1934 - Grootste dok ter
Voorronde voor de Davis-Cup
wereld
feuilleton.
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
het Paleis van den Koning
van Oostenrijk op last van den koning
was vermoord, evenals dit het geval was
geweest met Don Carlos, koningin Isa
bella en tal van anderen. En al zou de ko
ning Mendoza hebben aangewezen de mis
daad te begaan, dan dachten de soldaten
dat hij er tenslotte toch niet voor zou be
hoeven te boeten en het niet lang zou
duren of hij werd weer met zijn vorige
commando belast. Het was daarom in hun
eigen belang hem met een zekere onder
scheiding te behandelen; bovendien
strookte dit ook met hetgeen zij Perez tot
hun officier hadden hooren zeggen.
Zij marcheerden in den pas, met zwaren
tred en met dat eigenaardige van rechts
naar links zwaaien van het bovenlijf, van
soldaten, die als wapen een lange helle
baard dragen, die aan de punt heel zwaar
is. Mendoza liep met de soldaten in den
pas en hield zijn hoofd rechtop. Hij was
blootshoofds, doch overigens was hij ge
heel in gala-tenue.
De corridor, die in verband met zijn
breedte en in vergelijking met de groote
afmetingen der zalen in het paleis kort
scheen, was ongeveer dertig pas lang en
werd verlicht door hanglampen, die beves
tigd waren in het beschilderde plafond.
De troep bereikte de dubbele deuren der
wachtkamer, die door een lakei werden
geopend. Binnen wachtten Don Ruy de
Gomez en Dolores. Ruy Gomez stond op en
trok zijn stoel op zij, eenigszins verbaasd
door het binnenkomen der soldaten, die
anders zelden dezen weg volgden. Op het
geluid der voetstappen openden Dolores
haar oogen, maar als gevolg van het niet
heldere licht der kaarsen zag rij Mendoza
niet dadelijk te midden der soldaten. Zij
schonk weinig aandacht aan den troep,
want aj was gewend dergelijke kleine af-
deelingen door de gangen te zien mar-
cheeren, als zij schildwachten aflosten, en
daar zij nooit in 'skonings particuliere
vertrekken was geweest, was zij niet ver
baasd over de plotselinge verschijning
der soldaten in de wachtkamer. Maar toen
Ruy Gomez op zij ging om hen te laten
passeeren, nam hij zijn hoed af, dien hij
anders als Grande, zelfs in tegenwoordig
heid van den koning ophield, en boog be
leefd zijn hoofd toen Mendoza voorbij
kwam. Hij hoopte dat Dolores haar vader
niet zou zien, maar doordat hij zelf toon
de den gevangene te herkennen, werd haar
aandacht opgewekt. Met een gil sprong zij
overeind. Mendoza draaide zijn hoofd om
en hield halt, wat de soldaten onwillekeu
rig ook deden, en deze lieten de dochter
van hun chef, die zij alle kenden, door.
„Vader!" riep zij uit, en trachtte zijn
hand te grijpen.
Maar hij duwde haar weg en wendde
zijn gezicht naar de deur vóór hem.
.Aansluiten! Voorwaarts marsch!" riep
hij met zijn strengen commando-stem.
De mannen gehoorzaamden, Dolores
zachtjes op zij duwende. Na' echter twee
passen gedaan te hebben, gaf Ruy Gomez
door een hand op te steken hun te teeken
om halt te houden; de andere hand legde
hij op den schouder van den jongen offi
cier Ruy Gomez was een van de gewich
tigste personages in Spanje; hij was de
major-domus van het paleis en zijn gezag
was bijna onbeperkt. Maar de officier had
directe orders van den koning en voelde
zich verplicht die letterlijk uit te voeren.
„Zijne majesteit heeft mij doen gelasten
Don Diego zonder verwijl naar den weste
lijken toren te geleiden," zei hij. „Ik ver
zoek daarom uw excellentie ons te laten
doormarcheeren."
Ruy Gomez' hand rustte nog steeds met
een zachten druk op zijn schouder.
„Dat zal ik niet laten doen," zei hij be
slist. „en indien u zou worden berispt we
gens het niet onmiddellijk nakomen van
uw plicht, zeg dan dat Ruy Gomez de
Silva u dat heeft verhinderd, en vrees
niets. Vader en dochter mogen niet op
deze wijze van elkaar scheiden."
„Ik heb mijn dochter niets te zeggen,"
zei Mendoza ruw, maar zijn woorden sche
nen hem toch te hinderen.
„Don Diego," antwoordde Ruy Gomez,
„evenveel slechter als haat is, vergeleken
bij liefde, evenveel slechter is de daad,
waarvan gij u zelf hebt beschuldigd, ver
geleken bij wat ook uw dochter zou heb
ben gedaan. Gedreven door louter men-
schelijkheid neem ik de verantwoordelijk
heid op mij, u te zeggen, dat u hier een
poos met uw dochter alleen zult blijven,
om van elkaar afscheid te nemen." En zich
tot den officier wendende: „Ga met uw
mannen buiten de deur wachten, mijn
heer. U hebt mijn eerewoord dat uw ge
vangene niet zal ontsnappen, en u han
delt op mijn gezag. Zoodra het tijd is, zal
ik u roepen."
Hij sprak op een toon, die geen tegen
spraak duldde, en werd dan ook gehoor
zaamd. De officier verliet met zijn solda
ten de kamer en Ruy Gomez sloot de deur
achter hen. Zelf ging hij door de andere
deur naar de gang, waar hij wilde wach
ten. Zijn orders werden zoo spoedig uit
gevoerd, dat Mendoza zich als bij verras
sing met zijn dochter alleen bevond. In
zijn wanhopige stemming nam hij kwa
lijk, wat Ruy Gomez had gedaan, want het
was een inmenging in familiezaken. Met
samengetrokken wenkbrauwen en ge
kruiste armen stond hij Dolores aan te
kijken. Slechts vier uren waren er verstre
ken, sinds zij in zijn eigen woning met
elkaar hadden gesproken en een men-
schenleven van ellende lag er thans tus-
schen dat oogenblik en nu.
Nadat hij haar had weggeduwd, had
Dolores gezwegen. Zij stond naast een
stoel, met een hand er op leunende, doods
bleek, met donkere kringen onder haar
oogen en bijna kleurlooze lippen, die
echter vastberaden waren gesloten. Het
scheen haar toe dat thans, terwijl zij naar
haar vaders gezicht keek en wachtte op
den klank van zijn stem. het hevigste con
flict in haar hart woedde en wat Men
doza betrof, hij was liever weer naar den
koning teruggekeerd om opnieuw onder
de oogen van Antonio Perez te worden ge
marteld, dan hier te staan en gedwongen
te zijn haar te zien en aan te hooren. In
zijn oogen was zij, naar aanleiding van
wat men hem had verteld, een geschand
vlekte vrouw, die hem dag in, dag uit, ge
durende twee jaren had bedrogen. En voor
haar was hij de ter dood veroordeelde
moordenaar van den man, dien zij trouw
en in alle onschuld had lief gehad. Maar
toch had zij nog getwijfeld en daarom
haar goeden naam aan flarden gescheurd,
in de hoop zijn leven te redden. Het eene
oogenblik zag zij als in een vreeselijken
droom zijn gewapende hand den uitval op
Don Jan doen in het volgende voelde
zij instinctmatig dat hij zoo iets nooit zou
hebben kunnen doen en dat alles door
een ondoordringbaren sluier van raadsel
achtigheid was omgeven. Nooit waren er
misschien twee onschuldige menschen ge
weest, die zoo weinig wisten wat ieder had
gedaan.
(Wordt vervolgd),
E HIT Tl'RKIJE UITGEWEZEN Vickers-ingenieur
ader bij aankomst te Parijs, zijn gezicht half voor de
fotografen verbergend.
EEN MODERN BEELD van St. Anselmus HET GROOTSTE DOK TER WERELD dat eenige dagen geleden door den Engelschen koning te South
ampton geopend is. Rechts een der deuren van het dok, welke door een groote sleepboot naar het dolf
boven den ingang van een kerk te Londen gesleept wordt.
liefdesgeschiedenis uit 't oude Madrid
door F. MARION CRAWFORD.
aar het Engelsch door W. H. C. B.
hoofdstuk vn.
lnhujfi>aar.diers namen hun ouden
aan rSi m'dden, maar raakten hem
raaii ie marcheerden vooraan, drie
en een ter weerszijden. De
elineen ,n er 16 V€€l gewend om
in den h a.en' die het eene oogen-
e in H S£n Ennst stonden en het
len rt.n .epste ongenade waren
n nat zij over de arrestatie
erg verbaasd waren; boven-
rij hem weinig sympathie
nun smaak was hij in de ult-
Jrin dienst altijd veel te stipt
siI v anSden naar een jon-
oiemeer tijd aan eigen genoe-
•esreden en minder aan het in-
Jerkineon „umformen> en die minder
leden tvSv, mal£en op allerlei klei
ig KewtirtWas Mendoza altijd recht-
[tg had h?i door zÜn houding en
'Wneerd tv. ondcrgeschlkten steeds
M ooeenhiiu mannen waren dan ook
r- met hem iBIler geneigd om mede-
te behandelen hebben. dan om hem
wat a want al konden zij niet
tolkomer, gebeurdzij waren er
««"en zeker van dat Don Jan
VOORRONDE VOOR DE DAVIS-CUP 1931. Hol
te Noordwijk. Overzicht tijdens den
TimmerCantacuzene, welke door Timmer in
drie sets gewonnen werd.
11' BEN GOEDE VANGST. Lady Brought
ton met een door haar gevangen tonijn.
Het echtpaar Mollison als gasten van de bekende Amerikaansche aviatrice Amalia Earhart, aan het strand
te Rye. V.l.n.r. Palmer Putnam, zijn. vrouw Amalia Earhart, Amy Mollison en Jim Mollison.
