De Zwarte Zee uitgevaren - Windhondenrennen in Engeland
De Moord op Abbotshall
FEUILLETON.
J 74»te Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
Een Detective-verhaal
door PHILIP MAC DONALD.
Geautoriseerde vertaling door H. A. C. S.
43)
„Neen, dat niet! Voor ik iets nadere
hoorde, had ik die ruzie met Hoode ik
had hem niet verteld van den detective
J natuurlijk; ik was te bang en liet de
heele gechiedenis loopen en rekende met
dien kerel af. Hij was erg lastig, ging door
met te probeeren om mij te spreken te
krijgen en met schrijven. Natuurlijk nu
Ja m den toestand, waarin ik was, weiger
de ik hem te spreken en gooide zijn brie
ven in de kachel. Maar hij was zoo erg
vurig 1 Hij kon soms iets weten, dacht ik!"
-Jr1 ny was opgewonden. ,X>at kon hij
veker. Masterson, Je bent een juweel! Hoe
h. zijn naam?"
r-:£ellet' noemt hij zich. Kantoor is 4,
s Court, bij Fleet Street, juist
poorbh Chancey Lane„
„Uitstekend! Nu ga ik." Anthony stak
S'®4 u'h „En ik dank je! 'k Hoop je
,1 E S^faad gedaan te hebben."
1 «neeierLual niet. yoel mi' al heter I.aat
me weten, hoe U opschiet. Ik ga nu sla
pen," zei de zieke, en deed het, nog voor
Anthony bij de deur was.
in de gang aarzelde Anthony. Zou hij
dadelijk de flat verlaten of zou hij Haar
eerst vertellen, dat hij ging? Toen hij bij
de deur van den salon was, ging zij open.
De gang was tamelijk donker, en eerst
zag zij hem niet. Hij ging naar haar toe.
Een verbaasd: „O" werd gehoord, maar
dan dwong zij zichzelf tot een koelheid,
die op welsprekende wijze haar protest
deed uitkomen. Anthony zuchtte. Hij had
gehoopt, dat het verstoorde humeur al
weer in vriendelijkheid zou zijn over
gegaan.
„Uw broer," zei hij, „is in slaap. Wan
neer je hem ziet, zou je zeggen voor goed
twaalf uren. Hij is niet slechter, en ik ben
voller met inlichtingen dan ik gehoopt
had. Zoo is alles weer rozengeur en mane
schijn!"
Maar Lucia was boos. Lucia kon niet op
zij geschoven worden door deze lichtzin
nigheid en luchthartigheid. Toen ze sprak,
was haar stem koud; koud en wreed. Zij
bedoelde te wonden en slaagde er in.
„Is er niets," zei ze, „waarmee mijn
broer en ik U verder kunnen helpen? Niets
waartoe wij gedwongen kunnen worden?
Een vrouw en een zieke man! O, zeker is
er wel wat?"
Voor de tweede maal dezen avond ver
loor Anthony zijn zelfbeheerschlng. Men
moest, tot op zekere hoogte, hem vergeven.
Hii was op en moe en uitgeput, en heel
erg verliefd. Hij lachte, en keek op haar
neer ln het halve duister. Lucia hield haar
adem in. Als veel vrouwen van mindir
kwaliteit was zij boos geweest, had veel
meer gezegd dan zij bedoelde. En nu had
ze er spijt van, en nu, ze was geschrok
ken.
„Voor ik ga," zei Anthony, „wil ik U een
geschiedenis vertellen. Er was eens een
vrouw, die een grooten broer en een kleine
zuster had. Op een avond hoorde zij, dat
haar groote broer, die in de groote stad
woonde, ziek was door een kou. Goede
vrienden hadden hem mee naar hun huis
genomen en zorgden voor hem. Maar de
vrouw ging naar de groote stad om zeker
te zijn, dat haar broer inderdaad goed
verzorgd werd."
„Maar," ging hij door, „zij liet buiten
haar kleine zuster achter. Nu was dit
meisje in groote zorg, want haar minnaar
was door al 's konings dienaren gepakt en
in een gevangenis gestopt. Hier moest hij
blijven totdat 's konings rechter beslist
had, of zij hem zouden ophangen ja of
neen, voor een misdaad, waar hij geen
schuld aan had. Zoo, alleen gelaten, werd
de kleine zuster hoe langer hoe eenzamer
en angstig, en liep gevaar ziek te worden
Zij had niemand om haar te troosten, weet
U. Maar dat natuurlijk, deed er niet toe,
want de groote broer kreeg tenslotte zijn
monsterpleister op de juiste plaats."
Hij wandelde naar de voordeur; opende
haar. „Goeden «vond," zei hij, en sloot
haar zachtjes achter cich.
Haar bleeke handen tegen haar keel
leunde Lucia tegen den gangmuur.
Op straat, sprong Anthony in zijn auto;
zat dan een oogenbllk voor zich uit te sta
ren. Evenals veel mannen van minder
kwaliteit, had hij, in zijn boosheid, meer
gezegd dan hij bedoelde. En nu was' hij
geschrokken.
Ze hadden, dat moest toegegeven wor
den, zich gedragen als dwaze kinderen.
Erg dwaze kinderen. Maar ln zoo'n geval
doen de besten dikwijls zoo.
HOOFDSTUK XIV.
Hooikoorts.
Na dat eene oogenbllk, waarin hij een
blik-naar-binnen sloeg, reed Anthony zijn
wagen naar Fleet Street. Om 5 minuten
voor half twaalf Wel hij bij den uitgever
van „De Uil" de kamer binnen.
De uitgever en zijn secretaresse zaten
nogal dicht bij elkaar. Het glanzend-gou
den haar van de secretaresse was zicht
baar ln de war.
„E Hallo!" zei Hastings.
Anthony zei: „Zie te pakken te krijgen
een particulier detective, van den naam
Pellet. No. 4 Grogan's Court. Vind uit, wat
hij weet van de eigenaars van „Het Zoek
licht," de „St. Stephens Gazette" en „Vox
Popull." Hij kreeg voor ditzelfde van J
Masterson eenigen tijd geleden opdracht
Doet er niet toe, wa* het kost. Ik zal be
talen. Als Pellet niets weet, Wnd het dan
zelf uit. Geef mij in leder geval zoo spoe
dig mogelijk het antwoord Begrepen?
Goed. Goeden nacht. Goeden nacht, miss
Warren." De deur sloeg achter hem dicht.
Margaret Warren pakte gauw een paar
papieren van haar tafel en volgde hem.
Zij haalde hem in in de vestibule.
„Mr .Gethryn," zei ze, buiten adem.
„Hier is het rapjwrt gevraagd door
U van het verhoor. Was er juist mee
klaar getypt. Misschien hebt U het
noodig."
Anthony nam zijn hoed af. „Miss War
ren, U bent een wonder." Hij nam de pa
pieren van haar aan. „Veel dank. Hoop,
dat ik niet onbeleefd schijn. Erg druk.
Goeden nacht en veel geluk." Hij
schudde haar de hand en was weg.
Langzaam ging Margaret terug naar
haar uitgever. Zij vond hem, terwijl hij de
kamer oo en neer liep en verstoord op zijn
hoofd krabde.
„Ja, lieveling, hij was een beetje vreemd,
vindt Je niet?" zei Margaret.
„Dat was hij." Hastings sprak met over
tuiging. „Ik ken dien man vijftien jaren
en ik heb hem nooit zoo in vuur en ln de
war gezien als thans. Gewoonlijk is hij
het kalmst als hij veel te doen heeft."
Margaret gaf hem een tikje op zijn
wang. „Maar jij dwaze baby, dat was hij
niet om het werk, waar hij mee bezig is.
't Was iets veel ,veel belangrijker dan dat
als dat niet zoo ls, laat ik me hangen!"
tWordt vervolgd).
Windhondenrennen.
De windhonden-rennen worden in Engeland steeds druk bezocht. De start voor een race te Battevsea. Op den voorgrond het konijn, dat aan een touw
voortgetrokken wordt. Daarachter de hokken met de honden.
DU UI VETFEEST TE ROME. De koningin van het
druivenfeeat.
Een drijvend vliegveld.
Het Engelsche vliegtuig-moederschip Furious" terug van de manoeuvres. Een typische opname van het schip,
dat 60 vliegtuigen kan meevoeren.
de ex-kroonprins in gesprek met den vroe-
GEREN rijkskanselier generaal von slei-
cher bij de military" te Döberitz.
clara mayer die bij de passie
spelen te Oberammergau in Mei
a.s. de Maria-rol zal spelen.
De Zwarte Zee.
De nieuwe groote sleepboot „Zwarte Zee'' vertrok van Maassluis om gedurende een half jaar
gestationneerd te worden nabij Brest
na het uittreden van DUIT8CHLAND uit den
volkenbond. Een interessante foto uit de zitting
van 16 Oct. Paul Boncour in druk gesprek met den
Tsjechi8chen minister van buitenl. zaken Benesj.
