I bet Paleis van den Koning
Tweede Blad
FEUILLETON.
|GE.\EBAAL BALBO ia
New York. Balbo dankt
op enthousiaste wijze ontvangen te
voor de ontvangst van het eskader.
RAMON NOYARRO EN GLORIA SWAN^ON de bekende filmartisten, I)E LANDDAG van dc Ned. Chr. Radio Vereeniging op Berg
vertrokken samen op het s.s. „Olympic" uit Londen, naar Amerika terug. en Bosch te Apeldoorn. Minister do Wilde houdt een toespraak.
JfN
mi
M
I Be SLOTZITTING VAN DE ECONOMISCHE WERELDCONFERENTIE TE LONDEN. Minister
Colijn aan het woord.
HET MOTORSCHIP „ALMKERK'' dat voor rekening van "de N.V. Vereen. Ned. Scheeuv. Mij. in aan
bouw is op de werf van de Ned. Scheepsbouw Mij. te Amsterdam.
ion liefdesgeschiedenis uit t oude Madrid
door F. MARION CRAWFORD.
Raar het Engelsch door W. H. C. B.
|r?)
Papper'mLeM3kJhebb6n' U h®111 eea
it ooit hit. ¥endoza de dapperste, die
So°elitkï 6®kend. dj danjj u en als het
Keuren." 16 sParen, zal dat ge-
'e^nerMW61 moBeIÜk zijn," antwoordde
Als u»^? zaehten maar vasten toon.
aal eaat nu vIuS naar de troon-
^ovendien spoedig voorbij zijn.
Nenwoordivh?rf laat' en het moet in
felheden!" van het Beheele hof Be
gins è^nïe^lH, den corridor, waar de ko
pij n hoofd wHSlnJV00r Meodoza uit liep.
pin mantel ^edekt door de kap van
Pennen Lann. niemand hem zou her-
Z1in nartiri.n611 Seheime trap kwam hij
ff f™ vertrekken door een
k-merkt i4,„ r welke hij dikwijls on
tleende tot ,S. en '31e toegang
genoodzaakt t» 2* studeerkamer, zonder
Baan. Topn ^°°r de antichambre
bad van i was en zich ont-
vaa kap en mantel, ging HU
naar een Venetiaanschen spiegel, die op
een penanttafel tusschen twee vensters
stond, en bekeek daar met aandacht zijn
gezicht. Geen spoor van opwinding of
emotie was er op te zien; alleen zijn haar
bleek wat in de war te zijn, en dat streek
hij, ook om de ooren, glad. Uit een zilveren
doos op de tafel nam hij een geparfu
meerde pastille en stak die in zijn mond.
Niemand zou aan hem hebben gemerkt dat
hij nog geen twintig minuten geleden zich
woedend boos had gemaakt en met zijn
wapen een moorddadigen uitval had ge
daan. Zijn onbeweeglijke oogen stonden
volkomen rustig en de gele glans er in had
plaats gemaakt voor hun natuurlijke, on
bestemde kleur. Met een glimlach van be
wondering voor zijn buitengewone zelf-
beheersching, draaide hij zich om en ver
liet de kamer. Hij genoot van een van zijn
zeldzame oogenblikken van voldoening,
want de mededinger, dien hij al zoo lang
haatte en dien hij begon te vreezen, zou
hem nooit meer in den weg treden, noch
hem zelfs van het geringste zijner attri
buten van souvereiniteit berooven.
HOOFDSTUK III.
Dolores had haar vaders woorden niet
begrepen. Het eenige, dat zij wist, was. dat
Don Jan dood was en dat zijn moordenaar
was vertrokken. Indien er nog gevaar voor
haar zelf had bestaan, zou zii het niet ge
voeld hebben, maar er dreigde nu geen
gevaar, terwijl zij de sleutel nanl de
aangrenzende kamer te komen. Eerst wilde
het slot niet open, daar het als gevolg van
het ruwe schudden van Mendoza op de een
of andere wijze ontzet was. Maar Dolores'
wanhopige vingers wonden zich als witte,
zijden koorden, die wel dun, maar heel
sterk waren, om den sleutel, dien zij net
zoolang om en om draaide, tot het slot
open ging. De deur vloog open en zij stond
een oogenblik roerloos op den drempel,
want al had haar vader gezegd dat Don
Jan dood was, had zij het niet geheel ge
loofd.
Hij lag op zijn rug, met zijn voeten
naar haar toe gekeerd, zijn slanke ledema
ten ontspannen, één arm naast zich en
de andere boven zijn hoofd, de kleurlooze
vingers van zijn mooie handen eenigszins
gebogen. Het knappe, jonge gezicht was
krijtwit, de oogen waren half gesloten on
der de waskleurige oogleden. Er was één
kleine roode vlek, links op de borst van
zijn wit satijnen buis. Dolores zag alles
duidelijk in het heldere kaarslicht, maar
zij bewoog noch sloot haar starende ooeen.
Zij voelde aan het einde van het leven te
staan; zij stond doodstil om te zien en te
begrijpen. Maar hoe zij ook trachtte te
denken, het was of zij geen hersens meer
had. geen vermogen meer om naar een
nieuwe gedachte te grijpen, en geen macht
meer om het verband te herstellen tus
schen die. welke haar hersens had ver
stoord en wat zij nu aanschouwde. Indien
op dat oogenblik een aardbeving de aarae
onder haar voeten had opengescheurd en
het geheele Alcazar met de levenden en
dooden had verzwolgen, zou Dolores, zooals
zij daag stond, mede verwenen zijn, onbe
wust van haar lot, met haar oogen steeas
gericht naar Don Jan's doode gelaats
trekken. Het scheen haar toe dat zii daar
zou kunnen blijven, totdat haar ellende
haar hart zou doen stilstaan, tenzij er iets
gebeurde, dat haar uit haar verdoovlng zou
wekken.
Maar geleidelijk kwam er een verande
ring in haar gezicht, haar oogleden tril
den en vielen dicht. Om niet te wankelen
en te vallen, greep zij naar den deurpost.
Toen. begrijpende, dat zij niet langer kon
blijven staan, deed zij instinctmatig eenige
vlugge passen naar voren, totdat haar
krachten haar verlieten en zij viel, zóó,
dat zij ten deele op Don Jan terecht kwam
met haar hoofd op zijn borst, haar eene
hand zoekende naar de zijne, en de an
dere tegen zijn koude voorhoofd gedrukt.
Het was niet waarschijnlijk dat voorloo-
pig iemand haar hier zou vinden. De be
dienden en heeren waren weggezonden,
zoodat niemand zou komen, voordat het
bekend zou zijn dat Don Jan dood was.
Nadat zij eenigen tijd met haar hoofd op
zijn borst had gelegen, begon zij wanhopig
te huilen. Haar heele lichaam schokte en
onverstaanbare klanken en kreten, waar
mede zij haar leed in woorden trachtte te
brengen, kwamen over haar lippen. Lang
zamerhand ging dit over in een eentonig
geweeklaag vol wanhoop.
Langen tijd lag zij daar zoo. en werd
toen door een paar sterke handen vastge
grepen, opgelicht en weggebracht, zonder
dat een woord werd gesproken Zij had
geen begrip van hetgeen er met haar ge
beurde, en verbeeldde zich in de armen
te zijn van een bovennatuurlijk wezen, dat
ongelooflijk sterk was en dat haar weg
sleurde van hetgeen haar dierbaar was.
Tevergeefs verzette zij zich in haar halve
bezwijming, terwijl zij de deur werd uit
gedragen en naar adem snakte als iemand,
die een booze droom heeft. Het scheen
haar toe, dat men haar door het heele
schemerdonkere palels sleepte, en toch
werd zij slechts uit de kamer naar het
terras gebracht. Toen haar oogen weer
ontvankelijk voor indrukken waren, merkt
zij in de open lucht te zijn, op een stee-
nen bank, en dat het koele avondwindje
om haar gezicht woel, terwijl een zachte
hand dezelfde die een oogenblik te vo
ren haar zoo stevig had opgetild haar
hoofd ondersteunde. Een gezicht, dat zij
kende en waarvoor zij niet bang was, hoe
wel het niet op andere gezichten leek, be
vond zich tei hoogte ran het hare en
toch stond de man, terwijl zij zat. Het
maanlicht wierp heel zachte schaduwen op
de mismaakte gelaatstrekken van den
dwerg, zoodat zijn dunne, vertrokken lip
pen een vriendelijke uitdrukking hadden
en zijn diep liggende oogen overvloeiden
van innige sympathie. Toen zij merkte
dat zij hem zag en haar verdooving ten
deele was geweken, trok hij zachtjes zijn
hand weg en liet haar hoofd tegen de
steenen leuning rusten.
IWordt vervolgd), A
