De Lindbergh's in de residentie - Onthulling Lorentz-monument
feuilleton.
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
JSwff
ar
Moord op Abbotshall
',d
LINDBERGH EN ZIJN VROUW WOONDEN DE ZITTING BIJ VAN HET PER
MANENTE HOF VAN INTERNATIONALE JUSTITIE in het Vredespaleis in de
residentie.
Lindbergh en zijn vrouw in de residentie.
jeroemde vlieger met zijn echtgenoote in den tuin van het Vredespaleis
"ieii hen jn de secretaris der Amerikaansche legatie, Hallet Johnson en
mevr. Johnson.
m
"X'JT;
VOLGENS BOELGAARSCHE PERSBERICHTEN zou VIOLA CENTRY EN MARY SANSON
koning Carol van Roemenië (links) gaan trouwen met uit Connecticut, die van plan zijn het duur-»
prinses Eudonia van Boelgarije. record vliegen voor vrouwen te verbeteren.
Een studentenfeest
Meuten te Northampton bij de jaarlijksche Car rot"-fuif, waarbij zij elkaar met meel, roet en fruit
bekogelen.
HET LORENTZ-MONUMENT in den voorgevel van de leeskamer Bosscha in het Kamerlingh Onnes-i
laboratorium alhier, is door de beeldhouwster mevr. Corry Franzen-Heslenfeld, gisteren onthuld.
De plechtigheid.
■MTOnseerde vertaling door H. A. C. S.
jen wij nu terugkeeren tot zijn moor-
n inriif;. kwam binnen door het
tl" is ff.een hd van het „hulshou-
kg oi'~ „ff11 WH. dat zijn beenen niet zoo
Trde hu ïff Deacon kunnen zijn. Hoe
huivert raam dan? Hij moet: a.
;b „„ff over het perk in de ka-
Destit»"et perk gestapt zijn, maar de
«ld- aanrichtte, hebben
dn én ,w k£eee voeten °P het
Elder „S? Sodcele Uchaam de kamer
Eebseri oL perk te gaan. Dat hij a.
ijniift aan u onmogelijk; b. is on-
Em» daar na den moord de
Wordt feen «ld te verhezen had.
Blijft over c.:
or o3' de moordenaar door den
ichijn of ïl van de studeerkamer te
l^uls n'a„„ ?at hii langs den muur van
1 binnwL neden kwam, en het open
n "Wvam zonder de aarde aan te
den buitenmuur. Langs
Vekchiï klimplant, de Ampelop
den eréïi1 ^oote draineerpijp loop.
kv»MtÜ' naast hot studeerkamer-
Fvec-r eeriT',en over een breedte van
Ik do kltmii ff voot aan elk der zij-
Yêrwjjdgrü, Maar hal
verwege tusschen het raam van de stu
deerkamer en de ramen der eerste verdie
ping daarboven, heeft een uitlooper van
de plant zich een weg gebaand in de vrij
gemaakte ruimte naast de pijp. Deze uit
looper trok mijn aandacht, omdat hij
zwart en verschrompeld was. .„Ampelopsis
Vetchiï" is een van de gewoonste soorten
klimplant, maar ook een van de teerste.
Een stoot tegen een scheut beteekent af
sterven van dien scheut binnen een paar
uren. Het doode stuk was, zooals ik eerst
dacht, op dat punt van den muur waar
het kon gekneusd zijn geworden, door den
voet van een man van middelbare lengte,
die het kozijn vasthoudt met zijn handen.
Het was onmogelijk, dat de moordenaar
opeens gezakt was van het bovenraam op
het kozijn van het open studeerkamer-
raam, zonder zijn evenwicht te verhezen,
en op het bloemperk te vervalen. Ook zijn
er ondanks de detectiveverhalen
weinig draineerpijpen, die gebruikt kun
nen worden om er langs te glijden. Deze is
geen uitzondering. Vingers kunnen er niet
aan vastgrijpen, en zij zou het gewicht van
een man niet hebben kunnen verdragen,
't Was dus duidelijk, dat de moordenaar
bij het afdalen iets had gebruikt, waar
schijnlijk een touw.
Ik wil nog eens samenvatten: de moord
was gepleegd door een man, die, al was hij
dan niet volslagen krankzinnig, in zijn
haat tegen Hoode krankzinnig was. Hij
was een bewoner van het huis. Hij kwam
binnen in de studeerkamer dien avond
door zich naar beneden te laten zakken
uit het meest oostelijke raam op de eerste
verdieping, boven het meest oostelijke van
iig studeeüka&Sï:-rag)sn: Hij sprak met
Hoode, terwijl hij schertste over zijn on
gewone entree. Onder het een of ander
voorwendsel kwam hij terecht achter
Hoode, toen deze aan zijn schrijftafel zat.
Toen sloeg hij.
Toen zijn doel bereikt was, voerde hij
het plan uit, waarop hij weken gebroeid
had. Hij zet een scène in elkaar, gooit
stoelen omver, verstrooit papieren, sleept
het lichaam naar den haard.
Hij keert de klok om, nadat hij de ca
napé heeft verschoven, waarop deze kan
steunen. Hij zet de wijzers van de klok
terug tot zij staan op 10.45. Kwart voor elf,
let goed op! Niet tien voor, niet twintig
voor, niet zeven voor maar een kwar
tier voor!
Hij werpt een haastigen blik door de ka
mer. Alles is in orde. Voorzichtig steekt hij
zijn hoofd bulten het raam. Alles is zooals
hij berekend had: er is niemand buiten;
de nacht is donker. Hij klimt langs het
touw naar boven, en door het raam op de
eerste verdieping.
n.
Thans verdere details.
Ten eerste de vingerafdrukken.
Iedereen is overtuigd, dat de moordenaar
handschoenen droeg, omdat nergens in de
studeerkamer, waar hij dingen moet heb
ben aangeraakt, afdrukken gevonden wer
den. Alleen op het eene voorwerp!
De spiralen, windingen en dat alles, het
geen deze afdrukken vormen, zijn precies
dezelfde, die gevonden werden in de huid
van den duim en eerste twee vingers van
Archibald Deacon's rechterhand. Ergo,
zegt de politie en het publiek, is Archibald
Deacon d jrdenaar. Maar ik beweer,
dat dezg vingerafdrukken langs een lan
gen weg bewijzen (zelfs zonder de rest van
zijn bewijs), dat Deacon de moordenaar
niet kan zijn.
Hier is een werkelijk vernuftig uitge
voerde moord. De moordenaar was wijs
genoeg om handschoenen te dragen, maar
trok een van deze uit, en drukte zorgvul
dig zijn duim en vingers op de uiterst-
gevoelige oppervlakte van het handvat van
het wapen, voor hij dat wapen op een dui
delijk zichtbare plaats voor den eersten
den besten politieman achterlaat. Over
weeg verder de plaats van de afdrukken.
Zij staan op de handvat, in de richting
van het staal! Het is niet te gelooven, dat
de moordenaar het wapen zou vastgehou
den hebben, zooals een fat speelt met zijn
wandelstok.
Een mogelijke oplossing kwam tot mij
door de herinnering aan een door mij ge
lezen detectiveverhaal. („Het merk van
den rooden duim", door R. A. Freeman),
waarin de moordenaar, een wetenschappe
lijk man, door een vernuftig fotografische
bewerking, een stempel maakt van den
duimafdruk van een anderen man. Deze
gebruikte hij om den onschuldigen eige
naar van dien duim tot een beschuldigde
te maken. Toen op eens vond ik de verkla
ring, die later waar bleek te zijn.
Inplaats van over te gaan tot de enorme
moeilijkheid om een stempel of merk te
maken, waarom niet te voren op het he
geerde voorwerp de vingerafdrukken van
den uitgekozen zondebok te krijgen?
Na overdenking accepteerde ik deze ge
dachte. Ik ging door met het werk van op
bouwen. Aldus: Daar Deacon niet van de
misdaad afwist, moest de moordenaar
hem, ia zoo gewoon mogelijke omstandig- l
heden er toe hebben gebracht om de hout-
viji vast te houden, eenigen tijd voor den
moord.
Toen hij dit gedaan gekregen had, en
Deacon weg was, moet hij met gehand-
schoende handen het handvat hebben
weggeborgen, het handvat, dat hij losge
maakt had vóór Deacon het vasthield.
Vervolgens moet dit handvat ingepakt zijn
(laten wij zeggen in een doos met kurken
wiggen), op zulk een manier, dat hij het
in zijn zak kon dragen bij zijn afdalen
langs den muur, zonder dat die mooie af
drukken beschadigd werden. Het in elkaar
zetten van het werktuig moet gebeurd zijn
na den moord; en het geheele bewijsstuk,
dat Deacon zou vonnissen, is zoo neerge
legd geworden, dat de politie het vond,
In de studeerkamer, bij een later bezoek,
vond ik de bevestiging van de juistheid
van zijn berekeningen. Men zal zich her
inneren, dat, toen de houtvijl te voorschijn
kwam hij het gerechtelijk onderzoek, het
bewezen werd tot voldoening van de
rechtbank, dat dit inderdaad het wapen
was, dat den dood van Hoode had veroor
zaakt. Het bewijs was duidelijk door het
staal, dat er ver van lieflijk uitzag.
Maar er werd ook door de politie na
drukkelijk op gewezen dat op de kleine
rozenhouten tafel in de studeerkamer een
schram op het politoer was, dat er vroeger
niet was, die blijkbaar door het staal van
zulk een houtvijl was gemaakt. Inspecteur
Boyd gaf als zijn meening, dat de moor
denaar de houtvijf op die tafel had gelegd,
nadat hij Hoode had gedood, en terwijl hij
bezig was om het tooneel van een gevecht
in elkaar te zetten,
OgOfltt vervolgd).
