Hollandsche zwemsters naar Kopenhagen Ernstige ontploffing
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Jaargang
FEUILLETON.
ET MYSTERIE VAN HET
DIAMANTEN KRUIS
TENTOONSTELLING VAN KUNSTSMEEDWERK
van S. v. d. Hoonaard in den kunsthandel
Oostduinlaan 22 in de residentie. Filmster".
DE VERKEERSSTAKING IN DUBLIN. Soldaten helpen passagiers bij het uit
stappen uit een auto, waarmee zij van Skerries naar Dublin vervoerd zijn.
fERTREK VAN HOLLANDSCHE ZWEMSTERS NAAR KOPENHAGEN.
V.l.n.r. mej. Brouwers, mevr. Wijckhuizen en Willy den Ouden.
10 FILM
IDEN
LEN)
ARM
VPELOO
HILVE!
ISCH
52
f>E RIJKSWEER SPEELT TOONEEL.
door zijn kameraden
«it het Engelsch van Chester K. S. Steele
door A. W. v. E.—v. R.
(Wordt vervolgd).
i?unnen zijn toegebracht, nadat
y^0,^ersutigde horloge haar gedood had
ik tÜL deed! Bedenk wel, Jack, dat
»p^kh1to!?;en OPW6rP' maar aUeen
Shere Ali werd op dezelfde
ffirw ,Teipoord! Hij had het tikkende
■lagen!" hand' 611 zU11 hoofd was in-
RlJa!"
hhiurt iaiJö>n natuurlijk een slag op het
Wn 5 n Sekregen, nadat hij gestor-
ï?Precies!">r het vergiftigde horloge?"
had Darcy in zijn bezit,
mrs nU ^P^eeren, juist even, voordat
had h.t i u00*3 werd gevonden en zij
'aar gaan ^,aF hand en zeg kolonel,
ain ohS i heen?" En Jack Young keek
7 Ikch£ wanhopig aan.
ifctwtvw? i!et niet!" was het afgemeten
*ker van' i ls maar één ding, waar wij
Wndeei r.„nnen zÜn, en dat is, dat, welk
^<1 heb£rfCy m,et dat horloge mag ge
moord «r als hij dat had in den
P p mrs- Darcy, hij niet betrokken
was bij dien op Shere Ali, want Darcy was
opgesloten, toen dat droevige voorval
plaats had."
„Dat is zoo. kolonel! En toch och,
waar dienen die veronderstellingen voor!
Wat gaan we nu doen?"
„Ik weet het niet ik wil
Daar werd weer op de deur geklopt, en
een stem vroeg:
„Is Chet hier binnen, kolonel? Gewoon
lijk is hij bij U, als hij niet in mijn ka
mer is, en
Mr. Bland trad binnen en de oogen van
Chets eigenaar gingen van den detective
en zijn helper naar den bewegenloozen
hond. Chet's meester voelde, dat er iets
niet in den haak was, want den naam van
zijn lieveling roepend, liep hij snel naar
het op den grond uitgestrekt liggende dier.
„Kom er niet bij!" riep de kolonel, zijn
hand opstekend, om hem tegen te houden.
„De hond is vergiftigd en wel met zoo'n
doodelijk vergif, dat zelfs het schuim van
zijn lippen, als dat in een klem schram
metje terecht kwam, den dood zou veroor
zaken!"
„Vergiftigd? Chet vergiftigd, kolonel?"
Met leedwezen vertelde kolonel Ashley,
hoe het zich had toegedragen, en liet het
vergiftigde horloge zien, zonder er echter
nog bij te vermelden, dat het ook een rol
had gespeeld bij den dood van mrs. Darcy
en van Shere Ali. En daar niet bekend
was, dat het horloge, dat een aandeel had
gehad in beider dood, een vreemd soort
uurwerk was. bracht mr. Bland het ook
niet met die twee moorden in verband.
Kolonel Ashley deed het voorkomen, alsof
het horloge een merkwaardigheid was, die
iets te maken had met een geval, dat hij
bezig was te onderzoeken.
„Als ik had kunnen droomen, dat uw
hond het van den stoel zou halen om er
mee te spelen, zou ik hem hier niet hebben
binnengelaten!" zei de detective. „Ik kan
U niet zeggen, hoe het mij spijt, mr. Bland,
want ik hield bijna evenveel van Chet
als U!"
„Dat weet ik dat weet ik! En hij
hield van U! Arme kleine hond!"
Met teedere zorg droegen 'zij hem naar
buiten, waarbij de kolonel er op stond, dat
niemand hem zonder handschoenen zou
aanraken, en kort daarop was Chet be
graven.
„Maar wat zijn uw plannen met dat
horloge en alles, wat het beteekent?"
vroeg Jack Younk later, toen hij op het
punt stond, te vertrekken, om Harry King
te gaan schaduwen.
„Ik moet zien, hoe het gemaakt is, en
probeeren uit te vinden, of Darcy iets af
wist van zijn doodende eigenschap. Als dat
het geval was
De kolonel eindigde den zin niet.
„Nu, ik ga er vandoor," zei Jack na een
pauze. „Ik zal met U in verbinding blijven
voor het geval, U me noodig mocht
hebben."
„En verlies Harry King niet uit het oog!"
luidde de vermaning bij het afscheid. „Net
zoo iets onverwachts als dit kan ook op
zijn weg komen!" en de kolonel wees op
het horloge.
Toen hij alleen was keek de kolonel
naar het uurwerk op zijn tafel, dat nu ge
luidloos in zijn papieren omhulsel lag. De
naald, die onder het vergrootglas hol bleek
te zijn en het gif waarschijnlijk uit een
kokertje binnen in de kast betrok, was
weer naar binnen gegleden, toen de druk
king op den rand had opgehouden.
„Het horloge des doodsdacht de kolo
nel. „Ik moet zien, hoe het er van binnen
uitziet, en ik geloof, dat ik het beste doe,
het door een deskundige uit elkaar te la
ten halen. Ik zal Kettridge laten komen.
Hij weet alles van horloges af, hoewel ik
betwijfel, of hij er ooit zoo een als dit ge
zien heeft."
De kolonel wilde juist gaan telefonee-
ren, toen de telefoonbei rinkelde en hij
vernam, dat een nieuwe bezoeker hem
wenschte te spreken.
„Wie is het?" vroeg hij den klerk
beneden.
„Mr. Aaron Grafton."
„Laat hem boven komen."
Grafton was zeer zenuwachtig, toen hij
de kamer binnentrad, en als de kolonel
geen man van ervaring was geweest, zou
die zenuwachtigheid van invloed zijn ge
weest op zijn oordeel, en de eerste vermoe
dens, die de detective tegen dezen man
had gekoesterd, weer te voorschijn hebben
geroepen.
„O, mr. Grafton, U wou mij spreken?"
„Een oogenblik maar, kolonel Ashley! Ik
ga niet graag zoo openlijk naar U toe,
want dat zou aanleiding kunnen geven tot
allerlei praatjes, maar
,0, maak u daar niet bezorgd over! Ik
ben een detective en sta nu ook als zoo
danig bekend. En U, als de eigenaar van
een groot warenhuis, waar winkeldiefstal
len en andere misdaden telkens kunnen
voorkomen, hebt dikwijls de diensten van
een detective noodig, zou ik zeggen."
„Dat is zoo, maar
„Maak U geen zorg. Als iemand van uw
komst hier afweet, zal hij denken, dat U
mij raad wenscht te vragen over iets, dat
met Uw zaak in verband staat. Laat dat U
dus niet beïnvloeden. Is er iets gebeurd?"
„Ja," antwoordde Grafton.
„Wat dan?" vroeg de kolonel.
„Ik ben hier gekomen, om U te zeggen,
dat ik Uw diensten niet meer noodig heb."
„Niet meer noodig?"
„Neen. En ik wensch U te betalen en te
bedanken. Ik ben U zeer verplicht voor
wat U gedaan hebt
„Maar ik heb nog niets gedaan! Ik heb
O, ik begrijp het al! U bent niet tevre
den over mijn werk! Nu ik kan het U niet
kwalijk nemen, maar ik heb werkelijk nog
geen tijd gehad, er zooveel moeite voor te
doen, als ik gewenscht had. Maar daar
kan ik niets aan doen, en
O, U moet mij niet verkeerd begrijpen,
kolonel Ashley! Ik ben heelemaal niet on
tevreden!" En mr. Grafton stak de hand
afwerend op. „De kwestie is, dat ik Uw
hulp niet meer noodig heb, om het dia
manten kruis van mrs. Larch of miss
Ratchford, zooals zij zich na haar schel
ding noemt terug te vinden. U kunt die
zaak laten loopen, kolonel!"
„Laten loopen?"
„Ja, het diamanten kruis is terecht! Ik
heb juist een brief van Cyn van miss
Ratchford gekregen, waarin zij schrijft,
dat zij het kruis terug heeft."
„Heeft zij het verloren kruis terug?"
schreeuwde de detectiye bijna.
„Ja."
„Waar heeft zij het vandaan? Zou de
Sproetige De kolonel fluisterde dien
laatsten naam bij zichzelf en zweeg toen
plotseling.
(Wordt vervolgd).
DE WEENSCHE SCHRIJFSTER DR. ROSA ONTPLOFFING IN DE RENAULT-FABRIEKEN te Biliencourt. "Ren personen
Ü1ELLER die in het laboratorium van een
ziekenhuis door een man is aangevallen en met werden gedood, een groot aantal gewond. Vele belangstellenden voor de gebouwen.,
een mes verwond.
- ,,Frederik de Groote" wordt DE TIENDE VERJAARDAG VAN DE FASCISTISCHE MILITIE. Groote scherm-wedstrijden werden gehouden. Mus&olmi reikt aan
geschminkt. den winnaar een mooien degen over.
