MacDonald in Rome - De aardbevingen te Californië
De roode Vulpenhouder
74^ Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON.
Geautoriseerde vertaling naar
het Engelsch van Molly Thyme,
door A. W. v. E.—v. R.
14)
..Wat is dat voor een geschiedenis van
Mn huiszoeking?" vroeg Kean plotseling.
..Zij doorzochten het heele huis," ant
woordde Leslie. De hemel mag weten wat
2'J zochten. Ik mocht niet met hen mee".
„Wat hebt u hun verteld van uw gedra
gingen op Maandagavond?"
.Eenvoudig, dat ik een wandeling was
taan maken. Ik wou er Cynthia buiten
houden,"
„Weet u zeker, dat u niemand ontmoet
hebt, die u kende?"
.Ik vrees van niet. Ik was uit mijn
numeur en wou het weg wandelen. Ik liep
ojars door de velden, ver van alle wegen.
Ik
een man met een schop over den
tthouder een of andere landman, die
war huis ging denk ik, maar hij was
Htoed eind weg en het begon al donker
2, "orden Ik herinner mij hem, omdat
wh hond blafte".
Roe laat?"
„Ongeveer zes uur, denk ik. Ik had zoo-
a*oen uur geloopen".
l„"Wy zouden dien man kunnen opsporen,
geval vrees ik, dat er niet anders
op staat, dan een volledig verslag te geven
van uw handelingen, den tijd inbegrepen,
dat u bij Cynthia was. U wint er op het
oogenblik niets bij, het te verzwijgen. Nu
zal ik heengaan en die miss Allen opzoe
ken. Misschien weet zij iets te vertellen,
dat licht op de zaak werpt. Is het te
loopen?"
„Neem de auto van Staveley, waarmee
ik hier ben gekomen," stelde Fayre voor.
„Die wacht bij het hek en Staveley zei
dat ik hem mocht gebruiken zoo lang ik
wilde".
„Dan stel ik voor, dat wij voor de lunch
allemaal in het hotel te Whitbury samen
komen. Dan zijn we meteen aanwezig bij
het verhoor. Je weet toch zeker, dat Sybil
mij niet verwacht?"
Fayre glimlachte.
„Dit Is een van haar kleine samenzwe
ringen. Herkende je er haar hand niet In?
Zij vroeg mij je te zeggen, dat zij je niet
verwachtte, voordat zij je zag."
„Dan zullen we elkaar In het hotel ont
moeten."
Fayre vergezelde hem over het paadje
naar het hek, waar de auto stond te wach
ten. Zij hadden bijna het eind van het pad
bereikt, toen Fayre, die diep in gedachten
met de oogen op den grond gevestigd had
doorgeloopen, zich plotseling bukte en
iets uit het hooge gras opraapte, dat opzij
van het pad groeide.
„Iets gevondep?" vroeg Kean.
„Een oud model vulpenhouder," zei
Fayre, hem nieuwsgierig bekijkend. „Ik
herinner mij hem uit mijn jeugd. „Red
Dwarf" geloof ik, dat zij genoemd werden.
Ik ben benieuwd, hoe die hier komt."
Kean stak er zijn hand naar uit.
„Hij heeft er waarschijnlijk al een poos
gelegen. We zullen Leslie vragen of hij
hem herkent. We zullen hem in elk geva!
bewaren. Hij kan van belang zijn."
Fayre onderzocht het gras.
„Er ligt niets anders," zei hij, „dan wat
koperkleurige loovertjes drie in het ge
heel hier op het pad. Ik denk, dat het
arme schepsel een japon met loovertjes
droeg, en daar wij weten, dat zij waar
schijnlijk langs dit pad kwam, brengt ons
dat niet verder. De vulpenhouder zal mis
schien van meer belang blijken te zijn."
„Die is daar waarschijnlijk na den moord
gekomen," herinnerde Kean hem. „Het is
moeilijk aan te nemen, dat de politie hem
niet zou hebben gevonden. Zij hebben hier
alles heel nauwkeurig onderzocht. Vergeet
niet, dat hier al journalisten zijn geweest.
Een van hen kan hem hebben laten
vallen."
Onder het spreken het hij den penhou
der in zijn zak glijden.
Toen Kean in de auto was gestapt, bleef
Fayre een oogenblik met zijn hand op het
portier staan.
„Ik wil geen bemoeial zijn, Edward," zei
hij, „maar als er iets is. dat ik doen kan,
kun je mij aan het werk zetten. Ik maak
mij bezorgd over die kinderen en zou er
veel voor over hebben, ze te kunnen hei
pen. Ik heb geen geregelde bezigheid en
geen enkele band, die mij terughoudt. Als
er een speciale richting is. die je zou wil
len laten volgen, zou ik dat misschien met
meer tact en onopvallender kunnen doen
dan een van die speurders van de politie."
Kean knikte.
„Ik zal er om denken. Maar onderschat
de detectives niet. Het is niet zoo'n gemak
kelijk baantje als jij schijnt te denken. Als
je intusschen Sybil van al dat tobben zou
kunnen afbrengen, zou ik dat heel vrien
delijk van je vinden. Ik moet vanavond
weer naar de stad terug en ik zou haar
graag in goede handen achterlaten. Die
van jou zijn de beste, die ik ken, oude
jongen!"
De outo reed weg en liet Fayre, niet
tegenstaande zijn gelijkmatig humeur, wat
verstoord achter. Zijn aanbod, al was het
dan misschien niet erg practisch, was
daarom toch niet minder hartelijk bedoeld
en was kalm, maar beslist, afgeslagen. Het
klontje suiker, dat handig na de pil was
toegediend, misleidde hem niet, en hij was
menschelijk genoeg om zich afgeslagen te
voelen. Er was ook iets veelbeteekenends in
de wijze, waarop Kean zijn vondst in den
tuin kalm in den zak had gestoken. Blijk
baar was hij niet van plan, zijn ouden
vriend in zijn vertrouwen te nemen, wat
de behandeling van de zaak betrof. Fayre,
die hem had willen vragen, wat hij van
plan was te doen, ingeval Leslie vervolgd
zou worden, besloot dergelijke vragen aan
lady Kean over te laten. Zij hadden bei
den gehoopt, dat Kean zich zou laten
overhalen de verdediging op zich te ne
men, en hij voelde nu, dat zij de eenige
was, die invloed op hem kon uitoefenen,
als het zoover kwam. Zoo slecht gehu
meurd als met iemand van zijn tempera
ment mogelijk was. en zeer verstoord over
de wettelijke macht, keerde hij naar de
hoeve terug,
„Als Edward zóó doet, laat ik me han
gen, als ik niet op eigen houtje op onder
zoek uitga," zei hij knorrig in zichzelf.
„Hij is altijd een bekrompen kerel ge
weest. Waarom liet hij Cynthia niet naar
miss Allen gaan? Als vrouw tegen vrouw
had zij waarschijnlijk meer uit haar ge
kregen dan hij. Weer zoo'n staaltje van
ambtenlijke beleefdheid!"
Intusschen hield het voorwerp van zijn
woede zich met de zaak bezig, terwijl de
auto hem naar Greycross bracht. Als Cyn
thia zijn gezicht nu had kunnen zien, zou
zij zelfs het kleine sprankje hoop, dat zij
bij zijn bezoek op de hoeve gekregen had,
verloren hebben. Toch viel er niet aan
Leslie's onschuld te twijfelen.
Zijn manier van doen, zijn geheele ver
leden, het algeheele gebrek aan eenige
beweegredenen, alles pleitte hem vrij;
maar. zooals Kean uit langdurige onder
vinding wist, zou voor de rechtbank alleen
het gebrek aan beweegredenen gelden. Hij
had geraden, dat Leslie dien Maandag
middag in Cynthia's gezelschap had door
gebracht en hij had op haar gerekend voor
een afdoend alibi; daarbij had hij ver
wacht, op niets ernstigers te zullen stuiten
dan op het ridderlijke verlangen van den
jongen man haar te sparen. Toen hij be
grepen had, dat Cynthia's getuigenis geen
waarde had, had hem dat meer ontsteld,
dan hij zelfs aan Fayre had willen be
kennen. Zóó diep was hij in gedachten,
dat hij geheel onverwachts bemerkte dat
de auto voor miss Allen's aardig, schilder
achtig oud huis stond.
.(Wordt yervolgdj,
-v
W
mm
tmI
CROSS VOOR EQUIPES in de omgeving van Lage Vuur-
sche. Meta en Piet Leeuwen burgh, die den equipe-prijs wonnen.
UIT DEN VOETBALWEDSTRIJD Z.F.C.— H.B.S. door Z.F.C.
met 21 gewonnen. Een uitval van den H.B.S.-keeper Mul.
NAAR DE ONTWAPENINGSCONFE
RENTIE! Radiofoto van de aankomst
van MacDonald te Rome. Links Mussolini
en minister Balbo.
DE KEIZER VAN ABESSYNIë (tweede van
rechts, met helm) bezocht het s.s. Resolute'' van
de HamburgAmerika lijn, toen dit in de haven
van Djibouti lag.
PRESIDENT LEBRUN bezocht de landbouwtentoonstelling te Parijs. Meisje uit den
Elzas biedt den president een glas wijn aan.
MACDONALD IN ROME. De Britsche premier in
gesprek met Mussolinf.
DE AARDBEVING IN CALIF0R-
Nlë. Het zoeken naar slacht
offers onder de puinhoopen van de
huizen van Compton.
