De onbewaakte overwegen - Het oester-seizoen geopend
74ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
De Moord op Abbotshall
NABIJ HENGELO IS MEN' THANS BEZIG MET HET GR A AI WERK VOOR EEN GBOOTEN SLU1SPL1
in het Twente—Rijnkanaal. Vele pompen zijn in werking om den put vrij van grondwater te houden.
DOODELMK ONGELUK OP EEN ONBEWAAKTEN OVERWEG. Te Tricht nabij Gelder-
malsen is de auto van den heer v. d. Water uit Tricht op den onbcwaakten overweg tijden»
zwaren mist door een trein gegrepen, v. d. W. werd gedood, zijn zuster ernstig gewond.
I)E OPENING VAN HEI OESTER-SEIZOEN IN ENGELAND. De burgemeester van Oolches-
ter, proeft, na het net opgehaald te hebben, de eerste oester
HOEWEL HET WEDER DE LAATSTE DAGEN MOOI GEWEEST IS >s de drukte voor Scheve,
ningen toch gedaan. Tenten en stoelen zijn opgeborgen. Het vlakke strand blijft verlaten.
TE AMSTERDAM werd een demonstratie met lil MBO de circusohfant, is zich wel bewust, dat ge-
luchtschuimblusschen gegeven. Een perceel onder filmd worden ijdel maakt. Daarom houdt hij maar den
schuim gezet. «lurf te8cn de lens.
Een Detective-verhaal
door PHUJP MAC DONALD.
Geautoriseerde vertaling door H. A. C. S.
28)
De telefoon was weer aan het snateren
en gonzen.
Anthony gaf lucht aan zijn gevoelens.
„Loop rond! Spreek duidelijker. Ga door
met wat hij zei over dat zaakje, dat hij
had opgeknapt."
„Loop jij rond", kwam er in een dwaas
gesnuif als antwoord. ,Jk zei, dat het be
langrijkste deel van de zaak was, dat ik
uitvond, dat weer dat gesnater
„Verduiveld. Zeg 't nog eens. Wat vondt
je uit?"
„Ik zei, dat de vent alles gedroomd moet
hebben. Ik vond uit. dat hij niets met de
zaak kan te maken gehad hebben Waar
om ter wereld hij dacht het gedaan te
hebben kan ik niet zeggen de verkla
ring is waarschijnlijk dat hij het idee
kreeg om het te doen toen hij zoo ziek
ward, dat hij er flink op broeide, en dat
toen, toen 1 gedaan was, en hij hoorde
er van, hij alles door elkaar haspelde, en
dacht, dat hij weiftelJjk was e 8
werd, dat hij er flink op broeide, en dat
hij mets er mee te maken kan gehad
hebben. Neem dat van mij aan
Lucia wankelde, zonk toen slap in een
stoel, terwijl zij de zwarte schijf nog tegen
haar oor klemde. Anthony wierp haar een
blik toe; zag dat haar kleur weer terug
gekomen was in haar gezicht.
„Ben je er zeker van?" vroeg hij de
telefoon.
„Bekijk 't door en door. De man leeft op
zichzelf. HIJ is al vijf dagen ziek. Be hoorde
dat van den portier van het huis. De por
tier vertelde mij. dat J. M. niet de deur uit
is geweest de laatste week. De zaak is
duidelijk genoeg. Je hebt alleen maar naar
den vent te kijken om te zien. dat hij te
ziek is om er op los te gaan. Er Is niet
aan te twijfelen. Ben je teleurgesteld?"
„God, neen! Hastings, mijn broeder, ik
omhels je. En ik feliciteer je. Met het oog
op wat ik weet. is jou verklaring waarom
J. M dacht wat hij deed, juist. Maar ver
tel mij even, hoe zoek is hij?'
„Flink, maar in geen geval levensgevaar
lijk 't Spreekt vanzelf, dat de dokter
nu bij hem is. Ernstige Influenza is het
denk ik, en een verouderde Shell-shock I)
of iets dergelijks."
Lucia bewoog zich onrustig in haar stoel.
„O, is de dokter bij hem? Welke dok
ter?" zei Anthony
„Ja e 't spreekt vanzell e
bobbelde de telefoon met onduidelijke
klanken ,Jk wij hebben hem
meegenomen naar mijn huls Ken Je den
manï"
„Ik ik interesseer mij voor hem."
„Nou, hij is nu in goede handen kun Je
aannemen. Je begrijpt, wij ik haul me
delijden de kerel is katterig, en er is
niemand om naar hem om te zien. Wij
hadden 't gevoel, dat wij tegenover hem
eenige verplichting hadden, omdat we hem
ten onrechte verdacht hadden, begrijp Je?
'k Hoop. dat Je er niets op tegen hebt,
dat ik voor hem zorg."
„Er op tegen? Ik ben Je zeer dankbaar.
Je bent een beste kerel. Maar waarom doe
je zoo onzeker, zoo verlegen? Waarom
praat Je telkens van wij ik ons
wij? Ik ga denken, dat er iets is."
„Dat is omdat ik het gedaan heb!" brul
de de telefoon, opgewonden. ,Jk heb haar
gevraagd. Ik ben verloofd. Zij
„Eén oogenblik. Miss Warren, begrijp ik?"
„Ja", schreeuwde de telefoon. .Felici
teer me!"
„Ik maak je mijn compliment. Zeg aan
miss Warren dat dit de eenige fout is, die
ik haar ooit heb zien maken. Ik zal mtjn
gelukwenschen morgen persoonlijk aan
bieden. Luister nu nog even."
.Ja."
„Ik heb je hier", zei Anthony, „morgen
noodig, dus je moet komen 't zal 't
gemakkelijkst zijn per auto om de ge
rechtelijke lijkschouwing bij te wonen t
Gebeurt in het huls Abbotshall en
't begint om 11 uur 's morgens Als je miss
Warrer meeneemt vraag haar dan of zij
eer volledig stenografisch verslag wil ma
ken van het verloop Als zij niet komen
kan, neem dan een ander stenograaf mee.
Ik wou liever, dat zij 't deed, natuurlijk.
Kom na het onderzoek naar ,de Beer en
de Sleutel" in Marling. en vraag naar mij.
Ik zal Je moeten uithooren. Begrepen?"
„Heel goed, sergeant,"
„Als je mij in het huis ziet, gedurende
het verhoor, spreek dan niet tegen mij en
doe niets, waardoor ik opgemerkt wordt.
Begrepen?"
„Ja"
„Goed. Tot ziens, en nogmaals gefelici
teerd." Anthony legde het toestel op den
haak.
Hij draaide zich om naar Lucia. Zij lag
slap in een stoel. Na de eerste opluchting
was de reactie gevolgd. De tweede tele
foon-hoorn was uit haar hand gevallen.
Haar borst hijgde, alsof ze naar adem
snakte.
Anthony goot whisky in een glas; deed
er een beetje soda bij. HIJ drukte haar 't
glas in haar hand. .Drink dat op" zei hij.
Gehoorzaam als een kind dronk zij, naar
hem opkijkend over den rand van het glas.
Toen zij 't op had. vroeg hij; „Voelt u u
beter?"
Haar oogen lieten zien. dat ze dankbaar
was, „Ik kan niet zeggen, hoeveel. O, u
weet niet hoe wat een afschuwelijken
dag ik gehad heb!"
„Ik kan 't vermoeden", zeide Anthony.
„O dat weet ik; ik weet, dat u dat doet!
Ik bedoel niet dat u hoe zal ik u ooit
genoeg kunnen bedanken?"
„Mij bedanken? Waarom? U weet, t
i softij at dat Ut niets gedaan heb, alleen van
mijzelf een dwaas gemaakt door blinde
wegen in te rennen."
Zij sprong overeind. „Niets gedaan!
Niets gedaan!" brak ze los. „Hoe durft u
zoo iets te zeggen! Als u er niet geweest
was en zoo zoo knap geweest was, zou
ik nooit geweten hebben, dat Jimmy in
veiligheid was. Ik zou me hebben laten
gaan en mij allerlei verschrikkelijks in
mijn hoofd gehaald hebben," Plotseling
doofde al het vuur in haar uit. „En ik ge
loof, dat ik doodgegaan zou zijn," voegde
zij er stilletjes aan toe.
Anthony zeide: „U overweldigt mij. U
kunt mij het best beloonen door het goed
te vinden, dat ik hopen mag, dat onze ken
nismaking niet geëindigd is."
Haar oogen gingen verbaasd open. „Wel,
natuurlijk!" zeide ze. „Maar wij zijn ai
vrienden, nietwaar? Tenminste, ik ben het.
Anthony zweeg. Het eenig antwoord, dat
hij zou willen geven, bleef beter ongezegd.
Hij stond op.
„Ik moet gaan," zeide hij. „Mag lk aan
nemen, dat ik mijn vriend Hastings vraag
u morgen mee te laten rijden naar de stad
om uw broer op te zoeken? Dat zal 's mid
dags zijn, na het onderzoek."
„Mr. Gethryn, u denkt aan alles, aan
alles! Zou het kunnen? Ik houd al van mr.
Hastings want zooveel zorg te hebben
voor Jimmy, den armen jongen, terwijl hij
hem heelemaal niet kent!" Zij glimlachte,
en Anthony hield zijn adem in.
1) Zenuwstoring, in den oorlog opge
daan. tengevolge van een granaat-ont
ploffing,
IWordt. vervolgd.^
