Bouw nieuwe verkeersbrug over de Waal - Brand te Zwolle
73sle Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON.
HET MYSTERIE VAN HET
DIAMANTEN KRUIS
g- -
BEN VLIEGTUIU ZONDER PROPELLERS, MAAR MET LUCHTSCHOEVEN
'- Een nieuwe vinding van William Rahn uit New York.
EEN NIEUWE AANWINST VAN ZWARE KLOOSTERRRAND TE ZWOLLE. Het gebouw der paters Dominicanen te
HET KOLONIAAL INSTITUUT u n u j J
te Amsterdam. Beeld voorstellend Zwolle is gisteravond door brand zoo goed als geheel vernield. Het brandende
Sawoeneesche bruid, gekleed in Sawoe gebouw.
Ikat-weefsels.
NA VELE EEUWEN DE STORMEN GETROTSEERD TE HEBBEN wordt de oude
Wieringermeerdijk weggebroken. De steenen wonden gebruikt voor den wegenaanleg
en verbetering in Noord-Holland.
Partenkirchen
DE BOUW VAN DE NIEUWE VERKEERSBRUG OVER DE WAAL BIJ NIJMEGEN.
e—Een overzicht van de werkzaamheden aan een der landpijlers.
uit het Engelsch van Chester K. S. Steele
door A. W. v. E.—v. R.
15)
King en Darcy waren echter nog niet
lormeel gevangen genomen, doch werden
u's getuigen op het hoofdbureau aange
houden, hoewel belden ongetwijfeld onder
verdenking stonden. Volgens de wet moest
Binnen vierentwintig uur een formeele
aanwacht tegen hen zijn opgemaakt, en
zoolang dit nog niet was geschiedt, dreig
de King s advocaat, maatregelen voor zijn
persoonlijke vrijheid te zullen nemen.
„O, goed, dan zullen we de aanklacht
opstellen zeide Thong kalm, toen de ad-
cocaat den vinger dreigend tegen den de-
tectieve opgeheven, dit punt uitvoerig
had behandeld.
„Ik zeg niet, dat we de aanklacht tegen
uw client zullen Inbrengen, mr. Fussell,
maar we zullen in elk geval iemand in
staat van beschuldiging stellen
Het is onnoodig te vertellen, dat belde
verdachten zeiden, niets van den moord
af te weten. King die nu nuchter was
was zoo openhartig te vertellen, dat hij
den. geheelen nacht dien hij in gezel
schap van vroolijke kameraden in een be
ruchte gelegenheid had doorgebracht
dronken was geweest, hetgeen gemakke
lijk te bewijzen scheen.
Darcy vertelde telkens weer, hoe hij, be
neden komend, zijn bloedverwante op den
vloer in den winkel had gevonden, en dat
hij, behalve dat korte onrustige tijdstip In
den nacht, niets bijzonders had gemerkt.
Sallie Page kon niets mededeelen; de
meid was de stad uit, en geen der winkel
bedienden wist meer van de zaak, dan
zij zelf hadden vernomen.
Aan de hand van Darcy's verhaal hiel
den Daley en eenige andere verslaggevers
bespiegelingen, of een inbreker den win
kel kon zijn binnengedrongen, zonder
eenig spoor van zijn griezelige daad ach
ter te laten en bij zijn ronddwalen door
het huis Darcy's kamer kon zijn binnen
gekomen. „Hij zou zelfs geprobeerd kun
nen hebben den juwelier te bedwelmen,
opperden zij, en was daar misschien ook
wel in geslaagd. Daarna den winkel betre
dend, was de indringer misschien, juist
van plan geweest de brandkast open te
breken, toen hij gestoord werd door mrs.
Darcy, die misschien beneden was geko
men om te zien, wat dat ongewone leven
te beteekenen had."
Dat was tenminste een theorie, en een,
die Insloeg. In elk geval was Darcy, nadat
hij, zonder dat hij wist waardoor, was ont
waakt, weer in slaap gevallen, en was om
zes uur opgestaan, om zich naar beneden
te haasten, voor de reparatie van het hor
loge van den Indiër het horloge, dat
zoo onbehagelijk tikte in den overigens
stillen juwelierswinkel, omklemd door de
hand van de doode vrouw! Er werd bijge
voegd, dat Singa Phut onder politietoe
zicht stond, ofschoon er geen verdenking
op hem was gevallen.
Darcy had eerst zenuwachtig, en daarna
verontwaardigd zijn onschuld betuigd,
King deed niets anders dan het laatste.
Natuurlijk volgde de vraag, zelfs al
waren de vermoedens nog zoo vaag, wat
het doel kon zijn geweest van de misdaad,
met zich meebrengend een tweede vraag,
welke man er bij was betrokken.
Het was bekend, dat King altijd in
schulden stak, niettegenstaande zijn in
komen en de grootere sommen, die hij
van tijd tot tijd opnam. Hij was een vaste
klant hi den juwelierswinkel en gaf toe,
dat hij mrs. Darcy een groote som gelds
schuldig was voor een broche, dat hij
eenigen tijd tevoren voor zijn vrouw had
gekocht. Het was natuurlijk mogelijk, dat
hij in zijn dronkenschap naar den winkel
was gegaan om den briefopener te halen,
waaraan een zonderlinge gril van zijn
door drank beneveld brein hem op zoo'n
vreemden tijd had herinnerd. Of mis
schien had hij bij het kaarten zijn geld
verspeeld, en was hij naar mrs. Darcy's
winkel gegaan ob wat te leenen, of te
zien, of hij iets kon bemachtigen, waarop
hij geld kon krijgen.
Men wist, dat Harry King den vorigen
nacht tot vroeg in den morgen had ge
speeld, en dat hij, toen hij op zeker oogen-
biik alles kwijt was, zich had veront
schuldigd, alleen weg was gegaan en goed
voorzien van geld, was teruggekomen.
Toen zijn vrienden hem gekscherend ge
vraagd hadden, hoe hij aan dat geld was
gekomen, had hij gezegd, dat „een dame"
het hem had gegeven. Hij ging voort met
spelen en verloor weer alles, waarna hij
in de grauwe ochtendschemering naar
buiten was gestrompeld, en dit was het
laatste wat zijn makkers van hem gezien
hadden. Daarna verscheen hij voor het
eerste weer na den moord in de juweliers
winkel.
Toen hij nuchter was verklaarde King,
dat „een dame" hem werkelijk het geld
gegeven had, maar wie zij was, en waarom
zij hem om twee uur in den nacht geld
had gegeven, wilde hij niet zeggen. Hij
gaf toe. dat hij omstreeks elf uur
's avonds naar den juwelierswinkel was
gegaan met het doel, te zien, of het gra-
veeren van den briefopener al gereed was.
Hij was toen nog niet zoo dronken, zeide
hij. Hij was alleen maar aangeschoten.
De winkel was dicht, vertelde hij, maar
hij voegde er iets bij, dat kolonel Ashley
en ook anderen, te denken gaf.
King zeide, dat hij, hoewel de voordeur
op slot was, daar hij goed bekend was, om
was geloopen naar de zijdeur in 't steegje,
denkend, dat die misschien nog niet dicht
zou zijn. Hij hoopte naar binnen te kun
nen komen, zeide hij, en het cadeau voor
zijn vrouw te kunnen halen. Maar die deur
was ook op slot, hoewel hij door het glas
licht in de achterkamer kon zien. En hij
kon stemmen hooren, die luider klonken
dan gewoonlijk.
Die stemmen voegde King er bij, waren
die van mrs. Darcy en van haar neef, Ja
mes Darcy, en klaarblijkelijk waren zij aan
het twisten. Toen hem gevraagd werd,
waar het twistgesprek over liep, zeide
King, dat hij verscheidene malen den
naam „Amy" had hooren noemen. Ook was
er iets gezegd over geld en over een elec-
trische draaibank.
Natuurlijk werd toen onderzocht, wie die
Amy was, en wat er met die electrische
draaibank was bedoeld.
Darcy antwoordde schijnbaar openhar
tig, dat de Amy, waar het over ging, miss
Mason was, de dochter van Adriaan Ma
son, een welvarende veeboer in Pompey,
een dorp, ongeveer tien mijlen van Col
chester verwij derd.
Mr. Mason bezat een bezienswaardigheid
in zijn raspaarden en stamboekvee, en hij
was een man van aanzien in het district
Munroe, waarvan Colchester de hoofd
plaats was.
Bovendien had Amy haar eigen inko
men, daar een oom haar een half aan
deel in een waardevolle mijn had nage
laten.
James Darcy en Amy Mason waren ver
loofd, hoewel slechts weinigen dit wisten,
en het eenige opschudding veroorzaakte,
toen Darcy het na zijn aanhouding ver
telde. Hij en Amy kenden elkaar al sinds
hun jeugd en hadden, toen zij klein wa
ren, dicht bij elkaar gewoond.
Niettegenstaande zijn rijkdom was mr.
Mason een eenvoudig man, en hoewel hij
en Amy zelf wel wisten, dat zij iemand
met geld en een goede positie kon huwen,
waren belden, zooals de veeboer zelf zeide,
vóór een huwelijk uit liefde. En dat was
het hier.
(Wordt vervolgd),