OP BEZOEK BIJ JUF.
BIJ ONGELUK.
r?A'~
De Paaschdagen waren echte lentedagen
geweest: heerlijk had de zon geschenen en
behalve met de maaltijden, waren de kin
aeren Van der Velde den heeien aag in
hun grooten tuin aan het spelen geweest.
Eerst hadden ze voor het ontbijt eenig leuk
loopen zoeken naar verstopte Paascheieren
en daarna hadden ze allerhande spelletjes
gedaan: hoog-en-verspringen, omkijkeitje
overloopertje en verlos. Want als je met
je vijven bent kun je dat allemaal mooi
doen. En in hun tuin waren er plaatsen
genoeg, waar je je verstoppen kon: achter
den dikken kastanjeboom, om het hoekje
van de bijkeuken in het fietsenhok en als
je je klein maakte en plat ging liggen, in
den zandbak en je haalde het deksel wat
over je heen dan liepen ze langs je zon
der je te ontdekken.
Tom had 't bedacht en Suus. die „hem"
was. liep. nadat ze de anderen gevonden
had al voor den vijfden keer langs hem
heen. Als hij toen maar zijn lachen had
kunnen inhouden zou ze hem nog niet
gevonden hebben.
Den tweeden Paaschdag hadden ze een
yo-yo-wedstrijd gehouden, maar die was
op een kibbelpartijtje uitgeloopen en toen
waren ze op raad van Juf het croquetspel
gaan halen en hadden daar den verderen
middag plezier mee gehad.
Maar den volgenden dag was het koud
geweest met hagelbuien en regen.... ze
hadden toen waarschijnlijk kou gevat,
want 's avonds waren Dien en Tom met
keelpijn naar bed gegaan en 's nachts was
kleine Els een paar maal door een hoest
bui wakker geworden. Suus moest telkens
slikken toen ze opstond, alleen Hein wilde
niet weten, dat hii een zeere keel had.
.Binnenshuis jullie plezier zoeken" had
Moeder gezegd. Nu dat kon best. ze had
den speelgoed genoeg. Dien eersten dag
van huisarrest amuseerden ze zich nog
wel. Maar toen den dag erop de regen nog
steeds met straaltjes neerkwam, stonden
de vijf van der Veldetjes met treurige of
booze gezichten, al naar de stemming was
door de ramen den tuin in te staren, die
vol plassen lag.
„Als ik maar even 'n blokje om mocht!"
zuchtte Dien. „met mijn kaplaarzen aan
krijg ik toch geen natte beenen..."
,Als iii uitgaat ga ik ook", zei Tom.
..We zijn toch niet van zout dat we
zullen smelten" beweerde Hein. maar te
gelijk sloeg zijn stem over zoo zeer deed
zijn keel hem.
Suur met haar vuurrood neusje zei: „Dat
eeuwige Zwarte Piet en Bloemenkwartet
hangt me zoover de keel uit", en ze stak
haar tong zoover mogelijk uit.
„Ik heb al onze boeken weer 's doorge
lezen". begon Dien
Ja ze verveelden zich. dat was 't. De
jongens zaten elkaar voortdurend in de
haren en bij Els stroomden de tranen o
zoo gauw!
Ik ga uit." zei Tom en liep naar de
deur
Da's gemeen" riepen de anderen, .wij
hebben allemaal huisarrest", en ze vlogen
op Tom af om hem terug te trekken; die
kon zich niet staande houden en daar rol
den ze over elkaar op den grond. Meteen
ging de deur open en kwam Juf binnen,
hun oude Juf die al bij hen gekomen was.
toen Hein de oudste van het troepje nog
in de wieg lag Suus en Dien hadden wel
eens stilletjes gemonnerd dat een jonge
Juf veel leuker zou zijn. die kon nog eens
mee draven of je op haar bagagedrager
naar school spurten, als je te laat was op
gestaan. Hun juf fietste niet meer.maar
dat mopperen was heel ondankbaar ge
weest. want ze was toch heel lief. Dat zei
Cor van Oeveren ook en die had er ver
stand van. die had er zooveel gehad! Op
het oogen'olik ook „een piepjonge", maar
een kat! Nu, dat was hun Juf heelemaal
niet. Ze kon wel echt een flink standje ge
ven, maar als je ziek was, kon ze je zoo
-lief vertroetelen!
„Kinders", zei Juf, „ik krijg vanmiddag
visite en nu ga ik iets lekkers voor bij de
thee maken, jullie moeten me helpen."
O, dat was leuk en niet lang daarna
waren ze in de keuken onder Jufs toe
zicht druk aan den gang. De meisjes maak
ten van kwattareepen chocolatruffels en
de jongens maakten, terwijl Juf een oogje
in het zeil hield: boterballen.
Toen Hein het taaie mengsel op de mar
meren plaat uitgooide om af te koelen,
stond Tom al lang klaar met een mes, om
er nette vierkante blokjes van te snijden.
Juf lachte hem uit: „Je hebt den tijd
nog," zei ze. eerst moet 't onder het af
koelen harder geworden zijn. Likt maar
eerst de pan uit, maar brandt je vingers
niet!"
Nu, dat lieten ze zich geen tweemaal
zeggen! De meisjes benijdden hen. want zij
waren nog niet zoo ver met hun truffels,
dat duurde veel langer.
,,'t Is er? goed voor een zeer keel", zei
Hein.
„Zonde, dat Jufs visite 't op zal eten",
vond Tom
„Wie krijgt u toch op bezoek. Juf?"
vroeg Suus.
Het gebeurde maar zelden, dat Juf be
zoek van enkele oude dames kreeg. Suus
vond het niets voor haar om boterballen
te snoepen,
„Misschien blijft er wel wat over." hoop
te Els.
„Ik hoop ook van de truffels" zuchtte
Dien, die net geproefd had en 't „zalig"
vond worden. Juf lachte maar wat en gaf
geen antwoord
Toen ze voor de koffietafel aanschoven,
lag er op het bord van 'eder der kinderen
een briefje. Nieuwgierig maakten ze het
open.... Een uitnoodiging om te komen
theedrinken te drie uur op de balkonkamer
twee hoog vóór. O. eenig! Dat was Jufs ka
mer! Wat leuk nu waren ze zelf de visite,
waarvoor het lekkers gemaakt moest wor
den.
„Dan gaan we in ons eigen huis op
visite" riep Els uit.
„Ja", zei Dien, „ik weet iets, als het mag
ten minste" terwijl ze op Moeder toeliep
om haar wat in te fluisteren.
Moeder knikte van ..ja". En toen de bo
terhammen op waren, vertelde Dien de
anderen, dat ze in de groote kleerenkist
op zolder mochten snuffelen, dan konden
ze verkleed bij Juf op visite gaan.
„Flauw" vond Hein Maar hij ging toch
met de anderen mee „kijken" wat er voor
verkleedpakjes uit de kist kwamen....
Toen Juf om drie uur op een bombarde
ment van vuisten haar deur opende, stond
er een zonderlinge visite voor haar. Voor
op Els in een kimonootje met een grooten
strik op den rug.
Dan Tom met een witte voorschoot en
koksmuts: een koksmaatje. Vervolgens
Suus vooroverloopend, steunend op een
stok. Ze had een rood overgordijn om de
schouders geslagen en een punt
„Ik ben Anneke, Tanneke tooverb
ze met een kraakstem. Nummer
Dien in een lange sleepjurk met ?f
van oude vitrage: „Ik ben Prinses
de bruid", lispte ze. Tot slot kwi
Die had plus-fours van Vader aa-
ken, waarin hij het heel ruim had
over een ijstrui om zijn nek dro«
schaatsen. Zijn hoofd had hü rijk?
strooid met pluizen watten die
vlokken moesten verbeelden en i
enkele door het openeaan van de
door de gang dreven.
„Ik ben de ijsvorst". stelde B
voor.
„Wat een hoog bezoek", zei Juf
kom. lieve gasten en komt binnen
Gezellig was het op Jufs kamer
zacht brandend gashaardje. Voor fe
stond een azalea in bloei en op h
stel stond het water voor de thee
telen en het lekkers, 't eigen gemaal
kers. lachte hun uit aardige schaal:
Toen Tom zijn keel schraapte
teerde Juf hem dadelijk een botert
begreep Juf je toch altijd! Annek
neke kreeg een makkelijken sl
koksmaatje mocht op een poef s
haard zitten en Prinses Sylvie kr
het divanbed te zitten naast Ju! i
kleine Japanneesje op schoot e
ijsvorst moest maar niet te dicht i
vuur", vond Juf en ze schoof ht
lagen stoel bij het raam toe.
Maar de ijsvorst had op Jufs schr
een portret van een zeeofficier ontc
wilde nu weten, wie dat was. R
Frans bij wien Juf in Indië Juf" i
weest toen hij nog een kleine ion®
Dat was in de binnenlanden van Se
de ouders van Frans woonden hee'
een school zoodat Juf hem moest
lezen, schrijven en rekenen: ia alles
ou zijn twaalfde jaar naar kostsd
Holland werd gestuurd. En Juf
van het mooie huis en van den ti
prachtige planten en bloemen en
vruchten en over het eigen zwemb:
de kleine paardjes en de vlugge Mil
kindertjes met wie Frans speelde
vertelde zoo gezellig, en onderwij! <t|
de bezoekers thee met veel suiker
lekker mocht lepelen en snoepten
Juist toen Els wat slaperig bs
worden haalde Juf het knibbelspel
schiin en gingen ze daartoe met ijs
't- Was wel heel moeilijk om niet
geluk" tegen de tafel te stooten esj
bij neer te leggen, als de anderen
pen hoewel je 't zelf niet vond
hadden Juf beloofd, dat het wel eei
bel- maar geen kibbel-spel zou zijn'Kj
luidde op eens beneden de gong. 01 f|e
felijk 'al tien minuten voor zes! 0^
uur moesten ze hun pakjes uit j
hebben en klaar zijn om aan tl
gaan
„Gauw maar!" zei Juf, „leg de l
maar zoolang op jullie bedden. di
men we die na het eten wel op. D;
ten!"
„Dag Juf!" „Dag Juffie!" ,,'t Vli
fijne visite!" „We komen nog eens
als het mag!"
En Juf. die haar bezoek tot bove
de trap uitgeleide deed, zei:
„Goed, dat is afgesproken."
HELENE A. H. MARC
(Nadruk verboden).
iet
He
Ree
J
Wer
Hansje kreeg een mooien spoort ré
Met een lichtpaal er ook bij,
Waaraan vier ballonnen hingen, Üit
O, wat was ons Hansje blij!
Maar wat schrik! den eersten
Trekt broer Hans bij ongeluk
Een ballon af! Is 't niet jamrae
Nu is het op éénmaal stuk!
Hanseman kijkt heel bedremmeld.
Loopt naar Moeder op een draf,
En zegt: Moeder, 'k trok bij on!'
Van het paaltje 'n lichtje af'
Als een oogenblikje later
Hij weer soeelt met zusje Toos,
Komt op eens het kleine meisje
Nu bij Moeder en zegt boos:
Moeder, Moeder! nou mag i k 11?
Een ballon bij ongeluk
Van het paaltje trekken, Moe»
Verontwaardigd is de „uk".
CARLA 8|
(Nadruk verboden.)
