Staatsraad Kan speelt hockey
Slipjacht - Zweefvliegen
feuilleton.
AVONTURIER
Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
DE ARKHEMSCHE ZWEEFVLIEG-CLl'B hield ter gelegenheid van de opening van een nieuwen hangar,
demonstraties. Het vliegtuig wordt door een paard op een heuvel getrokken.
ren, ofschoon zij zich naar zijn meening
niet ver van het kamp van veldmaarschalk
Von Pappenheim konden bevinden. Maar
hij hoorde niets, zag niemand en vond er
een bevestiging in van zijn overtuiging,
dat de plunderaars naar de stad waren
teruggekeerd, die zij gisteravond genood
zaakt waren ijlings te verlaten, gedwongen
door vuur en rook.
In de kelders hadden de burgers angst
vallig hun kostbaarheden begraven, daar
was nog iets te halen. Martelend en pijni
gend, dreigend met ophangen, doodste
ken en afhakken der ledematen, dochters
en vrouwen mishandelend voor de oogen
der mannen, zouden ze nu de arme slacht
offers dwingen de plaats te verraden waar
ze hun schatten hadden verborgen.
Wanneer deze, krankzinnig van licha
melijke en geestelijke ellende, eindelijk toe
gestemd hadden hun laatste bezit af te
staan en zoo gelukkig geweest waren hun
leven te behouden, maar ook niets anders
dan hun leven, dan waren ze vrijVrij
tot een andere ploeg het beulswerk op
nieuw begon.
Saxon wist waartoe de troepen van
Tilly en zijn generaals in staat waren. Op
gezweept door godsdiensthaat, geprikkeld
door hebzucht zouden de overwinnaars de
ongelukkige burgers beschuldigen van al
lerlei wandaden, het gloeiend maken der
wapens, het werpen van pekkransen, het
gebruik van kettingkogels.
Hij balde de vuisten tot zijn vingers wit
werden, maar schudde eindelijk deze el
lendige gedachten van zich af. Vlug daalde
hij nu langs de helling en liep naar de
Elbe om een boot te zoeken.
Van afgrijzen vervuld bleef hij staan aan
den oever. Overal tusschen de zware golven
dreven lijken. Sommige geheel ontkleed
met afzichtelijke, bloedende wonden. An
dere, elkander stijf als in doodsnood om
strengeld houdend, dreven langzaam
stroomafwaarts. Weer andere hadden de
hoofden uit het water geheven, de handen
ten hemel gestrekt, wat een spookachtigen
indruk maakte. Het was alsof ze bezig
waren God te smeeken om wrake op de
dieven en moordenaars.
Een eind van den oever schommelde een
bootje zachtjes op de rivier.
Saxon gruwde er van door het verschrik
kelijke water te zwemmen om de boot te
bemachtigen, doch er bleef hem geen keus,
als hij Marion wilde redden.
Hij wist wat haar lot zou zijn, als ze in
handen der soldaten viel. Hij kende de wet
in Tilly's legers te goed. Na mishandeld te
zijn. zou ze gedwongen worden als con
cubine in den legertros te volgen, uitslui
tend eigendom van den man, die haar buit
had gemaakt en die haar naar willekeur
kon overdoen aan een volgende. Dat was
nu eenmaal het recht van den overwin
naar. totdat het misschien haar familie
gelukte haar verblijf op te sporen en haar
los te koopen. Maar dan was het te laat,
dan was het groote leed geleden, dan
waren lichaam en geest verwoest.
Er ljleef hem geen keus. Hij wist dat de
eenige weg was de rivier over te steken.
Hij begreep ook, dat hij het in den donke
ren nacht moest doen. Geen vrouw zou bij
daglicht dat schouwspel kunnen verdra
gen zonder krankzinnig te worden van
schrik en afschuw.
Hij had geen keuze. Alle aarzeling was
verdwenen.
Hij zocht een geschikte gelegenheid om
zich uit te kleeden, vond een klein boschje
vlak aan den waterkant, bond een doek
voor neus en mond en liet zich in het wa
ter glijden. Met forsche slagen, het hoofd
zoover mogelijk boven water, zwom hij
naar de boot, die voor anker reed op de
golven. Het was zwaar werk. Soms moest
hij wachten om een lijk te vermijden. Dan
weer sleurde de snelle stroom hem een
eind mee. Maar hij gaf geen kamp.
Eindelijk bereikte hij zijn doel. Doodver
moeid ging hij op den rug in de boot lig
gen. Hevig ging zijn borst op en neer.
Voorzichtig roeide hij, zoo weinig mo
gelijk geruisch makend, naar den wal,
trok de schuit in het boschje, kleedde zich
en haastte zich naar de plek waar hij
Marion had achtergelaten. Zij sliep nog
rustig, onkundig van de groote opoffering
van den avonturier. Hij trok den ruiter-
mantel over haor heen, zoodat alleen haar
hoofd onbedekt bleef.
Eenige oogenblikken bewonderde hij het
lieve gelaat. Met een trotschen glimlach
om de lippen, zette hij zich neer op een
boomwortel en was weldra in gedachten
verzonken over de „wisselingen der for
tuin," zooals zijn professor in Tiibingen
zich placht uit te drukken.
De avond viel.
Saxon tikte haar op den schouder, maar
eerst na herhaalde waarschuwingen
zijnerzijds sloeg ze de oogen op.
Verwonderd keek ze om zich heen en
vroeg:
„Waar ben ik?" Toen bemerkte ze Saxon,
die haar antwoordde:
„Buiten Maagdenburg in het woud aan
de Elbe. En al kan ik je het beloofde bed
nog niet verschaffen, toch geloof ik dat je
straks behoorlijk verder zult kunnen
slapen."
„Ik heb even gerust," zei ze. De tevreden
trek verdween echter dadelijk weer van
haar gezicht. De gebeurtenissen van den
vorigen dag stonden haar weer duidelijk
voor oogen.
Saxon vervolgde: „Ik heb een boot ge
vonden. Als het straks donker is, zullen we
de Elbe oversteken en aan den anderen
oever onzen weg vervolgen. Met een beetje
geluk zullen we de legerplaats van den
Zweedschen koning binnen eenige dagen
bereiken. En dan gaan we ieder weer een
kant op," voegde hij er droefgeestig bij.
Zwijgend knikte ze. Ze voelde zich nu
weer zoo moe en afgemat, dat ze nauwe
lijks kon staan.
Saxon ondersteunde haar, zette haar op
den boomstronk, waar hij een geheelen
tijd gezeten had en sprak:
.(Wordt vervolgd),
arriveerde per vliegtuig op Schiphol voor zijn bezoek aan de Amsterdamsche jeugd.
Amsterdamsche waterschout, gep. vice-admiraal Quant begroet den goeden Sint.
HET ZILVEREN JUBILEl'M van de Mixed Hockey
Vereeniging T.O.G.O. in cle residentie. Staatsraad Kan
helpt mede zijn club (T.O.G.O.) tegen Arnhem de over
winning te bezorgen.
DE ZWEEDSCHE KROONPRINSES LOL ISE
bij aankomst op Schiphol, op de doorreis
van Londen naar Malmö.
uit den Dertigjarigen Oorlog,
tspronkelijke schets van
G. P. BAKKER.
verwonderd aan, maar liet
halsdoek inglijden,
'j cl'hhsterde ze oververmoeid.
i6? Oogenblikje slapen."
ach uit op zijn mantel.
wacht. Voor hem was de töd
hog rüet gekomen.
hoofdstuk xi.
barton in slaap was gevallen en
mijlen ver bevond van
Huxon op, na een oogen
hebben, om de omgeving in
nemen.
Mn schaduw van stam tot
e hij de bosschen op de
helling, van struik tot
of er onraad was.
■helheid sloop hij om het
daarna de ronde grooter,
derden keer de overtuiging
°at zij volkomen veilig wa-
MEER LICHT. Een lichtreclame-auto, welke tijdens de
winkelweek door de Paul Krugerlaan in de residentie reed,
vloog in brand en brandde geheel uit.
EI10EMDE BEELDHOUWER EPSTEIN
kte bovenstaande buste van Einstein.
Slipjacht can de Koninklijke Nederlandsche Jacht Vereeniging
Door de K.N.J.V. werd een slipjacht gehouden van Hoek van Holland naar Loosduinen. De jagermeester met de
meute in de duinen.
