Thornton en Macdonald in Londen t In het Paleis van den Koning 74ste Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad FEUILLETON. VIJF EN VEERTIG SPOORWAGONS AARD APPELEN bleven op de Langedijker veiling om verkocht. Het grootste gedeelte werd vernietigd. MAIKE de chimpansee in den Haagschen Dieren- ROEIWEDSTRIJDEN OP DEN AMSTEL TE AMSTERDAM om den Telegraaf-beker. De oude acht van DE HONGAARSCHE NACHTEGAAL de be- tuin, als filmartiste. Maike's debuut voor de kende filmster Gitta Alpar, bij aankomst aan het) geluidsfilm. Njord, die met 4 lengten voor Nereus won. Centraal Station te Amsterdam. Een liefdesgeschiedenis uit t oude Madrid door F. MARION CRAWFORD. Naar het Engelsch door W. H. C. B. 28) „God zegene keizer Maxinüliaan!" zei hij op vromen toon. „Aangezien hij toch niet het eeuwige leven had, was het een bijzondere genade der voorzienigheid dat hij aan meloenen stierf." Toen ging hij weer weg en sloot zachtjes de deur achter zich, na nog eens omgeke ken te hebben, om zeker te zijn dat er werkelijk niemand was, en misschien ook, zooals sommige menschen wel eens doen, als zij ergens vandaan gaan, waar zij aan een groot gevaar zijn ontsnapt, om, zij het ook onbewust, alle details met een soort gevoel van dankbaarheid in hun geheugen te prenten, alsof de levenlooze dingen het gevaar met hen hadden doorstaan, en daardoor hun blijvende vriendschap had den verworven. In zoo'n soort stemming verliet de nar Adonis dien avond de ka mer, waar de koning had gesoupeerd, den hemel vurig dankende dat keizer Maximi- liaan meer dan honderdvijftig jaren gele den gestorven was wegens het eten van te veel meloen. Inmiddels had de koning de koningin aan de deur van haar particuliere ver trekken verlaten en terwijl hij naar zijn werkkamer ging, met een boos gezicht en met niet meer dan een gebaar van Don Jan afscheid genomen. Toen hij binnen was, zond hij de kamerheeren weg, ge lastte dat niemand hem mocht storen en dat alleen Don Antonio Perez, de nieuwe gunsteling, mocht worden toegelaten. Het souper had nauwelijks een half uur ge duurd en het was nog vroeg in den avond, toen hij alleen was en de gelegenheid had het gebeurde te overdenken en tevens hoe hij zich op de beste wijze van zijn broeder, den held en den afgod van Spanje, zou kunnen ontdoen. Hij kon niet nalaten dat Don Jan van Oostenrijk verder ongemoeid zou worden gelaten, alsof hij niet openlijk geweigerd had een uitdrukkelijk bevel op te volgen en alsof hij niet in het geheim kuipte om zich van den troon meester te maken. Dat was onmogelijk. Gedurende twee jaren groeide zijn populariteit, niet alleen bij het volk, maar ook en dat wat veel gemak kelijker bij het leger. In dezelfde mate, ja, in nog vlugger tempo, namen 'skonings jaloezie en haat toe, zoodat zelfs de sol daten, als de officieren hen niet konden hooren, er over spraken en er grappen over maakten. Hoewel er geen bepaalde reden voor be stond, was zijn argwaan niet zonder schijnbaren grond. Terwijl Philips in zijn particuliere werkkamer met onbeholpen stappen heen en weer liep, meer dan eens struikelend over een voetkussen, dat voor zijn grooten armstoel lag, zag hij duidelijk de groote afmetingen, die de macht, waar toe hij zelf züh broeder tegen wil en dank had verheven, had aangenomen. Philips was oud genoeg om Don Jan's vader te hebben kunnen zijn, en hij herinnerde zich hoe onverschillig hij den aanvalligen twaalfjarigen jongen, die Juan Quixadra werd genoemd, behandeld had, toen hij, na erkend te zijn als zoon van keizer Ka- rel, naar het hof te Valladolid was ge bracht. Hoewel hij zijn halfbroeder was, had hij hem toen niet eens het voorrecht verleend ln het paleis te wonen, en hij glimlachte bij de gedachte dat hij met „doorluchtige hoogheid" moest worden toegesproken. Reeds als jongen was hij be lust op vechten, en Philips herinnerde zich hoe hij zich altijd oefende met het zwaard of den degen, en kracht- en behendig- heidstoeren op half versleten paarden vol bracht behalve wanneer Dona Magda- lena Quixada, de eenige persoon ter we reld, die hij zonder nader vragen gehoor zaamde, hem aan de studie hield. Iedereen had altijd van den jongen gehouden en sinds dien tijd dateerde Philips jaloezie, want hij, die door niemand bemind en door iedereen gevreesd werd, snakte naar populariteit en naar bemind te zijn, zoo dat hij met bitteren wrok bezield was jegens de wereld, die hem wel gehoor zaamde, maar hem dat, wat hij het liefst had gehad, weigerde te geven. Het was nu tien Jaren geleden dat de jongen gekomen was, en thans was hij tot een jongen man opgegroeid, die verreweg de belangrijkste persoonlijkheid in Spanje was. Hij was behandeld geworden als on dergeschikte, maar het volk had hem tot zijn godheid verheven. Hij was aan het hoofd gesteld van expedities, in de hoop dat hij zou falen en in ongenade vallen. Maar hij had getoond grondiger kennis te bezitten dan ouderen, en met roem en eer beladen was hij teruggekeerd, tot hem opgedragen werd Spanje's eindstrijd tegen de Mooren te strijden, in de hoop dat hij, nu hij eenmaal niet in ongenade kon val len, zou sneuvelen. Maar inplaats hiervan was hij wederom in triomf teruggekeerd, na de onstuimigste krijgslieden van Europa ten onder te hebben gebracht, om daarna op een leeftijd, waarop anderen nog beginnelingen waren in de krijgskun de, den rijpen oogst van zijn militairen roem binnen te halen en als held en gun steling te worden toegejuicht door een hof, dat nauwelijks zijn stem kon verhef fen voor een hoera voor zijn eigen koning. Dat alles was in tien jaren geschied. De tien volgende, misschien zelfs slechts vijf, zouden het overige kunnen bewerkstelli gen. Het kon niet anders, of de jonge man had eerzucht, en die zou zeker op niets minder dan op het bezit van een troon zijn gericht. En toch was hierover nooit zelfs gefluisterd: van zijn roem, evenals van zijn leven ging slechts bekoring uit. Vruchteloos had Philips zoowel Antonio Perez als de prinses van Eboli gelast al hun scherpzinnigheid te gebruiken om te bewijzen dat hij kuipte om zich van den troon meester te maken. Zij konden slechts berichten dat hij een meisje van de hofhouding liefhad, Mendoza's dochter, en dat hij behalve om den oorlog, als een soort sport, om niets en niemand ter we reld gaf dan om Dolores en zijn pleeg moeder. Zij spraken de waarheid en zij hadden alle reden om die te kennen, want alle middelen, die binnen hun bereik lagen, hadden zij aangewend om uit te vorschen, of hij te bewegen zou zijn om met Philips te twisten en aan te sturen op een burger oorlog, die slechts één afloop zou hebben want heel Spanje zou zich aangesloten hebben om hem als koning uit te roepen. Hij was door allerlei handige vragen en discussies door hen in verzoeking gebracht en zij verwachten dat hij hun eenige hoop zou geven. Maar zoowel zij zelf als hun medewerkers verloren den moed wegens de onoverkomelijke hindernis, die gevormd werd door zijn loyaliteit. Weliswaar kuste hij nooit de kling van zijn getrokken zwaard, hij zwoer niet bij de Heilige Maagd dat hij zijn laatste druppel bloed voor zijn souverein en zijn vaderland zou storten, en nooit legde hij plechtige belof ten af om te vragen naar doeleinden, die onbereikbaar waren. Maar weerklonk het signaal voor den aanval, dan drukte hij zijn stalen helm wat dieper op zijn hoofd, ging zonder gepraat wat steviger in den zadel zitten en reed als de duivel in eigen persoon den dood tgemoet meer niet. Maar ook kon hij wachten en uitkijken en weken lang manoeuvreeren, tot hij den vijand daér had, waar hij hem wilde heb ben, met een geduld, dat zijn officieren en soldaten op een te zware proef zou heb ben gesteld, ware het niet dat zij hem al tijd bereid tot dadelijk handelen en opge wekt zagen, en zeker van zijn zaak, zoo dat, al zou hij twintig maal falen den vijand in de klem te krijgen, hij tenslotte toch altijd zija doel bereikte. .(Wordt vervolgd), 4 MATU9CHKA (rechts) die verschillende aanslagen op treinen heeft gepleegd, wordt door de Oostenrijksche autoriteiten uitge leverd aan de Hongaarsche. DE VRIJGELATEN ENGELSCIIEN LESLIE THORNTON EN WILLIAM MACDONALD zijn uit Moskou te Londen aangekomen, waar velen hen begroetten. V.l.n.r. Mac- Donald, Thornton en mrs. Thornton. HET ONAFSCHEIDELIJKE PAAR GAAT SCHEIDEN. Het beroemde filmpaar Douglas Fairbanks en Mary Pickford gaat scheiden.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1933 | | pagina 5