Di
i koning Dan Zweden te
Parijs - A
jiss j
Frankriji
k 1933 gekozen
De roode Vulpenhouder
748te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
11 rj i "*jw i
FEUILLETON.
VICTORIA PRICE de eenige
getuige in het proces tegen de 7
negers te Decatur, van wier ver
klaringen het leven van 7 menschen
afhangt.
BE KONING OP HET ELl'SEE. De koning van
Zweden, die op het oogeublik te Parijs vertoeft,
na zijn bezoek aan president Lebrun op het Ely see.
BE KONING OP HET TENNISVELD. De koning
van Zweden speelde na zijn bezoek aan het Ely see een
partij tennis, Bewonderaars vragen om een li&ndtecke-
ning van den koning.
HET „RUSSENDUIN" te Bergen aan Zee, van de stichting Bio-Vacaritie-oord, waar talrijke
kinderen dezen zomer tot herstel van gezondheid zullen verblijven, wordt binnenkort officieel
geopend.
MLLE BERTIN de dochter van een kolonel, is te
Parijs uit 47 jongedames tot Miss Frankrijk 1933
gekozen.
1)E JONGSTE AMAZONE
van de Zuidhollandsche Jachtvereeniging, net dochtertje van dr. de
Vries op ,,Boy".
DE STEILE ROTSEN VAN DE ENGELSCIIE KUST
bieden goede gelegenheid om te klimmen. Groepje meis
jes bij het beoefenen der klimsport nabij Eastbourne.,
Geautoriseerde vertaling naar
het Engelsch van Molly Thynne,
door A. W. v. E.v. R.
34)
Zij rommelde in haar tasch en haalde
een foto uit, die ze Fayre overhandigde.
Hu bekeek het vol aandacht en zag zich
plotseling voor een onvoorziene moeilijk
heid geplaatst. Gregg zag hU dadelUk, veel
longer en wat slanker, maar onmisken
baar Gregg. Hij zat in de voorste rij van
een groep van ongeveer vUltien mannen.
Een van de veertien anderen moest Baxter
zyn, maar wie van hen? En hij durfde het
niet té vragen!
Henderson kwam hem te hulp. Hij was
opgestaan en bekeek, over Fayre heen
gebogen, de fotografie en hU begreep den
toestand bUna onmiddellijk. Uit louter
dulveisch genoegen liet hij Fayre eenige
minuten hulpeloos op Gregg's niet bij
zonder aangename trekken turen en zijn
hersens pijnigen, om zich uit de moeilijk
heid te redden en toen wees hU op een
donkeren, vrij verwilderd uitzienden man,
aan het eind van de voorste rij en merkte
langzaam op: „Baxter ziet er uit, alsof hij
den heelen dag had feest gevierd! En toch
lijkt hij sprekend!"
„HÜ was altijd een zonderlinge, zenuw
achtige man. Maar hij was heel knap. Ik
weet, dat zy in St. Swithins heel wat van
hem verwachtten", ratelde de niets ver
moedende mrs- Benson voort.
Fayre bestudeerde de foto. De figuren
in den groep waren klein, maar zeei
scherp en Baxter's hoofd kwam duidelUk
uit tegen de witte doktersjas van den man
achter hem. Fayre kon zich zijn type da
delUk voorstellen. Heel donker, met een
hoog klein voorhoofd en diepliggende
oogen, en de te gevoelige mond van
iemand, wiens zenuwen gevaarUJk gauw
geprikkeld worden. Het soort, dat er slecht
afkomt in de handen van een vrouw als
mrs. Draycott. Geen wonder, dat het hu-
welUk in een tragedie was geëindigd, dacht
hU, en het verbaasde hem niet, dat Gregg
zUn best had gedaan, zijn vriend te
sparen.
Met een zucht gaf hU de foto aan mrs.
Benson terug. HU begreep nu veel van wat
Gregg gedurende hun rit naar het station
had gezegd, en sympathiseerde er mee. HU
voelde een plotseling, verwarrend mede-
doogen met den man en het speet hem
niet, toen mrs- Benson afscheid nam en
hem de gelegenheid gaf, ook heen te gaan.
HU had er behoefte aan alleen te zUn met
zUn gedachten.
Tegen theetijd was hU op Btaveley terug.
Gedurende den rit er heen had hU volop
tUd tot nadenken gehad, maar hij was er
niet veel verder door gekomen. HU wist
niet, wat hU nu verder moest doen en was
er zich volkomen van bewust, dat het
veel handigheid zou vereischen te ontdek
ken, waar Gregg in den rijd van den
moord was geweest, zonder zijn kwade
vermoedens op te wekken. En hoe gaarne
hU Leslie ook van alle verdenking wilde
zuiveren, vreesde hU nu bUna het ant
woord op zijn gedachten.
BUI Staveley ontving hem met 't nieuws
dat Leslie voor den magistraat was ver
schenen en naar het gerechtshof te Car
lisle was verwezen.
HOOFDSTUK XI.
Fayre had zijn eerste kop thee pas half
op, toen Cynthia hem in het nauw kwam
drijven.
„U ziet er somber uit, oom Fayre", zei ze,
hem met haar scherpe oogen opnemend.
„Gaf u niet om uw ouden vriend, toen u
hem gevonden had, of hebt u te veel
gegeten?"
HU rukte zich uit zUn overpeinzingen
los-
„Mijn oude vriend was heel gezellig,
dank je, en nog net als vroeger, plus een
aardig vrouwtje. Maar ik voel me wat
moe. Ik heb zeker te veel gefietst."
Maar Cynthia liet zich niet op een
dwaalspoor brengen.
,£r is toch weer niets met John?" vroeg
ze verschrikt. „Dan zoudt u het mU toch
wel verteUen?"
„Beste meid, natuurUjk is er nietsl
WerkelUk, het is aUeen maar de nawerking
van Hendersons overstelpende gastvrij
heid. Zij gaven mij een ontzettend uit
gebreide lunch en lieten er mU van eten
ook! Hoe is het hier gegaan?"
„Is er werkeUjk niets anders?" vroeg zij
achterdochtig. „U houdt toch niet uit
misplaatst medelUden iets voor mij ver
borgen, oom Fayre?"
Fayre keek haar met de grootste on
schuld aan. Hij kon haar nu nog niet
in zijn vertrouwen nemen. Daar zou nog
tijd genoeg voor zijn, als zUn vermoedens
bewaarheid werden.
„Zoodra ik iets bepaalds ontdek, voor of
tegen Leslie, zal ik het je verteUen, beste
meld", zei hij volkomen oprecht- „Je hebt
het recht het vóór iemand anders te
weten".
„Dank u", antwoordde zij eenvoudig.
Dan tot haar gewone manier van doen
terugvaUend, zei ze: „Sybil is veel beter.
Dr. Gregg was hier vanmiddag en hij zei,
dat zU menschen mag ontvangen, als die
niet te lang bUjven. Mar zij mag zich niet
opwinden, laat haar dus niet over Leslie's
zaak praten, oom Fayre!"
„Het zal niet gebeuren, als ik het kan
verhinderen", beloofde Fayre volgaarne.
Op dit kritieke oogenblik was wel het
laatste, wat hU verlangde, de wetenschap
van hetgeen hij vernomen had, met Sybil
Kean te deelen. HU mocht niet vergeten,
dat haar leven op een gegeven oogenblik
in Gregg's handen zou kunnen zUn en
zoolang zU van dien afhankelUk was, was
hU besloten niets te doen, dat haar ver
trouwen in hem zou schokken.
„ZU zou u graag willen zien", ging
Cynthia voort. „Ma^r Eva en B1U zUn aUe-
bei bU haar geweest en vinden, dat zij
vandaag genoeg heeft gesproken. Maar nu
wU ze u morgen het aUerecrst zien, en ik
vrees, dat het haar bedoeling is, door te
gaan op hetgeen wij bespraken, toen zij
ziek werd
„ZU is een vrouw met een wil", zei
Fayre spUtig. „WaarschiJnlUk zal zij haar
zin doordrijven. Ik ben geen partij voor
haar!"
Cynthia lachte.
„Wat bent u toch een oude bedrieger!
Zelfs ik heb al eens gezien, dat u de men
schen om uw vingers windt. En u kunt
zwUgen als het graf, als u wilt!"
Na de thee voegde Fayre zich bij zijn
gastheer in de bibliotheek.
„Ik ben je zoowel dank als een excuus
schuldig," zei hij langzaam, terwijl hij zijn
pijp stopte. „Je hebt me kranig geholpen
tn deze zaak, Bill! Je hebt me op alle
mogelUke uren de auto afgestaan en je
huis als een hotel laten gebruiken, en
nooit heb je gevraagd, wat ik in het schild,
voerde of wanneer lk wegging! Mij dunkt
dat je dat nu behoort te weten."
(Wordt vervolgd),
