Huwelijk oudsten zoon van den ex-kroonprins - Luilak-Viering
In het Paleis van den Koning
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
IIP WPrmTP Onder: Voetballers op het Pinkstct-
Uu VI (II III LU tournooi van Xerxes te Rotterdam
FEUILLETON.
«te Jaargang
Hij was, evenals zoo velen dat ook ln
dien tijd deden, de wijde wereld Ingegaan,
om te trachten in een of ander leger zich
te onderschelden. Tenslotte, als om zich
tegenover zijn vader in alles te verzetten,
diende hij thans onder de bevelen van
Don Jan, terwijl het gerucht liep dat hij
een van diens vrienden was, zoodat Men-
doza vreesde dat zijn zoon Don Jan be
hulpzaam zou zijn bij het tot stand bren
gen van zijn huwelijk met Dolores. Maar
daarin vergiste Mendoza zich, want zijn
zoon was even fel, en in hart en nieren
net zoo'n Spanjaard, en even toegewijd
aan de eer van zijn naam als zijn vader.
Al beschouwde hij Don Jan als een ideaal
soldaat en vorst, hij zou liever zijn rech
terhand hebben afgekapt dan zijn aan
voerder den brief ter hand te stellen,
waaraan Dolores zoo lang geschreven had;
zij wist dit en duchtte haar broeder, voor
wien zij haar geheim verborgen hield.
Inez echter wist alles, en ook zij was
bang voor Rodrigo en voor haar vader,
zoowel wat haar zelf als wat haar zuster
betrof. In dit huisgezin, waar verdeeldheid
heerschte, stond dus de vader tegenover
den zoon, terwijl de zusters bondgenooten
waren tegen hen beiden, niet uit haat,
maar uit vrees en wegens Dolores' groote
liefde voor Don Jan van Oostenrijk.
Terwijl de meisjes aan de tafel zaten,
begon het weer te regenen en gedurende
een paar minuten kletterden dikke drup
pels tegen de vensters. Als gevolg van de
soort glas, waaruit deze bestonden, kon
men er niet goed doorheen zien en wan
neer door den regen de lucht donker was,
lieten zij slechts een vaal licht door, dat
koud en kleurloos werd, zoodra de regen
ophield. Inez had langen tijd doodstil ge
zeten, met haar ellebogen op de tafel,
haar hoofd rustende op de losjes gevou
wen, blanke handen en met haar blinde
gezicht opwaarts gericht, luisterend naar
het omslaan der bladen en naar het af en
toe krassen der veeren pen.
Nu bewoog zij zich en zuchtte en ter
wijl zij in de groote, gebeeldhouwde stoel
achterover leunde, legde zij op een hulpe-
looze, half wanhopige wijze haar handen
voor zich op tafel. Dadelijk keek Dolores
op, want zij was gewoon haar bij het min
ste of geringste te helpen en haar sym
pathie te betoonen.
„Is er iets?" vroeg zij vlug. „Heb je iets
noodig, lieve Inez?"
„Ben je bijna klaar?"
De stem van het meisje verraadde bijna
dat zij blind was. Zij was liefelijk en zacht,
maar er was geen leven in en zij kwam uit
een wereld, waar geen licht is, waarin
slechts klanken van beteekenis zijn en
waarin alleen de tastzin zekerheid ver
schaft.
„Ja," antwoordde Dolores. „Ik ben bijna
klaar en moet nog maar een halve blad
zijde overlezen."
„Waarom lees je je brief eigenlijk over?"
vroeg Inez. „Verander Je dan hetgeen je
hebt geschreven? Denk je nu niet precies
hetzelfde als toen je schreef?"
„O, neen! Ik voel heel veel meer ik
zoek naar betere woorden, om zoo vele
dingen te zeggen, die nog nooit door
iemand zijn gezegd. Het lijkt mij alles zoo
weinig, en zoo slecht onder woorden ge
bracht. Hij zal er om lachen maar neen,
dat doet hij niet! Toch zal mijn brief
hem zoo kinderachtig voorkomen, dat weet
lk zeker. Had ik hem maar niet geschre
ven en toch, Inez, zou ik hem mijn
brief toch maar niet sturen?"
„Hoe kan ik Je dat zeggen?" vroeg Inez
hopeloos. „Je hebt hem mij niet voorge
lezen, zoodat lk niet weet wat Je hem hebt
geschreven."
„Ik heb hem geschreven, dat ik hem
lief heb, zoo Innig, als nog nooit te voren
een vrouw een man lief had," antwoordde
Dolores, en haar oprechte woorden sche
nen, terwijl zij deze uitsprak, te leven.
Toen zweeg zij een oogenbllk en staarde
op de beschreven bladzijden. Inez bewoog
zich niet en scheen nauwelijks adem te
halen, totdat Dolores weer begon;
„Ik heb hem gezegd, dat ik hem eeuwig
zal liefhebben, dat ik voor hem wil leven,
wil sterven en lijden en dat ik hem wil
dienen! Dat alles heb ik hem gezegd en
nog een boel meer."
„Nog meer? Het is toch al heel veel
Maar hij heeft jou ook lief. Alles wat Jij
belooft, zal ook hij beloven en zijn woord
houden ook, geloof ik. Maar nog meer!
Wat zou je meer hebben kunnen zeggen?"
„Ik zou alles, alles willen zeggen, als ik
er maar woorden voor kon vinden!"
(Wordt vervolgd).
luilawviering in de jordaan te amster
dam. 's Morgens heel vroeg worden de bewoners ge
wekt, waarbij zelfs moeders koekepan als „pormiddel"
dienst doet.
luchtopname van het „t00ver-eiland" op
de wereldtentoonstelling te Chicago, dat speciaal voor de
kinderen ingericht is.
BovenIn lange file'6 trokken de fiot-
Jsers Tweeden Pinksterdag naar buiten.
verfrisschen zich.
de enorme drukte aan het centraal station te
amsterdam Zaterdag j.l. Men dromt voor den ingang.
een plaats, waar niemand hen zou kun
nen zien of hooren. Want de oude Men
doza kende de wereld en het hof, en wist
dat vroeger of later voor Don Jan van
Oostenrijk een vorstelijk huwelijk zou
worden geraamd en dat, zelfs al was hij
met Dolores getrouwd, er wel een middel
zou worden gevonden om haar huwelijk
ongeldig te doen verklaren, waardoor een
groote schande over zijn huis zou worden
gebracht. Bovendien behoorde hij tot
'sKonings lijfwacht; hij hing Philips als
zijn souverein met lichaam en ziel aan,
was ten allen tijde op een woord van zijn
vorst bereid dezen zijn leven te geven,
twijfelen aan een Koninklijk woord of be
weegreden stond bij hem gelijk met ver
raad Hij was een onbuigzame, oude man,
een Spanjaard uit Spanje s roemrijken
tijd, onbevreesd, trotsch, onverdraagzaam,
een man, die Spanje's eer tot zijn afgod
maakte, die slechts zacht zou kunnen zijn
voor zijn kinderen, waarvan hu inmg veel
hield. De liefde, die hij dezen toedroeg,
ging echter gepaard met die soort van
streneheid en hardheid in alle zaken,
waarbij zijn autoriteit was betrokken, die
de oprechte liefde van een vader tot den
ondraaglijks ten last kan maken voor een
meisje, dat een hart heeft. Betreft het een
zoon, dan leidt zoo'n liefde vroeger of
later tot hevige twisten
vervreemding. Dit was dan ook inderdaad
het geval, want de beide meisjes hadden
een veel ouderen broeder, Rodngo, die al
tijd als een jongen was behandeld, totdat
hij het niet langer kon verdragen, en het
huls zijns vaders had verlaten.
het huwelijk van den oudsten
zoon van den ex-kroonprins - met
fraulein Dorothea von Salvi'ati te Bonn. Het
jonge paar.
het geüniformeerde de watebsportvereeniging „loos-
litschland. Een lid van drecht" hield internationale zeilwed-
flen vrijwilligen arbeidsdienst in r i u.
zijn nieuwe uniform. st'Uden °P de Loosdrechtsche plassen.
E-n liefdesgeschiedenis uit "t oude Madrid
door P. MARION CRAWFORD.
Naar het Engelsch door W. H. C. B.
|2i
?at' scherp luisterend, tegenover
lorei Aan de tafel. Zij wist wat Do-
ir d<*d, zij wist dat haar zuster al
«aar. ang hezig was aan een brief,
«J van tijd tot tijd werkte en
t'ie, k den man. dien zij lief had, van
e. d verteld, en dien zij hem bij de
tin' de beste gelegenheid in handen
!-rhLü en 01 dien in een handschoen
«jeen, voor zijn voeten laten vallen,
blinde S door de vlugge vingers van het
Want r? !e ter hand zou doen stellen.
Don !aez hielp het liefdespaar altijd, en
h Jan was steeds vriendelijk jegens
Ct met haar als hij kon en leid-
katr.er T'U's. wanneer zij in een
dat zii !uS,wie ZI) niet kende. Dolores wist
toot w, kon hopen een enkel woord
wisselen wanneer hij terug
vaar at het thans op het terras,
Ook ^iozen. verwelkten, kil en nat was
ander, ml Z11 dat haar vader de een of
hij ha3. aasheid zou verrichten, wanneer
met Don Jan zou aantreffen op
