Yerbinding tusschen Maas en Waal - Bob-kampioenschappen te Garmisch
VEILIGE HAVENS
f4*te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
i
WAAR MAAS EN WAAL ELKAAR DEN ARM REIKEN. De werkzaam
heden aan 'de groote sluizen bij Fort St. An'dries zijn gereed gekomen. Door
I deze sluizen is een nieuwe yerbinding tot stand gekomen tusschen Maas en Waal.
m3.m
HEI' HTZO^aÈN EN OPSTELLEN VAN DEN FAMILIE-STAMBOOM.
Duitsche familie probeert met behulp van een stamboom-kaart de rij van
ouders vast te stellen over een tijdperk van 400 jaar.
DE CHEF VAN DE VROUWELIJKE PO
LITIE te Londen (links) vertrok per vlieg
tuig van Croydon naar Berlijn, waar zij een
bezoek zal brengen aan Rijkskanselier Hitier.
BURGEMEESTER LAMBOOY r— proeft op de te Hilversum door de commissie ter
bevordering van het vischverbruik georganiseerde viechtentoonstelling,
een gebakken vjschjo.
OP pE PLEK waar de Roemeensche minister- DE ZILVERMEEUW GAAT BINNENKORT WEER VLIEGEN. Het vliegtuig in de
president Duca voor het station te Sinaja vermoord hangar op Schiphol. Het wachten is nog op de drie nieuwe Wright Cyclone-motoren, welke
3s, heeft men een eenvoudig gedenkteeken met de reeds uit Amerika naar hier onderweg zijn. Het toestel wordt begin Maart weer in dienst
eeuwige lamp" opgericht. gesteld op de route AmsterdamBerlijn.
DE 4-PERS00NS BOB „DEUTSGHLAND I" onder leiding van
Hans Kilian, welke te Garmisch het wereldkampioenschap veroverde.
door BASIL KING
.(Uit het Engelsch).
15)
i hpmk^.al ?en n'euwe ondervinding voor
aiefri'o. i he' "naar moest doen zonder
noc .mi? ?as hem to zün l€ven
burn roaï Sfbfurd. Toen hij nog Tom Co-
tijri „niS toj, ^lfs in den slechtsten
van' inïï ox?r een Êtooten voorraad daar-
de SwbïïS? beschikken. Ook het Tehuis in
1 In het hü str,eet was vol liefde geweest,
liefde V Tollivants echter was
een en k^,vge' dat nauwkeurig afgewo-
kon kil ditgweïd toegemeten. Natuurlijk
voelde hii j .analyseeren, maar wel
leyen afhintf j.ets was' waarvan zijn
I Zijn hem.bem niet werd gegeven.
In «Ik aevii 7s5 J161 op scilool te vinden.
tohièt y^r do sch001 eea nieuw ver
ben aan rtJï °Penen. Zij zou hem bin-
ichappit „^tote gezin de maat
rad verlanff?atariri al 200 lang vuri®
Vendien krf, v.a worden opgenomen. Bo
lhaar hü rif. t op scbool leeren, waar-
mevrouw Tollit6 f?ctr yerlangde, omdat
Achterlijk was ad beweerd, dat hij
Op i
^ede ^hool zat Cilly in de
^aar de Mrilvi^ ton In de eerste komen,
»aren, ;vIaar 'anderen een jaar jonger
<ne .vernedering 'zou eeg prik
kel zijn voor zijn eerzucht. Hij had al bij
zich zelf beslist, dat alleen als hij „knap"
werd, hij in staat zou zijn zijn verleden,
dat men zoo verachtte, te doen vergeten.
De eerste schooluren beantwoordden ge
heel aan zijn verwachting. Juffrouw Pol
lard, de onderwijzeres, die door mevrouw
Tollivant omtrent hem was ingelicht, gaf
hem een plaats dicht bij haar en lette op
hem. Hij leerde onderscheid maken in de
spelling van verschillende éénlettergrepige
woorden, zooals kat, kar en kan. Dat twee
maal twee vier, en tweemaal vier acht
was, droeg veel bij tot zijn begrip van ge
tallen. De kinderen zongen een liedje, met
veel namen van steden, die juffrouw Pol
lard, naarmate zij in het liedje voorkwa
men, op de kaart aanwees.
pet rhythme en het wijsje van het vroo-
lijke liedje eigenden zich heel goed voor
al die namen.
Een beetje geschiedenis en aardrijks
kunde werden in den vorm van eenvou
dige rijmpjes onderwezen, die door de kin
deren werden meegezongen, wat tevens
voor den longen een gezonde oefening was.
Luisterend naar haar nieuwen leerling,
ontdekte juffrouw Pollard een lieve so-
praanstem, waarvan de jongen zich nooit
bewust was geweest, een stem, die zoo
vroolijk klonk als het gezang van een vo
geltje. Hij was dan ook den heelen mor
gen net zoo vroolijk als een vogel. Zijn
blijheid werd alleen maar getemperd door
de gedachte van eerst twee uren thuis te
moeten zijn. voordat de middagschooltijd
weer zou aanbreken.
Terwijl Cilly haar broertje Bertie van
de bewaarschool afhaalde, g®g Som, op
zijn eentje naar huis. Hij voelde zich zoo
gelukkig als nooit te voren, en daardoor
bemerkte hij niet, dat zijn schoolmakkers
hem links lieten liggen, en gichelden als
hij voorbij kwam. Voor die behoorlijk ge-
kleede jongens en meisjes waren door zijn
versleten, oude pet, zijn gerafelde broek,
en vooral zijn goedkoope, grijze overjas
met een leelijken kraag van schapebont,
natuurlijk even zooveel voorwerpen van
bespotting, zelfs al zou zijn verleden hun
en trouwens iedereen niet bekend zijn
geweest.
Als een man stapte hij door op de maat
van het vroolijk wijsje, dat hij dien och
tend had geleerd, en dat hij zachtjes neu
riede.
Men schooide achter hem samen, geprik
keld door zijn zelfbewustheid. De meisjes
giechelden; de jongens trachtten sneeuw
ballen te maken, maar de sneeuw wilde
niet pakken. Een jongen vond een bevro
ren aardappel, dien hij naar hem toesmeet,
maar die rakelings langs hem ging. Tom
Whitelaw. die niet dacht aan kwaadwil
ligheid, keek verbaasd om. wat iemand
van de' bende wie wist hij niet aan
leiding gaf uitjouwend te schreeuwen:
„Wie is de jongen, wiens moeder in de
gevangenis werd gestopt?"
Toen jouwden zij hem allemaal uit en
ieder op zijn beurt herhaalde de beleedi-
gende vraag: „Wie is de jongen, wiens
moeder in de geva-a-a-ngenis werd
stopt?"
Zoover hij kon onderscheiden, hadden
de meisjesstemmen de overhand. In haar
vrooliikèeid krijschtea zij: „Straatjongehl
Oplichter! Oplichter!" En toen weer de
grievende vraag van zoo even.
Het bloed steeg hem naar het hoofd.
Met gebalde vuisten wachtte hij hen op,
knarsetandend en met tranen van woede
in de oogen. Zij stormden in een halven
cirkel, waarvan hij het middelpunt vormde
op hem aan. Best! Hoe meer. hoe beter!
Dan kon hij een van hen bespringen en
dien zijn hersens inslaan. Niets leek hem
wreed genoeg om op hen toe te passen
Daar had hij er één te pakken, maar
te midden van het geschreeuw van de
bende, ontsnapte zijn prooi hem door een
zijsprong. De halve cirkel was verbroken.
In plaats van in gesloten orde, traden
zij nu als veertig of vijftig kleine, dan
sende duivels tegen hem op. De duivels
maakte hem woest, zooals in een stieren
gevecht de banderilleros den stier wild
maken. Als hij een uitval naar iemand
deed. werd hem dat door een ander be
let, zoodat hij een gat in de lucht sloeg.
Kreten van bespotting begroetten hem bij
eiken mislukten aanval en maakten hem
gek van woede, zooals een liefhebbend
kind als hij, dat zich zelf niet meer her
kent. zach krankzinnig kan voelen. Hij
hijgde, kreunde, sloeg een bezetene
om zich heen, struikelde en viel. Toen hij
met kiezelsteenen en stukjes ijs werd ge
bombardeerd, voelde hij nauwelijks dien
regen van projectielen op zijn hoofd
Maar de bende ging uiteen, en liet hem
alleen. Hier en daar verdwenen de plaag
geesten in huis, verlangend naar hun mid
dageten. De meesten vergaten hem, zoo
dia zij hem den rug hadden toegedraaid.
Enkelen schreeuwden nog op een afstand:
„Oplichter! Oplichter!", maar ook dezen
zwegen een tijdje, om straks opnieuw te
beginnen.
Hij stond heelemaal alleen op de be
sneeuwde gladde helling, die het school
gebouw omgaf. Niemand ter wereld om
hem te troosten. Eventjes herinnerde hij
zich als een soort voldoening, dat hij niet
had gehuild. Maar ook dat gaf hem wei
nig troost. Hij vroeg zich af of hij zich
maar niet van kant zou maken.
Maar hij maakte zich niet van kant. al
hoewel hij allerlei manieren, waarop hU
dal zou kunnen doen, overdacht. Hij kwam
tot de overtuiging, dat het wel heel dwaas
zou zijn, zich van kant te maken, alvorens
een paar van ziin beulen vermoord te heb
ben. Dit overdacht hij ook thuis tijdens
het gemeenschappelijk gebed op dien
avond zijn eerste gebed na dat, hetwelk
mrs. Crewdson hem op den avond vóór
Kerstmis had voorgezegd.
Aan het gewone gemeenschappelijke
gebed, dat omstreeks acht uur, voordat de
jongste kinderen naar bed gingen, werd
uitgesproken, had mevrouw Tollivant een
nieuwe zinsnede toegevoegd: ,,En, o Hemel-
sche Vader, heb medelijden met den klei
nen vreemdeling in onze woning, dien wij
daar welkom hebben geheeten. Wil zijn
verleden vergeten. Geef hem een nieuw
hart Maak hem vooral waarheidlievend en
eerlijk. Help hem zachtmoedig te zijn en
gehoorzaam...."
.(Wordt vervolgd)..
