Oüerstroomingen in Spanje - Ski-oefeningen in de duinen
k Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
Rug KT'aan-
E NIEUWE BURGEMEESTER VAN ZOELEN - mr. L. R. J. Ridder van Rappard
l op feestelijke wijze ingehaald. De nieuwe burgemeester en zijn vrouw, freule van
Hardenbroek, worden toegesproken door deq oudsten wethouder.
COURSES OP DUI>1)IGT IN DE RESIDENTIE. Steeplechase over 300 meter. Drie
tegelijk over een hindernis, „Pieter" bereden door Wentger, Figaro" door Pander en
„Cocktail" door Ph. Pander.
OM HET KAMPIOENSCHAP
van Nederland derde klasse groot
biljart. De heer A. D. Brandts,
die kampioen werd.
PET 120-JAR1G BESTAAN VAN HET 4c HALF REGIMENT HUZAREN
p te Deventer. De troep defileerde voor den burgemeester voor het
ptadhuis. Tijdens de toespraak van den commandant tot officieren,
onderofficieren en manschappen.
OVERSTROOMINGEN IN SPANJE. Het dorp La Arenas bij Bübao
is geheel overstroomd. Politiemannen dragen vrouwen uit bedreigde
huizen.
BLOEMENCORSO IN JAPAN. Bij het 65-jarig bestaan der havenstad
Kobe werden groote feesten georganiseerd. Een schoonheidskoningin
werd gekozen en naar Europeesch voorbeeld werd een bloemencorso
gehouden.
ning. Hij voelde dat hij op ijzer stiet. Hij
drukte de dolk zoo hard mogelijk naar
beneden. Een veer. Een licht gekraak. Zij
konden een juichkreet niet onderdrukken.
Een gedeelte van den achterwand week
bijna geruischloos en de twee jonge men-
schen staarden in een onpeilbare, donkere
diepte.
HOOFDSTUK Vm.
noeg om Saxon gelegenheid te geven den
muur achter het vat grondig te onder
zoeken.
Snel liet hij zich weer naast Marion op
den grond glijden.
Alle vermoeidheid was geweken. Beiden
waren slechts door de gedachte bezield een
uitgang te vinden.
„Ik begin in uw sprookje te gelooven,"
riep ze uit. Haar oogen schitterden. Op
haar eerst zoo bleek gezicht vertoonde zich
een zachte blos van opwinding, die haar in
Saxon's oogen nog bekoorlijker maakte. Hij
keek haar getroffen aan, maar zijn stem
klonk weer spottend, toen hij vroeg:
„En ook in den koning?"
Zonder notitie te nemen van haar ant
woord, verdween hij geheel achter het vat,
zette zijn onderzoek voort. Hij klopte en
tastte, tot eindelijk zijn vingers een nauwe
spleet in de kalklaag voelden, vol stof en
vuil. De spleet bleek minstens vier voet
lang.
„Hier moet het geheim verborgen lig
gen," zei hij. „Maar ik zie geen kans in
deze steenmassa beweging te krijgen. Met
geweld is niets te bereiken."
„Maak eerst de spleet schoon," raadde
Marion hem.
Met zijn dolk begon hij de spleet van
zand en vuil te ontdoen, zonder echter
iets te ontdekken. Wel scheen het hem dat
de spleet in het midden iets breeder was.
Hij stiet met ajn dolk in de nauwe ope
zeer voorzichtig vijftien treden en
zagen toen een gang vóór zich, maar vóör
de trap ontdekten zij een breede kloof,
waarover een zware eiken plank was
gelegd.
Na een nauwkeurig onderzoek wilde
Saxon op de plank stappen, maar Marion
hield hem bij zijn arm vast.
„Neen," zei ze. „Geef mij uw hand. Het is
beter dat ik het eerst probeer, mocht ik
vallen, dan kunt u mij houden, Ik ben
zooveel lichter."
Van een weigering wilde zij niets weten.
Zij zette onderzoekend een voet op de
plank, bracht langzaam haar lichaams
gewicht over, deed een pas voorwaarts en
bereikte met een paar vlugge schreden de
overzijde.
Saxon volgde.
In het begin van de gang zagen zij, dat
de muren en de ronde zoldering van roode
baksteen waren, hier en daar ruw bepleis
terd. De wanden waren vochtig en groen,
soms grauwwit van salpeter, en vertoon
de neiging tot verzakking. De bodem be
stond uit vastgetrapte aarde met keien,
waarin hier en daar groote gaten zaten.
Na een eindje te hebben geloopen, op
perde Saxon, bijna onpasselijk door de be
dorven lucht:
Laten we nu terugkeeren en de juwee-
len begraven, dit ls een uitstekende plek.
Dan gaan we een paar uur slapen, een
flink ontbijt, en dan weer op avontuur. Wij
hebben de oude monnikengang gevonden
en kunnen zonder twijfel buiten de stads
wallen vluchten."
„Zouden we niet liever dadelijk gaan?"
„Neen," luidde het antwoord. „Voor van
daag is het genoeg geweest, een paar uur
slaap, een gezonde rust zonder nare ge
dachten en de hoop op morgen zullen ons
tot nieuwe, krachtige menschen maken."
Vijftien passen mat Saxon zorgvuldig af
en met een spade begon hij een diepe kuil
te vergrooten.
„Haalt u ondertusschen het kistje met
juweelen en het goud," raadde hij Marion.
„Dan zullen we gauw klaar zijn."
Toen zij de tweede maal teruggekeerd
was, zei ze:
„Er zijn eigenlijk nog veel meer kostbare
dingen in huis. Waarom zouden wij niet
zooveel mogelijk begraven?"
„Natuurlijk," meende Saxon. Alles, wat
u achterlaat, wordt gestolen. Wij zullen
het gat dieper maken. Ik zal met u naar
boven gaan en u helpen dragen."
„Er zijn nog vorken, lepels, vaatwerk en
tal van andere dingen."
Samen keerden zij naar de bovenverdie
pingen terug.
episode uit den Dertigjarigen Oorlog.
Oorspronkelijke schets van
G. P. BAKKER.
kaarsiiiiJt' ?ens''' zei Marion en liet het
«teen m1 vallen op een uitstekenden
leoniw!?? het fust, waar de muur aan
■JhaÏÏkiebreeder was.
L bij."
tent,. L u °P het vat." Opgewonden
■elijk list I?, y naar boven. Zoo ver mo-
Ikon juist J?. ^.eii ih de opening zakken en
Iter, Kp.iSet zijn teenen den uitstekenden
|<lit ~t beweegt," riep Marion. Hij had
ItentjAf reeds bemerkt daar hij bij de
|*icht v,„i beweging bijna zijn even-
On verloren
achter het vat te vallen,
I f?*kht nn i1 2akkeh en bracht zijn volle
I teiMo en steen over. Er knarste en
|*Oi tji-'Langzaam maakte het vat
I Er w?raai en week verder van den
kwam een opening vrij, groot ge
.(Wordt vervolgd), j
