Mijn door visschers aangebracht - Oude kloosterkelder uitgegraven
De roode Vulpenhouder
74'te J*
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
OlDE KLOOSTERKELDER TE DEN BOSCH GEHEEL UITGEGRAVEN'. Het uitgraven van een ouden klooster- HEJ. VON HYENTJENS die in 1931 tot MARLENE DIETRICH in landelijke
Miss Oostenrijk gekozen is, trad te Weenen in 3» f;i_ n.. u„i, r- A"
kelder aan de .Zuster van de Orthenpoorfc" te den Bosch. De kelder zou dateeren uit het jaar 1100. in het huwelijk met den Hollandschen araent, m oe nieuwe mm ,,uas none Lied
planter van Tcngbcrg6D. naar den roman van Hermann Sudermann.
KORNWERDERZAND werd door visschers een groote mijn aange-
bt. Do mijn werd per zolderschuit naar een zandbank gebracht, waar
deskundigen uit den Helder haar hebben doen springen.
HET MEUWE GEBOUW TAN DEN OCTROOIRAAD a-a.ii de van
Alkemadelaan in de residentie nadert zijn voltooiing.
ENGELSCHE FASCISTEN BIJ MUSSOLINI. Sir Oswald Mosley werd met zijn
groep Engelsche fascistcnleiders door Mussolini te Rome ontvangen. Links van
Mussolini sir Oswald Mosley.
Daarop vloog zij de trappen op en ver
dween in het huis. Fayre als een beeld van
verslagenheid achterlatend.
„Die drommelsche vrouwen! nep hij
uit. haar volgend.
Hij begaf zich naar de bibliotheek en
verschanste zich achter de Times, maar
het gelukte hem niet lang zich te verber
gen. In minder dan vijf minuten later
hoorde hij Cynthia's stem in de hall. en
daarna haar vlugge, lichte st-ap, toen zij
de kamer binnenkwam. HU groef zijn neus
nog dieper in het hoofdartikel. Zijn stoel
kraakte verontwaardigd, toen Cynthia op
haar gemak op de leuning ging zitten en
een smal, blank handje tusschen zijn
oogen en de krant hield.
..Ik heb mijn rol goed gespeeld is het
niet, oom Fayre?" murmelae zy J^ojvt. „Ik
heb nooit iets gevraagd. Vindt u niet dat
ik een klontje verdien?"
„Wat moet ie nu weer? \roee hu, te
vergeefs trachtend norsch te spreken. Als
Cynthia begon te vleien, was zij dubbel
ge,!vm zou u er van zeggen als wij weer
in de auto wipten en naar het dorpszie
kenhuis reden, wij saampjes? Als mj da
delijk gaan zijn we ruim op tijd voor de
th!Entemagg"ik vragen, wat je je voorstelt
daaintedde°enauto blijven zitten terwijl u
naar binnen gaat en den tonaoggr^g;
zoekt. Och toe oom Fayre! Als uhet doet.
beloof ik u, u niet te zuUenplagen.ea
iets te laten vertellen, wat u voor u wilt
h0,U\Vat moet ik tegen den landlooper zeg
gen. als ik bij hem kom? Hij heeft ons al
alles verteld, wat hij wist!"
,,Dat geloof ik niet. Ik heb bedacht, dat
hij, als hij daar werkelijk al dien tijd gele
gen heeft, iemand anders, die de laan op
kwam, ook moet gezien hebben, en als u
werkelijk denkt, dat die Page er niets te
maken had, moet iemand anders naar de
boerderij zijn gereden, terwijl de landloo
per daar lag Hoe kwam mrs. Draycott er,
als de auto van Page er haar niet bracht?"
„Als je die vraag kunt beantwoorden,
beste meid, heb je het geheim opgelost!"
zuchtte Fayre.
„Nu, maar als de landloiper het niet
weet, wie weet het dan wel?" vroeg Cyn
thia. „U zei, dat hij bang was en achter
dochtig, en op zijn hoede voor de politie.
Waarom kan hij dan niet iets hebben ach
tergehouden? lie heb zoo'n idee dat. als u
hem menschlievend behandelt en hem er
toe krijgt, u niet als zijn vijand te be
schouwen als de rest. u iets te weten zult
komen. In elk geval is het de moeite
waard het te probeeren. Om mij pleizier
te doen, oom Fayre! Zijn been wordt al
beter, en als hij eenmaal uit het zieken
huis ontslagen is en in handen van de po
litie, krijgt u geen kans meer hem te spre
ken te krijgen!"
Fayre voelde zich verteederd, maar hij
deed een krachtige poging zijn gemakke
lijk zitje bij den haard te behouden.
„Het is een absoluut valsche hoop!" be
toogde hij. „En wij loopen de kans, dat wij
niet eens bij hem toegelaten worden. Je
moet bedenken, dat ik er den vorigen keer
met Grey was. Bovendien, voordat we de
auto hebben...."
„De auto staat al klaar," constateerde
Cynthia kalm. „Ik bestelde ze. toen ik zoo
even door de hall liep. „Ik zei, dat lk zelf
zou chauffeeren. Toe, oom Fayre!"
Met een zucht heesch Fayre zich uit
zijn stoel.
„Je bent een lastpost en een tiran, en je
speelt geen eerlijk spel," klaagde hij met
een glimlach, die zijn woorden weer
sprak. „Maar ik denk, dat ik je Je zin wel
zal moeten geven, als ik mijn thee in
vrede zal willen drinken."
Cynthia reed met haar gewone blijmoe
dige onverschilligheid en zij kwamen in
recordtijd bij de politiepost te Whitbury.
Fayre had er op gestaan eerst daarheen te
gaan, voor een geleidebrief. voordat ze
beproefden het ziekenhuis te bestormen,
en hij was blij dat hij dat gedaan had,
want de inspecteur herkende Cynthia als
de dochter van een vrederechter en was
gaarne bereid haar te helpen
„Wij hebben den man eigenlijk niet
meer onder toezicht," zei hij. „De hospi
taal-autoriteiten zijn best in staat zelf het
oog te houden op hun patiënt. Hij kan
nog niet loopen met dat been, en totdus-
ver heeft nog niemand hem bezocht, be
halve u en uw vriend mr. Fayre. Hij is
natuurlijk nog onder verdenking, maar
tien tegen een dat hij niets met den moord
te maken heeft gehad."
Zij reden voort naar het ziekenhuis en
Fayre liet zijn geleidebrief zien, terwijl
Cynthia buiten in de auto bleef.
Hij vond den man in bed, terwijl hij de
krant las. Zijn uiterlijk was intusschen
aanmerkelijk verbeterd, wat ongetwijfeld
te danken was aan het goede voedsel en
zeep en water. Hij beantwoordde Fayre's
vriendelijken groet met de terughouding
van iemand, die geleerd heeft niemand te
vertrouwen.
„Ik ben blij, dat je er zoo goed uitziet!"
zei Fayre. „Ik kwam hier langs en dacht,
dat lk wel even naar binnen kon gaan en
zien, hoe je het maakte. En ook wou lk Je
bedanken."
De man nam hem omzichtig op.
„U hebt me nergens voor te bedanken,
zoover ik weet," zei hij onwillig.
„Integendeel. Je hebt mij en mijn vriend
verbazend geholpen, en wij zijn je heel
dankbaar. De zaak is, dat de man, dien zij
in verband met dien moord op de boerderij
hebben gevangen genomen, een vriend
van mij is, en ik doe wat lk kan om hem
te helpen Als jij er niet geweest was,
zouden wij nooit op die auto zijn geko
men, die jij zag. en die auto kan heel veel
voor ons te beteekenen hebben. Als lk iets
voor je doen kan, als je weer vrij bent, laat
het mij dan maar weten. Het zal dan nog
wel een poosje duren voor je weer in staat
zult zijn, den weg op te gaan, zie je."
De landlooper blikte weer rond als een
vervolgd dier.
„Ik wou bij God, dat ik weer op den weg
rondliep!" barstte hij uit. „Groote kans,
dat ik er nooit meer kom, geloof ik. Ik ben
niet blind en niet doof. De politie heeft
wat voor mij in het vet. Ik weet, waar In
heen ga, als lk hier vandaan kom. En toch
heb ik evenveel schuld als een pasgeboren
kind!"
(Wordt vervolgd).
610 V ANK A CESCO die tot Miss
Italië 1933 gekozen is
Geautoriseerde vertaling naar
het Engelsch van Molly Thynne,
door A. W. v. E.—v. R.
..Kom, beste meid, wat een onzin!" riep
jjjl verwijtend uit. „Zie je niet in, van hoé
jjpote waarde het is In aanraking te ko-
den eenlgen persoon, die op het
3Cr„'P yan den moord aanwezig was, al
3»t 1 dien n'e' zelf? Let we': ih zeS
Jj£l; aat hij hem niet begaan heeft, maar
2~„alles, wat wij weten, kan hij den
word hebben zien bedrijven, en is het in
srL?ev,H ^yna onmogelijk, dat hij het
«not niet heeft gehoord. Als we hem krij-
dat i°u werk En dat Is van on
schatbare waarde!"
keek hem strak aan.
JTk geloof, dat u het werkelijk meent,"
<an m'i"en u ket niet alleen maar zegt
mij gerust te stellen."
jjDe auto hield stil voor de breede trap,
«En S?ar Shpote. eikenhouten deuren
zich oIave]ey ie'dde, en Cynthia maakte
„Bereed er uit te springen.
2012 dolgraag willen weten,"
ia. over haar schouder aan toe,
hebt» nw grappige oude mouw
