De Nazi-partijdag te Neurenberg - Jubileum in de tooneelwereld
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
pe Moord op Abbotshall
man nam zijn hoed en ging naar de voor
deur. De butler verdween. „Ik zou willen,
dat u mij vertelde, kolonel," vroeg Boyd,
„waarom eigenlijk u u met deze geschie
denis inlaat?"
Anthony glimlachte. „Het is niet noodig,
Boyd. Ik ben niet de moordenaar. Maar
luister eens naar mij, dan zal ik je het
doel van mijn aanwezigheid verklaren."
Toen de verklaring gegeven was, werd
Boyd's grove gezicht eén glimlach. Hij ver
toonde geen afgunst, welke gewoonlijk
toegeschreven wordt aan rechercheurs van
politie, wanneer zij te maken hebben met
amateur-detectives, die hen ieder oogen-
blik het bewijs geven, dat zij gek zijn.
„Ik zou niemand liever bij mij hebben,
dan u, kolonel," zeide hij. „Het is natuur
lijk heelemaal onofficieel
„Dat is zoo Boyd. Vóór ik de stad ver
liet, belde ik mr. Lucas op. Hij gaf mij zijn
zegen en zeide mij er op los te gaan, wan
neer de familie mij accepteeren wou".
Boyd keek opgelucht. „Dat maakt dan
alles heel gemakkelijk. Ik behoef u niet te
vertellen, dat dit een echte puzzle is, kolo
nel Gethryn.
,Dat heb ik begrepen", zei Anthony.
„Tusschen twee haakjes, Boyd, laat dat
„kolonel" weg, er is hier een goede inspec
teur. Als je van mij houdt, noem mij dan
meneer, mijn beste Boydie".
Boyd lachte. Hij vond Anthony prettig
onofficieel. „Uitstekend, sir. Nu, als u 't
goed vindt, laten we aan het werk gaan.
Ik denk, dat u in groote trekken gehoord
hebt, wat er gebeurd is?"
„Ja".
«Veel bijzonderheden?"
Een hoop. Zonder verband".
Boyd was in zijn schik. Hij kende deze
laconieke stemming van Anthony; het be-
teekende ernst. Hij was in zijn schik, om
dat hij op het oogenblik in deze geschie
denis geen grond onder de voeten voelde.
Hij haalde uit zijn zak een notitieboek.
„Hier zijn een paar aanteekeningen, die
ik gemaakt heb, sir," zeide hij. „U zult
ze niet kunnen lezen, laat ik u een ver
klaring geven".
„Doe dat. Maar laten we eerst gaan zit
ten".
Zij deden het, op een lage bank vóór
den haard.
Boyd begon zijn verhaal „Ik heb ieder
een in huls ondervraagd, behalve miss
Hoode", zeide hij. „Ik zal haar onder han
den nemen wanneer zij beter is, waar
schijnlijk vanmiddag. Maar, behalve dan
dat zij de eerste was, die het lijk zag,
geloof ik niet dat zij van veel nut zal zijn.
Nu de feiten. Na het sou na het diner,
dat wil zeggen gisteravond, hebben mr
Hoode, miss Hoode, mevrouw Mainwaring
en sir Arthur DigbyCoates bridge ge
speeld in den salon. Zij waren met het
eten klaar om half negen, begonnen met
het kaarten om negen uur en eindigden
om ongeveer tien uur. Miss Hoode zei toen
goedennacht en ging naar haar slaap
kamer; evenzoo de andere dame. Sir
Arthur ging naar zijn zitkamer om te
werken en de overledene trok zich, met
hetzelfde doel, in zijn studeerkamer terug."
1) Departement van het opsporen van
misdadigers.
.(Wordt vervolgd), A
een vriendelijk gelaat, dat geteekend was
door vermoeidheid en geestelijke gedrukt
heid. Anthony deinsde terug tengevolge
van de botsing. De ander keek hem ver
schrikt aan.
„Goede God!" riep hij uit.
,,U overdrijft sir Arthur," zei Anthony.
Sir Arthur Digby-Coates kwam bij. „De
meestwonderlijke samenloop, Gethryn,"
zeide hij.
„Ik dacht juist aan jou."
„Heusch?" Anthony was verrast.
„Ja, ja. Ik denk. dat je wel gehoord
hebt? Dat moet wel. Arme Hoode!"
„Natuurlijk. Daarom ben ik hier."
„Maar ik dacht, dat je den dienst
„O ja," zei Anthony, „den dienst heb ik
verlaten. Een tijd geleden al. Ik ben hier,
omdat kijk, dat zal idioot klinken, als Ik
het probeer uit te leggen, zoo opeens.
Kunnen we ergens heengaan, waar we
rustig kunnen praten?"
„Zeker, mijn jongen, zeker. Ik ben wer
kelijk blij je te zien Gethryn. Erg blij. Dit
is een vreeselijke en afschuwelijke geschie
denis en, ja, ik denk, dat wij jouw hulp
kunnen gebruiken. Je begrijpt: ik voel mij
verantwoordelijk om te zorgen, dat alles
gedaan wordt wat mogelijk is. Het lijkt je
misschien vreemd, Gethryn, zooals ik mij
daarmee belast; maar John en ik waren
ja vanaf onze kinderjaren waren we meer
broers dan werkelijke broers. Ik geloof
niet, dat één week voorbij ging, misschien
ééns of tweemaal, dat we elkaar niet za
gen Dezen kant: we kunnen beter In
mijn kamer praten. Ik heb hier een zit
kamer voor mijzelf, weet je. Beste oude
föhn
3.
Het duurde drie kwartier vóór Anthony
naar beneden kwam; maar in dien tijd
was veel beslist en geschikt. Zóóveel inder
daad, dat Anthony zich verbaasde over
zijn geluk een vorm van geestelijke
bezigheid, welke ongewoon voor hem was.
Hij was altijd geneigd de giften der goden
te beschouwen als vanzelfsprekend. Maar
dit was anders. Alles werd hem zoo ge
makkelijk gemaakt Allereerst: de zaak
was in handen van dien goeden, dommen,
ouden Boyd. Dan: daar was sir Arthur.
Tot nu toe waren zij slechts kennissen van
elkaar, maar deze heer was dat wist hij
eenigen tijd geleden opmerkzaam ge
worden op. en onder den indruk gekomen
van de oorlogsrapporten van A. R.
Gethryn, en had hem nu welkom geheeten
in het door een zwaren slag getroffen ge
zin. Door sir Arthur was miss Hoode, die
Anthony nog niet had ontmoet over
gehaald om Anthony te aanvaarden, hoe
wel deze op het oogenblik optrad als jour
nalist.
O, er was niet aan te twijfelen, alles
liep goed! „Nu." dacht Anthony, „op den
moordenaar af." Al had het een pijn
lijken kant, alles was buitengewoon ani-
meerend. Wie doodde Roodborstje Hoode?
Anthony voelde zich op het oogenblik
tevredener dan het laatste jaar. Het bleek,
dat er bij slot van rekening iets kon zijn,
dat het leven de moeite waard maakte.
In de hall vond hij Boyd; met hem
Poole, den butler, een magere, beverige
oude man en een stoeren kerel, die
Anthony kende als een van Scotland
Yard's kopstukken.
Boyd kwam hem tegemoet. De stoere
DE llEElt VAN OLLEFÏ.N SR. hoopt den 14cn
Sept zijn 60-jarig toonecljubileum te herdenken.
Bij deze gelegenheid wordt in den Stadsschouw
burg te Amsterdam het stuk van Emile Zola
,De erfgenamen van Rabourdin" gegeven
OPWINDENDE SPORT die op de
reeds opgang maakt. De „waterslee"
in volle vaart achter een motorboot.
DE NIEUWE WEG ROTTERDAM—DEN RAAG
is ook onder Overschie gereed gekomen. Dezer
dagen .werden de laatste beletselen bij den hier
boven afgebeelden „knik" weggenomen.
PN GEDEELTE VAN DE NEDERLANDSCHE UOCKEÏ DAMESPLOEG welke hedenmorgen
Rar Kopenhagen is vertrokken. V.l.n.r. de dames Molhuysen, v. Hasselt, Kollin Coutyuerque,
Putman Cramer en Belzer. De meest rechtsche dame is een belangstellende.
DE ITALIAAN T. NUVOLARI winnaar van de Ier- PAUL IIUF ALS DE „KONING" in het a s.
sche T.T voor automobielen, gelukgewenscht door den Woensdag voor het eerst te Rotterdam op te
voeren tooneelspel ,,Het Mirakel it\ de
Engelschen premier MaeDonald. bewerking van Max Relnhardt.
Een Detective-verhaal
door PHILIP MAC DONALD.
vertaling door H. A. C. S.
inspecteur Boyd van het C.I.D. 1)
S? den indringer de hand te schud-
mj had het hoofd en de schouders
ols te behooren aan kolonel
In 1917 was hij aan kolonel
..geleend" in verband met een
en geheim onderzoek in en bij
inspecteur Boyd hield van kolonel
cn had diepen eerbied voor hem.
®el, sir," zei hij, met een stralend
I?at is prettig om u te zien .Zij
™ij niet verteld, dat u hier logeert.
niet zoo," zeide Anthony. Dan
nu er bij, den verbaasden blik
.Ik weet niet precies waarom Ik
Ik J B°yd. Misschien zendt je mij
denk dat ik beter doe eerst miss
w spreken vóór ik mij nog meer
zijn lange beenen de kamer
den weifelenden Boyd op
de k„ er' slenterde naar de deur,
i. "aar en ging de kamer uit. Naar
wande, kwam hij in botsing met
j "en man. Iemand van tusschen
lSLS"tig, smaakvol gekleed in het
r5?d geschouderd, manvliih. met
DE HITLER-PARADE TE NEURENBERG.
Hitler inspecteert op de historische Adolf Hitler-
Platz, waarop reeds in 19-23 de eerste opmarscti
plaats vond, de parade van de S.A.
