ijspret begonnen - De „P. C. Hooft'' in het dok - Saalborn 's jubileum
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
gevolgen van een Operatie
'T WINTERT. Bij de laatfte rennen op Duindigt was voor de bezoekers een ,,kachel':
op het terrein geplaatst, om de koude voeten wat te verwarmen.
1IEÏ V'EltSLEEPEN VAN DE P. C. HOOFT naar het Prins Hendrik-dok te Amster
dam. Het uitgebrande schip wordt in het dok getrokken.
FLO It ET-WEI) STRIJDEN om het nationaal kampioen
schap in de zaal Gysberti Hodenpijl alhier. De wissel-
beker-winnaar de heer Olman. Reohta de heer Paoli.
ZELFS DE KONINGIN VAN HET IJS HEEFT 'T KOUD.
Sonja Henie in het Palais des Sports te Parijs, zicli
warmend bij de kachel.
VAN DE ROTTEHDAHSCUE DROOGDOK MIJ. -aan de Heiplaat te Rotterdam
is met goed gevolg te water gelaten de onderzeeboot K XV.
stilstaan. Vertel nu eens even verder je
..avontuur"!"
Henri draalde. „Je opent me daar een
heel gebied van mogelijkhedenals ze
voor mij mogelijk waren. Ja, als lk zóó
praten kon
Hij zweeg, en schudde hulpeloos het
hoofd. De dokter wierp zijn helpers even
een knipoog toe, die tevredenheid bedui
de. Ja, dien wensch van Henri wensch-
ten ze allen meeEn het was onge
twijfeld wel een zéér hoopgevend
symptoom, dat hij nu tenminste bewust
ging beseffen, waar het met hem heen
moest
Kom", zei Marelman. „Vertel nu
verder".
Henri „fasste sich". En vertelde:
Ik zei dan, dat ik heelemaal niet meer
van haar hield. En toen antwoordde zij
Dus nog grof ook".
Ik zei: Wat bedoel je? Werkelijk, ik
begreep niet, waarom lk „grof" was: en ik
begrijp het nog niet. lk had niets gedaan,
dan geantwoord op de vraag, die zij me uit
eigen beweging gesteld had".
Hij keek inlichting-vragend rond, maar
niemand antwoordde. Dus ging hij maar
verder:
Ze keek me toen echt valsch aan; en
in haar toon werd ze toen ook weinig
ladylike. Ze zei:
Je bedoelt dus, dat je me maar wilt
laten stikken".
Nu, wat zal je daarop antwoorden. Niets
antwoorden ls het beste, geloof ik. En toen
ging ze door:
Ik heb nog wél belangstelling voor
jou. En dat zal ik je bewijzen. Ik heb nog
een heel pakje brieven van Je. Erge lieve
brieven. Ik lees er nog wel eens in. En er
staat geen datum boven. Wat zou Je wel
zeggen, als lk die brieven eens aan Je
vrouw ging brengen, en lk vertelde erbij,
dat lk die, laten we zeggen: een jaar gele
den van Je gekregen heb?"
Nu, toen voelde lk dadelijk: Dat ls een
leugen; of liever: dat zou een leugen zijn.
En dat zei ik haar. Toen begon ze te
lachen, zoo, als iemand een kind uitlacht;
en ze zei: .Lieve jongen, is dat alles wat
je te zeggen hebt? Dan zal ik die „leugen"
maar op me nemen! Ik heb toch al een
zwarte ziel!"
En toen?" vroeg Haas.
Toen heeft ze nog eens gezegd, dat ze
die brieven „onder de oogen van mijn
vrouw zou brengen" dat waren precies
haar woorden en toen ik daar niet op
antwoordde, heeft ze mij gevraagd, of lk
er dan geen prijs op stelde om dat te
voorkomen. Nu, dat deed ik wel; en dat
heb ik haar dus gezegd. En toen keek ze
mij heel lief aan, en zei: „Jij overwint
toch altijd het kwade in mij. Kom mor
genmiddag om vier uur bij me; dan zal ik
ze je geven".
Enjij bent zoo stom geweest om
daar werkelijk heen te gaan?"
Ja
Er ontbreekt toch nog heel wat aan zijn
zin voor leugen, ook bij anderen, dacht
Marelman.... En hij zei:
(Wordt vervolgd).
Een gevaarlijk moment bij den te Los
Angeles gehouden polo-wedstrijd op den motor.
ZILVEREN TOON EELJ UBILEU31. Dc huldiging na afloop van dc opvoering van Goethe's
„Egrnond" te Amsterdam. Wethouder Boekman overhandigt den jubilaris een krans.
VAN DE WERF
-Ik wandelde 'n paar dagen geleden
oe Boschjes: Het was er erg mooi en
®nnetje scheen; ik voelde mij heerlijk,
zoo, dat je al best in de zon op
tankje kon zitten. Dat deed ik. En
daar een poosje zat, kwam er een
tan ik herkende haar niet dadelijk.
tij blijkbaar wel. 't WasNee,
naam zeg ik liever niet.
Beste kerel", zei Marelman, snel het
a nemende, vóór een van de anderen
"goedhartigheid kon laten spreken,
"moet natuurlijk niets. Je behoeft
m' -.J1*1?1 noemen voorloopig. Maar
ilsruit Je beste vrienden; wat je ons
(uT' hoort niemand, dan wie het 't
t met je meenen en die meer van
°p 't oogenblik door Je ziekte
«aki ^2eIf- Als lk Je een raad mag ge~
i dan een raad, maar die goed is
hit ür n'e' u't nieuwsgierigheid voor-
'■Can zou ik zeggen: Verberg niets,
niets".
"lieu dtaalde met het antwoord en keek
„"d rond.
ivrnnH 'ooruit dan", zei hij. „t Was
°Uw Wervelman".
Die dame met wie je voor je huwelijk
een liaison hebt gehad en die je telkens
daarna lastig viel?"
Henri knikte. „Ik had nu in een jaar of
vier niets van haar gemerkt", zei hij toen.
„Wel had ik gehoord dat haar man, die al
dien tijd in Indië zat, gestorven is. En
ik geloof, dat ze in nogal moeilijke om
standigheden verkeerde. Nu, ze kwam
naar mij toe en vroeg:
Mag ik even bij je komen zitten?"
Dat kon ik natuurlijk niet weigeren. En
toen praatte ze zoo'n beetje over alles en
nog wat en daarbij keek ze telkens naar
me, nu eens van terzijde, dan recht w
m'n gezicht. En ineens zei ze dringend,
terwijl ze me strak in de oogen keek:
Houd je nu heelemaal niet meer
van me?"
En wat antwoordde je?" vroeg Kees
Bender, toen de ander even zweeg.
Wel. ik antwoordde: Neen, heelemaal
niet, Julie".
Wacht even", viel Dr. Marelman hier
in. „luister nu eens, Lugt. Heb je toen
geen oogenblik het gevoel sehad, dat je
dat wat zachter moest zeggen?
Wat bedoel je?"
Nu ja Kon je bijvoorbeeld niet
zeggen: ik denk nog soms met dankbaar
heid aan onze mooie oogenblikken van
vroeger, maar
Houd es even op", zei Henri, zijn
hand op Marelman's arm leggende. „Nu
spreek jij, terwijl je je mdenkt in de
situatie, dat jij ik zou zijn....'
Ja".
En daner schoot een licht
straal in Henri's oogen „dan zou je
liegen
Precies. Het is een wat erg woord,
voor een ongemeend vriendelijkheidje, dat
je zou zeggen om de zaak wat te verzach
ten; maar enfin, ja: het zou liegen
zijn
Henri keek moeilijk-zinnend vóór zich.
„Dus: als ik je goed begrijp, dan wou je.,
dat ik zelf ook zou „liegen"?!"
Hij sprak de laatste zes woorden uit op
den toon van iemand die een ander de
dwaze, ondenkbare conclusie van diens
redeneering voor oogen wil stellen.
Ja, Lugt", zei Marelman ernstig; en
de oogen der anderen steunden en beves
tigden zijn uitspraak. „Jij moet ook zelf
leeren liegen".
Ajasses, dat meen je niet
Beste kerel, we meenen het wel.
We moeten het wel meenen; want als je
niet 'n beetje liegt, met mate liegt, dan
ten je onmogelijk in de maatschappij
Je hebt nu, op onzen raad en aansporing,
je zin voor de leugen ontwikkeld, door de
leugens van anderen op te merken. Maar
dat is niet voldoende, 't Is net als bij het
leeren van een vreemde taal. Alleen van
het hooren-spreken en van het lezen leer
je die niet. Je moet je zelf in die taal
uiten. Dat ls het moeilijkst.
Henri's oogen trokken al pijnlijker. De
dokter zag het, en zei:
Laten we daar nu niet langer bij
ZWIEREN WEER OVER DE BAAN. - De ijsbaan te
is al opengesteld. Vroolijk zwieren de paren over
de baan.
