ie hefbrug te Spijkenisse - Jonge zeehond aan het strand gevangen
Tweede Blad
LEIDSCH DAGBLAD
Jaargang
FEUILLETON
het Paleis van den Koning
ENGELAND BETAALT MET
ZILVER. 9000 Zilver staven
ter waarde van 5 millioen 'dol
lar, door Engeland naar
Amerika verzonden.
DE OPSTAND OP CUBA. De
soldaat, die den gevreesden leider
van Machado's politie neerschoot,
wordt als een held rondgedragen.
NIEUWE ITA-
LIAANSCIIE ZE
GEL -uitgegeven
voor studenten-
sportfcesten.
E SPANNING VOOR DE HEFBRUG OVER DE OUDE MAAS BIJ SPIJKE-
isse gebouwd op de werf van de firma Penn en Bauduin te Dordrecht
gt gereed voor het transport op bakken. Dit sleepwerk wordt verricht door de
n.v. de Wit's Berging- en Transport-onderneming te Rotterdam.
#nge zeehond
ZICHZELF GEVANGEN Een jeugdige deelnemer aan een visch-
wedstrijd te Binsey Green heeft zichzelf aan 'den haak geslagen.
DE FRANKRIJK!—HOLLAND ZWEM
WEDSTRIJDEN te Parijs. Een
sprong van mej. Klapwijk, die in het
nummer sehoonspringen tweede werd.
door den heer Roest gevangen aan het strand tusschcu Kijkduin en Monster
„Ik weet 't niet" heer Adonis", ant-
woorddde de keurige luitenant heel be
leefd. „Maar als u wilt, zal ik er naar in-
formeeren."
„U bent wel vriendelijk en beleefd" ant
woordde de dwerg hoffelijk. „Ik heb haar
een bericht over te brengen."
De officier begaf zich in de richting van
de koninklijke vertrekken, en Adonis be
greep dat hij eenigen tijd zou moeten
wachten alvorens de officier zou zijn te
ruggekeerd. Daarom ging hij zoolang in den
hoek, waar hij stond, in de schaduw staan,
om geen aandacht te trekken. Dat ging
gemakkelijk genoeg, zoolang de menigte
zich in een dichten drom bleef bewegen;
maar dat duurde niet lang, want hij
hoorde in de zaal de stem van iemand, die
blijkbaar een groep menschen toesprak,
zoodat de vestibule steeds leeger werd,
omdat iedereen wilde hooren wat er ge
beurde. Hoewel zijn scharlakenroode klee
ding de aandacht moest trekken, durfde
hij niet weg te gaan, uit vrees dat de of
ficier hem niet zou terugvinden. Eenigen
tijd later zag hij de prinses van Eboli aan
den arm van den hertog van Medina Sl-
donia; zij scheen uit de zaal te komen en
geluisterd te hebben naar den persoon, die
bij de deur nog steeds sprak. Haar knappe
gezicht drukte een groote neerslachtigheid
en teleurstelling uit. Blijkbaar had zijn
den dwerg gezien, want zij liep recht op
hem toe, en op een pas of zes van hem
verwijderd, nam zij afscheid van den her
tog. die na een diepe buiging gemaakt
te hebben en haar vingertoppen te hebben
gekust, heen ging.
avond betrof, hij kende beter dan wie ook
de gedachten van de acteurs, die hierin
meespeelden, zoodat het voor hem niet
moeilijk was een conclusie te trekken. Dus
als het doel van den koning was geweest
om zich van Don Jan te ontdoen, dan zon
die zeer ontstemd zijn te vernemen dat
zijn populaire broeder tenslotte nog leefde.
Het zou niet verstandig zijn dat nieuws
over te brengen, en het was meer dan
waarschijnlijk dat Philips Mendoza we
gens de poging tot moord toch het scha
vot zou laten beklimmen, evenals hij veel
later Antonio Perez ter dood veroordeelde
wegens den moord op Escobedo, Don
Jan's secretaris, hoewel hij zelf Perez had
bevolen die misdaad te begaan; evenals hij
reeds had toegestemd in het levend ver
branden van den onschuldigen geestelijke
doctor Cazalla, liever dan de rechters, die
hem hadden veroordeeld, te ontstemmen.
De dwerg wist dat Philips tot elke mis
daad, hoe monsterachtig ook, in staat was,
zelfs zonder van de noodzakelijkheid er
van overtuigd te zijn. Het was allergevaar
lijkst zich als buffer te bevinden tusschen
den koning en de een of andere misdaad,
die deze om politieke redenen noodig oor
deelde, en misschien nog gevaarlijker hem
te beletten zijn duistere en geheime ge
noegens na te jagen. Adonis besloot dan
ook onder geen voorwaarde de persoon te
zijn, die den koning thans zou inlichten.
Hij moest naar iemand anders gaan. De
prinses van Eboli. want die was nummer
twee, die over zijn leven en dood had te
beschikken, en haar vreesde hü na den
koning het meest.
Ook haar geheim kende hij; hij wist
hoe zij de brieven had vervalscht, die den
dood van Don Carlos, zoowel als die van
koningin Izabella tengevolge hadden ge
had. Zij heersehte over hem door vrees-
aanjaging, en wist dat zij hem kon ver
trouwen, zoolang hij angst voor haar had.
Hij wist dat zij Don Jan niet alleen had
vergeven, dat hij niet voor haar bekoor
lijkheden was gezwicht, maar dat zij nu
hoopte dat hij in Philips' plaats den
Spaanschen troon zou bestijgen, onver
schillig of dit door eerlijke of oneerlijke
middelen zou geschieden en dat dus 't
nieuws van Don Jan's dood haar verwach
tingen den bodem hadden ingeslagen. Hij
besloot dus haar het eerst te vertellen dat
hij leefde, tenzij hij Dolores alleen kon
spreken, wat hem onwaarschijnlijk scheen.
Voordat hij de benedenverdieping van
het paleis bereikte, zette hij zijn gezicht in
een plechtige om niet te zeggen treurige
plooi, omdat hij nog de eenige was, die het
heugelijke nieuws kende en dus niet al te
vroolijk mocht kijken. In de groote vesti
bule van de zaal zag hij tal van hovelin
gen opgewonden, maar zachtjes met ei
kaar praten. Dolores en Ruy Gomez waren
er echter niet bij. Toen liep hij naar een
langen officier, die alleen stond en toe
keek.
„Kunt u me ook zeggen, mijnheer", vroeg
hij, „waar Dona Dolores de Mendoza is ge
bleven, sinds zij met den prins van Eboli
de zaal verliet?"
De officier keek naar den dwerg, met
wien hij nog nooit had gesproken en die
door de mindere hoog geplaatsten van de
hofhouding in zekeren zin als een gewich
tig persoon werd beschouwd. Van zijn
kant was Adonis er nooit toe te vinden ge
weest om zoo maar op goed geluk af ken
nis te maken met de velen, die dat wel
zouden wenschen, in de hoop dat hij, als
de koning eens in een goed humeur was,
een goed woordje voos hen zou doen-
'D 'ie'desgeschiedenis uit 't oude Madrid
door F. MARION CRAWFORD.
Naar het Engelsch door W. H. C. B.
.(Wordt vervolgd).
