug is, en alles dus voor mij
voorbij, dan ga lk weer net als vroeger
met jullie op stap. Maar vóór dien tijd
niet. Je snapt toch wel, dat ik de kame
raden erg mis. Ik zou er mijn tweede oog
voor over hebben
Lrt™k zich op een meer bescheiden
Jetj. J??11®' en de wetenschap dat het
Ejie zijn kamer niet meer zoo
ht'vnJ'? zÜn' was een verade-
Rals» ,m- Hy droomde dien nacht
t- °ev°lg van zyn gevoel van veilig-
Rsten boegen ochtend, niet lang
r Smwakker door een hand,
hsvvjfehtjes heen en weer schudde.
P on (TOrdeh. kleine schelm't Is
l)e weru staan. Je moet om vijf uur
Bp trK zyn."
I®lift S!T was °P een markt, die
pn 1,1 P whte markt was, omdat zy
[GinStJri hotels leverde. Samen met
en de West Washington-
P eirS het verzamelpunt te zyn
«L deel van het voedsel op het
pJr.v.etJln Amerika. Spoortreinen en
pa !oot drachten het van boerde-
fclages TJe" en groententeelt, van
Kt boomgaarden, van rivieren en
E '*Wi! v s en koelhuizen, van
E dopiath "et zuiden en het westen,
FjilIesTrf gewesten en nog veel ver-
fds torn!» wrteringsorganen, die de
tan New; York's arbeidsver
Wordt vervolgd)
