raadloos overgebrachte foto van De Zeven Provinciën met witte vlag
y
Jaargang
LE1DSCH DAGBLAD
Tweede Blad
3?^
u
FEUILLETON.
MYSTERIE VAN HET
DIAMANTEN KRUIS
r ebdiI
Wjp~' f i
>4
%j,
4-
O
i
h
IXi
c-
i
V
y§
Vi
O
19
u
u
1
■et
f\ i
4
>3
3
vi
- O
Het hijschen van de icilte vlag op „De Zeven Provinciën".
lloos overgebrachte foto van „De Zeven Provinciën" en van het tegemoetkomende eskader. Boven
Jekst naast foto): „De Zeven Provinciën" na den bomworp met de witte vlag aan den achtermast.
Irs in bedwang gehouden door loyale officieren en onderofficieren. Achterschip is leeg. Onder: Het
nadert de muiters; v.l.n.r. de „Java", de „Evertsen", de „Piet Hein", de „Zeven Provinciën",
Kraus" en de „Gouden Leeuw". (Wij vestigen nog even van rond 14.000 mijl! Het spreekt vanzelf,
[foto draadloos werd overgebracht en wel over een afstand in het bijzonder de aandacht op het feit, dat
je nog jonge beeldtelegrafie nog niet het stadium van vol maaktheid heeft bereikt, maar toch kan men
Izich blijkens deze reproductie over het resultaat verheugen. Merkwaardig is de foto zeer zeker.)
BILJARTWEDSTRIJDEN om het Euro-
peesch kampioenschap voor amateurs, in de
residentie. Gabriëls (kamp. België 1932) aan
stoot. Links Moons.
J
mm
1)E AFBRAAK VAN DE INDISCHE TENTOONSTEL.
LING IN DE RESIDENTIE. Als een waker over do
ruïnes, staat een grot beeld op het terrein.
i'A,
pm
tI
mm
-C
m
wsm
1 EXPEDITIE die per vliegtuig over den Mount Everest, den hoogsten berg, wil gaan, is uit Heston
vertrokken naar Britsch Indië V.l.n.r. mr. Shepherd, luitenant-vliegenier Macintyre, de luchtvaart-
commandant Fellowes, lord Clydesdale en mr. Hugers.
TE BARCELONA is Gabriele Rigo-
berto Rodriguez als Miss Catalana
gekozen.
DE BERLIJNSCHE INGENIEUR HANS SCHMIDT -
die een luidspreker-telefoon gemaakt heeft. In het
midden de kleine luidspreker.
Bhet Engelsch van Chester K. S. Steele
door A. W. v. E.—v. R.
63)
I taad!"' doen> Bolonel, dank u voor
Ew 'iames Carey's zaak werd den vol-
Kt n°B niet behandeld. Tot het
In mkhet' of bet wel bet seval zou
ar was h|j aI van de gevangenis
n mv^.gerechtszaal overgebracht, waar
kt;??,: PnDUek zich had verzameld, om
8 wonen Vau de nu berucbte zaak bÜ
fcorr.L e rechter zijn plaats had in-
tadm eiï de gerechtsdienaren stilte
idf-hr,„fe. en, was er een gefluisterd
itie «rif. tusschen den officier van Jus-
Bonv oill" detectives, waarin Carroll en
Lfftl,mcngden. Toen werd de rech-
atraadnlppcrrT TN n<it,nr>not
U. J.I/CI1 WC1U UC ICWI-
en Darcy's advocaat
t tem ni.i 1 rechters geroepen. Men zag
°"itipr -eeren' cn eindelijk ging de
Kir- a,!fn Justitie weer naar zijn plaats
V'cv i". e.taiel tegenover die, waaraan
Gjli ®5LzlJn raadsman zat.
'®ïoeken het Openbaar Ministerie
mede te deelen, welke zaken vandaag aan
de orde zijn?" sprak de rechter.
„EdelAchtbare, ik hoopte vandaag de
zaak van den Staat tegen James Darcy,
beschuldigd van moord, voor te brengen,
maar hoorde op het laatste oogenblik, dat
een van de voornaamste getuigen niet in
staat is te verschijnen en onder deze om
standigheden ben ik genoodzaakt om een
uitstel van twee weken te vragen. Het
spijt mij voor den advocaat van de tegen
partij, daar hij mij verzekert, dat hij
alles in gereedheid heeft en verlangend is,
het verhoor te beginnen, maar het is on
vermijdelijk, en ik beloof u, dat, als de
desbetreffende getuige vandaag over
twee weken nog niet verschijnen kan, ik
in elk geval de zaak voortgang zal doen
hebben."
„Hebt u daar iets op te zeggen, mr.
Kenneth?" vroeg de rechter aan Darcy's
advocaat.
„Alleen, dat ik het uitstel evenzeer be
treur, als de officier van justitie, en dat
wij altijd klaar zullen staan. Ik had liever
gewild, dat het verhoor nu had plaats ge
vonden, maar ik zie wel in, dat er niets
aan te doen valt."
„Dan wordt de zaak twee weken ver
daagd!" kondigde de rechter aan, en de
griffier stond op en riep: „De zaak van
den Staat tegen James Darcy is twee
weken uitgesteld, en alle getuigen van het
Openbaar Ministerie en van de verdedi
ging zullen zonder verdere oproeping
moeten verschijnen."
Er klonk een teleurgesteld gezoem dooi
de zaal. De meeste menschen gingen heen,
toen de officier van justitie een mishan
delingszaak voorbracht. Naar Amy Mason
kijkend, wat zij beantwoordde met een
blik vol vertrouwen en zekerheid, werd
Darcy naar de gevangenis teruggebracht.
Kolonel Ashley las:
„Neem als aas de grootste, roode wurm
die u kunt vinden
„De Sproetige is zeer zeker rood!" over
peinsde de kolonel. Na de verdaging van
de zaak zat hij in zijn hotelkamer. „Rood
en gespikkeld! Wat het aas betreft
Peinzend deed hij het groene boekje
dicht en keek droomerig naar de krinke
lende rook van zijn sigaar.
Verscheidene dagen verliepen.
De kolonel zat weer in zijn kamer, met
den vinger tusschen de bladzijden van
een groen boekje, te rooken en te lezen.
Plotseling rinkelde de telefoon.
„Hallo, ben jij daar, Basset? Je bent
dus met den Sproetige teruggekomen,
nietwaar? Goed! Geen moeilijkheden ge
had op reis? Mooi zoo! Goed, ik zal hier
op je wachten. Neen, het verhoor werd
twee weken uitgesteld. Je bent ruim op
tijd. Ik verwacht je gauw. Goeden dag!"
Een uur later trad de man, dien hij
naar het Westen had gezonden, om Sproe-
tigen Morgan te halen, zijn kamer binnen.
Hij was een der detectives van het kan
toor van den kolonel en had telegrafisch
de opdracht gekregen, naar een zekere
stad te gaan en daar den gevangene
zonder de formeele uitleveringspapieren,
waarvan de Sproetige min of meer edel
moedig had afgezien, af te halen.
„Wel, wat zegt hij, Basset?" vroeg de
kolonel gretig, nadat hij hem een sigaar
gegeven had. „Wat zegt hij?"
„O, hij zegt, dat hij het werkelijk ge
daan heeft en hier is het kruis!" En Bas
set wierp op de tafel naast den kolonel
een vertrapt gouden kruis neer, waarin
een groot aantal steenen flonkerden, die
;in kleurenpracht wedijverden met den
regenboog.
„Heeft hij nog bijzonderheden verteld?"
„O ja, hij heeft alles opgebiecht".
„Waarom is hij dan tegen mij zoo terug
houdend geweest? Hij had toch kunnen
weten, dat ik er toch wel achter zou
komen! Waarom heeft hij het mij dan
niet bekend, Basset?"
„Nu, ik denk, dat het precies is, zooals
hij zegt, dat hij zijn makker niet wou
verraden, maar toen die hem verklapte
„Wat bedoel je daarmee, dat zijn mak
ker hem verklapte?" vroeg de kolonel en
er klonk ongerustheid in zijn stem. „En
ga intusschen niet zoo ruw met dat dia
manten kruis om! Het is duizenden dol
lars waard misschien een klein fortuin,
en enkele van de steenen zouden weg
kunnen raken. Ze zouden er uit kunnen
vallen!"
„Dat zou nog niets hinderen, kolonel!
Ik geloof, dat ik op den weg hierheen al
een of twee heb verloren!"
„Heb je eenlge van die diamanten ver
loren?" vroeg de kolonel op scherpen toon.
„Diamanten? Het lijkt er niet naar! Het
is namaak, kolonel, daarom is de Sproetige
boos geworden! Zijn kameraad heeft hem
gemeen behandeld en daarom heeft hij
hem verraden. Het heele kruis bestaat uit
elmili-diam an ten-namaak
„Valsche diamanten? Heeft de kame
raad van den Sproetige hem voor den gek
gehouden? Wat bedoel je toch!" hijgde de
kolonel, meer en meer ontsteld. „Is dit
dan niet het diamanten kruis van mrs.
Larch?" En dan als het hier Is, hoe kon
haar man het haar dan zenden! En de
Sproetige! Basset, wat heeft dat allemaal
te beteekenen!"
„Nu, kolonel, ik weet niet, van wie dit
kruis is, maar wie het dan ook verloor,
heeft niet veel verloren. Ik schat het op
ongeveer tien dollars. En ik zeg maar, dat.
als er ooit een teleurgestelde inbreker
was, dan was het de Sproetige wel! Hij
zegt, dat, toen hij en Verlegen Ike het
plan maakten, om den winkel van Graf
ton te berooven, zij dachten, dat daar
juweelen te vinden waren."
„Den winkel van Grafton?" riep de ko
lonel uit. „Heeft de Sproetige dan niet be
kend, dat hij het diamanten kruis bij mrs.
Darcy heeft gestolen en haar heeft ge
dood, omdat zij het hem niet af wilde
geven?"
„Kolonel, dit is voor het eerst, dat ik
van de zaak hoor, en al, wat ik weet is, dat
ik ben uitgezonden om den Sproetige hier
te brengen. Er is mij niet verteld, dat hü
van moord beschuldigd wordt!"
.(Wordt vervolgd).
