Van Egmond wereldkampioen - Terugkeer Balbo-eskader
Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON.
h het Paleis van den Koning
De terugkeer van het Balbo-eskader.
|1>E RADIO-TENTOONSTELLING IN OLYMPIA TE
LONDEN. Een „ridder" van radio-onderdeelen.
HEVIGE REGENVAL IN KARACHI (BRITSCH-INDIë). De straten stonden ten
gevolge van hevige wolkbreuken geheel blank. Het tramverkeer kon met moeite
onderhouden worden.
EEN HART VAN BLOEREN. Barbara Brooks, de rozen*
koningin van Pasadena, met een groot hart van rozen, dat op
de tentoonstelling te Chicago den eersten prijs verwierf.
liefdesgeschiedenis uit 't oude Madrid
I door P. MARION CRAWFORD.
Naar het Engelsch door W. H. C. B.
ui. om te spreken was vree-
ik,,,, Nd wist nog maar weinig tijd te
ez iWant elk oogenblik kon Ruy Go-
i iirf „eur openen om hem te zeggen dat
Ind iL i verstreken en de kans om zijn
Et voo- H ?6n' was gering- ziin loyall-
koning, die een soort krank-
le ho V was- belette hem de woorden,
n m-?° graag ron zeggen, uit te spre-
kóter n de gedachte dat zijn eigen
hiin, a 21)11 dood steeds in de meening
„ilfn verkeeren dat hij zoo wreed
ord hu den man te hebben ver-
ad h.ti .Z) 200 innig had lief gehad,
zijo ondraaglijker.
(ft «en u- rekken ontspanden zich en
E Dolnro. 5 "riendelijken glimlach stak
fir kSt be'de handen toe.
lijn lip. v geen bloed aan deze handen,
biet eedion SrPra? hij t€eder' "Ik heb
S-„laat mij je omarmen en
buldig ik ga. Beiden zijn we on-
.fii kunnen elkaar zegenen,
e voor eeuwig scheiden."
Dolores' reine, grijze oogen openden
zich wijd van verbazing en zij kon haar
ooren niet gelooven. Heel zachtjes vroeg
zij toen: „Hebt u hem dus niet gedood?
Maar wie dan en waarom?"
Steeds meer naderde zij haar vader, nog
steeds aarzelend, maar er kwam wat meer
kleur in haar bedroefde gezicht.
„Wie het deed en waarom, dat moet je
zelf trachten te raden," antwoorddehij
even zachtjes als zij het gevraagd had.
„Dat kan ik je niet zeggen."
„Ik kan het niet raden,' sprak zij. Nu
vlak bij hem staande, nam zij, hem aan
ziende, heel voorzichtig een zijner handen
in de hare. „Is het zoo'n groot geheim, dat
u het mij niet wilt zeggen, en er voor moet
sterven? O, vader, vader. Weet u het zeker
bccl
„Hij was ai dood, toen ik in de kamer
kwam," antwoordde Mendoza. „Ik heb
zelfs niet gezien dat hij werd Sew°ncl-
„Maar dan - ja - dan" - baar stem
werd een gefluister „dan was het de
koning..."
Hij zag haar de woorden meer zeggen,
dan dat hij ze hoorde 55
aan zijn gezicht dat zij gelijk had Zij
liet zijn hand los en sloeg haar beide
armen om zijn hals, haar ,boeze™fJ?lt
zijn kuras drukkende. Plotseling ontwaak-
te haar liefde voor hem en begon zij te De-
grijpen hoe zeer zij hem had kunnen lief
hebben, als zij a! die jaren, die nu voorbij
waren, hem door en door had BCkena.
„Het is onmogelijk, dat hij u zal laten
sterven." En met krachtige stem vervoif
de zij: „U zult niet sterven!" Zij schudde
hem, alsof zij hem wilde ontrukken aan
het onvermijdelijke lot.
„Mijn lief kind," antwoordde hij, haar
teeder tegen zich aan drukkend, maar
toch voorzichtig, opdat zijn wapenrusting
haar geen pijn zou doen, „ik kan nu zon
der verdriet sterven, want ik heb je nu
weer hee'.emaal teruggevonden."
„U zult niet sterven! U zult niet ster
ven! Ik laat u niet gaan of anders moe
ten ze mij ook maar meenemen
„Er is geen macht, die mij nu meer kan
redden, mijn lieveling. Maar dat doet er
niet toe, nu je alles weet. Het zal me nu
gemakkelijk vallen. O, waarom heb je me
niet al die jaren lief gehad! t Was mijn
schuld alles mijn eigen schuld."
„Ik heb u nu met heel mijn ziel lief,"
antwoordde zij, „en ik zal u redden, zelfs
uit de handen van den koning. En dan
gaan u en ik en Inez weg, hier heel ver
vandaan, en u beiden zult mij troosten en
lief voor mij zijn, totdat ik naar hem
toe ga."
Droevig schudde Mendoza zijn hoofd,
wel wetende dat er nu geen hoop meer
was. Had hij een paar uur geleden slechts
voor de helft alles kunnen gissen, dan zou
hij voor de deur van Don Jan's kamer op
zijn schreden zijn teruggekeerd en dan
had de koning zijn schande maar zelf
moeten dragen of zich op een andere wijze
weten te redden.
„Het is te laat, Dolores. God zegene je,
mijn dierbaar, lief kind! Alles zal spoedig
oorbij zijn op zijn hoogst twee dagen,
int het volk zal schreeuwen om het
oloed van Don Jan's moordenaar, en ais
zij dan het mijne zien, zal het tevreden
zijn gesteld. Het is nu te laat. Vaarwel,
mijn dochtertje, vaarwel! Gods zegen
ruste op je, mijn dierbaar kind!"
Dolores vlijde zich tegen hem aan, zoo
als zij te voren nog nooit had gedaan, met
een gevoel iets te hebben gevonden, wat
haar in haar leven had ontbroken, juist
op het tijdstip waarop het liefste dat zij
bezat, haar was ontnomen.
„Ik verlaat u niet," riep zij weer. „Ze
zullen mij met u meenemen naar de ge
vangenis; dan blijf ik bij u en zal voor u
zorgen. En tenslotte zal ik uw leven red
den, en dan
Op dit oogenblik ging de deur van de
gang open en zij zag daar Ruy Gomez
staan, alsof hij wachtte. Als altijd was zijn
gezicht ernstig en kalm, maar een innig
medelijden straalde uit zijn oogen.
„Neen, neen!" riep zij hem toe. „Nog
niet nog enkele oogenbllkken!"
Maar Mendoza, die bij haar woorden zijn
hoofd had omgedraaid, sprak, toen hij
den prins zag staan, kortaf: „Ik ben ge
reed," en trachtende Dolores handen van
zijn hals te nemen, zei hij tot haar: „Het
is. tijd. Wees dapper, lieveling. Wij heb
ben elkaar eindelijk gevonden. Het zal niet
zoo lang meer duren, of we zijn voor
eeuwig bij elkaar."
„Ik zeg u geen vaarwel; het is geen
vaarwel, dat zal en mag niet! Ik ben gauw
weer bij u."
Nog een oogenblik rustte zijn blik op
haar. Toen klemde hij zijn tanden op
elkaar, om niet te toonen hoe aangedaan
hij was, opende de deur en stelde zich ter
beschikking van de hellebaardiers. Dolores
hoorde de haar zoo bekende stem, toen hij
commandeerde:
„Aansluiten. Voorwaarts, marsch!"
Terwijl zij, bij de deur staande, de zware
voetstappen langzamerhand hoorde weg
sterven, trok Ruy Gomez, die naast haar
stond, haar zachtjes weg en sloot de deur,
waarna hij haar naar denzelfden stoel
leidde, waarin zij zooeven had gezeten.
Met een elleboog op haar knie en haar kin
in haar hand rustende, trachtte zij logisch
te denken, om tot een besluit te komen,
wat haar te doen stond. Zij herinnerde
zich stuk voor stuk elk detail van hetgeen
er in de laatste uren was gebeurd en zij
voelde dat haar besluit om haar vader te
redden, haar weer nieuwe levenskracht
had geschonken.
„Don Ruy Gomez," zei ze eindelijk tot
den ouden man, die weer zijn handen
stond te warmen, „zou ik den koning al
leen kunnen spreken?"
„Dat is meer dan ik kan beloven," ant
woordde hij. „Ik heb wel audiëntie voor u
aangevraagd en de kamerheer zal wel da
delijk komen zeggen of de koning u wil
ontvangen, maar of Perez, indien u ont
vangen wordt ,er al of niet bij zal zijn,
kan ik u niet zeggen. Zijn tegenwoordig
heid moet echter geen verschil voor u ma
ken. Hij is een uitstekende jongeman, met
een heel goed hart. Ik stel veel vertrouwen
in hem, zoodat ik hem dan ook aan zijne
majesteit als sercetaris heb aanbevolen.
Ik ben er van overtuigd, dat hij alles zal
doen, om u van dienst te zijn."
.(Wordt vervolgd), A
DE NIEUWE PRESIDENT
VAN CUBA senor Carlos
Manuel de Cespedes y Quesada
OP HET STATIONSPLEIN IN DE RESIDENTIE ge
raakte gisteravond een taxi in brand. De brandweer
bluscht met een straal.
Het vliegeskader boven Ostja, kort voor do landing.
Van Egmond wereldkampioen.
e Franschman Ulrich, die tweede werd bij de
wcreld-wielerkampioensckappen, feliciteert v. Eg
mond (rechts), den wereldkampioen.
