iegtuig-ongeluk te Soesterberg - Zware brand te Lage Zwaluwe
t mysterie van het
diamanten kruis
«ie Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON.
MILITAIR VLIEGTUIG bij
Soesterberg neergestort. De
vlieger werd licht gewond. Er
bleef niet veel van het toestel
over.
ONDER VEEL BELANGSTELLING VAN DE ZIJDE VAN HET PUBLIEK is de Tweede
Kamer gisteren weer bijeengekomen. Op het Binnenhof.
batsa ÜOEOE t'UTU V -i_> J üAA UitiWFUitD die
de laatste Metro-film ,,Menschen im Hotel" op zoo'n
bijzondere wijze de rol heeft gespeeld vam de typiste
„Flammchen".
PLUS-FOURS voor dames. TE CHICAGO hebben hevige sneeuwstormen gewoed.
De laatste opzienbarende mode- Sneeuwruiming op den boulevard Michigan,
gril in Londen.
KEURING VAN HENGSTEN op Woudenstein te
Rotterdam. Het meten van een der Belgische paarden
met een wandelstok, die als maatstok gebruikt kan
worden.
Zij werden als verdachte individuen door
de politie opgepakt, toen die als naar ge
woonte de pandhuizen rond ging. Ike ver
klapte den Sproetige vobr een ander
zaakje, nadat zij den derden graad op
hem hadden toegepast. En toen de Sproe
tige dat hoorde, voelde hij zich diep be-
leedigd. Toen bovendien de twee agen
ten, die den Sproetige en Ike gearresteerd
hadden, de diamanten in het kruis onder
zochten en ze valsch bevonden wat zij
ook wel hadden kunnen vermoeden van
iets, dat uit een warenhuis afkomstig was
was de Sproetige zoo woest, dat men er
bijna toe moest overgaan, hem te binden.
Toen legde hij zijn bekentenis af. Hij zei,
dat hij wist, dat U hem noodig had voor
een zaakje en dat het hem speet, dat hij
zooveel last had veroorzaakt, dat men U
bericht moest zenden, dat hij wilde vóór
komen om gehoord te worden.
„Maar bij alle sterren en strepen! ik
had hem niet noodig voor dat beroo-
vinkje!" riep de kolonel uit. ,,Ik wist niet
eens, dat hij dat gedaan had! Ik vervolg
de hem voor den moord op mrs. Darcy, en
ik dacht, dat hij het diamanten kruis
van haar gestolen had! En dan te beden
ken, dat ze valsch zijn!" De kolonel keek
naar de diamanten, die in het electrische
licht zoo mooi schitterden, alsof zij een
fortuin waard waren, in plaats van een
sieraad te vormen, dat een arm winkel
meisje op een metselaarsbal had kunnen
dragen.
„Dat is alles, wat ik er van weet! zei
Basset. „De Sproetige wilde, dat ik U zou
verteilen, dat hij bekend had en dat hij
woedend is op Verlegen Ike."
Eenige oogenblikken zweeg de kolonel.
Daarop schudde hij het hoofd, zooals een
hond doet, die uit het water komt, en
merkte op: „Ik geloof, dat ik een ander
spoor moet volgen! Zeg maar aan den
Sproetige, dat ik het voor hem in orde zal
maken, dat hij onder borgtocht op vrije
voeten wordt gesteld. Dat gaat gemakke
lijk bij een aanklacht van enkel diefstal
Maar hoe krijg ik voor den donder Darcy
vrij, als ik niemand kan aanwijzen
De telefoonbei onderbrak het half
luide gemompel van den kolonel.
„Hallo!" zei hij. „O, ben je het, Jack!
Wat is er?"
Een oogenblik luisterde de kolonel aan
dachtig toe, terwijl allerli egevoelens zich
op zijn gezicht weerspiegelden. Basset
speelde gedachteloos met het juweelen
kruis, dat even hard flonkerde, als de
echte steenen zouden gedaan hebben.
„Ja ja zei de kolonel ongeduldig
„Verder Jack?"
En eenige oogenblikken later: „Goed! Ik
ga hem dadelijk achterna! Naar Pompey
zeg je? Goed, ik zal hem schaduwen! Tus-
schen twee haakjes: Basset is hier. Hij be
geleide Sproetigen Morgan. Kom even
naar mijn kamer en spreek met hem. Hij
zal je iets vertellen, dat je verbazen zal
ik heb geen tijd. Ik ga nu dadelijk op
weg!" En met een bons ging de hoorn op
cjen
„Kan ik iets doen, kolonel?" vroeg Bas
set. „Het spijt mij, dat ik U teleur stelde
met dat kruis, maar
„O, dat was mijn eigen schuld, omdat
ik te veel dingen als bewezen aannam! Ik
had Grafton meer vragen moeten stellen,
en een beschrijving moeten vragen van
mrs. Larch's halsketting. Hij vertelde mij
in het geheel niet, dat hij beroofd was."
„Misschien sprak hij er niet over, omdat
het zoo weinig waard is!" En Basset wierp
het schitterende kruis over de tafel.
„Dat kan zijn, en toch
Maar wat voor gedachten de kolonel ook
over Aaron Grafton mocht hebben, hij
hield ze voor zich en maakte zich klaar
om heen te gaan.
„Weet u, wanneer u terug kunt zijn?"
vroeg Basset.
„Neen, dat kan ik niet zeggen. Maak
het je hier gemakkelijk. Ik zal het ze ir>
het hotel zeggen. Shag zal dadelijk komen.
Een van jullie beiden moet hier altijd blij
ven, zoodat ik kan opbellen, als het noo
dig mocht zijn. Je zoudt beter doen den
heelen nacht te blijven, als ik niet terug
kom."
„Kunt u zeggen, waar u heen gaat?"
„Ik geloof wel, dat dat beter is. Ik ga
naar Pompey.
„Is dat buiten de stad, waar u zei, dat
mrs. Larch woont?"
„Ja, maar zoo noemt zij zich niet meer."
„Dat begrijp ik."
„Zij heeft na de scheiding haar meisjes
naam weer aangenomen. Ja, ik ga naar
Pompey, en ik kom er pas tegen donker
aan. Ik zal het schaduwen in den scha
duw moeten doen. denk ik, zooals ik dik
wijls forel heb gevischt. Maar donker of
licht, ik denk, dat ik nu den goeden visch
mee thuis zal brengen."
Zoo stapte de oude detective, toen de
schemering over Colchester begon te val
len, in den trein, en hield een goed ge-
kleeden, pas geschoren man in het oog,
die met zijn sluw, glad uiterlijk de manie
ren had van een tijger. Zijn handen, die
in nieuwe handschoenen staken, sloten en
ontsloten zich beurtelings, alsof hij zijn
vingers met genoegen om den zachten
hals van een slachtoffer zou geklemd
hebben.
„Ja," mompelde de kolonel, op zijn
plaats neervallend, „ik denk. dat ik dezen
keer met den goeden visch thuis kom!"
HOOFDSTUK XXI.
Bruisend water.
Op het kleine station in Pompey zag de
kolonel zijn man den trein verlaten. Voor
den behendigen visscher was het het werk
van een oogenblik, om aan den anderen
kant van den spoorlijn uit den wagen te
springen en zich achter den werktuigen-
loods te verbergen. En toen de trein puf
fend weer vertrok, gluurde de detective
om een hoekje van de loods, waarin een
handkar en allerlei gereedschappen van
de baanwerkers stonden, naar zijn „visch",
zooals hij hem koppig bleef noemen, die
besluiteloos op het perron bleef staan.
(.Wordt vervolgd).
BRAND IN EEN STOOM VLASFABRIEK TE LAGE ZWA
LUWE. Het fabrieksgebouw werd een prooi der vlammen.
et Engelsch van Chester K. S. Steele
door A. W. v. E.—v. R.
Xorot er niet rechtstreeks van be-
waar nu ja. ga voort. Wat
ni) dan eigenlijk?"
roof, dat is alles, en hij maakte
hi bu't! HU en Verlegen Ike knap-
?'®r.°P oen nacht dat karweitje op.
en sProetige kwamen zij bij het
Yan Karon Grafton, openden
rt jVr.ast op de manier, zooals Ike
in h t oor te luisteren naar het klik-
tr -V. en namen er diamanten
er "iet veel in ik denk, dat
m erde brandkast te pakken
namen zij het
zegt, dat zij er
en dat er op
op een andere
verpletterd. Toen hoorden zij
en maakten, dat zij wegkwa-
t flat^ootige behield het kruis en
i' wanneer hij het verkocht
e8 bij mekaar zou hebben, om
'ttocn pe zUn gemak van te kunnen
het m Ike ontmoetten elkaar daar
laten w 1 en probeerden, het dia-
Uls aan een heler te verkoopen.
