De ijsbanen open - Verkiezingspropaganda in Ierland FEUILLETON. HET MYSTERIE VAN HET DIAMANTEN KRUIS JiToijP was' en u dit niet aan uw a 73ite Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad DE BLONDE VENUS IN FLANELLEN BROEK. In deze Wee ding lijkt Mariene Dietrich, die men hier handt eekeningen ziet uitdeelen, in de verste verte niet meen: op de Blonde Venus" HIER EN DAAR KON MEN GISTEREN DE SCHAATSEN ONDERBINDEN. Bloemendaal. De liefhebbers profiteerden volop. Kijkje op de baan te uit het Engelsch van Chester K. S. Steele door A. W. v. E.v. R. 27) mi: ar, Is niets gecompliceerds of moei lijks in! Naar ik veronderstel, werd het u ootstolen, terwijl het tijdelijk in ^Bgcn, omdat U bang is, dat zij n? Zulke dingen zijn meer en- Hebt U de Maupassant's „het diamanten halssnoer" wel eens ge lezen? „Neen." ™r"Ban n>aa(* aan> het te lezen. En ook Walton!" „Is dat een juwelier?" „Hemel neen! Maar excuseert U mij. Laten we tot de zaak komen. U durft dus Uw vriendin niet te vertellen, dat het diamanten kruis weg is?" „Zeker wel, zij weet het." „Waarover maakt U zich dan zoo be zorgd, behalve dat u het graag terug wilt hebben?" „Er zijn allerlei complicaties bij. Haar man „O zoo!" Er lag een wereld van beteekenis in dien uitroep. Aaron Grafton werd vuurrood en beet zich op de lippen. Kolonel Ashley zag zijn verlegenheid. „Kijk eens!" riep de oude detective uit, „dat had ik niet mogen zeggen! Maar wij detectives zijn gewend aan allerlei soort complicaties en meer dan eens hebben die betrekking op vrouwen. Het is misschien heel onbescheiden, maar ik weet, dat bui tenstaanders wel eens last kunnen ver oorzaken vooral echtgenooten. Ik vat het zoo op. dat U en de dame samen uit waren, zonder dat de echtgenoot er iets van wist." „Ik hoop, dat hij er niets van wist, want hoewel er, op mijn eerewoord, niets verkeerds was in ons samenzijn, zou hij dat niet gelooven." „Dat ben ik met u eens vooral als hij jaloersch is uitgevallen, zooals zooveie echtgenooten. U verlangt dus, dat ik dat diamanten kruis, dat aan die getrouwde vrouw toebehoort, voor U terug zie te krij gen, zonder dat haar echtgenoot er iets van merkt?" „Juist!" „Waar was U, toen het U ontstolen werd?" „Het werd mij niet ontstolen, dat heb ik niet gezegd." „O. pardon! Dat had ik er uit begrepen. Ga dan voort, en als U niet om mijn vra gen geeft, kom dan spoedig tot de kem van de zaak." „Ik draai er misschien wat omheen, maar ik zal mijn best doen, zoo openhar tig te zijn ais ik kan. Moet ik namen noemen?" „Dat zou wel beter zijn, nu ik den Uwen al weet. Ik zal ze strikt geheim houden, nu ik mij overtuigd heb, dat U geen ver keerde beweegreden hebt gehad hier te komen. Ga voort!" „Welnu dan, het diamanten kruis, dat ik weet niet hoeveel duizend dollars waard is, behoort aan rnrs. Cynthia Larch, de vrouw van Langford Larch, die een groot hotel heeft in „Colchester! Ik ken die stad. Ga voort!" viel kolonel Ashley hem in de rede. „Ik ben daar geweest op mijn vischtochten," voegde hij er bij, daar zijn bezoeker wat vreemd keek. „O, dat wist ik niet! Nu, het was mrs. Larch's kruis. Het is een familie-erfstuk, geloof ik, hoewel velen denken, dat haar man het haar als huwelijksgeschenk ge geven heeft. Maar dat is niet zoo. Ik weet, dat Cynthia dat kruis al had, voordat zij trouwde." „Noemt U haar Cynthia?" „Ik ken haar al sinds wij beiden kin deren waren!" „Zoo, gaat u maar verder." „In werkelijkheid hielden wij van elkaar", vervolgde Grafton, „en waren wij verloofd. Maar- de verloving werd door haar vader verbroken. Ik was toen nog een zwoegende klerk, en dacht niet, dat ik het ooit zoo ver zou brengen als gebeurd is. Zij ook niet, denk ik, hoewel zij mij wilde hebben, zooals ik was. Maar haar familie maakte ruzie en zij oefenden zoo'n dwang op haar uit, dat zij mij, liet loopen en met Larch trouwde, die toen al rijk was, maar wiens maatschappelijke positie beneden de hare was." „Denk niet, dat ik U dit vertel uit jalou- zie," vervolgde Aaron Grafton ernstig. „Ik beminde haar innig en oprecht. Dat doe ik nu nog, maar volkomen correct. Ik heb het haar niet gezegd, maar Hij zweeg een oogenblik. „Ik ging weg, nadat zij mij in den steek had gelaten," hervatte hij. „Ik kon het niet verdragen, dicht bij haar te zijn en haar te zien uitgaan met hem. Maar ik kwam terug. Ofschoon de oude wond nog niet geheeld was, trachtte ik, haar niets te laten merken. We werden weer vrienden eigenlijk hadden we nooit opgehouden, vrienden te zijn. Misschien heb ik dwaas gehandeld, maar den laatsten tijd heb ik haar heel dikwijls gezien. Ik voelde, dat haar huwe lijksleven niet gelukkig was. Ik deed alle moeite er achter te komen en merkte, dat het inderdaad zoo was. Ik trachtte haar wat gelukkiger te maken, door met haar te praten. Een of twee keer ontmoetten wij elkander en wandelden wij samen in het bosch." De kolonel keek zijn bezoeker scherp aan. „O, trek er in Godsnaam geen verkeerde gevolgtrekkingen uit! Ik zou mijn leven willen geven om haar gelukkig te maken, en denkt ge dan, dat ik „Ik twijfel geen oogenblik aan u, mijn heer!" „Dank u," zeide mr. Grafton. „Er be staan nog wel trouw en eer op de wereld en een man en een vrouw kunnen best vrienden zijn, ofschoon de omstandighe den vreemd schijnen Weer hield hij op om zijn ontroering meester te worden en vervolgde toen: „Cynthia en ik zijn vrienden, goede vrienden. Het was om te beraadslagen, welken weg zij het beste kon volgen in haar omstandigheden, dat wij samen wan delden. Wij deden dat in het geheim, want zoowel in Colchester als elders zijn kwaad sprekende tongen, en als ik, een vooraan staand koopman in de stad, alleen werd gezien met de mooie Cynthia Larch, wier echtgenoot bevriend is met rechters en politici, die zijn hotel bezoeken, zou er weinig minder dan een schandaal van komen." „Dat ben ik geheel met u eens. U wan delde dus in het geheim?" „Ja. En het was op één van die wande lingen, dat het kruis, dat zij droeg, los raakte en viel Heel onhandig trapte ik er op, en beschadigde de zetting. Zij was na tuurlijk wanhopig, maar ik zeide, dat ik de ketting mee zou nemen naar een juwelier en hem zou laten maken, zonder er- iemand iets naders van te vertellen. Zij vond ook, dat dat het beste was. En dils bracht ik het bij „Bij mrs. Darcy, en die werd vermoord!" viel de oude detective snel in. „Hoe weet u dat in 's hemels naam?" riep hij. „Ik dacht, dat niemand buiten mij dat wist! Ik vertelde het Cynthia zelfs niet!" „Dat is gemakkelijk te verklaren," zei dd kolonel. (Wordt vervolgd), DE VERKIEZINGEN IN IERLAND. De verkiezingspropaganda is in Ierland in vollen gang. De partij van Cosgrave werkt vooral op heb platteland. Een geluidsfilmauto. Mr. Cosgrave spreekt door middel van de film. EEN VROUWELIJKE TOREADOR. Senorita Juanita de la Cruz, een typiste uit Madrid, wilde graag eens als stierenvecht-ster optreden. Zij kreeg verlof. De moedige juffrouw in de aTena. STAATSRAAD KAN vooraan in een rij schaatsenrijders op de ondergeloopen M.E.T.S.-tennisbanen te Scheveningen.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1933 | | pagina 5