Zuidpool-tocht üan de Discovery - Fransche kuiser te water gelaten
Tweede Blad
ite Jaargang
LE1DSCH DAGBLAD
FEUILLETON.
De roode Vulpenhouder
IE DISCOVERY" IN HET ZUIDPOOLGEBIED. De „Dis-
pvery", welke dezer dagen na een reis van 19 maanden in het
Juidpoolgebied te Londen is teruggekeerd, gefotografeerd in de
Sand Fjord Baai (South Orkney-eilanden).
KARDINAAL CERETTI
vroeger nuntius te Parijs, is te
Rome overleden.
EEN OUD GEBRUIK is de jaarlijksohc dans te Halston (Corn
wall). Dansende gaan de bewoners door de straten van het stadje.
DE NIEUWE FRANSCHE KRUISER „E.H1LE BERTIN
St. Nazaire te water gelaten is.
TE WEENES IS EEN GERENKTEEKEN OPGERICHT VOOR DEN
UITVINDER VAN DE NAAIMACHINE Josef Madersperger, die
in I860, na langen tijd bittere armoede geleden te hebben, overleed.
kant van een kaartje en legde het op
tafel neer.
Fayre nam het op en legde het in zijn
zakboek.
„Alles is de moeite waard in het sta
dium, waarin de zaak nu verkeert," gaf hij
ten antwoord.
Aarzelend overwoog hij zijn volgenden
zet. Gregg's opvliegendheid kennend,
vond hij het heel moeilijk de vraag, die
hem op de lippen zweefde, zoodanig te
stellen, dat de ander, die niet dadelijk als
een beleediging zou opvatten, maar hij
wist ook, dat hij hem niet kon laten gaan,
eer hij het antwoord wist.
„Ik wou, dat u mij nog één ding ver
telde," zei hij eindelijk.
„Kom er maar mee voor den dag. Ik ben
niet van plan weer boos te worden, als u
daar soms bang voor bent," antwoordde
Gregg met ontstellende intuitie.
„Kunt u mij vertellen, wat u vanaf zes
uur gedaan hebt op den avond van den
moord? Ik heb er een goede reden dat te
vragen."
Gregg keek uiterst verbaasd, toen lachte
hij grimmig.
„De duivel hale u. U weet zeker alles al,
is het niet? Het was zoowat vijf uur, toen
ik het huis verliet, en ik wed, dat u daar
volkomen van op de hoogte bent, dat ik
regelrecht naar Stockley's garage te Whit-
bury ging en een auto huurde. De mijne
liep niet. U hebt hard gewerkt, mr. Fayre,
en ik laat me villen, als u al niet weet, dat
ik naar de Willow-hoeve ging voor een be
valling. Maar ik zal het heele programma
voor u afwerken. Ik haalde de auto onge
veer om half zes bij Stockley vandaan en
ging regelrecht naar de Hammonds, dat
wil zeggen de Willow-hoeve Ongeveer drie
mijlen van Whitbury ligt, naar u al of
niet weet, een klein dorpje op den weg
naar Besley. Daar reed ik doorheen, toen
een jongen uit een van de huisjes kwam
rennen en mij iets toeschreeuwde. Ik
stopte en schreeuwde terug, dat ik, tenzij
het dringend noodig was, op dat oogen-
blik niemand kon bezoeken. Mrs. Ham
mond is een teer vrouwtje en ik vreesde
voor haar. Maar het was dringend. Een
ongelukkige baby had een ketel kokend
water omgegooid en zijn beentjes en een
arm verbrand. Hij was er leelijk aan toe
en het duurde meer dan een uur, voordat
ik weg kwam, met het gevolg, dat ik pas
bij zevenen op Willowhoeve kwam. Ik ver
liet de Hammonds zoowat om negen uur,
reed naar huis en ging bijna oogenblik-
kelijk daarop naar Lesley's boerderij."
Fayre keek hem wat verdrietig aan. Het
was duidelijk, dat de man de waarheid
had gesproken, in ieder geval kon zijn ver
haal gemakkelijk aan de waarheid ge
toetst worden.
„Ik kan u wel vertellen," zei hij droog,
„dat u mijn beste leiddraad vroolijk hebt
afgebroken. Als het niet om John Leslie
ging, zou ik u eerlijk vertellen, dat ik bui
tengewoon verheugd ben. Nu voel ik mij
vrij minderwaardig. Ik was van al uw be
wegingen op de hoogte, behalve van het
uur, dat u op weg naar de Willowhoeve
hadt verloren. U moet toegeven, dat het
erg verdacht leek, in aanmerking geno
men. dat mrs. Draycott ongeveer om half
zeven vermoord werd."
Gregg staarde hem een oogenblik aan.
„Groote God!" barstte hij uit. „Het
verwondert mij niet, dat u in mijn zwart
verleden hebt gewroet. IR had er geen
idee van, dat u mij zoo in het nauw had
gedreven!"
Hij dook in zijn zak en haalde er een
potlood en een gebruikte enveloppe uit.
„Als u wilt, zal ik er den naam en het
adres van dfe ongelukkige baby bijvoe
gen! Het is beter, dat u nagaat, of mijn
verhaal juist is, en bekijkt u dan het lid-
teeken op den arm van den jongen. Ik
ben er trotsch op dat het zoo mooi is ge
heeld, kan ik u zeggen!"
Met een vriendelijken glimlach stak hij
de hand uit. Fayre greep die en meteen
was zijn oude weerzin tegen den man
voorgoed verdwenen.
„Tusschep twee haakjes," zei hij, „hoe
kwam u er bij vandaag den strijdbijl te
komen begraven?"
Gregg lachte.
„Omdat ik niet van plan was mij door
een verwenschten advocaat te laten
ringelooren! Zooals u kunt denken, loop
ik niet graag met deze geschiedenis te
koop, en ik besloot, als ik ze dan toch
vertellen moest, dat aan een menschelijk
wezen te doen. En ook zag ik in, dat ik u
een verklaring schuldig was. Toen sir Ed
ward Kean mij vanmiddage opbelde en
probeerde, door mij vrees aan te jagen
een samenkomst met mij te krijgen, vroeg
ik uitstel, en beide tien minuten later
zijn huis op, daar ik vrij zeker wist, dat
dan een dienstbode aan de telefoon zou
komen. Het geluk diende mij en ik kreeg
den butler aan de telefoon, en die gaf mij
uw adres, waarna ik regelrecht naar u toe
ging. Jammer, dat u het vroeg! Ik hoopte,
dat uzoudt denken, dat ik het spontaan
gedaan had."
AWordt vervolgd),
