Duitschland's verlaten
van Volkenbond en Ontwapeningsconferentie.
74,te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Maandag 16 October 1933
Derde Blad
No. 22569
dlér^Cn!3^16" 2ich
pKaafe r- - -
SCHEEPSTIJDINGEN.
Oproep aan het Volk - Groote rede van Hitier
i belangrijke duitsche
beslissingen.
duitschland geïsoleerd.
*Hocwel de gang van zaken te Genève
«niake het vraagstuk der Ontwapening
Sesbehalve aanleiding gal tot optimisme,
ioals wij Zaterdag nog in ons weekover
zicht duidelijk naar voren brachten, kwam
toch de volslagen breuk met al het werk
tui Genève door Duitschland, van welk
feit wij nog Juist voor het ter perse gaan
■Siding konden maken, onverwacht. Op
Si mislukking der conferentie waren wij
Horbereiö, doch de vraag was gewettigd,
of dit oogenblik er reeds wasWij voor
ons meenden vooralsnog van niet, doch
'nloratcn daarover heeft weinig zin. De
Jïtremistische leden in de leiding der
-llutsche nationaal-socialisten, die al eer
der hadden aangedrongen op een bruusk
ontreden, doch toen werden overstemd
door de 'meer gematigden hebben thans
Mt pleit gewonnenDuitschland heeft ge-
USoken met de Ontwapeningsconferentie,
[Set den Volkenbond met de wereld! Dit
HEtste mag gerust worden geconstateerd,
jomier eenige overdrijving, Duitschland
Kteat geheel geïsoleerd en als devies kan
bet thans nog slechts voeren: in mijn iso-
1 Inent ligt mijn kracht
lOf dit een devies is, dat in de huidige
tijdsomstandigheden veel kans op succes
ij zich bergt, is een vraag, die wij bij voor-
Mat ontkennend zouden willen beoordee-
len. doch daarover straks meer.
Pfeooals te verwachten was, viel het be
richt over Duitschland's heengaan als een
bom temidden van de beraadslagenden,
daar aan het schoone meer van Genève,
doch nadat men van den eersten schrik
was bekomen, toonde zich een vastberaden
en krampachtig streven om niet te ver
sagen, doch te probeeren te redden, wat
nog te redden valt.
□fMen verheelt zich geenszins het toe
spitsen van allerlei spanningen, ziet niet
voorbij, hoe aan den horizon gevaren van
meest uiteenloopenden aard opdoemen,
doch men wil zich daartegen schrap zetten
en probeeren, die aanstormende gevaren
al te wenden en af te leiden Dit is een
[Slukkig streven, dat allen steun verdient.
Zoo ooit dan geldt thans wel: de hoofden
koel houden, hoe moeilijk dit zal vallen.
|»t is de eenige manier om niet hopeloos
af te glijden op den weg van 1914 en wat
dat zou beteekenen, behoeven wij zeker
niet nader te omschrijven. Hoe meer alle
ladende figuren en de pers zich ook daar
van bewust vertoonen, hoe beter het zal
zfjn voor de gansche wereld
ft Voor het Nazi-Duitschland was de gang
van zaken te Genève zeer teleurstellend.
Zij waren aan de regeering gekomen om
Duiüchland nu eindelijk eens de volle ge-
Bkgerechtigdheid te doen deelachtig
■Wirdeu. waartoe de vorige Duitsche re-
gecringen het niet hadden kunnen bren
gen. Nog niet hadden kunnen brengen,
Want de verwezenlijking van den op zich
zelf gerechtvaardigden Duitschen eisch
was niet zoo verre meer af. Ware b.v. een
■Sfceering-Briining aan het bewind ge
bleven, de kans zou groot zijn ge-
West. dat de vervulling tot stand zou zijn
gekomen. Steeds verder moesten de Fran.
schen, die feitelijk, afgezien dan van de
t vazalstaten, alleen waren komen te staan,
wijken. Dit wijken is echter te langzaam
gegaan om een regeering als van Brüning
in Duitschland te kunnen handhaven en
Frankrijk heeft zoodoende een groote
schuld op zich geladen tegenover de we
reld! Dicht aan het doel, veranderde op
eens het aspect door het aan de macht
komen der Nazis volkomen. Het algemeen
groeiend vertrouwen in Duitschland
maakte plaats voor het grootste wantrou
wen en vele onsympathieke daden der
tegeenng-Hitler in de eerste plaats wel
Set optreden tegen de Joden, dat te Ge
neve, zooals te voorzien was. leidde tot
-n geduchte moreele nederlaag! gaven
vendien maar al te gereede aanleiding
larvoor. Trots Hiller's krachtige betui-
ngen van oprechten vredeswil, ontstond
>ir¥ een Bevoel van onbehaaglijkheid,
ft, helaas, door het gebeuren in Duitsch.
tnaar al te zeer werd gevoed. Waar-
*°°r si dat militaristisch gedoe; alleen ter
pvoedingv Het klinkt te simplistisch om
Sloof te kunnen vindenDe door
rankrijk verloren sympathieën keerden
lenderoogen terug. Had dit land dan toch
tv g ad met zijn wantrouwen?
De, zooals gezegd, rechtvaardige Duit
se eisch inzake de gelijkgerechtigdheid
m zoodoende in het gedrang, maar
't overmaat van ramp kwamen de Duit-
pners ook nog met den eisch voor den
L?nt zi-l be4 ln bescheiden mate, zich
Ifc... ïpe? mogen aanschaffen van die
I fcm i?eJÏ- dle de andere landen wel moch-
I flfSi i zii. volgens het verdrag van
■Sw? et ongelukkige verdrag van
Igilles, met! Ziet, dat deed allen zich
°,m Ffanhfijk. dat uit zijn
igend isolement werd verlost. Wel
tj" Jtaliè en Amerika een eensgezind
-fr?nt te voorkomen, alhoewel
zij met den Duitschen eisch niet me-
Mn' doch te Berlijn werd niettemin
En d» gevoeld, hoe het er voor stond
fcrairo? se<,"fn es zijn*getrokken op
„wyle: 6en zich terugtrekken
I den Volkenbond en van de Ontwape-
Jbngsconferentie.
I uitschland staat volkomen geïsoleerd!
Onwillekeurig dringt zich natuurlijk de
l A gh "aar voren wat Duitschland door
ich winnen, Beteekent het
confp,p?Jt?ïr? van de Ontwapenings-
Set i^fens een zich losmaken van
t>n aJï V?r Versailles? Practisch be-
Vïillpn )L I? baat hunnen geven,
tot het n atnd£ren dan niet ontwaDenen
L attt11? niveau- we), dan bewa-
tnderen 1 i? to4 bet niveau der
Kan evenwel enk? aldus de Seliikheid!
Vcrondersteirf T "laar in de verste verte
zelfs Itoiis'd w°rden- dat Frankrijk en
het intiemW^aannede de banden nog
Afgezien van dlt zoud«n dulden?
pMingsVdstrhri ,nelt',?at dan de beTa"
serleven deze vrJ?» Uen omvang zou
nend wo'rrien\ÏIÜ?? moet beslist ontken-
dellijk welke aeS? Men 2164 °nmid-
tcrentle nog ztl' klï Ontwapeningscon-
ïet. trots het en;nen worden voortge-
®u'tschland Iran i, t5ru2-rekken van
beantwoord 'worden 6811 k311 bevèstigend
fcSÏÏW -aihes^ï^ den
maaa heeft alh» la één kajnp
tegen zich gedreven. Zelfs diegenen, die
het Duitsche standpunt an und für sich
konden begrijpen en billijken. De diehards
als Churchill in Engeland, Tardleu in
Frankrijk, triumfeeren
Hoe moet het b.v. Mussolini, die tot het
laatst toe voor Duitschland bemiddelend
op de bres heeft gestaan, te moede zijn,
vooral, waar blijkbaar ook voor hem de
Duitsche besliss'ng een volkomen verras
sing beteekende?
Neen, versterkt is de Duitsche positie
geenszins. Vooral niet, nu het Derde Rijk
zich eveneens heeft teruggetrokken uit
den Volkenbond en zoodoende leder con
tact heeft verbroken. Men bedenke in dit
opzicht, dat Kellogg-pact, verdrag van
Locarno en zelfs het Vier-mogendheden-
pact zijn tot stand gebracht binnen het
kader van dit lichaam! Speciaal dit laatst
genoemde pact treedt thans naar voren,
waaj- immers daarbij de mislukking der
Ontwapeningsconferentie speciaal onder
de oogen is gezien; langs dien weg zou
men dan trachten nog een uitweg te vin
den. Deze weg is afgesneden, nu Duitsch-
Jand uit den Volkenbond is geeaan. al
wiizen ontimisten er op, dat Duitschland
automatisch nog twee jaren lid blijft, voor
ce onzectring in staat van wijze komt.
Heeft. Duitschland van die kans niet af-
and gedaan door alle Duitsche verte
genwoordigers hals over kon Genève te
doen verlaten, aldus zijn demonstratieve
houding extra onderstreepend?
Wij voor ons vermogen tengevolge van
een en ander uit het gebeuren voor het
Duitsche rijk zelf geen enkel voordeel te
puren Ook al kunnen wii bedrijnen, dat
het voor Nazi-Du itsschland biikans onmo
gelijk was geworden een andere houding
aan te nemen ten^evo^ee van de gevoerde
propaganda om aan de macht te komen.
^e... periode van schipneren was immers
geëindigd, nu zouden .daden" worden ge
steld En de wereld wordt er onnieuw
door in een ongekende suanning gebracht,
d'e weinig fiortssante nersnectieven opent
Inzake de kleine oolevmg d^e in het
economv^cbe leven merkbaar was gewor
den. Wil Eumna mef alle geweld dan
zichzelf vernietigen?
Nogmaals, hoofden koel is momenteel
noodiger dan ooit Slechts zoo kan een
castrastrophe worden gekeerd.
De regeering-Hitler heeft zijn opzien
barende daad on het gebied der buitenl.
politiek doen volgen door een niet minder
opzienbarende daad on het terrein der
binnenl. politiek: de ontb'nding van den
Rijksdag! Toen de buiten!. Dersvertegen
woordigers, aanwezig bij het geruchtma
kend proces inzake den Rijksdagbrand
daarvan hoorden, lachten zll. zoo wordt
gemeld: waren wij te Berlijn geweest, ook
•wil hadden een glimlach niet kunnen
onderdnikken Wat ter wereld beteekent
toch naar buiten deze. men vergeve ons
öit woord, popnenkasterii-vertooning?
Ieder weet, dat er in Duitschland slechts
één partij meer bestaat, dat een anders
denkende wel zal oppassen van zijn mee
ning te doen blijken. Er zal dus maar één
liist worden ingediend, die der Nazis, en
v/ie zal het aandurven om de gestelde
vraag anders te beantwoorden dan met
Ja? Om ziin macht naar binnen voor het
Duitsche volk te toonen. zal deze „verkie
zing" misschien eenige beteekenis hebben,
hoe goedkoop het effect overigens ook is,
naar buiten kan deze geste slechts een
minachtend schouderonhalen wekken en
zoodoende weinig meehelpen om het aan
zien der Duitsche regeering te vergrooten.
Meer een bewijs van zwakte dan van
sterkte mag in deze, bovendien enorme
sommen verslindende beslissing worden
gezien. Als op die manier moet worden ge
toond. dat er nog democratie bestaat, dan
8s het wel ver gekomen
KECT-AME
6866
Kust,
HOLLAND—AMERIKA LIJN
DAMSTERDIJK, R'dam n. Pacific
13 Oct. van Swansea.
VOLENDAM, 17 Oct. v.m. 5 u. 30 van
New York voorgaats van den N. Water
weg verwacht.
EOSCHDIJK, 13 Oct. van New York n.
R'dam.
BREEDIJK, uitr., 13 Oct. v. Havana.
JAVA-CHINA-JAPAN LIJN.
TJJSAROEA, 12 Oct. v. Hongkong naar
Amoy.
TJINEGARA, 13 Oct. van Shanghae naar
Batavia.
KON PAKETV MIJ.
ROGGEVEEN, 12 Oct. v. Durban n. East
London.
HALCYON LIJN.
FLENSBURG. R'dam n. Wabana, pass. 13
Oct. Bevezier.
STAD ZALTBOMMEL, 14 Oct. v. Londen.
KON NHDKKL STOOMB MIJ
BERENICE, 14 Oct. v. Amst. n. Barcelona.
ORPHEUS, 14 Oct. v. Amst. n. Kopenhagen.
MIJ OCEAAN.
MELAMPUS, 14 Oct. v. Amst. n. Java.
STENTOR, 14 Oct. v. Amst. n. Hamburg.
DIVERSE STOOMVAARTBERICHTEN
VLIESTROOM, 13 Oct. v. Amst. te Leith.
WAAL, R'dam n. Varberg, pass. 13 Oct.
Elseneur.
HR1TSUM, B. Aires n. Amst., was 13
Oct. 1? u. 55 v.m. 3C0 mijlen Z. v. Madeira
CiELDERLAND, 14 Oct. v. Bayonne naar
de Tyne.
HAULERW1JK, 13 Oct. v. Moermanskust
n. Archangel.
MIJDRECHT. 13 Oct. v. Batoum n. Ham
burg—Tcrneuzen.
REG1NA, Antwerpen n. Cardiff, pass. 14
Oct Vlissingen.
SCHIELAND, 14 Oct. v. d. Tyne n. Ant
werpen.
SLIEDRECHT, Batoum n. Avonmouth-
Preston, pass. 13 Oct. Istanboul.
TARA, 13 Oct. v. B. Aires n. Montevideo.
Z "'.AND, 14 Oct. v. Blyth naar Kopen
hagen. „j
Een verklaring aan de pers.
Aan de Duitsche pers is volgende ver
klaring door Goebbels namens Hitier over
handigd
„Vervuld van den oprechten wensch het
werk van den vredelievenden Innerlijken
opbouw van onzen staat, zijn politiek en
economisch leven, door te voeren, hebben
zich vroeger Duitsche regeeringen ln het
vertrouwen op een toewijzing van een
waardige gelijkberechtiging, bereid ver
klaard, in den Volkenbond te treden en
aan de ontwapeningsconferentie deel te
nemen.
Duitschland werd daarbij hitter teleur
gesteld.
Ondanks alle bereidwilligheid, om de op
ons genomen ontwapening, zoo noodig
hard tot de laatste consequentie door te
voeren, konden de andere regeeringen niet
tot inlossing van de door haar In het vre
desverdrag gedane toezeggingen komen.
Door de bewuste weigering van een wer
kelijke. moreele en volkomen gelijkberech
tiging van Duitschland werd het Duitsche
volk en zijn regeering steeds weer ten
diepste vernederd.
Toen de rijksregeering na de op 11 De
cember 1932 vastgelegde Duitsche gelijk
berechtiging zich opnieuw bereid verklaard
had, wederom aan de besprekingen van
de Ontwapeningsconferentie deel te ne
men. is thans door de officieele vertegen
woordigers van de andere staten in open
bare redevoeringen en rechtstreeksche ver
klaringen aan den rijksminister van bui-
tenlandsche zaken en aan onzen gedele
geerde medegedeeld, dat aan het tegen
woordige Duitschland deze gelijkberechti
ging op het oogenblik niet meer verleend
kan worden.
Daar de Duitsche rijksregeering hierin
een onrechtvaardige en onwaardige discri
minatie van het Duitsche volk ziet, Is zij
niet in staat, onder kulke omstandigheden
als rechtlooze natie en volk van de tweede
klasse aan de onderhandelingen deel te
nemen, welke zoodoende slechts tot nieuwe
dictaten zou kunnen voeren.
Terwijl dus de Duitsche rijksregeering
opnieuw haar onwankelbaren vredeswil tot
uiting brengt, verklaart zij zich genood
zaakt zeer tot haar leedwezen, de Ontwa
peningsconferentie te verlaten. Zij zal ook
haar uittreden uit den Volkenbond aan
kondigen.
Zij legt tehans deze haar besllsslnz te
gelijk met een nieuwe verklaring harer
vredelievendheid en'va'n h3ar streven naar
een politiek van verzoening, aan het Duit
sche volk ter goed- of afkeuring voor en
verwacht van dat volk een gelijke verkla
ring van vredelievendheid, doch ook een
even krachtige uiting van vastberadenheid.
Ik heb derhalve als kanselier van het
Duitsche rijk, den heer rijkspresident voor
gesteld, deze beslissing der regeering aan
het volk voor te leggen, opdat het zich
kunne uitspreken, den rijksdag te ontbin
den en de natie gelegenheid te geven, die
afgevaardigden te kiezen, welke als de be-
eedigöe vertegenwoordigers van die poli
tiek van vrede en loyauteit het volk den
waarborg van een vastberaden vertegen
woordiging zijner belangen in dezen zin
kunnen bieden.
Als kanselier van het Duitsche volk en
leider der nationaal-socialistische bewe
ging. ben ik overtuigd, dat het gansche
volk als één man achter de regeering en
deze beslissing zich zal scharen, een be
slissing. welke is ingegeven door liefde tot
het volk en achting voor zijn eer en de
overtuiging, dat de voor allen zoo nood
zakelijke wereldvrede slechts bereikt kan
worden, indien de begrippen overwinnaar
en overwonnenen verdwijnen door toepas
sing van dat andere begrip gelijke levens
rechten voor allen.
w£. ADOLF HITLER.
De regecring tot het Volk.
In aansluiting hierop verklaart de re
geering. dat zij eensgezind is in de betui
ging van haar wil een politiek te voeren
van verzoening, vredelievendheid en over
eenstemming met andere volken
De Duitsche Rijksregeering en het Duit
sche volk verwerpen het geweld als een
ondeugdelijk middel tot beslechting van de
bestaande geschillen onder de Europeesche
staatsgem eenschap.
De regeering en het volk vernieuwen
hun belijdenis tot iedere ontwapening met
terdaad en zij verzekeren, dat zii bereid
zijn ook het laatste Duitsche machinege
weer te vernietigen en den laatsten Duit
schen soldaat uit het leger te ontslaan,
mits de andere volken hetzelfde zouden
besluiten.
De Duitsche Rijksregeering en het Duit
sche volk voelen zich verbonden ln den
oprechten wensch om met de andere vol
ken met Inbegrip van al onze vroegere
vijanden te werken voor overwinning van
de oorlogspsychose en het herstel van het
onderling vertrouwen; zi) zijn bereid alle
nog hangende vraagstukken zonder harts
tocht, op den weg van onderhandelingen
onder gelijken te bespreken en tot oplos
sing te brengen.
De Duitsche Rijksregeering en het Duit
sche volk verklaren derhalve ook hun be
reidwilligheid om verdragen van non-
agressie op den langst denkbaren termijn
met alle continentale staten te sluiten om
daardoor den vrede ln Europa te waar
borgen en het economisch herstel en de
aleemeene Europeesche cultuur te bevor
deren.
Het Duitsche volk Is vervuld van het
eenstemmig eergevoel dat de erkenning
der Duitsche rechtsgelijkheid de onont
koombare. moreele en zakelijke voorwaar
de ls voor elke deelneming van ons volk
en zijn regeering aan Internationale ver
plichtingen en verdragen.
De Dultscii» Rljksregrpriag en het Duit
sche volk zijn daarom eensgezind in het
besluit de ontwapeningsconferentie te ver
laten en uit den Volkenbond te treden tot
daadwerkelijke rechtsgelijkheid ons volk
niet meer onthouden wordt.
De Duitsche Rijksregeering en het Duit
sche volk zijn vastbesloten liever alle el
lende alle vervolging en andere verschrik
kingen op zich te nemen, dan in de toe
komst verdragen te onderteekenen. die
voor eiken man van eer en voor elk volk.
dat zich respecteert, onaanvaardbaar zijn,
en die in hun gevolgen slechts tot een ver
eeuwiging van den nood en de ellende van
het verdrag van Versailles en daarmee tot
Ineenstorting van de beschaafde statenge
meenschap leiden. E>e Duitsche Rijksregee
ring en het Duitsche volk hebben niet den
wensch aan eenigen bewapeningswed-
strijd van andere naties deel te nemen Zij
elschen slechts die mate van veiligheid, die
de natie rust en vrijheid en vreedzamen
arbeid garandeert. De Duitsche Rijksre
geering en het Duitsche volk zijn bereid
deze gerechtvaardigde elschen van de Duit
sche natie langs den weg van onderhande
lingen en door verdragen vast te stellen
De Rijksregeering richt aan het Duit-
sehe volk de vraag: ..Keurt het Duitsche
volk de oolitiek van zijn Rijksregeering.
die het hier voorgelegd krijgt, goed, en is
het bereid deze te aanvaarden als de uit
drukking van zijn eigen opvattingen en
zijn eigen wil?
Radio-rede van Hitier.
De Fuehrer hield Zaterdagavond een
radio-rede. waarin hij o.a. zeide:
Nog nooit heeft een overwonnene, zoo
zeer zijn best gedaan, mede te werken
aan de genezing van de wonden zijner te
genstanders als het Duitsche volk heeft
gedaan in de lange jaren van de vervul
ling der hem opgelegde dictaten.
Vijftien jaar lang heeft het Duitsche
volk gehoopt en gewacht dat het einde
van den oorlog eindelijk ook het einde
van haat en vijandschap zou zijn. Maar 't
doel van het Vredesverdrag van Versailles
scheen niet te zijn, de menschheid vrede
te geven, maar veeleer, een eeuwige haat
te voeden. De gevolgen konden niet uit
blijven.
Onder de uitwerking van het Vredes
verdrag en de daardoor mogelijk gemaakte
algemeene onzekerheid had Duitschland
het meeste te lijden.
Een der oudste beschaafde landen van
de hedendaagsche beschaafde mensch
heid stond met meer dan zes millioen
communisten aan den rand van een cata
strofe, die slechts door een geblaseerd
onverstand over het hoofd kan worden
gezien.
Doordat de nationaal-socialistische be
weging Duitschland heeft onttrokken
aan deze dreigende catastrofe, redde zij
niet alleen het Duitsche volk, maar ver
wierf zich ook historische verdiensten
jegens de rest van Europa.
Sedert acht maanden voeren wij een
heroïschen strijd tegen de communisti
sche bedreiging van ons volk, aan de ver
ruwing onzer cultuur, het verval van onze
openbare moraal, de verloochening van
God en der. afkeer van de religie hebben
wij een einde gemaakt.
Deze wereld, van welke wij slechts ver
langen, dat zij ons vreedzaam laat wer
ken, vervolgt ons thans sedert maanden
met een vloed van leugens en verdacht
makingen
Wat zou de wereld wel over Duitschland
zeggen, wanneer wij hier ten gunste van
een individu dat het Brltsche parlement
in brand gestoken had een gerechtelijke
comedie zouden laten opvoeren, welker
eenig doel slechts kon zijn, de Britsche
justitie en haar rechters onder de ter
reur van een dergelijke gezindheid te
stellen!
Wij zijn diep treurig bij de gedachte dat
door dergelijke methoden volkeren wor
den opgehitst en van ons vervreemd, van
welke wij weten dat zij innerlijk ver boven
deze elementen staan. Volkeren die wij
willen achten en met welke wij in op
rechte vriendschap zouden willen samen
werken. Het is dezen verderfelijken en
minderwaardigen individuen gelukt in de
wereld een psychose te veroorzaken, wel
ker inwendig ziekelijke histerische ver
deeldheid kan worden aangetoond.
Ik beschouw het als het teeken van een
meer edelen zin voor gerechtigheid, dat
de Fransche Minister-President Daladier
in zijn laatste rede woorden in den geest
van een meer verzoenend standpunt
heeft gevonden, waarvoor millioenen
Duitschers hem dankbaar zijn. Het nat.-
soc. Duitschland heeft geen anderen
wensch, dan den wedloop der Europee
sche volkeren weer te richten op de ge
bieden, waarop het der geheele mensch
heid in de meest edele rivaliteit gewel
dige waarden van beschaving, cultuur en
kunst gegeven heeft die het uiterlijk van
de wereld rijker en schooner maken.
Eveneens nemen wij met hoopvolle ont
roering kennis van de verzekering, dat de
Fransche regeering onder haar tegen-
woordigen leider niet het plan heeft, het
Duitsche volk te krenken of te verdemoe-
dlgen.
Wij worden geroerd aan de gedachte
aan de helaas te treurige waarheid, dat
deze beide groote volken zoo vaak ln de
geschiedenis het bloed van hun beste jon
gelingen en mannen op het slagveld heb
ben geofferd. Ik spreek ln naam van het
geheele Duitsche volk, wanneer ik verze
ker. dat wij allen vervuld zijn van den
opréchten wensch, een vijandschap te
verdelgen die ln haar offers niet te ver
gelijken is met een mogelijke winst.
Het zou een weldige gebeurtenis voor
de geheele menschheid zijn. wanneer de
beide volkeren voor altijd het geweld uit
hun leven zou verbannen. Het Duitsche
volk is daartoe bereid. Terwijl wij vrij
moedig de rechten geldend maken, die one
volgens de verdragen zelf zijn gegeven, wil
ik echter even vrijmoedig verklaren, dat
daar buiten tusschen beide landen geen
territoriale conflicten voor Duitschland
meer bestaan. Wanneer de Fransche mi
nister-president echter vraagt, waarom
dan de Duitsche Jeugd marcheert en ln
gelederen aantreedt, dan antwoordt ik dat
dit niet is, om tegen Frankrijk te demon-
streeren, maar om dien politieken wil te
toonen en te documenteeren, die noodig
is om het communisme neer te werpen
en die noodig zal zijn om het communisme
onder te houden- Er is ln Duitschland
maar één wapendrager en dat is het leger;
er is omgekeerd voor de nat. soc. organen
maar één vijand en dat ls het commu
nisme. De wereld moet zich er echter in
schikken, dat het Duitsche volk voor zijn
binnenlandsche organisatie, om het volk
voor het communistische gevaar te be
schermen, die vormen kiest, die resultaat
kunnen garandeeren.
Wanneer echter de Fransche minister
president vraagt waarom het Duitsche
volk wapens eischt, die het later toch
moet afschaffen, dan heerscht hier een
vergissing. Het Duitsche volk en de Duit
sche regeering hebben in het geheel geen
wapenen, maar gelijkgerechtigdheid ge
vraagd. Wanneer de wereld besluit, dat
alle wapenen tot aan het laatste ma
chinegeweer zullen worden afgeschaft,
dan zeg ik: Wij zijn bereid, onmiddellijk
tot een dergelijke conventie toe te treden.
Als de wereld besluit dat bepaalde wape
nen moeten worden vernietigd: wij zijn
bereid, ook van die wapenen van tevoren
afstand te doen. Wanneer echter de we
reld zekere wapenen aan ieder volk toe
staat, zijn wij niet bereid ons als minder
gerechtigd volk daarvan te laten uit
sluiten.
De veiligheid van Duitschland ls geen
geringer recht dan de veiligheid der an
dere naties. Als de Engelsche minister
Baldwin het vanzelfsprekend acht, dat
Engeland onder ontwapening slechts de
ontwapening der zwaarder bewapende
staten parallel met de ontwapening van
Engeland tot op een zeker gemeenschap
pelijk niveau kan voorstaan, dan zou het
unfair zijn, Duitschland met verwijten te
overstelpen, wanneer het tenslotte als ge
lijkgerechtigd lid der conferentie dezelfde
opvatting ook voor zich zelf vertegen
woordigt.
In dezen Duitschen eisch kan echter
in het geheel geen bedreiging voor de
andere mogendheden liggen.
De bewuste declasseering van ons volk
echter, daarin bestaande, dat men elk
volk ter wereld een vanzelfsprekend recht
toekent, dat slechts ons wordt onthouden,
gevoelen wij als de vereeuwiging van een
discriminatie, die voor ons ondraaglijk ls.
Ik heb reeds in mijn vredesrede in Mei
verklaard, dat onder dergelijke omstan
digheden wij tot ons leedwezen niet meer
in staat zouden zijn, lid van den Volken
bond te zijn of aan internationale con
ferenties deel te nemen-
Het is voor ons als vertegenwoordigers
van een eerlijk volk en van een eerlijk
eigen Ik onmogelijk deel te nemen aan
instellingen onder voorwaarden, die slechts
een oneerlijke kan dragen. Het ls moge
lijk, dat er reeds mannen geweest zijn,
die ook onder een dergelijke last geloofden
aan internationale overeenkomsten te
kunnen deelnemen.
Het is van geen tielang na te gaan, of
zij zelf de besten van ons volk waren,
maar zeker is, dat achter hen niet het
beste van ons volk stond. De wereld kan
er echter slechts belang bij hebben, te on
derhandelen met mannen van eer en niet
met de dubieuze elementen van een volk.
Het dreigen met geweld zou ln zijn ver
wezenlijking slechts rechtsbreuken zijn.
De Duitsche regeering is te diep vervuld
van de overtuiging, dat haar appel aan
de geheele Duitsche natie, de wereld zal
bewijzen, dat de vredelievendheid der re
geering even als haar opvatting omtrent
de eer, het verlangen naar den vrede en
de waardeering van de eer, het verlangen
naar den vrede en de waardeering van
de eer van het geheele volk zijn. Moge de
wereld uit deze bekentenis gewaar worden
dat het Duitsche volk zich ln dezen strijd
om zijn gelijkgerechtigdheid en zijn eer
volkomen identiek verklaart met zijn re
geering."
De radiorede van Hitler is in den nacht
van Zaterdag op Zondag te écn uur op
nieuw uitgezonden over kortegolfzenders,
vertaald in het Engelsch, Spaansch en
Portugeesch.
De indruk in het buitenland.
Zooals te verwachten was, is het buiten
land eerst zeer opgeschrikt, doch later trad
een kalmere opvatting in. Officieele per
sonen hebben zich nog niet willen uiten,
doch wij vermoeden, dat ongeveer onder
schreven zal worden hetgeen het officieuse
regeerlngsorgaan te Praag schrijft, n.l.:
Duitschland, dat op de toepassing van
het beginsel van gelijkgerechtigdheid had
aangedrongen, zag dat het pact evenals
de verklaring van December 1932 de ver
mindering van bewapening beoogt, en niet
die verhoogde bewapening waarop Duitsch
land aanstuurde, een en ander binnen het
kader van een stelsel dat allen staten hun
veiligheid waarborgde. Het zag en ziet niet
in dat de ontwapening slechts kan ge
schieden in dezelfde mate als het vellig-
heidsstelsel wordt uitgebreid, en het inter
nationaal vertrouwen en de vredessolidari-
teit der volkeren zal groeien.
Tot dezen groei heeft de omwenteling in
Duitschland geenszins bijgedragen. Inte
gendeel. het nationaal-socialistische partij
programma. de geest die de jeugd begint te
bezielen, de redevoeringen van vooraan
staande staatslieden en vertegenwoordigers
droegen alle het kenmerk van een milita
risme, een onverdraagzaam rassen-stand
punt. en een gevaarlijke pan-germanisme,
wat alles het wantrouwen bij de betrek-
kingen tusschen Duitschland en de overige
staten moest verhoogen. De verzekeringen
van vredelievenden aard waren niet vol
doende om over dit wantrouwen heen te
komea; zoowel het geheele theoretische
