tff|
a
74rte Jaargang
Donderdag 4 Januari 1934
No. 1
w
,y
rsi
Waarom Anneke niet naar 't
gecostumeerde ijsfeest ging
ANEKDOTEN.
R
DG
1!
mwmw
door
C. E. DE T.TT.T.F. HOGERWAARD.
■1)
Nauwelijks behoorde de sneeuw- en ijs-
Icoze Kerstvacantie weer tot het verleden
en trokken de meisjes en jongens eiken
dag met hun boekentasch naar school, of
de Wintervorst scheen toch medelij
den met de jeugd te hebben en zich nog
bijtijds te bedenken. Hij beterde ten min
ste zijn leven en scheen nog goed te ma
ken, wat er goed te maken viel. De jeugd ls
Immers altijd blij, als hij wat winter
vreugd om zich heen strooitl
Op een morgen 't was ongeveer half
Januari stapte Doek uit bed, trok het
gordijn open van de kamer, die zij met
haar ouder zusje Anneke deelde en riep
blij uit:
„Hoera! 't Heeft gevroren! Kijk eens,
de drinkbak voor de vogels is heelemaal
dicht!"
Na dit opwindend bericht duurde het
slechts enkele tellen, vóór Anneke naast
haar zusje st.nd De drinkbak dicht! Dan
moest het vriezen! En ook Anneke iuichte
al voegde zij er onmiddellijk aan toe:
„We zullen een bakje lauw water vooi
de vogels klaarzetten, als we beneden
komen
L;ek vond het best. Waarom niet? Zij
zou er niet dadelijk aan gedacht hebben
Hoe kwam 't zoo gauw bij Anneke op? 't
Leek wel. of die een apart zintuig had om
allerlei dingen te ontdekken die hun ont
gingen, had Paul, de middelste van de
jeugdige Vermeertjes laatst nog gezegd.
In een ommezientje waren de zusjes
klaar. Vlug de mutsen op en de mantels
aan! Ze hadden nóg juist een oogenblikje
tijd om naar buiten te gaan. vóór er ontbe
ten werd.
Paul, die zijn kamertje ook aan den tuin
kant had, scheen dezelfde ontdekking ge,-
daan te hebben als de zusjes, gooide een
steentje ln den drinkbak en riep zijn naar
buiten komende zusjes toe:
„Fijn! 't Heeft gevroren! En 't ijs is al
aardig dik!"
Loek was ~t eerst bij hem om zich per
soonlijk van dit verheugend feit te overtui
gen. Een eindje achter haar kwam Anneke
behoedzaam haar aarden schoteltje met
lauw water gevuld, dat zij voor de vogel
tjes had meegebracht, rechthoudend. Even
keek ook zij aandachtig naar de dikte van
het i]3 om daarna brood te halen, dat zij
kwistig rondstrooide.
Daar tikte Moeder al tegen de ramen, wat
beteekende. dat zij binnen moesten komen
„Allemaal aan 't ontbijt: jullie binnen
en de vogeltjes buiten!" zei Moeder en het
duurde niet lang, of allen zaten om de
tafel geschaard.
Lekker smaakte die warme havermout op
zco'n kouden morgen.
Vader, die zijn ochtendblad even inkeek,
zei olotseling:
„Op verschillende plaatsen ln het buiten
land is de vorst plotseling ingevallen en
wordt er al druk schaatsen gereden, 't Zal
hier ook wel niet lang meer duren. Jon
gens
„Jammer, dat de Kerstvancantie om ls!"
meende Loek.
Maar Paul zei troostend:
,,'t Is nou Donderdag. De barometer gaai
goed vooruit en we hebben dus alle kans,
dat we den heelen Zaterdagmiddag en
Zondag op onze schaatsen zullen staan."
„Als dat eens waar was!" Jubelde An
neke en Loek als uit één mond en Vader
voegde er aan toe:
„Dan zaï ik voorstellen, Paul tot weer-
profeet te benoemen. Wie weet, Jongen of
ze Je aan de Bilt niet gebruiken kunnen!"
„Paul zou dan wat graag ijs voorspel
len", zei Moeder lachend, „ten minste zoo
lang het nog winter ls!"
„En ln den z:mer bestelde lk Ijs!" voeg
de Paul, die dol op deze verfrisschlng was,
er aan toe.
„Word dan liever ijsco-venter," stelde
Loek voor. „Er blijft natuurlijk wel wat
vo: r ons over."
„Voorloopig hoeft Paul alleen nog maar
te zorgen, dat hij zijn huiswerk goed maakt
en zijn lessen op zijn duimpje kent," zei
Vader om een einde aan de gekheid te ma
ken en het troepje naar school te drijven
Nu, ze lieten zich dit werkelijk geen
tweemaal zeggen, want met ijspret in 't
verschiet bleven zij niet noodeloos ln huls
talmen Ze konden natuurlijk nog niet
rijden, kregen ook geen schaatsen nies,
maar wie weet, of het lage, ondergeloopen
land, dat zij op weg naar school altijd
voorbijkwamen, geen gelegenheid bood om
heerlijk te glijden Daar konden ze niet
verdrinken, hoogstens een paar natte voe
ten halen!
In een sukkeldrafje liep het troepje dan
ook naar school, Paul een eind vooruit, die
tegenover zijn vrinden niet altijd „met zijn
zussen opgescheept wou zitten".
Pas voorbij het ondergeloopen land
moest hij links, de anderen rechts.
"t Was een heele drukte op en om het
land. .t Krioelde er van glijdende kinderen
De drie Vermeertjes voegden zich weldra
bij hen. De tijd vloog om.
Daar kwam de tram van vijf minuten
vóór negen voorbij. Haastig verliet leder de
baan om ln zijn of haar richting naar
school te hollen. Ze moesten heel hard loo-
pen om de Poort der Wijsheid niet gesloten
te vinden, al werd er dien dag nog eens
extra uitgekeken, of er ook een laatk mer
ln aantocht was. Als er ijs ls, wil zelfs de
strengste onderwijzer of onderwijzeres wel
eens wat door de vingers zien. En nu was
de ijspret nog pas in haar allereerste be
gin!
Het schaatsenrijden zou pas op Zaterdag-
aanvangen Niet eerder was het Ijs ver
trouwd. Zoo was Pauls voorspelling dus
precies uitgekomen.
Zaterdag woei er nog een koude Oosten
wind maar Z ndag was 't zóó heerlijk ln
het zonnetje dat het een waar genot was te
zwieren over de spiegelgladde baan en het
ook aan toeschouwers niet ontbrak
In de week daarop bleef de Wintervorst
zijn kouden schepter zwaaien. Twee extra
vrije middagen kreeg de jeugd om schaat
sen te rijden en Donderdag werd er op de
ijsclub bekend gemaakt, dat er Zaterdag
avond een geocstumeerd ijsfeest vuor Jon
gens en meisjes onder de zetien jaar. zou
ziln Er werden mooie prijzen uitgeloofd.
Eenie vond de jeugd dat.
De ijbaan. een groote vijver van de ge
meente. lag even bulten de kom van he*
dorp Iedereen kon tegen een kleine ver
goeding lid van de club zijn en er werd
drók gebruik van gemaakt.
Versterkers deden de vroolijke gramo-
foon-muziek over de baan weerklinken en
Ingezonden door Truus de Oraaf.
Onderwijzer: „Jan, zeg jij mij eens,
hoeveel tanden en kiezen heeft "n mensch?
Jan: „Een mondvol, meester".
Ingezonden door Annle Boekestein.
Tante: „En hoe oud ben Je nu al. Plet?'»
Piet: .Zeven Jaar, tante!"
Tante :„En wat wil je worden?"
Plet: „Acht jaar, tante!"
Ingezonden door Marletje Laterveer.
Verstrooide professor wandelt in do
sneeuw, merkt niet dat er kinderen aan
het sneeuwballen gooien zijn en zegt ver
baasd: ,He, wat vallen er vandaag reus
achtig groote sneeuwvlokken".
het rijden ging dubbel prettig onder de op
wekkende tonen.
In de omliggende villa's werd die mu
ziek niet bepaald op prijs gesteld. Men
kreeg er al spoedig meer dan genoeg van,
die drie deunen meer waren het er niet
steeds te moeten hooren Overal ln huu
drong het geluid door, maarin Holland
heeft men nu eenmaal wel wat voor het U3
over en menigeen, die nu die klanken ver-
wenschte, werd zachter gestemd, wanneer
hij of zij aan eigen jeugd en de daarin ge
noten ljsvreugde terugdacht. Bovendien ls
er immers ln de meeste winters zoo weinig
Ijs!
Nauwelijks hadden de versterkers het
ijsfeest op Zaterdagavond aangekondigd,
of 't werd een druk babbelen en overleg
gen fluisterend naiuurHJk. want t moest
voor iedereen een verrassing olijven, hos
zij op het gecostumecrue ijsfeest zouden
verschijnen. Alleea een enkele vriend of
vriendin mocht een t.kje oplichten van den
geheimzlnnigen sluier en iets vernemen
omtrent de aanlokkelijke plannen, al was
't dan ook slechts ln heel vage termen.
„Ik zou best Sneeuwwitje willen zijn",
flulsteTde Loek Vermeer tegen haar
vriendinnetje Mies van 't Hof. „Maar
voegde zij er zich plotseling bedenkend,
aan toe ,'k kies misschien wel heel wat
anders, hoor!"
Al rijdende werd er door sommigen heel
wat gebabbeld, maar ook door anderen ge
zwegen, ln stilte bun plannen uitdenkend,
terwijl, een enkele zich de gedachte: .ik
zal wel niet mogen meedoen!" met allo
macht uit het hoofd trachtte te zetten.
Dien avond werd er ln heel wat gezin
nen het vóór en het tegen van het gecostu
meerde Ijsfeest besproken. Er waren Vader3
en Moeders die hun kroost dolgraag dit
pretje gunden maarkonden zij, die
al zoo zuinig moesten zijn in dezen tijd van
grooten nood, er wel ln toestemmen voor
één enkelen avond de kosten te maken van
een cstuum om van den toegangsprijs
twee kwartjes nog niet eens te spreken?
Zij moesten hun gezin en zichzelf Immers
al zooveel ontzeggen, dat nuttiger, veel
nuttiger was dan een gecostumeerd
ijsfeest!
Menige Moeder rekende en rekende om
eindelijk met een zucht tot de slotsom te
komen
Jammer, heel Jammer, maar 't zal niet
gaan!"
(Wordt vervolgd).
(Nadruk verboden).
