*advinders-samenkomst te Boedapest - - Het vijf en twintigste kind
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
I In het Paleis van den Koning
De wereld-jamboree te Boedapest.
■Twintig -duizend padvinders uit verschillende landen nemen
Heel aan de jamboree, welke op het landgoed van Hor thy
Boedapest gehouden wordt. Engelsche padvinders en
Hongaarsche meisjes in nationaal costuum.
WERELDKAMPIOENSCHAP BOOGSCHIETEN TE LON*
DEN. Do Poolsche kampioene mevr. Kurkajowska-
Spychajowa in actie.
De triomftocht van Wiley Post langs Broadway.
Den Amerikaan Wiley Post, die rond de wereld vloog, is te New York een enthousiaste ontvangst bereid. Post rijdt in een auto door Broadway.
lEen Heidegeschiedenis uit t oude Madrid
door F. MARION CRAWFORD.
Naar het Engelsch door W. H. C. B.
153)
l»Sh.lbeereeP dat nog meer zorgen haar
zon en vaaS besefte zij dat zij iets
doen. In de eerste plaats
I llehciH^ t voor zorgen en haar in vei-
I ueinri brengen. Dolores voelde zich hul-
I zuster' SfSf wel teereeP ze dat zij en haar
I reld j aan n°g eenzamer op de we-
1 haar nni ,n staan. dan wanneer zij van
We«r Iïuste jeugd af weezen waren ge-
haar ?edachte aan het klooster, die
vulde h*~uur ®eleden ondraaglijk was, ver
heid ,Xar.nuu met hoop op rust en veilig-
I des hem^H vader door een wonder
"leii. MaiS lot zou kunnen ontko-
I uhof hifu was onmogelijk. Het was
I huiten y "«sloten was te sterven. Hij was
I ziin vr<Sc geweest, stapelgek door
dochter ,dat D°n Jan leed over zijn
hij hem mi kPhdon brengen. Daarom had
den zi n 000 er kon geen andere re-
I dat mi ?"wfest. tenzij hij had geraden
fhaar tneni afgesloten kamer was en
ïeroordeiw 4ellJk en onherroepelijk had
I "M. Deze gedachte was nag niet
bij haar opgekomen en werd nu een
nieuwe foltering voor haar, zoodat zij als
door lichamelijke pijn ineen kromp. Nu in
haar vaders oogen haar goede naam ver
loren was, begreep zij zijn daad. Hij had
gedacht dat zij al lang bij Don Jan was
en dat deze haastig de deur had afgeslo
ten, om haar voor den koning te verber
gen. Ware de koning Don Jan geweest,
had zij Philips lief gehad, evenals zijn
broeder, dan zou haar vader evenmin ge
aarzeld hebben zijn souverein om het leven
te brengen en zonder een spier te vertrek
ken den dood tegemoet gegaan zijn. Dit
geloofde zij vast en zeker; zij aardde vol
doende naar hem om dit te begrijpen.
AI was zij even onschuldig als het blinde
meisje, dat in haar armen lag, plotseling
begereep zij dat niemand dat zou geloo-
ven, omdat haar eigen vader het niet
zou willen doen. Zij begreep dat haar
meisjeseer en goede naam voorgoed ver
dwenen waren, heengegaan met den man,
dien zij had lief gehad, en die de eenige
had kunnen zijn om voor de wereld alles
op te helderen. Het hof kon haar nu wei
nig meer schelen; tienmaal meer hechtte
zij aan haar vaders oordeel omtrent haar,
maar zij kende hem en zijn vreeselijke
koppigheid, als hij dacht gelijk te hebben.
Die had hij getoond door hetgeen hij had
gedaan. Nu zij alles meende te begrijpen,
twijfelde zij er niet meer aan of hij had
Don Jan met voorbedachten rade gedood,
om haar te wreken en bijna wetende, dat
zij alles had gehoord. Hij had een prins
van den bloede het leven benomen om
haar eer te wreken, en nu moest hij zijn
eigen leven laten, binnen enkele uren of
dagen een smadelijken dood op het scha
vot sterven, terwllle van haar.
Toen herinnerde zij zich de tranen, die
zij zoo kort geleden in zijn oogen had ge
zien, zijn bevende stem, toen hij haar zei
dat zij zijn alles was geweest sinds haar
moeders dood. en hoewel hij den man had
gedood, dien zij lief had, schrok zij bij de
gedachte hoe hij moest hebben geleden
door haar eerverlies. Want hierop kwam
alles neer. Geen man, noch vrouw, noch
meisje zou met zulke bewijzen in handen
nog aan haar onschuld gelooven. Mis
schien zou de wereld Don Jan wel geloofd
hebben, omdat hij bemind was en men
hem had vertrouwd.
Inez was nu rustig geworden en de belde
meisjes zaten in een droevig stilzwijgen
naast elkaar. Zij hadden den dwerg ver
geten; die was verdwenen en wachtte mis
schien ergens ongezien in de buurt, in ge
val hij haar van nut kon zijn.
„Waar was je al dien tijd?" vroeg Inez.
„Heb je iets kunnen zien?"
„Ik was in de aangrenzende kamer,"
antwoordde Dolores. „Gezien heb ik niets;
wel gehoord, ook dat hij viel"
Inez sidderde en drong zich meer tegen
haar zuster aan.
„Kunnen we vader niet helpen?" vroeg
zij. „Kunnen we niets iets zeggen, iets
doen? We moeten hem toch helpen, Dolo
res ook al is hij schuldig."
,Ik zou mijn leven willen geven, als ik
hem kon redden. Dat weet God! Hij was
krankzinnig, toen hij de daad om mij
nentwil bejging, daar hij dacht dat Don
Jan mijn goeden naam bezoedeld had. En
overmorgen zouden we getrouwd zijn ge
weest! God in den hemel, heb medelijden!"
„Kunnen we dan heelemaal niets doen?"
vroeg Inez, meer tot zich zelf dan tot haar
zuster sprekende. „Zouden we niet kunnen
zeggen dat we hier waren, en dat het niet
vader was. die het deed, maar iemand
anders? Misschien zou er wel iemand zijn,
die ons geloofde. Als wij den rechters zei
den, dat we er zeker, absoluut zeker van
zijn dat hij het niet deed, geloof je dan
niet maar dan," viel zij zich zelf ln de
rede „dan kan het alleen de koning zelf
zijn geweest."
.„Alleen de koning zelf," herhaalde Dolo
res alsof zij droomde.
„Dat zou vreeselijk zijn," vervolgde Inéz.
„Maar we zouden ook kunnen zeggen dat
de koning hier niet was dat het iemand
anders was iemand, dien we niet
kenden."
Onverwachts stond Dolores op, alsof zij
plotseling een besluit had genomen, ter
wijl Inez voortging met spreken en meer
verward raakte in de details van een plan,
dat zij trachtte te vormen, hoe langer hoe
meer bij het bedenken.van onwaarheden
den draad harer eigen gedachten verlie
zende. Maar Dolores hoorde niet wat
ze zei.
„Neen, lieve Inez," sprak zij tenslotte op
vasten toon. „Jij kunt niets doen, maar ik
wel. Je hebt me op de gedachte gebracht
van iets, dat ik zou kunnen doen dat
misschien mogelijk is dat misschien
iets zou helpen. Laat me even denken."
Onbeweeglijk als een standbeeld stond
zij na te denken over den stap, dien zij
van plan was te doen, indien die eenige
hoop gaf haar vader te redden. Het was
een gedachte harer waardig, maar het was
wel een zwaar offer. Zij geloofde niet dat
er ter wereld nog iets was, waarvan zij
niet bereid was afstand te doen behalve
één ding. Dat eene kon men haar nog
ontnemen, dat eene waarom haar vader
Don Jan had gedood en waarvoor hij zelf
het leven zou moeten laten. Maar zij kon
ook daarvan vrijwillig afstand doen, alvo
rens het haar misschien ontroofd werd, en
daardoor haar vaders leven redden. Zij
kon uit vrijen wil haar goeden naam ver
beuren en van zich zelf onwaarheid spre
ken. Met woorden kon zij den doode haar
eer offeren, en de doode kon niet opstaan
om te ontkennen wat zij had gezegd, noch
om haar offer te weigeren. Het kwam haar
voor dat, indien men haar had aange
hoord, men haar zou gelooven, omdat men
zou bemerken, dat het ging om haar eigen
schande. Maar het was wel zwaar, want
haar eer was het eenige, dat zij nog bezat,
nu alles haar was ontnomen.
Dolores was niet van plan te aarzelen
na beslist te hebben wat te doen, maar
aan den strijd kon zij niet ontkomen en
die was zwaar en duurde lang, al zag zij
ook spoedig duidelijk het einde er van
vóór zich. (Wordt vervolgd).
Voor rectificatie zie volgende pagina..
ENGELSCH— SCANDINAVISCH GYMNASTIEK-FEEST
te Milner Court. Finsche meisjes aan de touwen
GROOTE SCHADE WERD TE KARACHI B RITS CH-IN DIë) r-, aangebracht tengevolge
van hevige stormen en zwaren regenval. Vernielde houten huisjes te Karachi.
HET VIJF EN TWINTIGSTE KIND werd in het gezin van den landbouwer v. d. Reyt
te Uden geboren. De gelukkige vader met het zilveren kindje", zooals het door broers
en zusjes genoemd wordt.
