Huwelijk oudsten zoon van ex-koning Alfons - T. T.-races
In het Paleis van den Koning
74ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
DE DUITSCHE AFGEVAARDIGDE bij de Arbeidscon-
ierentie te Genève spreekt op een meeting in den Lustgarten
te Berlijn.
HONDKNTENTOONSTELLING IN JAPAN. Enkele inzendingen op een tentoon
stelling van Roode Kruis-honden in Tokio.
DE BEOEFENING VAN DE VERDEDIGING SSPOUT
in het nationaal-politieke opvoedingsgesticht t® Potsdam.
Een liefdesgeschiedenis uit *t oude Madrid
door F. MARION CRAWFORD.
Naar het Engelsch door W. H. C. B.
Dolores twijfelde aan haar eigen zintui
gen. Het geloof in den man, dien zij lief
had, was zoo groot, dat zijn woorden den
hoozen droom of de hersenschim anders
konden het niet zijn geweest, dacht zij
op de vlucht hadden gedreven, zoodat
haar gezicht weer een kalme en gelukkige
uitdrukking loreeg, toen zij langs hem
heen naar beneden ging. Zij bevond zich
in een vestibule, waarop van rechts en
links deuren uitkwamen; hij ging een der
deuren aan de linkerzijde in en zoo kwam
2Ü in zijn slaapkamer.
Het was een vertrek in Moorschen
bouwtrant. Het gewelf begon op mans
hoogte en verliep in sierlijke, kromme
hjnen tot op groote hoogte. Het was een
vierkante, heel groote kamer, welks muren
heneden de lijn, waar het gewelf begon,
hedekt waren door geweven behangsel,
voorstellende den slag bij Pavia, de over
gave van Frans I en een soort verheer-
JJjking van Keizer Karei, den vader van
Eton Jan Er waren twee groote vensters,
die geheel bedekt waren door gordijnen
van een donker brocaat, waarin op regel
matige onderlinge afstanden de wapens
van Spanje en het Keizerrijk in kleuren
waren geborduurd. Daar tegenover stond,
met het hoofdeinde naar den muur, een
groot, van een gordijn voorzien, ledikant
met gebeeldhouwde beddestijlen. De hemel
van het ledikant was in de vier hoeken
voorzien van wapenschilden en de gordij
nen waren van geribde zijde, met zwaar
goudborduursel met mooie krul versierin
gen en arabesken uit den renaissancetijd.
Een gebeeldhouwde donker gepolitoerde
tafel bevond zich halverwege het voet
einde van het ledikant en het penant tus-
schen de vensters, waar een prachtige
knielbank met rood fluweelen kussens
onder een groot crucifix stond. Een half
dozijn stoelen waren tegen de muren ge
schikt en twee gemakkelijke vouwstoelen
met en-relief bewerkte, leeren kussens
stonden naast de tafel. Tegenover de
deur die Dolores was binnengekomen, gaf
een andere toegang naar de kamer er
naast. Beide deuren waren van snijwerk
en krul versierselen van verguld brons
voorzien; er hingen geen gordijnen voor.
Drie of vier Oostersche kleeden bedekten
het grootste gedeelte van de gepolijsten
marmeren vloer, die hier en daar het licht
der groote waskaarsen, die In zilveren kan
delaars op de tafel en op lage staanders
ter weerszijden van het bed stonden, weer
kaatste. Het gewelf boven de behangen
wanden was heel donker blauw en met
vergulde sterren en -relief versierd.
Dolores yon<I het een sombere, bijna
graf-achtige kamer. Het ledikant was net
een katafalk, de kaarsen er naast deden
ook aan een doode denken en het heele
vertrek stemde, trots zijn vorstelijke
pracht, Iets onbehaaglijks. Zij vond de
kamer nauwelijks geschikt als verblijf voor
een mensch.
Dolores had echter alles slechts vaag
gezien, terwijl Don Jan de eerste deur
sloot en haar naar de kamer er naast
leidde. Hij wist slechts over weinig tijd te
beschikken te hebben, en wilde zorgen dat
zij In haar schuilplaats zou zijn, voordat
zijn bedienden terugkeerden. In tegen
stelling met het slaapvertrek was de kleine
studeerkamer sober gemeubileerd. Er ston
den niet anders dan een schrijftafel, twee
eenvoudige stoelen, een met leer bekleede
divan met rechte rugleuning, en een bijna
zwart eikenhouten kist, voorzien van ver
sierd stalen beslag. Voor het raam hing
een gordijn van donkere stof, en twee
waskaarsen brandden rustig naast het
voor gebruik gereed liggende schrijfge
reedschap.
„Dit ls de kamer," zei Don Jan, voor het
eerst sprekende, sinds zij zijn vertrekken
hadden betreden.
Zonder hem te antwoorden ontdeed Do
lores. door hem geholpen, zich van haar
langen mantel, dien h{j op den divan leg
de. Hij zag haar nu in het volle kaarslicht
staan, terwijl zij hem aankeek.
„Wat ben je toch mooi!" riep hij met
zachte stem uit. „Je bent de mooiste
vrouw, die ik ooit heb gezien."
Een lichte blos steeg haar naar de wan
gen bij die oprechte uiting van zijn be
wondering, maai" haar oogen keken ern
stig en bezorgd, want de twijfel was terug
gekeerd en liet zich niet verjagen, zij wist
vast en zeker de dame met mantel en
sluier gedurende eenlge seconden te heb
ben gezien, en hoewel Dolores haar niet
uit de vertrekken van Don Jan had zien
komen, maar haar plotseling terwijl zij
wegsloop, had waargenomen, scheen het
bijna onaannemelijk dat zij ergens anders
vandaan kwam. Tusschen de deur en den
corridor was er geen nis of uitbouw, waar-
In de dame zich had kunnen verschuilen
en het was niet aan te nemen dat zij met
eenig geheimzinnig doel voor oogen, bul
ten zou hebben staan wachten en niet
weggeloopen zou zijn toen zij de belde
officieren hoorde aankomen, aangezien
zij klaarblijkelijk niet gezien wenschte te
worden. Maar anderzijds had Don Jan
volkomen kalm geloochend, dat er een
dame geweest was, wat in elk geval betee-
kende dat hij niemand had gezien.
Dolores was noch dwaas Jaloersch, noch
ln het minst bijgeloovig en Don Jan was
voor haar het ideaal van oprechtheid en
eer. Zij stond, met één hand op de tafel
geleund, hem aan te kijken, terwijl hij
langzaam naar haar toekwam, aangetrok
ken door haar schoonheid, zooals een
bloem zich des morgens naar de zon keert.
Toen hij dicht bij was, strekte hij zijn
armen naar haar uit, als om haar naar
zich toe te halen. Zij glimlachte, want zijn
blik deed haar een oogenblik haar zorgen
vergeten, en zij had hem willen kussen.
Maar plotseling werd zijn gezicht ernstig,
terwijl hij zijn tanden op elkaar klemde,
en ln plaats van haar ln zijn armen te
sluiten, nam hij een harer handen en
bracht die eerbiedig naar zijn lippen, alsof
zij de vrouw van zijn broeder was, de
Jonge Koningin.
„Waarom doe Je dat?" vroeg zij ver
baasd.
„Je bent hier onder mijn hoede," ant
woordde hij. „Ik weet heel goed wat
ik doe."
„Ja, ik begrijp Je. Wat ben je toch goed
voor me!"
Na een oogenblik, terwijl zij op een der
stoelen aan de tafel ging zitten, vervolgde
zij„Nu moet Je weggaan, de deur op slot
doen en den sleutel bij Je houden. Dan
weet lk dat lk hier veilig ben, en onder
wijl moet je beslissen hoe lk moet ont
snappen gemakkelijk zal het niet zijn."
Na even gezwegen te hebben, riep zij uit:
„Ik ben benieuwd wie die vrouw was!"
„Er is hier geen vrouw geweest," ant
woordde Don Jan even rustig en met de
zelfde overtuiging als zooeven.
Hij stond, met beide handen op de tafel
leunende, tegenover haar en keek naar
haar prachtige haar, toen zij het hoofd
voorover boog.
.(Wordt vervolgd), j
PRINS NIC0LAA8 VAN ROEMENIE belast met een
speciale zending door koning Carol, verlaat per vliegtuig
Parijs. De piloot bindt den prins de parachute aan.
DE TRAINING VAN DE T.T.-RACES TE ASSEN. Ds
Nederlandschc crack Piet van Wijngaarden maakt een trai
ningsronde. Achte r hem Draayer.
BERTU8 VAN HAMEB8VELD de Nederlandsche motor-
renner, die bij de Engelsche T.T.-races zijn voet ernstig bles
seerde, probeert het te Assen op een lichter merk.
HET HUWELIJK VAN DEN PRINS VAN ASTURIE EN SENORITA ELDE-
II III A SAN PEDRO OCEJO -te Lausanne. Het paar bij 't verlaten van de kerk.
