Groote brand Tilburg - Drijfijs in de Maas - IJszeilen "3ste Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad s" FEUILLETON. IET MYSTERIE VAN HET et! DIAMANTEN KRUIS p' •t het Engelsch van Chester K. S. Steele en «5 door A. W. v. E.—v. R. De kolonel onthulde niet, dat dit feit j\ïen nieuws voor hem was. Aaron Graf- S,8 ^?®ar!n& werd onverwachts beves- A "Herinnerde zich, dat Cynthia en eika^ hadden lief gehad. P^hia bij mij kwam in mijn oeaanigneid van advocaat zoowel als van ■a»-? °uden vriend, kon ik nauwelijks ge- Sïfïi ?a mÜ van haar echtgenoot ^,/rteide,, gmg Kenneth voort. „Zij zeide, fjgat nu haar meer dan eens had geslagen ,Z1J het niet langer kon uithouden. M wilde een eisch tot echtscheiding in- Jfd'5 waar toen ik haar mededeelde, dat e openbaarheid met zich bracht en ge- 3n>iigenyerKlaringen van beide zijden met °.=ellJK een langdurig proces, stemde zij 111 toe, alleen scheiding van tafel en bed in te vragen op grond van wreede en ïmenschelijke behandeling. Op deze -l *onden verscheen ik voor den rechter, er voorbereid, mijn zaak door voldoende CÜBtuigenissen te bewijzen. Maar die waren gtetnqagig." «Waarom niet?" „Omdat Larch er niet tegenop kwam. Hij liet verstek gaan waar ik blij om was, om dat het Cynthia bewaarde voor het ver tellen van haar geschiedenis in de open bare rechtszaal. Door niet te verschijnen, erkende Larch feitelijk de tegen hem in gebrachte beschuldigingen en verzette hij zich niet tegen de scheiding. Toen kwam de alimentatie ter sprake, of wat ik liever zou willen noemen: het ge scheiden onderhoud, want het is geen ali mentatie, voordat de scheiding is uitge sproken. en dat is nog niet gebeurd, hoe wel wij daar later op terugkomen. Ik wilde den rechter een flinke jaarlijk- sche toelage voor mijn cliënte vragen, want ik weet. dat Larch rijk is, maar tot mijn verbazing wilde zij dat niet hebben. Zij zei, dat, als zij hem verliet, het voorgoed was, en dat zij geen liefdadigheid van hem ver langde. Zij had een klein inkomen van haarzelf, verklaarde zij, en wilde liever werken, dan een cent van hem aannemen. Ik moest haar dus haar gang laten gaan en wij vroegen dien rechter niet om geld, hoewel ik voor mijzelf niet zoo kieskeurig was. toen het om mijn salaris ging. Dat kreeg ik liever van Larch dam van zijn vrouw." „Heeft hij het al betaald?" „Neen. maar hij zal het wel doen, anders zal ik hem wel krijgen er het bij rechter lijk vonnis laten vaststellen. Hij zal zoo blij zijn, dat hij er van af is. zijn vrouw maandelijks een som gelds te moeten uit- keeren, dat hij het met mij wel in orde zal maken. Maar ik begrijp haar houding evenmin als de verandering in hem. Want ik geloof werkelijk, dat hij vroeger van Cynthia hield. Zij was een mooi meisje en is nog een knappe vrouw, ofschoon de zor gen hun stempel op haar hebben gedrukt. Het is toch een rare wereld!" .Nietwaar?" stemde de kolonel toe. „En er zitten allerlei soort van rare menschen op! Het spijt mij, dat ik niet kan verkla ren, waarom uw cliënte geen geld wilde hebben, waarop zij toch volkomen recht had. Maar daar u uw zaak gewonnen hebt, komt het er verder niet op aan. vind ik." „Niet erg. Toch zou ik het wel willen weten. Het zal een heele opschudding ge ven, als het uitlekt." En dit gebeurde dan ook, toen Daley van de Times den anderen verslaggevers de loef afstak en een opzienbarend verhaal opdischte over de scheiding van de Larchs, toen die bij den rechter was toot geweest. De moord op mrs. tDarcy was eenigen tijd van de voorpagina der kranten ver dwenen, ofschoon hij daar weer zou terug komen. als de jonge Juwelier zou worden verhoord. Wat den moord op Shere Ali be treft. die trok maar weinig belangstelling, daar de vermoorde man weinig bekend was. Maar met de scheiding van mr. en mrs. Larch was het anders gesteld. Het keurige hotel, waarvan Larch de eigenaar was, de Homestead geheeten, naar een oude her berg uit den tijd der kolonisten, waarvoor het in de plaats was gekomen, was mij len in het rond bekend. Het had om zoo te zeggen een dubbele vermaardheid. Hoe wel er een restaurant aan verbonden was, waar 's nachts de lieden in Colchester, die van dat soort vermaak hielden, bijeenkwa men, diende de Homestead ook voor bij eenkomsten van edeler aard. Ernstige en zelfs eerwaardige vergaderingen werden in de balzaal gehouden en politica van de hoogere. zoo niet hoogstpe kringen werden herhaaldelijk in de eetzaal of het café ge zien. Gemakkelijk gelegen ten opzichte van het gerechtsgebouw, lunchten er bijna alle rechters en advocaten. Ook was het het tooneel van meer of min belangrijke poli tieke diners, waar dikwijls staatszaken van geen gering belang hun beslag kregen. Larch zelf was een eigenaardige per soonlijkheid. In een kleinere stad zou hij tappersbaas zijn genoemd. Een trapje hoo- ger op de maatschappelijke ladder zou hij zijn aangeduid als hotelhouder. Maar in Colchester, dat een eenig stadje was, keek men tot hem op als tot een van de nota belen, want hij was de eigenaar van de Homestead, waar Washington, toen het nog een eenvoudige herberg was, een nacht had doorgebracht zoo wilde ten minste de faam en waar vooraanstaan de families, waaronder uitgesproken ge heelonthouders waren, niet schroomden, de bals, die er gegeven werden, bij te wonen. En deze man, die, naar men zeide, rijk was, en zeker knap van uiterlijk, had Cynthia Ratchford gehuwd. Er waren andere aanbidders geweest, die zij had kunnen huwen, naar het gerucht wilde, en meer dan een had gevraagd: „Waarom heeft zij hem genomen?" Hierop was het gefluisterde antwoord geweest: „Geld!" En dat was in zeker opzicht waar. Cyn thia Larch's familie tenminste haar moeder was eerzuchtig, en zij begreep, dat, als haar dochter de vrouw werd van Lang ford Larch, zijn rijkdom, tezamen met haar relaties, haar de kans gaven, niet al leen om te schitteren, zooals zij dat wenschte, doch ook enkele sterren te overschaduwen, die haar in het maat schappelijk firmanent in luister en glans overtroffen. Ook zag zij er een middel in, om oude schulden te betalen en voor enkele dingen revanche te nemen. Dit had zij in zekeren zin dan ook be reikt. Na de schitterende en vroolijke bruiloft werd het hotel van Larch het kon nau welijks een huis genoemd worden het tooneel van vele feestelijkheden. Er wer den partijen gegeven, die opvielen door de schitterende toiletten der dames, de over dadige, kostbare gerechten en de verschei denheid der wijnsoorten. Men kon Langford Larch zelf geen drin ker noemen. Een enkelen keer, en dan nog bijna gedwongen, dronk hij wat wijn. Maar nooit was hij werkelijk dronken. Beschon ken lieden kwamen trouwens in zijn zaak niet voor. Langzamerhand begonnen zich geruch ten te verspreiden, dat Cynthia Larch met haar huwelijk een vergissing had begaan. Men zei het niet ronduit het leek meer op kwaadspreken een toespeling, dat zij gelukkiger zou zijn geweest met iemand anders, hoewel die niet zooveel geld had als Larch. (Wordt vervolgd).. E BRAND TE T1LRURG. De vorst en de brandweer vervaar- -^digden haar kunst-stukken rond de brandende fabrieken. Een huifkar, een groot kristallen pronkstuk. BEHENDIGHEIDSWEDSTRIJDEN p r, op de Haagsohe Usciub. Het hcnt Hollandsen winterlandschap, voortschuiven van flesschen. De M-olenvaart te Stompwijk wordt druk bereden. DRIJFIJS IN DE MAAS BIJ MAAS- TRI CUT. Daar gevaar bestaat voor de houten noodbrug, is een sterke motorboot bezig met het breken van het ijs. TUSSOHEN VOLENDAM EN MARKEN wordt een druk gebruik gesmaakt van zeilschepen op schaatsen. In fljnken gang over het ijs. TWEE FABRIEKEN TE TILBURG DOOR BRAND VERWOEST. - "(Te Tilburg brak brand uit in de Ned. Kamgarenfabrieken en in de *Coop. Meelfabrieken. De voorgevel van de uitgebrande Kamgiaren- n - t V fabrieken'.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1933 | | pagina 5