driehonderd jarig bestaan van den Schermerpolder feeste lijk herdacht
De Moord op Abbotshall
me Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
DE OUD-HOLLANÜSCHE BRUILOFT TE STOMPF.TOREN ter
|8elegenheid van het 300-jarig bestaan van den Schermerpolder schonken
jongedames koffie uit zestiende eeuwsche kannen.
POSTZEGELS uit de serie Oostenrijk-
schcn Katholiekendag, ons toegezonden
door den Haagschen Postzegelhandel.
De oplage is zeer beperkt.
BE OLYMPISCHE ZWEMKAMPIOENE
ELEANOR HOLM thans filmspeelster in
Hollywood, gaat trouwen met den zanger
Jarrett.
LORD GREY de Engelsche staatsman,
die hedenochtend is overleden.
Een Detective-verhaal
door PHILIP MAC DONALD.
[Geautoriseerde vertaling door H. A. C. S.
geeft niets om in het huis te
en. Neem dat van mij aan.
Boyd, tenminste op het
«h Slt Ahthony stond op en rekte
Eken?" "Kan de studeerkamer be-
■°yd sprong vlug op. „Dat kunt u, sir.
,zw daar heel wat binnen geweest,
ttane®end. enz., maar niets is aan-
U h.. ,T is alles zooals het was toen
iet "ik vonden".
HOOFDSTUK IV.
De studeerkamer.
over den drempel van de studeer-
t!hsmVan den dooden man, onderging
eetl verandering van gevoelens
(bt fj^hdering van gemoedsgesteldheid.
SU uK,,"36 had hij de geheele geschrede-
WccUm zo°als gewoonte van hem was,
«Sjn a--' satirisch; de redenen van
r-l*ïfny<sigheid op AbbotshaU waren
'We sympathie voor Spereer
Hastings, en een verlangen om te voldoen
aan de dringende behoefte een bepaalde
en moeilijke taak te volbrengen. Hij had
zelfs, gedurende den morgen, bij oogen-
blikken lust gehad om te lachen.
Maar- nu. binnen in de kamer, liet zijn
gereserveerdheid hem in den steek. Niet
dat hij plotseling een persoonlijke smart
voelde opkomen. Het was eerder dit: dat,
in zijn gevoel tenminste, ondanks het zon
licht, dat, eigenlijk ongepast in iederen
hoek binnen drong, een kille, duistere
beestachtigheid broeide, aan alle kanten.
De groote kamer was vroolijk met zijn
cretonnes en nog onverwelkte bloemen
van den vorigen dag; de soliede meube
len hadden een zekere schoonheid
werkelijk, een kamer met bekoring. Toch
rilde Anthony, zelfs vóór hij het ding ge
zien had, dat als iets onnatuurlijks tegen
den haard aan lag. Toen hij het zag,
rukte "t hem met een schok uit de nacht
merrie van duistere verbeelding. Hij stapte
naar voren om meer nauwkeurig te kijken.
Uit de hall kwam een geluid van herrie.
Een excuus mompelend ging Boyd snel de
kamer uit. Anthony knielde neer om het
lijk te onderzoeken.
Het lag languit op het haardkleed, de
beenen m de richting van het raam er
tegenover. De roodsteenen rand van den
open haard lichtte den nek op. Het zoo
goed als kale hoofd was verschrikkelijk
verminkt, vijf of zes gapende wonden, elk
meer dan een centimeter breed en onge
veer twee centimeter diep. Van den sche
del was weinig meer overgebleven dan
eilanden en schiereilanden van vel en
beea met strsoen donker bruin opge
droogd bloed, vermengd met flarden grijs
vlies, daar waar de hersenen uit de won
den te voorschijn kwamen.
Het lichaam was niet aangeraakt, of
schoon de kleeren gekreukeld en verfrom
meld waren. De rechterarm was uitge
strekt, de stijve vingers der hand rustend
tusschen de potten met varens, die den
haard vulden. De linkerarm lag gekromd
onder het lichaam.
Anthony ging. nadat hij volop gekeken
had, overeind staan. Op dat oogenblik
kwam Boyd weer binnen. Hij zag ér op
gewonden en niet weinig geërgerd uit.
Anthony draaide zich naar hem toe,
terwijl hij zijn wenkbrauwen optrok.
„Alleen maar een beetje meer moeilijk
heden door die krantenlui, sir. Maar ik
dank den hemel, dat ik ze kwijt geraakt
ben. 'k Heb hun gezegd, dat ik vanavond
een verklaring zou geven. Wat ze gezegd
zouden hebben, als zij wisten, dat u hier
waart en waarom God weet het! Er
zal een herrie zijn wanneer de zaak afge-
loopen is, maar u bent er nu eenmaal.
Miss Hoode vindt het goed, dat u er bent
en ik geef haar geen ongelijk, maar zij wil
er niet van hooren, dat iemand anders
wordt toegelaten. Daar geef ik haar ook
geen ongelijk in."
Hij wees op het lijk. „Wat maakt u er
uit op, sir?"
.,'n Beestachtig vuile moord" zei An
thony.
„Daar hebt u gelijk in. sir. Maar wat
denkt u er van zoo in 't algemeen,
bedoel ik?"
Anthony keek de kamer rond. Zij ver
toonde de sporen van verwarring. Twee
lichte stoelen waren omvergegooid. Boe
ken en papieren van de schrijftafel lagen
op den grond gestrooid. De grootvader-
klok1), die als een schildwacht moest
staan links van de deur bij het binnen
komen, was gevallen, ofschoon niet heele-
maal. Zij lag voorover met een hoek van
vijf en veertig graden ten opzichte van
den vloer, de bovenste helft van haar
mantel steunend op den rug van een
breede canapé.
„Gevecht?" zei Anthony.
„Ja", zei Boyd.
„Vreemd gevecht," zei Anthony. Hij
drentelde weg, de kamer rond.
Boyd keek hem nieuwsgierig aan, toen
hij stil stond voor de canapé, op één knie
zich voorover boog en opkeek naar den
voorkant van de voorover liggende klok.
Hij keek Boyd aan. .Stond stil om
10.45 uur. Komt dat overeen met den tijd,
dien de menschen in het huis je verteld
hebben?"
„Ja, sir."
„Wanneer ga je de kamer laten oprui
men?"
„Dat kan nu ieder oogenblik gebeuren.
Wij hebben foto's genomen."
„Goed". Anthony kwam overeind. .Laten
wij samen onze krachten inspannen en
grootvader op zijn voeten zetten".
Zij namen de klok tusschen elkaar ln
zetten haar op. Anthony opende de kast
en bracht den slinger in beweging. Dade
lijk begon een regelmatig tik-tak.
Anthony keek op zijn horloge. „Stopte
juist twaalf uur geleden, grootvader", zei-
de hij. „Schijnt toch niet geleden te heb
ben".
„Neen, sir. Het gaat niet gemakkelijk
om deze oude klokken ln de war te bren
gen".
Anthony keerde terug naar den voor
kant van de canapé en bleef staan kijken
naar het karpet. „Geen vingerafdrukken,
zei je?"
.Alleen op de houtvijl, absoluut geen
enkele, behalve die van den overledene,
sir. Ik heb bijna elke centimeter van de
kamer bestoven met wit of zwart. Al wat
ik voor mijn moeite gekregen heb, zijn
vier goede afdrukken van den duim en
voorvinger van den vermoorde. Zij zijn
makkelijk genoeg te herkennen zeer
vreemd gevormde vingers en een lang lit-
teeken op de muis van den rechterduim".
Anthony ging op een ander punt over.
„Hoe laat was je hier, Boyd?"
Ongeveer vier uur vanmorgen. Wij kwa
men met een auto. Ik deed wat voorloopig
onderzoek, ondervroeg enkele menschen en
ging naar het dorp om ongeveer acht uur.
Wie is die groote roode plompe ser
geant?" vroeg Anthony, weer naar een
ander punt vliegend.
„Je moet op hem letten, Boyd. Toen ik
langs kwam, was hij zoo'n beetje bezig
met een verhoor af te nemen in den
derden graad').
„Ik hoorde het, sir. Daarom kwam ik
binnen".
Grootvader-klok. Zoo heet in het En-
gelsch een groote, staande klok.
„Verhoor in den derden graad": wijze
van ondervragen door de politie, welke
lijkt op afpersen en pijnigen.
i Wordt vgrvolgdL j
OP DEN DAM TE AMSTERDAM. Politieruiter, die een troep schreeuwers uit elkaar wilde
jagen, bij liet vertrek van de Koningin voor een rijtoer, viel van zijn paard.
HERDENKING 300-JARIG BESTAAN SCHERMERPOLDER. Over
zicht yan een Oud-Holland sche bruiloft te Stompetoren.
HET HOTEL „DE HOOGEWEIDE" TE
OISTERWIJK tot den grond toe afgebrand.
KONINKLIJK BEZOEK AAN DE
HOOFDSTAD. De Koningin verlaat
het Rijksmuseum.
