dan Harold Lloyd aan ons land -
Sir Campbell's nieuwe race-auto
-
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
van een Operatie
Jaargang
BRENGT OP HET OOGENBLIK WEINIG OP. De
te Broek op Langendijk bergen de kool in de schuren op, tot
betere prijzen gemaakt kunnen worden.
NIEUWE RACE-AUTO
waarmee sir Malcolm Campbell
'an links), een uursnelheid van circa 450 K.M. wil behalen
DE ,,EMPRESS OF BIMTAI2^\ wordt voor haar
volgende reis door een aantaT' schilders een beetje
opgeknapt.
HET TYPE RHEINLAND-MaDEL wier beel
tenis door den componist Raymond voor den om
slag van zijn nieuwe lied ,,Komm, trink und lach
am Rhein" uit vele uitgekozen is.
&ls Henri nu werkelijk de gene-
gaat; en daarbij moet
Hm I? geholpen worden
meer, en de kinderen min-
.,®1 zei Kees met een sehrillen,
"J^huitval. En dadelijk had hij
zei ze, zijn laatste woorden
en"„ ..het is wel wat egoïstisch
- nrvvfr' 2Jaar ik beb je vriendschap
1,7; Daarom zei ik dat zoo; dat
üp 'n den steek moet laten;
1lJJ2peeP het; heelemaalHij
Je v., ?s haar hand, drukte die, en
W ,van me op-aan, Clara. Ik zal
net zooveel, en net zóó, als je
*tfJÏIes' wat er te zeggen viel; en
Mri" uegene was duidelijk; en hij
eetd bet zooa's zij het had geor-
1 van toch had ook zij even een
^"'rieurstelling.
zei ze, het haar van haar
een, "aSende wat scheen het hem
ie n„ van var gezien .,0 ja,
he 5, 'ets laten kijken, 'n Ameri-
t» hein kklng; van een liedetector.
1 Stfl. de dokter mijn exemplaar
it i.10 de Wereldkroniek".
er even één aan de kiosk ha
len?" Hij vroeg het als een natuurlijke
reactie op haar missen-van-het-blad;
maar eigenlijk verwachtte hij niet, dat zij
het zou wenschen. Wat kon nu zoo'n illu
stratie van belang zijn in dit complex van
ernstige situatiesMaar tot zijn ver
bazing zei ze dadelijk:
Ja wil je?"
En daarmee was voor hem het terug
gezet worden üi de banaliteit volkomen.
Want dat De Wereldkroniek een ernstig
element in hun bestaan zou kunnen be-
teekenen, kon hij niet onderstellen.
En ook toen Clara hem het plaatje met
onderschrift liet zien, had hij er aanvan
kelijk niet meer dan een spottenden
glimlach voor.
Het land van de onbegrensde moge
lijkheden, zei hij. „Dat wil zeggen, dat ze
ons daar allerlei als mogelijk willen wijs
maken, dat hier onmogelijk is. Zoo'n me
chanische beschouwing van het innerlijk
van een mensch is wel precies in hun
genre.
Clara dacht even na. Dat zacht-gedwee
overwegen van haar, was iets wat hij
juist zoo bijzonder bekoorlijk vond. Toen
keek ze op, en met den kinder-ernst in
haar oogen, zei ze:
Ja, zoo zag ik het vroeger ook.
Maar als je nu bedenkt, dat Henri, door
het wegnemen van.ja, van zoon klein
radertje uit zijn „mekaniek zoo heel
anders op alles is gaan reageeren; dan
lijkt het je toch zoo heel gek niet.
Kees haalde de schouders op. „Dacht je
dat er met zoo'n instrument iets te doen
viel?" vroeg hij. „Dan toch in elk goval
alleen iets te constateeren; maar toen
nooit te genezen.... Hij zou dan hoog
stens als merkwaardigheid kunnen fun-
geeren, en ais een prachtig object om die
machine aan te toetsen..
Op dat oogenblik klonk de telefoonbel.
Mag ik even?" Clara liep er snel
heen.
O ja, dokter! Ja, dat valt me mee,
dat u er al zoo gauw werk van hebt ge
maakt. O ja?! Dus het is een serieuze
zaak? Wat zegt u? Jawel dat heeft een
kennis van me, die hier bij me zit. ook al
gezegd!Wat, meent u het? Mijn man
als demonstratie-object op psychiatrische
congressen?Nee hoor dokterIk
zeg: nee! Wij zijn niet voor de vivisectie.
Ik wil wel gelooven, dat het heel interes
sant is, natuurlijk; maar doet u het liever
met andere menschen! Dat is toch ook
veel afwisselender! Die spreken nu eens de
waarheid, en dan jokken ze weerWat
zegt u? O juistU denkt er wél over,
in elk geval eens zoo'n instrument te laten
komenNu jadan kunnen we nog
eens zienJa dokter; volgende week
Zondag denk ik
Je hebt je flink gehouden", zei Kees,
toen zij weer zat. „Je moet met die medici
altijd oppassen. Het eene oogenblik zijn ze
verzorgers van den patiënt; maar dan
zijn ze ineens weer experimenteerders; die
werken met „zieken-materiaal"; en dat
zijn dan ineens ook weer diezelfde pa
tiënten
Ik zal op hem letten, hoor", zei Clara
En ze lachten allebei, omdat dit weer
te kras klonk, en het deed voorkomen, of
de brave dr. Marelman een soort pervers-
aangelegde of zelfs maniakale weten
schapsman was; terwijl ze inderdaad wel
wisten, dat hij een zeer maatschappelijk
SINTERKLAAS OP ZIJN TOCHT DOOR ONS LAND. In Amsterdam's hoogste
woonhuis, den wolkenkrabber op het Daniël Willinkplein. Schoorsteenen zijn er niet.
Piet laat de cadeaux op de balcons zakken.
keurig heertje moest zijn. wiens weten
schap hem meer vak dan hartstocht was.
EEN EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK.
Het begin van de beterschap.
Toen Henri zich bij de hoofdredactie
liet aandienen, en in de kamer van Knip-
scheer en van de verslaggevers wachtte,
bedacht hij, dat dit nu in luttele maan
den de derde keer was, dat hij in derge
lijke omstandigheden verkeerde. Maar dat
de gevoelens, waarmee hij die onder
ging, toch wel verschilden,
Wat was ik nog onnoozel, dacht hij, toen
ik daar in die kamer van Colver te mid
den van die coUega's wachtte; en dacht
dat iedereen mij vriendelijk tegemoet zou
komen, enen dat de zaak waarvoor ik
kwam, zoo mogelijk in orde zou worden
gebracht.'t Kwam ook in orde, maar.
In een vreemde verheldering besefte hij
plotseüng, dat het alles anders was ge
weest dan hij het toen had gezienEn
scherp sprong naar voren die qualificatie
van Holy Helman, die hem ook toen al
was opgevallen door den nadruk waar
mee ze werd toegekendUw ziekte
verlof" had de secretaris-generaal ge
zegdEn Clara had er op aangedron
gen, dat hij zoo spoedig mogelijk weer
eens naar Dr. Marelman zou gaanEr
was iets met hem; iets abnormaals: voor
het eerst had hij dat vanmorgen begre
pen.... En in den treinja, telkens
was dat besef even weggeweest; maar tel
kens ook was het weer opgedokenEn
dan had het geleken, of er even een
vreemde lichtschijn doorkierde over zijn
bestaanHij had dat meer ervaren;
bijvoorbeeld, toen hij pas student was;
in-éénen niet meer kind-ln-huls, maar
een zelfstandig mensch, nu ja, min-of-
meer zelfstandig; maar toen had hij een
schemeravond op zijn kamer ook ineens
dat Inzicht gekregen: dat Anders-zien van
de heele wereld om hem; van al die men
schen, die draaiden om Iets te verwerven:
- het was ook een college in het Ro-
meinsch Recht geweest, dat hem dat ge
voel toen 's morgens al even had gege
ven; het contractrecht behandelde de
professor dat jaar; en haalde er telkens
pararellen bij uit de tegenwoordige maat
schappijJa ja; precies zich voor den
geest halen, wat hij toen gevoeld had, kon
hij niet; maar het was als nuWat
was er dan met hem? Nee, hij verbaasde
zich nu niet meer, dat Knlpscheer weinig
zei, en niets over zijn werk; en als hij op
het punt scheen iets te zeggen; en zich al
half omdraaide op zijn boot-achtlg
stoeltje, ineens weer terugdraaide, en zijn
mond vol brood-en-worst stopteEr
stond hem weer iets heel onaangenaams
te wachten; dat voelde hij heel duidelijk;
hij zou weer weg moeten: net als bij het
Departement; net als bij de Overschle-
sche BankNu ja, die was faUliet ge
gaan; maar nu ineens al aarzelde hij,
het heelemaal te aanvaarden, omdat hij
het toch ook nog niet recht begrijpen
kon, ineens besefte hij; hij moest toen
ook iets heel, heel bedenkelijks hebben
uitgehaald; dat hij door dat rare in zijn
hoofd, door zijn onbegrijpelijke onnoozel-
heid, niet had kunnen vermijden
CWordt vervolgd».,
"'T
DE BRAND IN EEN PENSION AAN HET WILHELM IN APV RR TE HAARLEM.
Een der totaal uitgebrande kamera.
Harold Lloyd
te Amsterdam.
De bekende filmkomiek Ha
rold Lloyd met zijn vrouw
bij aankomst aan het Cen
traal Station te Amsterdam.
