Nederlandsch record kogelstooten verbeterd - Suzanne Lenglen
De roode Vulpenhouder
FEUILLETON.
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Geautoriseerde vertaling naar
het Engelsch van Molly Thynne,
door A. W. v. E.—v. R.
L';Z^ls ie zeker al geraden hebt," be-
ïiiin v.' -dateert alles van het jaar van
l*?ten h 5k aan parijs. Hoe je dat te
Ihiiprt gekomen, weet ik niet. Je her-
Merpn i ,wel' dat Gerald Lee en drie
Sor püln et eerste jaar van den oorlog
ais 5, granaat gedood werden. Herken-
Etsnws- onmogelijk, maar zijn identi-
bndpn a e werd vlak bij die plaats ge
ien O. 200 werd aangenomen, dat hij
der slachtoffers was
kj wLste hennisgeving, dat hij in leven
'"ar rvTm van rurs. Draycott bijna een
hrep, a „m'in huwelijk met Sybil. Zij
uk uit Parijs en sloot er een af-
pmoreên^, k!ekje bij in' dat je mU
toet,5 let Zlen- Naar het scheen, was
zonvpp1 ndderi in Duitschland geweest
danrv.. daaruit kon opmaken, had
[een d0kt<J3e|?ekkingen aangeknoopt met
^et haar ,et was Juist iets voor haar
^em otH' "ehelijke zucht naar sensatie,
Jtankzictii» "alen. haar het plaatselijke
l*kn ooi?„|en|esticht te laten zien. Voor
g had zij Gerald Lee opper
vlakkig gekend en zij herkende hem
dadelijk en begreep met de haar eigen
scherpzinnigheid, dat zij voordeel uit die
ontdekking kon trekken.
Later kwam ik te weten, dat hij in be-
wusteïoozen toestand door de Duitschers
was opgenomen met een zware wond aan
het hoofd en dat hij van het eene hospi
taal naar het andere was gebracht, zon
der ooit geheel te zijn genezen, totdat hij
toevallig in het gesticht te Schleefeldt.
terecht kwam. Hij was toen in burger-
kleeding, en alle pogingen, om hem te
identificeeren, waren vergeefs geweest.
Het eenige. wat de autoriteiten van hem
te weten kwamen was. dat hij een En-
gelschman was. Het boezemde hem veel
belang in, dat mrs. Draycott hem her
kende, en zij deden alles, om haar te hel
pen, terwijl een der doktoren hem voor
haar kiekte, om de foto naar Engeland te
zenden.
Na ontvangst van haar brief ging ik
dadelijk naar Parijs, en wij hadden daar
verscheidene malen een onderhoud met
elkaar Ik behoef zeker niet te zeggen.dat
ik haar stilzwijgen moest koopen, maar
voordat ik haar betaalde, wat zij mij
vroeg, ging ik eerst naar Schleefeldt en
overtuigde mij, dat zij de waarheid had
gesproken. Ook kreeg ik van den direc
teur van het gesticht de zekerheid, dat
Lee niet alleen niet in staat was iemand
te herkennen, maar ook. dat hij absoluut
ongeneeslijk was. Blijkbaar was er een
drukking op de hersens, die niet kon wor
den weggenomen. Ik kan je zeggen, dat
die diagnose door drie van onze eigen spe
cialisten op dat gebied werd bevestigd.
Zoodat ik, hoe schuldig ik ook geweest
ben, Lee toch van niets heb beroofd. Op
dat punt is mijn geweten tenminste zui
ver. Ik moet zeggen, dat Sybil's gezond
heidstoestand in aanmerking genomen,
ik niet inzie, anders te hebben kunnen
handelen."
Hij ontsloot een la, nam er een bundel
gezegelde kwitanties uit en wierp ze op
tafel.
„Dat moest ik er voor betalen," ging hij
op bitteren toon voort. Terwille van Sybil
durfde ik zelf niet op den voorgrond tre
den en daar ik van de meening uitging,
dat het 't beste was. dat er zoo min moge
lijk menschen bij betrokken werden, liet
ik de heele zaak in handen van mrs.
Draycott, en ik moet zeggen, dat zij ze
heel practisch aanpakte en krachtig te
werk ging. Onder het voorwendsel, dat zij
in hem een van haar eigen bloedverwan
ten had herkend, bracht zij hem naar
Engeland en in de hoedanigheid van haar
raadgever werd mij toegestaan hem te be
zoeken en hem in het beste particuliere
krankzinnigengesticht te plaatsen, dat ik
kende. En toen begon het spel. Mrs. Dray
cott had maar te dreigen dat zij de heele
geschiedenis aan Sybil zou vertellen, om
mij geheel aan haar genade overgeleverd
te zien."
Hij pakte den bundel chèques op en
woog ze op de hand.
„Ze staan allemaal op mijn eigen naam,"
zei hij. „Ik was absoluut hulpeloos, en zij
was te slim, om iets anders dan baar geld
aan te nemen. Zes Jaar lang heb ik tever
geefs beproefd haar in de val te lokken.
En eindelijk, in Januari, gelukte het mij.
Tot dien tijd toe had zij steeds geweigerd
een cheque aan te nemen of een kwitan
tie af te geven voor wat ik haar betaalde.
Alle betalingen geschiedden in bankpapier
en ik had geen bewijs, dat zij ooit een po
ging tot afpersing had gedaan. Toen, in
Januari, ving ik haar. Zij was in Nice en
had in Monte Carlo zwaar gedobbeld.
Toen zij mij schreef, was zij wanhopig en
had zoo'n haast met het geld, dat zij de
chèque, die ik haar zond, aannam. Zoo
dra ik hoorde, dat zij die had geind, wist
ik, dat ik vat op haar had. Bij haar terug
keer zocht ik haar op en bood haar een
ronde som ineens, als zij mij niet meer
lastig viel, en legde er den nadruk op, dat
ik haar. als zij naar Sybil ging, voor het
gerecht zou brengen, en dat zij, met het
bewijs van die Nice-chèque, geen schijn
van kans had, als zij wegens afpersing
vervolgd werd. Zij was al bang geworden,
dat Sybil zou sterven en dat ik dan open
baarheid zou verkiezen boven de voortdu
rende aanslagen op mijn beurs. In elk
geval gaf zij toe, maar bijna een maand
lang zat zij te beknibbelen op de verval
dagen en stemde er eindelijk in toe, zeven
duizend pond ineens aan te nemen.
Zelfs toen nog vertrouwde ik haar niet.
Zij was een even wraakzuchtige als heb
zuchtige vrouw, en. zooals Je je kunt voor
stellen, was onze wederzijdsche sympathie
er gedurende onzen omgang niet grooter op
geworden. Ik wist, dat zij in een vlaag van
boosaardige hebzucht in staat was, haar
schepen achter zich te verbranden en naar
Sybil te gaan. Ook viel het mij juist toen
niet gemakkelijk, zoo'n groote som ineens
los te maken. Op zijn best zou ik er eeni-
gen tijd financieel door verlamd zijn, en
inkrimping van welken aard ook be toeken
de ongemak voor Sybil. Even voor mijn
laatste onderhoud met mrs. Draycott kreeg
ik bericht, dat een van mijn geldbeleggin
gen mislukt was, en ik kwam tot het besef,
dat het mij groote moeite zou kosten de
zevenduizend pond bij elkaar te krijgen.
Hij zweeg en bleef even in gedachten
zitten, alsof hij zich zijn eigen handelin
gen weer voor den geest haalde en ze be
oordeelde.
Toen gingen zijn blikken naar de plek,
waar de foto van zijn vrouw in de zware
zilveren lijst, in het volle licht van de
leeslamp stond.
„Toen", ging hij voort, „besloot ik mrs.
Draycott te aooden".
HOOFDSTUK XXV.
Er was een gespannen stilte, alleen ver
broken door het rumoer van het verkeer in
Victorias treet.
Fayre deed een vruchtelooze poging iets
ïnaar hiJ vo"d geen woorden. Er
viel niets te zeggen. De meest tegenstrij
dige gevoelens verdrongen zich in zijn hart
van welke het sterkst zelfs nu -mede
lijden was, medelijden met den man, die
in zijn blinde aanmatiging, het leven van
het eenige wezen, dathij had gehoopt te
re doen. had verwoest.
(Wordt vervolgd).
TE IJ M LI IiEN is een proefvaart gehouden met de Barend van,
Speekens", de eerste motor-strandreddingboot in Nederland.
■EJ. DICK MUNNIKES die op
ItMetiekwedstrijden te Utrecht het
Bed. record kogelstooten verbeterde,
met een stoot van 11,295 meter.
JMUSSOLINI op den motor bij een
défilé van 10.000 motorrijders
te Rome.
LANDDAG VAN DEN BIJZONDEREN VRUWILLIGEN LANDSTORM TE OLDENZAAL.
Schermdemonstratie van de Gele Rijders uit Arnhem.
DE TENNISWEDSTRIJDEN HOLLAND—FRANKRIJK te
Amsterdam werden Zaterdag voortgezet. Suzanne Lenglen
in actie.
TOM MOONEY bijgenaamd de
Dreyfus van Amerika", is, na 17
jaar in de gevangenis gezeten to
hebben wegens bomaanslag, thans
vrijgesproken.
MEJ. DOORGEEST won op de athletiekwedstrijden te Utrecht
met een sprong van 5,43 meter het nummer verspringen.
DE VROUW EN DE SPORT
