I Hardrijden voor vrouwen - Berginstorting te Rochecorbon
.yerl diamanten kruis
'°LFss£73»te Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON.
te HET MYSTERIE VAN HET
meer5evuw
ia5el,jks. 1
Scbo*mt het Engelsch van Chester K. S. Steele
OU# V'. door A- v. E.—v. R.
bij or 29)
?n isM
ntie ™«t een dramatisch gebaar wees kolonel
t IJ het glinsterende sieraad, dat
1 1.1 SS ,en den New Yorkschen ban-
fn hPtBiiSt vg' De steenen schitterden
„a.\ innSL cht van het hoofdbureau
VCf» van pootje want daar, in die ver verwij-
er glvoerd westen, werd dit gesprek
,lf Nadat hij telefonisch de bevestiging had
rr 'Wns hl het telfgriS
pIS ijJh agent, was kolonel Ashley, zonder
TFJ v"n V€rtellen, wat voor nieuwe
r er weer was gekomen, haas-
anti- - naar Lango gegaan, waar de Sproetige,
was^eanesteerdultgezonden ala™.
Een diamanten kruis was in zijn bezit
gevonden. Het was verbogen en platge-
- <i trapt door een of anderen voet doch
5 alle steenen waren ongeschonden.
lU" Sproetige gaf toe, dat het sieraad
zijn doel was geweest, maar hij weigerde
Kr?"
beslist te vertellen, hoe hij er aan was ge
komen. Hij verzekerde echter met nadruk,
dat hij het niet bij mrs. Darcy had weg
genomen, en dat hij nóch haar gezien had,
nóch in haar winkel was geweest.
„Ik ben een slecht mensch, kolonel, dat
weet u, en als ik naar den electrischen
stoel moest, of opgehangen werd, afhan
gende van hetgeen waarvoor ik gegrepen
was zou ik krijgen, wat mij toekwam.
Maar ik zweer u, ik heb die oude dame
niet vermoord!"
„Hoe kom je dan aan dat kruis?"
„Dat kan ik u niet vertellen!"
„Ik zal je er wel toe dwingen, Sproe
tige!" Er was een gevaarlijke gloed in de
oogen van den kolonel.
„Dat kunt U niet!tartte de misdadiger.
„Geen levende ziel kan dat! Gebruik den
derden graad maar," spotte hij, „maar
voor iederen slag, dien U mij toebrengt
voor ieder uur, dat U mij wakker houdt,
als ik omval van slaap zult u spijt heb
ben, kolonel! Spijt, als u terugdenkt aan
wat in Colchester had kunnen gebeuren!"
„Sproetige, je hebt gelijk!" stamelde de
kolonel. „Ik zou bijna wenschen, dat je
me niet had gered! Maar ik moet mijn
plicht doen! Ik moet Je breken, als dat
noodig mocht zijn, Sproetige, om achter de
waarheid te komen. Ik moet weten, wie
mrs. Darcy vermoordde, en hoe je aan dat
kruis komt! Ik moet het weten, en, bij
God, ik zal het te weten komen!"
„Niet van mij, kolonel! Ik heb de oude
dame, dood of levend, nooit gezien, en ik
wist niet vóór dit oogenblik, nu u het mij
zelf verteld hebt, dat zij dit kruis ooit had
gehad."
„Wie gaf het je?"
„Kolonel, hebt u mij ooit een kameraad
hooren verklappen, behalve, als hij mij
verraden had?"
„Neen, Sproetige, nooit!"
„Welnu, dan moet u maar eens probee-
ren, er mij nu toe te krijgen! Ik houd toch
vol!" En met een onverschillig gezicht
wendde de misdadiger zich af.
De kolonel wist, dat de Sproetige niets
zou vertellen, als hij dat niet wilde, maar
dit schrikte hem niet af. Hij liet den
Sproetige onder handen nemen. Wat er in
het stille kamertje, bij de cellen van het
hoofdbureau van politie gebeurde, be
hoeft hier niet verhaald te worden. Het is
genoeg te zeggen, dat, toen men de Sproe
tige, waggelend en lichamelijk en gees
telijk een wrak van een man, veroorloofde
naar zijn kamer terug te gaan, hij niets
verteld had.
En de schitterende steenen in het ver
trapte kruis waren niet minder stilzwij
gend dan hij was in zijn ellende die hij
misschien verdiend had, maar die daarom
niet minder vreeselijk was.
En toen de kolonel, zelf in opstand tegen
wat hij gedwongen was geweest, te laten
doen, naar Colchester terugkeerde, nam
hij de herinnering met zich mede van het
spottende gelaat van den Sproetige en de
echo van zijn woorden:
„Ik heb het toch niet verteld, kolonel!"
Dat was zoo! Het diamanten kruis bleef
zijn geheim nog bewaren.
De kolonel rookte, kniesde en bewoog
zich onrustig op zijn terugweg in den
trein, tot de slapelooze nacht voorbij was.
Toen herinnerde hij zich zijn groene
boekje en hij las:
„Ge moet weten, dat ge forel zoowel bij
nacht als bij dag kunt visschen ,en dat de
beste forellen 's nachts uit hun holen
komen."
„Juist," peinsde de kolonel, „ik zal er
'snachts op uit moeten!"
Nadat hij nog wat verder in zijn Izaac
Walton had gelezen, ging hij rustig weer
naar zijn bed en bij zijn ontwaken was hij
zichzelf weer en veel kalmer.
Maar al voelde hij zich opgelucht, toen
hij Colchester bereikte, kwam dat niet,
omdat hij voelde dat hij op den goeden
weg was om het raadsel op te lossen of
liever de vele raadsels, die met het geval-
Darcy in verband stonden.
„Het is nog verwarder dan eerst," dacht
de oude detective. „Ik zou wel eens willen
weten, of Grafton Neen, dat kan niet!
Maar ik moet zijn vriendin Cynthia eens
spreken. Het is een netelige zaak, als een
man met een getrouwde vrouw gaat wan
delen en op haar diamanten kruis trapt.
Er zijn niets dan verwikkelingen. Wan
neer zal ik er eenige kunnen beginnen te
ontwarren?"
Daar hij er zijn eigen reden voor had,
vertelde de kolonel niets aan de politie of
districtsautoriteiten in Colchester van de
gevangenneming van den Sproetige. Ook
aan Darcy of Grafton zelde hij er niets
van, noch van het vinden van het dia
manten kruis. Hij wilde vasten grond voe
len, voordat hij daar iets van zeide.
„Ik wou, dat ik uit Grafton wijs kon
worden," dacht de kolonel. „Zijn aandeel
als hij er een aandeel in had wordt
ingewikkelder. Kunnen hij en de Sproetige
samen een streek hebben uitgehaald en is
de laatste met het kruis weggeloopen? Hèt
zou niet de eerste keer zijn, dat de Sproe
tige zijn diensten verkocht had aan een
man, die iets wanhopigs wilde uithalen!
In dit geval kon Grafton mrs. Darcy noo
dig gehad hebben voor iets, dat zij niet
voor hem verkoos te doen."
De kolonel schudde het hoofd.
„Ik geloof." fluisterde hü, „dat Shag ge
lijk had. Dit is een zeer moeilijk op te
lossen geval. Als er sprake is van een dia
manten kruis, is er misschien een dubbel
kruis, wat betreft Grafton. Ik moet je
beter bewaken, vriend!"
De kolonel werkte, om Darcy vrij te
krijgen, en dat wilde hij op zijn eigen ma
nier doen. Hij nam er, noodgedwongen,
voor het oogenblik genoegen mee, dat de
jongeman schuldig werd geoordeeld. Door
wat hij wist te vertellen, kon hij den jon
gen man niet helpen. De gevangene zou
niet vrij gelaten worden, omdat de Sproe
tige of iemand anders onder verdenking
stond, en evenmin zou hem daarom toege
staan worden, borgtocht te stellen. In elk
geval moest hij in de gevangenis blijven.
tWordt vervolgd).
DE ZEVENTIGSTE VERJAARDAG VAN LLOÏD GEORGE. Lloyd George snijdt
dc feesttaart aan. Rechts de zoon van den staatsman.
DOOR EEN' ROTS VERSCHUIVING te Rochecorbon bij Tours werden drie huizen ver- DE WINKELIERSTER Gertruida van Piggen ALS IN DE SNEEUWVELDEN VAN ALASKA. Wilde wolven in
ft n te Ensohot, die in haar winkel door twee bandieten
meid. Drie personen weiden gedood. overvallen werd. De daders werden gearresteerd. den bcsneeuwden Whipsnade openlucht-dierentuin bij Londen.
EEN SCHILDERACHTIG TAFREELTJE. Het huwelijk van sir Hugh Smiley en miss.
Nancy Beaton te Westminster. Het paar bij het verlaten van de St. Margaret's kerk.
DE BEKENDE VIOLIST Willy
Burinester is te Hamburg op 64-
jarigen leeftijd overleden.
tmÉÉm
HARDRIJ-WEDSTRIJDEN VOOR VROUWEN OP DE IJSBAAN TE TOLBERT (GRO
NINGEN). Twee deelneemsters in actie.
it
