SCHOONMAAKTIJD
S. VAN WEESELssFa. W. H. MARKS
Alléén gevestigd Hoogewoerd 112
Voor Schoonmaak Benoodigdhedeo
jVLEESCH WAREN|
I ANTON v. LEEUWEN I
Wasscherij SPRONK, Witte Singel 14, Leiden, Tel. 1035
SHELL VLOERGLANS
I EEN ZAAK VAN VERTROUWEN
LENTEWIND.
TUINGEREEDSCHAPPEN
Drogisterij Fa. BRIEJER-BLLYS, Moordeinde 24, Tel. 1168
1933 LEIDSCH DAGBLAD - Vijfde Blad
Dinsdag 28 Maart 1932
Moderne Kameraden.
Dekens stoomen ..af. 0.75 en f. 1.00 per stuk
Pluche Tafelkleeden.vanaf f. 1.00 per stuk
Gordijnen en Spreien spannen a f. 0.12 V* p. vierkante el
Boorden 7 ct Overhemden 25 ct.
Korte Jassen. 25 ct. Lange Jassen 30 ct
Voor elk werk het juiste Gereedschap, dat is het
principe, dat bij de Wolf Tuingereedschappen is toegepast.
Ijzerwaren
Gereedschappen
Bouw-artikelen
DONKERSTEEG 8 - LEIDEN.
Prima Engelsche Grasmaaimachines vanaf f. 10.30
HOOGEWOERD112 - TELEF. 354 - POSTGIRO 97670
NOORDEINDE 37 - TELEFOON 716
Gedurende deze week krijgt U als Extra Reclame ji
onze lijne Boterhamworst a 16 cent per halt pond jj
Lentewind holde en sprong door de
(traten. dol van blijdschap, want voor het
Lrst wist nil wat het was om „vrij" te zijn.
Hi) had al zoo dikwijls aan zijn moeder
die goede, wijze moeder „Natuur"
iteviaagd oi hij niet aan het werk mocht
gaan. beneden op de aarde. Maar ze had
gezegd: „Nog niet, Lentewind; Je bent nog
loo jong en niet sterk genoeg, om mijn
»erk te doen; kijk eens naar Je broer
Winterwind", wat heelt die niet een zware
taakl Hij moet door de bosschen heenbre-
geii en al de doode takken afsnijden, om
plaats te maken voor de nieuwe scheutjes
In de lente; hij moet over de zee strijken
jn de golven slaan en het water omroeren,
joodat het heelemaal weer schoon en
zuiver wordt; en soms moet hij met zijn
teven. „Donder" en „Bliksem", een groo-
ten storm wakker roepen om den mensch
te laten zien dat hij niet altijd heer en
meester ls. Dan moet hij de straten
schoonvegen van vuil en van allerlei ziek
ten en de leeüjke kiemen dood maken, die
daar pp de loer liggen. En dan weer moet
hij zware hagelsteenen en sneeuwwolken
uit het Noorden halen en het land bezaaien
met sneeuw, het water aangrijpen van de
meren en rivieren tot ze in zijn handen
bevriezen, en dan de „vorst" van huis tot
huis dragen, om mooie landschappen op
de ramen te schilderen. O, die werkt hard!
die broer van je. „Winterwind". Jij zoudt
dat werk niet kunnen doen!"
En, telkens als hij haar gevraagd had
hem toch te laten gaan, had ze geantwoord
„Nog niet, Lentewind; nog niet!"
Maar nu had ze hem dan toch eindelijk
bij zich geroejjen en ze had gezegd: „Nu
ben Je ouder geworden en het is je tijd.
Ca nu maar naar de aarde, om mijn werk
te doen".
Lentewind was opgesprongen van vreug
de. Hij kon haast niet wachten om hare
bevelen aan te hooren, en haar llefdevol-
len afscheidskus te ontvangen. En in een
wip was hij buiten, en wilde naar beneden,
naar de aarde, vliegen.
Op den drempel ontmoette hij zijn broe
der, „Winterwind", die, moe en uitgeput,
van zijn zwaren arbeid terugkeerde. Zijn
gezicht was gerimpeld en verschrompeld;
zijn handen hard en vol naden, en zijn
rug was gebogen door de zware sneeuw
wolken, die hij op zijn schouders droeg.
Zijn mantel was nog bedekt met sneeuw
vlokken, en. toen hij zijn broer vroolljk
„Goed succes" toewenschte, glimlachend
over het vertrouwen en de kracht van zijn
„jeugd", schudde hij dartel zijn kleed, zoo
dat de sneeuwvlokken naar beneden vlo
gen en den mantel van Lentewind bedek
ten, toen hij naar de aarde afdaalde.
Nu vloog de Jonge knaap vroolijk voort
en probeerde zooveel leven te maken als hij
maar kon; net zooveel als Winterwind had
gemaakt, terwijl de vlokken achver hem
aan vlogen.
Hij snelde door het bosch en blies de
doode blaadjes In het rond, tot ze in wol
ken de lucht in vlogen; de groote boomen
kraakten en de vogeltjes kropen dicht bij
elkaar, en hoopten maar, dat de koude
winter spoedig voorbij zou zijn.
Toen ging hij naar de zee en deed de
golven hoog op het strand komen.
In de stad sloten de menschen de deu
ren van hunne huizen en zeiden: „We
dachten, dat de lente kwam, maar de
winter ls er nog, hoor!"
Lentewind schreeuwde het uit van ver
rukking en vond zichzelf héél knap en
sterk en flink, want de menschen hielden
hem immers voor zijn broer.
Hij blies hunne hoeden af en deed die
de straat op rollen, zoodat hunne eigenaars
ze haast niet konden krijgen; hij trok de
dakpannen van de huizen af en deed ze
kletterend op den grond vallen. Hier en
daar vond hij een schoorsteen, die stond
te wankelen, en, o! wat was het dan
heerlijk als hij den geheelen boel naar
beneden kon gooien, op straatl
Maar op de stoep van een deur zat een
arme. kleine, havelooze jongen, die er zwak
en vermagerd uitzag. Toen „Lentewind"
hem voorbijging, huiverde het ventje, want
de koude sneeuwvlokken raakten zijn
wangen aan.
Iets in zijn treurig gezichtje maakte
Lentewind treurig en ernstig; hij bleef
voor hem staan en was plotseling kalm
geworden.
De knaap trok zijn gescheurd Jasje dich
ter om zich heen. alsof hij zijn arm lijfje
voor de kille aanraking van Lentewind
wilde beschutten. Lentewtnd's hart werd 1
van medelijden vervuld. „Arm kind", dacht
hij. „hij heeft genoeg van den winter ge
had en verlangt naar den zonneschijn".
Een oogenbllk bleef hij staan. Toen
spreidde hij zijn vleugels uit en vloog op,
naar den grooten koning „Zon".
„Wat verlangt ge, mijn zoon?" vroeg de
koning, toen de Lentewind voor hem
neerknielde.
„O, groote koning", zei Lentewind „laat
die sneeuwvlokken van mijn mantel smel
ten, en geef mij zonneschijn, om aan de
aarde-kinderen te brengen!"
De koning zag glimlachend op hem neer.
„Ik zag je uitgaan, vroolijk en wel, malle
jongen" ze! hij „en ik heb om je malle
sprongen gelachen, maar ik ben toch bit),
te zien. dat Je ook een hart hebt. Spreid
Je mantel uit en Ik zal doen wat Je vraagt".
Lentewind spreidde zijn mantel wijd uit,
en toen koning Zon er zijn licht op liet
schijnen, smolten de sneeuwvlokken en
vielen neer op de aarde, zoodat de men
schen zeide: „O. het regent, het regent!
Wat heerlijk! Maar toch voel je nog, dat
het winter is!"
Toen vulde de koning den mantel van
Lentewind met gouden zonneschijn en met
vele groeten aan de aarde, zond hij hem
Weer naar beneden.
Lentewind spoedde zich voort met lich
ten st-ap Hit liep wat kalmer, maar voelde
zich gelukkiger dan ooit, want, toen hij
het bosc hdoorgtng. voelden de bloemen
den wannen zonneschijn en zelden: „De
lente komt! We moeten groeien en
bloeien!" De vogeltjes hieven hun kopjes
op en tjilpten- ..De lente komt! We moeten
ome nestjes bouwen!"
A's bit over de zee streek, dansten en
schitterden de golven van verrukking.
In de stad deden de mDnschen de ramen
open en zelden- .Wat schijnt de zon lek
ker! En wat is het zacht in de lucht De
lente is heusch gekomen!"
Lentewind was gelukkig dat ledereen
zoo veel van hem hield en toen hij verder
lleD begonnen de bloemen op te bloeien;
de vogeltles begonnen te zineen en de ge-
heelp wereld was vroollik en blij.
Hü vergat den Jongen ln het nauwe
straatje niet, en rustte niet voor hij by hem
was: toen opende hy zyn mantel wyd.
zoodat de heldere zonneschyn op den
knaap viel, die met een kreet van vreugde
zijn hoofd ophief. Hy sloeg zyn haveloos
jasje open en.... kijk! niet zyn eigen
magere lijfje had hy zoo zorgvuldig be
schut, maar een arm, klein vogeltje, dat
hy half verstyfd en bevroren gevonden
had, en dat hy aan zyn borst geprobeerd
had te verwarmen. Lentewind was diep
getroffen. De tranen liepen hem langs de
wangen en voor een oogenbllk verduister
den zy het licht der zon.
Nu zelden de menschen: ,Dat ls nu een
echte lenteregen! Wat ls het warm en
lekker!".
Maar lentewind, die gauw weer bedacht,
J dat de Jongen en de vogel zonneschyn
1 noodig hadden, veegde zyn tranen af met
een tipje van zijn mantel en spreidde dien
toen weer wUd uit.
De Jongen zette den vogel in de warme
stralen en voedde hem met kruimpjes van
zyn eigen droge broodkorstjes.
Den geheelen dag bleef Lentewind by
hen en ademde zachtjes over ze heen, en
kustte hen met reine, frissche kussen van
nieuw leven en gaf hem zyn ganschen
voorraad zonneschyn, terwiil de knaap het
vogeltje voedde en liefderijk verzorgde.
Toen het nacht werd, was de vogel ge
heel hersteld. Hii spreidde zün vleugels uit
en vloog naar zün huls, het bosch.
Toen ging hy een klein hutje in en
kroop in zUn eigen bed, dat niet veel beter
was dan 't nest van den vogel, en Lente
wind ging wat sluimeren in het bosch,
onder de groote boomen.
En toen die twee, Lentewind en de
knaap, daar lagen te droomen over den
Dag, kwamen de engelen naar beneden en
kusten hen beiden.
Jongmeisje, met academische opleiding,
zoekt eenzelfde partner voor sportieve on
dernemingen. tochten etc.. alles voor eigen
rekening; galante toenadering uitgesloten.
Condities: goede manleren en verzorgd
voorkomen. Inzendingen onder „Habeaut
Sibi" aan het bureau van dit blad
„Prachtig!" juichte Willy Habenfeld en
knipte meteen de anonce uit de courant.
Zóó iets had hy zich nu Juist altüd ge-
wenseht. Een eeriyke kameraadschap zon-
oer flirt. Als ze nu maar niet al te leelijk
ia. Je slaat niet graag een mal figuur met
een „partner", zelfs als alle erotiek ge
bannen ls.
Hij wierp een blik naar den spiegel. .Dn
wat. als ze op my verliefd raakt?" schoot
het door zyn brein. Och Ja. voorloopig be
trof het nog maar een proef.
Hij beeeerde geen liefdesgeschiedenissen,
maar een bondgenoot ln vacantie-dagen.
En juist een vrouweiyke omdat hy met
manneiyke kameraden al genoeg tezamen
was. Sentimentaliteiten kon hij niet ge
bruiken dat bederft maar elk plezier en
juist alle sport. Gelukkig, daar was er nu
één die net zoo dacht ais hy!
Hy monsterde besluiteloos zün photo's.
Ten slotte liet hy de keuze vallen op een
kiek in ski-tenue, echter niet zonder een
geheime vrees dat ze toch mogelijk te
onwederstaanbaar zou kunnen biyken te
zyn.
Hy wachtte heel lang op antwoord. Aan-
vankeiyk verwonderde hy zich alleen maar
Daarna werd hy geprikkeld. Dat moest er
nog bij komen I En het aardige kiekje ook
mogelijk nog weg!
Doch dit lag goed geborgen onder een
hoop andere, als het zóó en zóó veelste. dat
Mutz Holmer toegezonden kreeg.
Eigeniyk was er geen enkel, die haar
echt beviel. Biykbaar had zil zich te over
dreven voorstellingen gemaakt van haar
toekomstigen kameraad. Het was om dood
te gaan van verveling je sport-uitingen als
een zwijgende derwisch vaarwel te zeggen
en alléén met collega's in de geograDhle
rond te tippelen. Je had er schoon genoeg
van! Het werd gewoonweg ridicuul om als
een jongvrouwen-gilde steeds weer voor
den dag te komen, zy wilde het nu eens
met mannen probeeren. Die waren niet
alleen ondernemender, ze waren ook
intellegenter.
En zeker deze hier!
Hemel, wat voor ydeltuitige gezichten
hadden de meesten. En wat armzalige bee-
nen en wat voor smalle borstkassen! De
beste was dan nog die lange ski-ér. hoewel
ook minder dan mooi te noemen. Maar hy
scheen geoefende spieren te hebben. Dus
dan maar in 'shemels naam die....!
Den eerstvolgenden Zondag ondernamen
zy reeds hun eersten tocht. Tameiyk stijf
en gereserveerd. Mutz wedüverde om het
hardst met den ander in het aannemen
van een zekere houding en stond elk
oogenblik bereid, haar begeleider te ne-
geeren.
Maar.... al te spoedig echter moet zy
zich zelf toegeven, dat hy zich zeer cor
rect gedroeg en dat zy het heel erg goed
getroffen had. Geen was er onder haar
kennisjes, die een zoo leuken jongeman op
den kop had getikt. Het was waar, dat hij
een tikje teveel had van egn type uit een
modeblad, maar hy had manleren van
een gentleman en Mutz kon geweldig veel
van hem leeren. omdat hU op sportgebied
van alle markten thuis was.
Ook wist hy overal raad op, bezat de
zekerheid van een gediplomeerden gids en
verloor nooit het geduld of het sneeuw
de of regende de zon zou steken, het zeil-
bootle omkantelen. Mutz haar proviand
vergeten hebben of haar kaartje verloren
en dansen deed hy eenvoudig zalig!
„Eenig, zooals jy alles handig weet te
doen!" prees ze hem meermalen, zy stond
er n.l. op. elkaar by- den naam te noemen,
direct van het begin af. want, juist omdat
ze zich als kameraden wenschten te zien,
absoluut van geen verschillend geslacht,
zou een te conventloneele al te preutsche
omgang al heel dwaas ïyken.
Ook de menschen om hen heen begre-
j>en deze situatie Niemand, die hen voor
een verliefd paartie hield: zoo heelemaal
zonder eenige erotiek deden zü zich voor
Maar juist deze houding pakte langza
merhand hand Mutz' zenuwen aan
Als lk maar eens even kon weten wat
hy zoo denkt als hU urenlang met me
danst of als we moederziel alleen In het
gebergte aan het rondklauteren ztln?"
vroeg zii zich af Zou hli nog steeds niet
ongelet hebben dat Ik een eoed fleuur
heb? Toch wel lammer....: lk zou net
zoo goed een krommen rug kunnen heb-
iiiiiiiiiiiiiijnjMiiifiiiiiiiiniiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiniiiiiiiiiiiniiiiiiinniiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiniHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
(Franje oi Strookcn worden apart berekend).
ini
ben! Af en toe trekt hy weliswaar een
typisch gezicht. Maar er komt niets. Zelfs
in mün badpak schyn ik niet den minsten
indruk te maken. Biykbaar heeft hy abso
luut geen temperament 1"
Een enkelen keer probeerde zy. heel ge
decideerd hem wat uit zün tent te lokken,
maar dan staarde hy haar zoo verbaasd
aan, dat zü er verlegen onder werd.
„Vertel toch eens op. wat ben jy voor
jongeman eigeniyk?" barstte zy op zekeren
dag los. toen ze van de tennisbaan terug
keerden.
„Hoe bedoel je dat?" vroeg hy haastig.
„Ben lk in lets niet correct geweest?"
„Integendeel!" viel ze verachteiyk in.
„Maar jou ontbreekt manneiykheid, beste
Jongen! Ik heb er genoeg van. myn tyd
aan een neutraal Iets te verbeuzelen, daar
ls het leven te kort voor!"
zy schrok zelf toen ze haar eigen woor
den hoorde.
Hy dacht echter; „zy wil van me af.
Daarom barst ze zoo uit. Maar ze behoeft
geen angst te hebben. Ik zal me niet by
haar opdringen!"
Om zyn bitterheid voor haar te verber
gen. dwong hU zichzelf tot dien zekeren
toon van meerderheid, dien zy niet uit
kon staan.
„Het al te lange trainen pakt je zenu
wen aan. We moeten liever niet aan de
match meedoen."
„Ben Je mal?" wond zy zich op. „Ik heb
me nog nooit zóó goed gevoeld. Maar als
jy niet met my spelen wilt. zeg het dan
maar gerust. Ik kan gemakkeiyk een an
deren partner vinden!"
Zyn oogen vatten vuur. maar hy knikte
koel.
.Des te beter! Ik kan dan elders even
eens moeite doen!"
.Deel begrijoeiyk meneer Huberfeld!"
stemde ze op dreigend- beleefde wyze in.
„Het schijnt, dat u reeds hieromtrent een
plan gemaakt hebt?"
Hü trok de schouders op.
„Dit plan n.l., om voortaan my by
iemand aan te sluiten, wier inneriyk bij
me past!"
„U bedoelt natuurUjk een meisje!"
bracht Mutz onder een krampachtig lachje
met veel moeite eruit. .Mag ik misschien
ook weten, aan welk sfiecimen u de voor
keur geeft?"
„Ik geloof niet dat het op uwe instem
ming zou kunnen rekenen" antwoordde
hy afwyzend Ik denk aan een wezen, dat
iets anders in me ziet dan alléén maar een
be we vings-apparaat
„Zóóviel ze hem in de reden, en
haar hart klopte onstuimig. ..Zóó.... u
snakt een beetje naar liefde! Maar die
was immers niet in ons program opge
nomen.
Hij weerde af.
„Laten we daarover zwygen. Alles by el
kaar was dat een hol plan. Ten slotte lk
heb het zelf gewild; lk heb me echter ln
myzelf vergist. In my heb lk iets van de
sensivltelt. die u ontbreekt. Daarom be
grijpt u niet, dat het een onmogeiyk iets
is. een kameraad te hebben, wiens hart
hongert. De eenige herinnering die ik aan
onze kameraadschao bewaar is het noti
tie-boekje. waarin onze tochten staan ge
boekt. Toe wees zoo goed en geef het mij
terug. Het zit in de linkerzak van uw
pantalon
Zy trok het met trillende vingers te
voorschUn.
.Dier hier hebt u het. En ook de naar
francs, die u my leende om den chauffeur
te betalen. U weet onze afspraak ieder
zyn eigen rekening!" voegde ze er aan toe
en trachtte te glimlachen,
„Inderdaad, zoo is het!" zei hy. het geld
bij zich stekend. .Het was een van uwe
voorwaarden en er wordt aan voldaan!"
..Ook aan de andere?" onderbrak Mutz
hem met een smeekend» uitdrukking naar
hem Of zoudt u mli willen w!i«maken. dat
het u zwaar zou zün gevallen?"
„Waarom wilt u dat weten?" vroeg hy
hoogmoedig
Toen kon zy zich niet langer bedwingen
Zij moest zijn arm grypen en hem dooréén
schudden.
„Omdat ik wil. dat je mij lief zult heb
ben, monster!" riep ze geheel bulten zich
zelf uit.
Hü bleef staan en lachte haar toe:
„Maar dat doe ik toch al zoo lang....
en Hi?".
„Vraag niet zoo ontactvol!" antwoordde
ze. zün Mik ontwykend. .Dat kun Je toch
wel zien!"
Toen gebeurde er iets wat haar nog
nooit was overkomen:
Hii kuste haar de handMutz glim
lachte zalig
Steunt, bij gelijken prijs
en kwaliteit,
De Nederlandsche Industrie.
Hiermede dient sii Uw land
En bestrijdt gij de werkloosheid
Laat U inlichten en vraagt beschrijvende prijslijst hiervan.
Gewapende Tuinslang 30 cent per Meter. eioi
LOODGIETERIJ OPGERICHT 1882 KOPERSLAGERIJ
ninnnininiiiiiiuiniiiinmHiuiiiiiiiiiniiiiiiiinniiuiiiiinniiniiniiuiinniiHimimnnniiiiiniimiiiiifiuDioininnniiniiiiininiiiiininin
Handel in Sanitaire Artikelen, Gascomforen enz.
Reparatie-Inrichting. Aanleg van Gas-. Water-,
Stoom- en Electrische geleidingen. Koperslagerij 8075
en Loodgieterij. Baden, Kachels en Gas-gloeilicht
onderdeelen. Bureau voor Centrale Verwarming
imunniiiiiiiiimitniiniimiiuiiininiunfiimninifflinininiininiiiiiiiuuiuiiuiinniniiuiianniiiiiimmmmi&ninfliinminnuuinuni
Zooals Sponsen, Zeemleder, Dweilen, Borstelwerk,
Was- en Poetsartikelen, is uw adres toch zeker ook
Uitsluitend Ie soorten Grond- Glans- en Lakverven
Kwasten, Penseelen, Teerproducten enz.
Vakkundige Bereiding en Voorlichting. sosi
het beste voor alle soorten Vloerbedekking zooals
Linoleum, Parket enz. Probeert U het ook eens 1
HJiiiiiiiiniiinniiiiuiiiniiiiininiiiniiiiiiiniiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiininiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiHiiiiniiiiinifniinnniri-i
IS HET DAT OP HET GEBIED VAN II
OOK VOORAL VAN FIJNE VLEESCHWAREN STEEDS HET BESTE KRIJGT 1 Ij
I HIERVOOR BIJ 8068 U
imiiiiiiiiiiiiiiiiiiiwiiiiwiiiiulumuninn;
M
