Schaakwedstrijd om het kampioenschap van Nederland - Pact van Vier
In het Paleis van den Koning
74ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
Een liefdesgeschiedenis uit 't oude Madrid
door F. MARION CRAWFORD.
Naar het Engelsch door W. H. C. B.
39)
Een oogenblik later hoorde Dolores Don
Jan de andere deuren in zijn kamer weer
openen en sluiten en vernam toen stem
men. Zij hoorde haar vaders naam op den
onmlskenbaren ruwen en toch gedempten
toon des konings noemen. Zij hoorde elk
woord even duidelijk, alsof zij in dezelfde
kamer was.
..Generaal Mendoza," zei Philips, -ik heb
particuliere zaken met zijn hoogheid te
bespreken. Wacht dus vóór den ingang,
op het terras en zorg er voor dat hier nie
mand binnen komt, aangezien wij niet
wenschen te worden gestoord."
Haar vader antwoordde niet, maar zij
wist dat hij na een eenigszins stijve bui
ging zich achterwaarts bewoog naar de
deur. Dolores hart klopte wat sneller en zij
werd bleeker, terwijl zij haar uiterste best
deed om niet het geringste leven te ma
ken; zelfs het ruischen van haar zijden
japon zou voldoende geweest zijn haar te
verraden, en als dan de koning haar va
der gelastte haar mee naar huis te nemen,
aUes voorbij zijn, want Don Jan zou
besch g6en geweld sebruiken om haar te
„Dat is uw slaapkamer," zei Philips, die
blijkbaar de kamer onderzocht, zooals Don
Jan wel had gedacht. „Er is niemand ach
ter het gordijn?" vervolgde hij. Het was
zeker dat hij dat nu zelf ging onderzoe
ken, want hij achtte zich er volstrekt niet
boven verheven zulke veiligheidsmaatrege
len te treffen.
„En die deur? Wat is daarachter?"
Dolores' hart stond bijna stil, toen zij
haar adem inhield en zijn lompe voetstap
pen hoorde naderen.
„Die is gesloten," antwoordde Don Jan
met onverstoorbare kalmte. „Ik weet niet
waar de sleutel is hier is hij niet."
Trots haar angst moest Dolores glim
lachen, toen zij hem dit, volkomen naar
waarheid hoorde zeggen. Maar het vol
gende oogenblik beefde zij, want de koning
trachtte de deur met kracht te openen.
„Zij is zeker op slot," zei hij op ontevre
den toon. „Maar ik houd niet van gesloten
deuren, tenzij ik weet wat er aan de
andere zijde is."
Hij stak de kamer weer over en riep
Mendoza, die dadelijk antwoordde.
„Mendoza, kom eens bij me. Daar is een
deur, waarvan zijn hoogheid den sleutel
niet heeft. Kunt u die open krijgen!"
„Ik zal het probeeren, uwe majesteit,"
antwoordde de generaal.
Een oogenblik later schudde de deur
hevig heen en weer onder het gewicht van
den ouden man. want al was hij mager,
zoo was hij toch sterker en taaier dan men
zou denken. Toen het schudden op zijn
hevigst was, liep Dolores vlug een paar
passen in de richting van het venster,
maar plotseling werd het stil.
„Ik kan haar niet open krijgen, uwe
majesteit," zei Mendoza op misnoegden
toon.
„Ga dan den sleutel halen," antwoordde
de koning bijna boos.
TWEEDE DEEL.
HOOFD6TUK I.
Inez hield zich een kwartier in de
galerij boven de troonzaal verborgen, voor
dat zij het waagde de deur heel zachtjes
te openen, om te hooren of zij eentg ge
luid vernam. Zoolang zij verkoos hier te
blijven, was zij veilig, want Dona Ana had
gedacht dat zij al een heel eind was weg
gevlucht en haar waardigheid gedoogde
niet dat zij iemand zou achterna hollen.
Eenigen tijd na het tijdstip dat zij de ga
lerij betrad, had Mendoza den koning be
geleid naar de vertrekken van Don Jan en
was kort daarop weggezonden om den
sleutel van de gesloten deur te gaan zoe
ken. Het blinde meisje was hiervan na
tuurlijk onkundig en wist niet beter of hij
was in of bij de troonzaal. Instinctmatig
voelde zij, dat, daar Dolores niet met de
hertogin Alvarez naar het hoffeest was
gegaan, wat zij wèl van plan was, zij zeker
een laatste poging had gewaagd, om Don
Jan alleen te ontmoeten. In haar volko
men onschuld vond zij die gedachte zoo
gewoon, dat zij er zelfs bij onderstelde,
dat die ontmoeting zou plaats hebben op
het eenzame terras, waar het paartje
vroeger al zooveel uren had doorgebracht.
Daarom begaf zij zich daarheen en toen
zij er was, riep zij zachtjes, maar kreeg
geen antwoord. Toen wilde zij naar de
hertogin Aivarez, maar bedacht dat deze
wel bij de koningin zou zijn; ook van het
plan om te trachten in de vertrekken der
hertogin iets omtrent Dolores te weten te
komen, zag zij af, want zij droeg haar
zusters kleeren en dat zou tot heel wat
vragen aanleiding kunnen geven, waarop
het geven van antwoorden wel eens moei
lijk zou kunnen zijn. En weer meende zij
dat Dolores ergens dicht bij Don Jan zou
zijn, zich verstoppend, totdat alles in het
paleis tot rust zou zijn gekomen. Hoogst
waarschijnlijk zou hij haar gedurende den
nacht heimelijk buiten het paleis bren
gen en haar naar zijn pleegmoeder te
Villagarcia zenden. Zij had de woorden
van de prinses absoluut niet geloofd, maar
had ze niet vergeten en er de ware bedoe
ling uit gedistelleerd.
Zij en Dolores hadden reeds ongeveer
een maand voordat Don Jan zou terug-
keeren, geweten, welke appartementen
voor dezen waren gereserveerd, en her
haalde malen waren zij, als er niemand op
het terras was. er geweest. Dolores had
haar de deur en de zes vensters, drie aan
weerszijden, laten aanraken, zoodat het
haar nu weinig moeite zou kosten er te
komen, aangenomen dat niemand haar
dit zou beletten.
Zij ging een eindweegs in de goede rich
ting, maar twijfelde toen, want zij begreep,
dat, al vond zij tenslotte haar zuster bij
Don Jan, Dolores daar veiliger zou zijn
dan waar ook, en dat zij dus eigenlijk geen
hulp kon bieden. Een gevoel van groote
eenzaamheid maakte zich van haar mees
ter, en op haar schreden terugkeerend,
liep zij naar het stille terras en ging op da
oude, steenen bank zitten, waar zij luister
de naar het geluid van den kerkuil en het
gefladder der vleermuizen, die, aangetrok
ken door het licht der volle maan, maar
er dadelijk voor schrikkend, schijnbaar
doelloos in en uit vlogen.
Inez had nooit te voren 's avonds in het
paleis rond gedoold, en hoewel duisternis
en licht voor haar geen verschil maakten,
was er toch iets in de lucht, dat haar be
angstigde en haar deed gevoelen hoe hul
peloos zij toch was, trots haar bijna bo-
venmenschelijk ontwikkelden gehoor- en
tastzin. Overdag was het heel wat anders;
dan kon zij op de bovenste verdieping
gaan, waarheen zij verkoos het was er
prettig en alles was haar zoo bekend. Nu
en dan kwam er iemand voorbij en zei iets
vriendelijks tot haar, wat iedereen deed,
die haar kende; en dan was er bij de ra
men de warmte van het zonlicht; het
windje in de corridors bracht haar koelte,
de verschillende geluiden leidden haar, en
de stemmen der menschen gaf haar het
gevoel dat zij toch ook tot hen behoorde.
Maar nu was het alsof zij zich in een leege
kerk bevond, vol met grafzerken en even
stil als de dooden, die er onder lagen. Zij
voelde zich vreeselijk eenzaam en koud
en rampzalig; zij had alles willen geven
om in bed in haar eigen kamer te zijn.
(Wordt vervolgd).
IN DEN KIXDER-DIERENTUIN IN ARTIS te Amsterdam kunnen de kin
deren met de jonge dieren spelen. Een nauwgezet onderzoek. ,,Zou-ie hol zijnl"
Padvinders uit Jamaica in Londen.
Op d© 'doorreiö naar de jamboree in Boedapest arriveerde een aantal padvinders uit
Jamaica te Londen.
AARTSHERTOGIN ILEA NA VAN ROE-
MENIë met haar zoontje aan boord vanf
de „Resolute" op een reis naar het
hooge Noorden.
DR. EUWE verdedigt tijdens den schaakwedstrijd om den nationalen titel
in „De Vergulden Turk" alhier zijn in 1921 te Nijmegen veroverden titel
HISS SALLY SALE werd gekozen als
koningin van het „Pioneer Days"-feest to
Santa Monica. Zij is gezeten op een troon,
gemaakt van stieren-horens.
DE ONDERTEEKENING VAN HET PACT VAN VIER TE ROME.
solini zet zijn handteekening onder het document.
WATERVREES.
Een paard, dat voor
een frisch bad niet
veel voelt en zijn be
rijder dit wel heel
duidelijk maakt.
Mus-
