Het proces te Leipzig - Nederlandsche vliegers uit Reykjavik terug
FEUILLETON.
De Moord op Abbotshall
748te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
DE EERSTE ZITTING IN HET PROCES INZAKE DE BRANDSTICHTING VAN DEN
'RIJKSDAG voor het Rijksgerecht te Leipzig. Links v. d. Lubbe wordt zwaar geboeid
■(met een ketting om het middel, waaraan de handboeien zijn vastgemaakt) binnengeleid.
•Midden: tijdens het verhoor van v. d. Lubbe (x). Naast hem zit de tolk. Rechts: de vijf
verdachten, zittend achter de bank der verdedigers. 1. v. d. Lubbe, 2. Ernst Torgler,
3. Siminon Popoff, 4. Taneff en 5. George Dimitroff.
DE NEDERLANDSCHE VLIEGERS die te Reykjavik meteorologische onderzoekingen
hebben verricht, bij terugkomst te Amsterdam hartelijk begroet. V.l.n.r. luit. Giessen,
serg. ylieg. Bosch, de comm. der Luchtvaart Afd. overste van Santen en serg. vliege
nier v. d. Leden.
BOUW VAN EEN* NIEUWE GASHOUDER TE HILVERSUM.
De constructie van de bovenzijde van den houder, welke een middel
lijn heeft van 39 meter.
DE ENGELSCHE MANOEUVRES waarbij de \erdediging van de Oostkust van Schotland door vliegtui
gen wordt beproefd. Groote Engelsche bommenwerpers.
DE NIEUWE POOLSCHE GEZANT TE PARIJS door president Le
brun ontvangen. V.l.n.r. president Lebrun, mme. Beck, Jean Lebrun,
mme. Lebrun, mr. Beek, de nieuwe gezant.
EEN NIE1 WE FRAN-
8CHE POSTZEGLX
met de beeltenis van den
vermoorden president
Doumer.
Een Detective-verhaal
door PHILIP MAC DONALD.
Geautoriseerde vertaling door H. A. C. S.
22)
..Meende u meent u meent u dat
werkelijk om van dienst te zijn? Is
I «et waar dat u mij wil helpen?" vroeg zij.
En nog was haar stem zacht, maar van
welk een andere zachtheid!
..Zoo stellig mogelijk".
-.Dan verzeker ik u, mr. Gethryn, zoo
Jfcrlijk en ernstig mogelijk, dat u mij het
j oest zult helpen door door zij aar-
I zelde, toen zij zich bevond op den rand
van 't uitspreken „door mij niets te
vragen, door niet te probeeren iets meer
7 te Zjj zakte in elkaar. Haar
stem stierf weg.
Anthony schudde het hoofd. „Neen, u
®ebt het aan het verkeerde eind. Heele-
®aal. Ik zal u zeggen waarom. Gister
avond werd John Hoode vermoord. In den
•jacht zwom u over de rivier, sloop naar
I «et huis en hurkte aan den buitenkant
I n?n raam van de kamer, waarin de
I u^?rc* Söpleegd werd, neer. Waarom deedt
allemaal? Zeker niet voor amuse-
£n om u te oefenen. In dat geval,
alleen door een samenloop van om-
a«digheden merkwaardiger daa ooit uit
gevonden werden door een romanschrijver
van moeilijke gevallen, had uw bezoek op
de een of andere wijze betrekking op den
moord. In ieder geval enkele bijzonder
heden van den moord zijn u bekend".
„Neen, neen!" Lucia kromp ineen in
haar stoel
„In orde, u bent er". Anthony maakte
een gebaar. „Ik gaf het gezichtspunt van
de politie en het publiek wat zij zouden
zeggen indien ze van alles wisten ik
gaf niet mijn eigen meening.
„De speurhonden der verdichting," ging
hij voort, „zijn goddelijk onpartijdig. De
volgelingen van Scotland Yard hebben de
opdracht gekregen het te zijn. Maar ik,
mevrouw, ben die rarissima avis: een be
vooroordeeld detective. Dadelijk, toen deze
geschiedenis begon, was ik bevooroordeeld.
Ik heb nieuwe vooroordeelen opgepikt
in elk hoekje. En het sterkste, gezondste
en meest onwankelbare vooroordeel van
die alle is het eene, dat voor u gunstig is.
Nu. laten wij nu vaststellen, dat u alles
er van vertelt".
„Ik ik begrijp het niet", mompelde zij
en keek met open oog naar hem op. „U
bent zoo u brengt mij zoo in de war."
„Ik wil doorgaan dan. Als ik zeg, dat
zelfs, Indien u Hoode zoudt gedood hebben
en het mij vertelt, ik geen maatregelen
zal nemen alleen om u te helpen, wilt-u-
mij-alles-er-van-vertellen
Die oogen stonden in gloed, ..Durft u te
opperen, dat ik
„O, vrouw, onlogisch moet je heeten",
zuchtte Anthoy hard op. „Ik probeerde
alleen, mevrouw, u te laten zien, hoe veilig
u zoudt zijn door mij alles te yertellen.
wat u weet. Luister. Ik ben geheel ver
trouwelijk in de zaak ingehaald. Ik be
wijs er een vriend een dienst mee. Ais ik
niet tevreden ben over mijn eigen con
clusies, zal ik er niets van vertellen. Ik
zoek noch roem noch honorarium. Ik heb
Goddank, meer geld dan goed voor mij is".,
Hij zweeg een oogenblik en voegde er toen
bij: „Nu, laten we nu aannemen, dat u
mij alles er van vertelt".
Zij stond half op, zonk daarna weer
achterover in haar stoel. Haar oogen wa
ren strak op hem gericht. Voor een oogen
blik. dat een uur leek, verloor hij het
besef van al het andere. Hij zag niets,
voelde niets, als die twee donkere diepten
en de kleine gouden lichtjes, die beneden
in de donkerheid dansten.
„Ik geloof u," zelde zij eindelijk. „Ik wil
u vertellen" zij lachte weer „alles
er van."
Anthony boog. „Mag ik gaar. zitten?"
vroeg hij.
.O. als 't u blieft, als 't u blieft, vergeef
me!" Zij sprong overeind. „U ziet er zóó
vermoeid uit en ik heb u al dien tijd
laten staan. En terwijl ik zoo melodrama
tisch was ook. Is er iets, dat u
„Alleen uw verhaal." Anthony had ont
dekt, dat het noodig was zichzelf in be
dwang te houden. Droefheid had haar, als
het mogelijk was, nog mooier gemaakt
Hij schoof een stoel bij en ging tegenover
haar zitten.
Zenuwachtig bewoog zij haar handen in
haar schoot. Zij begon: „Ik, ik weet
haast niet waar te beginnen, 't Is alles zoo
het lijkt geen werkelijkheid, maar het
is te vreeselijk om iets anders te zijn
«Waarom ging u gister? vond naar Ab
botshall? En waarom, in 's hemels naam,
toen u daarheen ging, hebt u er de voor
keur aan gegeven om te zwemmen?" An
thony begreep, dat vragen helpen zouden.
„Er was geen tijd om iets anders te
doen," zeide zij, terwijl zij vertrouwen
scheen te krijgen. Zij ging door en de
woorden tuimelden over elkaar heen: „Wij
waren den geheelen dag uit geweest
Dora en ik en een paar vrienden. Ik
toen wij thuis waren Dora en ik er
was juist maar tijd om zich te verkleeden
voor het eten. Toen ik binnenkwam, zag ik
enkele brieven in de hall, en bedacht, dat
ik ze 's morgens niet gelezen had wij
hadden ons zoo gehaast om weg te komen.
Toen ik thuis kwam, vergat ik ze weer tot
na het eten.
,,'t Was niet voor na half elf, dat ik er
aan dacht. En toen, toen toen ik dien
van Jimmy las, ik ik o, God! Zij
bedekte haar gezicht met de handen.
„Wie," zei Anthony scherp „is Jimmy?"
Het deed hem pijn te zien hoe zij zich
moest inspannen om bij te komen. De
handen zakten weer in haar schoot. Hij
zag de lange vingers langs elkaar wrijven.
„Jimmy," zeide zij „is mijn broer. Ik ben
ontzettend aan hem gehecht, moet u we
ten. Hij is zulk een lieveling! Maar
maar hij Is niet heelemaal meer dezelfde
sinds hij in Dultschland is teruggekomen.
Hij hij is ziek en hij hij drinkt
en hij was daar drie jaar lang gevan
gen! Toen ze hem gevangen namen, had
hij een wond aan het hoofd en nooit zelfs
hebben zy die beesten! Die beesten1 O
Jim, lieveling
„Die brief, mevrouw." Anthony was
hard.
„Ja Ja, dj brief.-' Zi] hield een snik
in. ,Ik ik las hem. Ik las hem, en dacht,
dat ik gek werd! HIJ schreef, dat hij ging
dat hij Hoode ging doodschieten
dien avond!"
„Uw broer? Wat had hij met Hoode te
maken?"
Anthony was tegelijk opgelucht en ver
bijsterd. Hij begreep nu, waarom zij gezegd
had: „Wie schoot op hem?" Maar waarom
zou broer willen schieten?
Zij scheen zijn vraag niet gehoord te
hebben. „Ik deed mijn best ik deed zoo
mijn best om mijzelf te overtuigen, dat
de brief heelemaal onzin was, dat het een
ruwe grap was, of dat Jimmy ziek was of
of iets dergelijks. Maar ik kon niet. Hij
hij schreef alles zoo in bijzonderheden.
De trein waarmee hij kwam en
alles. De
„Wat had uw broer met Hoode te ma
ken?" viel Anthony haar in de rede." Hij
voelde, dat zij, als zij niet gedwongen werd
zakelijk te zijn, zij telkens zou afdwalen.
„Hij was zijn secretaris totdat Archie in
zijn plaats kwam ongeveer zes maan
den geleden. Ik ik heb nooit geweten
waarom Jimmy van hem vandaan ging,
hij wou het mij niet vertellen. Hij wou het
mij niet vertellen!"
Anthony schoof ongeduldig in zijn stoel
heen en weer. Er was iets van hysterie in
haar laatste woorden.
Opeens stond zij overeind. ,HiJ deed het,
hij deed het," jammerde zij, terwijl zij
haar handen boven haar hoofd hield. „O,
God hü zal o Jimmy, Jimmy!" En'nu
begon zij te lachen.
(Wordt vervolgd),
t
