Het wrak Van de Akron" - Feest van den Nationalen Arbeid te Berlijn
1 74«te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
De roode Vulpenhouder
1
Geautoriseerde vertaling naar
het Engelsch van Molly Thynne,
door A. W. v. E.v. R.
»>i? 13 zeKs niet zeker, dat hij met den
uein gaat! Hij was op weg naar het sta-
non, maar dat zegt niets. Hij had zijn be-
o ende bij zich, dat wijst er op, dat hij de
«HM van llet s^eLion weer naar huis terug
wuae sturen. De man is ook zoowat tuin
man, dus kan hij hem moeilijk meenemen
ais hij ver gaat."
'tPat zou een treinreis beteekenen, dus
Sv,.® ?eIuk misschien nog met ons. Be
schrijf hem mij zoo goed u kunt!"
„Lengte ongeveer vijf voet zes. Haar en
°ruin, de laatste vrij slordig. Kleur:
roodachtig. Heel stevig gebouwd, op het
2S3La': ziet er ult- alsof hij op later
Jvemjd zwaarlijvig zal worden. Bruine
rjsSn. geloof ik. Hij draagt gewoonlijk
1tweeds, maar ik heb er geen idee van
hij vandaag aan had. Er stonden een
rtïlrü en een groote bruine handkoffer op
oen bagagedrager. Tien tegen een, dat hij
"en koffer zelf zal dragen. Beter kan Ik
°em niet beschrijven."
- «Beter iets daa niets. Luistert u eens.
bent u vrij, om op ieder oogenblik over te
kunnen komen?"
„Ja. Vanavond, als u wilt."
„Er is geen groote haast bij, maar u
zoudt In den loop van de volgende twee
dagen over kunnen komen. U kunt daar
toch niet veel meer doen, en het is zoowat
tijd, weer eens met elkander te overleggen.
Misschien weet ik iets voor u, tegen den
tijd, dat u hier bent."
Fayre maakte even een berekening.
„Ik vertrek morgen met den nachttrein
en ben er dan Zondagmorgen. Ik kan u
dan Maandag komen opzoeken."
„Goed. Of nog beter, luncht u Zondag
met mij in Troc?"
„Uitstekend; ik zal zorgen, dat ik er om
één uur ben. Tusschen twee haakjes, als
Gregg met den nachttrein is gegaan, komt
hij ongeveer twintig minuten over zessen
aan. Zeg uw mannetje, dat hij voorzichtig
moet zijn. Denk er om, dat hij geen
dwaas is!"
„Dank u. Ik zie u dus Zondag.
Toen Fayre den hoorn ophing, maakte
een stem achter hem hem aan het
schrikken.
„Wat is dat? Is die ondeugende dokter
er vandoor gegaan? Nu, dat ziet er lee-
lijk uit!"
Bill staveley was ongemerkt binnen
gekomen en had Fayre's laatsten zm ge-
hoord.
„Hij is weg," antwoordde Fayre. ,,Ik ont-
moette hem zoo juist, toen hij op weg was
naar t station met bagage en al. Het lijkt,
alsof hij zijn blezen heeft gepakt.
Staveley keek op zijn horloge.
„Zelfs al was je nu pas terug, dan had
hij nog ruim tijd, om den trein van vijf
uur veertig te halen. Waarom denk je, dat
hij naar Londen is gegaan?"
„Nergens om. Misschien is hij heelemaal
niet met den trein gegaan."
Als antwoord duwde Staveley hem zacht
op zijde, nam den hoorn op en gaf een
nummer op.
„Station Whitbury? Ben jij daar, Mil
lar? Hier lord Staveley. Is de Londen-trein
al weg? Vervloekt, dan ben Ik te laat. Ik
had dr. Gregg over iets willen spreken. Hij
zat immers in dien trein, niet waar? Weet
je misschien of hij regelrecht naar Lon
den gaat? Als hij in Carlisle uitstapt, kan
ik hem daar opbellen. Dank je. ik zal
wachten."
Er was een korte pauze, terwijl hij met
den hoorn aan het oor wachtte.
„Hallo! Ja. Ging hij door? Ja, dat klopt.
Dank je wel."
Hij hing den hoorn weer op en wendde
zich tot Fayre.
„Hij nam een kaartje naar Londen en
had zijn bagage rechtstreeks daarheen
geadresseerd. Wil je het je man laten
weten?"
Hij 'bleef wachten, terwijl Fayre Grey
waarschuwde.
„Wat nu? Bij Jupiter, ik begin te geloo-
ven, dat je gelijk hebt gehad, wat den
dokter betreft."
„Ik kan er beter zelf heengaan en zien
of Grey daar iets voor mij te doen heeft.
Morgen zal wel tijdig genoeg zijn."
„Als ik Maandag niet op die vervelende
veetentoonstelling moest zijn, zou ik met
je meegaan. Ik begin pleizier in het zaakje
te krijgen. Maar ik wou, dat het een ander
was dan Gregg."
„Ik ook," stemde Fayre van harte in. „Ik
had eerst t land aan den kerel, maar nu
voel ik groote sympathie voor hem. Hij is
een trouw vriend, wat hij anders ook
mag zijn."
„Hij is een reuze idioot, om er vandoor
te gaan. Ik dacht, dat hij verstandiger
was. Was Cynthia bij je, toen je hem
zag?"
„Ja. En het zal mij veel moeite kosten
haar te weerhouden met mij mee te gaan,
denk ik, als zij hoort, wat dit alles betee-
kent. Maar ik bedenk daar, dat zij het mij
nooit zal vergeven, als ik haar niet dade
lijk op de hoogte breng. Het zou niet goed
zijn, het nu nog voor haar geheim te
houden."
Hij verdween haastig, om haar te zoe
ken. Maar zij was nergens te vinden, en hij
kwam tot de slotsom, dat zij dadelijk naar
haar kamer was gegaan.
Toen zij er op het theeuurtpe nog niet
was, was hij werkelijk heel verbaasd. Hij
wist, dat zij met groot verlangen op zijn
uitlegging wachtte, en het was niets voor
haar, zich in iets te moeten bedwingen,
het allerminst in haar nieuwsgierigheid.
Het stelde hem wat gerust, dat de Sta-
veley's haar afwezigheid heel kalm op
namen.
„Als je Cynthia beter kende, zou je
alles, wat ze deed, als vanzelfsprekend be
schouwen," gaf Eva Staveley te kennen.
„Zij is werkelijk naar huls gegaan om weer
een of andere dwaasheid uit te halen."
„Als ze tenminste niet naar den trein
van vijfveertig is geraced en dien heeft
genomen," opperde Bill Staveley met een
opdeugende flikkering in zijn oogen. „Zij
kan den ouden Millar om haar pink win
den, en als zij hem zou gevraagd hebben,
den trein te laten wachten, tot zij kwam,
zou ik er niet om durven wedden, dat hij
geweigerd zou hebben."
„Maar lieve Bill, waarom zou zij met
den trein van vijf-veertig weggaan?"
vroeg zijn vrouw.
„Waarom niet? Het zou juist iets voor
haar zijn!" wierp hij vroolijk tegen.
Deze veronderstelling verontrustte Fayre
en hij zat zich noodeloos te ergeren, tot
dat zij, tien minuten te laat voor het eten,
kalm de eetkamer binnenwandelde, en heel
lief haar gastvrouw haar excuses aan
bood voor haar te laat komen. Lady Sta
veley nam het als van zelfsprekend aan,
dat zij naar Galston was geweest, en geen
der beide mannen oordeelde het verstan
dig, er openlijk naar te vragen.
Na het eten werd zij echter in een
hoekje van de groote salon gevoerd, bui
ten het gehoor van haai- gastvrouw, en
werd zij gedwongen rekenschap te geven
van hetgeen zij gedaan had.
(Wordt vervolgd),
J>E VEELBESPROKEN RAADHUISTOREX TE
HARLINGEN is gerestaureerd. De schutting
voor den toren wordt weggenomen.
JIET FEEST VAN DEN NATIONALEN ARBEID TE BERLIJN. Een hoek van het Tempelhofer-veld, waar een massa-bijeenkomst gehouden werd.
-3
OP HUN GOLDEN HUWELIJKSDAG werd het echtpaar van Tilburg-Voort
man te Helmond door zijn kleinkinderen op deze wijze gelukgcwcnscht.
DE BEKENDE CUINEESCHE FILMSTER ANNA
MAY WONG arriveerde uit Hollywood met de
,yEuropa" in Engeland.
EEN CURSUS VOOR JONGE VADERS. Te Londen krijgen jonge vaders les,
hoe een baby verzorgd en behandeld moet worden. De cursisten kijken toe bij
het wasschen van een baby.
EEN GEDEELTE VAX HET WRAK VAX DE
AKRON" is door de Falcon" boven water
^gebracht. Zooals men zich herinnert verloren 70
jersonen het leven bij de ramp van de Akron".
